Τρίγωνο των Βερμούδων: Το Τρίγωνο των Βερμούδων (Τρίγωνο του διαβόλου) είναι ένα μέρος στο δυτικό τμήμα του Βόρειου Ατλαντικού Ωκεανού, όπου ένας αριθμός αεροσκαφών και πλοίων λέγεται ότι έχουν εξαφανιστεί κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Διάφοροι αστικοί μύθοι έχουν αποδώσει αυτές τις εξαφανίσεις σε παραφυσική δραστηριότητα ή σε εξωγήινα όντα. Τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία, ωστόσο, δείχνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό των περιστατικών περιγράφηκαν ανακριβώς. Πολλές επίσημες υπηρεσίες έχουν δηλώσει ότι ο αριθμός και η φύση των εξαφανίσεων στην περιοχή είναι παρόμοια με οποιαδήποτε άλλη περιοχή του ωκεανού.

Ιστορικά στοιχεία: Τον Αύγουστο του 1800 δύο πλοία των ΗΠΑ, εξαφανίστηκαν με όλο τους το πλήρωμα στην περιοχή, χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος. Από τότε πολλά άλλα σκάφη χάθηκαν με παρόμοιο μυστηριώδη τρόπο, ενώ στις 5 Δεκεμβρίου 1945 εξαφανίστηκαν πέντε αμερικανικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα και ένα υδροπλάνο. Yπάρχουν κι οι θεωρίες που λένε πως εσκεμμένα κάποιοι προσπαθούν να συγκαλύψουν τα ανεξήγητα του Τριγώνου των Βερμούδων για να καλύψουν τις ύποπτες δραστηριότητές τους στην περιοχή -από πυρηνικές δοκιμές, μέχρι άλλα ακραία πειράματα.

Ο Κολόμβοσ υποστηρίζει… Η κακή φήμη του φαίνεται πως ξεκίνησε από τον Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος στις 8 Οκτωβρίου του 1492 έγραψε στο ημερολόγιό του ότι συμβαίνουν διάφορα περίεργα στην περιοχή, ιδίως με τις πυξίδες. Όμως, χρειάστηκε να περάσουν περίπου 100 χρόνια για να βγει κάποιος δημόσια να αναφερθεί στο μυστήριο της περιοχής. Μαζί βεβαίως με την εμφάνισή του στα media , ξεκίνησε και η αμφισβήτησή του. Το 1975, 428 σκάφη φέρεται να είχαν εξαφανιστεί μεταξύ 1955 και 1975, αριθμός που όπως σημείωνεται δεν ήταν αξιοσημείωτα μεγαλύτερος από άλλες θαλάσσιες περιοχές. Βέβαια, άλλες πηγές αναφέρουν πως τα χαμένα σκάφη ανέρχονταν στα 300 ανά δύο χρόνια.

Η πτήση 19: Το γεγονός που κατέστησε το Τρίγωνο των Βερμούδων ως ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου ήταν η διάσημη Πτήση 19, για την ακρίβεια η εξαφάνισή της. Τον Δεκέμβριο του 1945, πέντε τορπιλοφόρα του Αμερικανικού Ναυτικού με έμπειρους πιλότους, ξεκινούν από την Φλόριντα για μια περιπολία ρουτίνας. Λίγο πριν την επιστροφή τους στην βάση, ο πύργος ελέγχου λαμβάνει παράξενα μηνύματα από τους πιλότους (ότι τίποτα δεν λειτουργεί σωστά και οι πυξίδες πηγαίνουν σαν τρελές), οι οποίοι δείχνουν αποπροσανατολισμένοι. Ωστόσο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι παρά τη μεγάλη κινητοποίηση των αρχών δεν βρέθηκαν ίχνη της Πτήσης 19.

ΆλλεΣ θεωρίεΣ… Μια από τις χαρακτηριστικές θεωρίες που έχουν διατυπωθεί λέει ότι στα βάθη του κρύβεται η χαμένη Ατλαντίδα, γι' αυτό και στα νερά του υπάρχουν μαρτυρίες ότι κρύβονται κρυστάλλινα αντικείμενα όπως μεγάλες πυραμίδες. Λέγεται, επίσης, πως πίσω από το τρίγωνο των Βερμούδων κρύβονται εξωγήινοι. Κάποιοι πιστεύουν μάλιστα ότι στην περιοχή του υπάρχει η πύλη που οδηγεί σε άλλους πλανήτες. Η πύλη λέγεται ότι οδηγεί σε ένα ταξίδι στο χρόνο, ή σε μια άλλη διάσταση, ή και στον κάτω κόσμο .

Ωστόσο, μπορεί κανείς να προσθέσει ότι : οι αιφνιδιαστικές συνήθειες του καιρού στην περιοχή είναι ένας λόγος των εξαφανίσεων ή ότι αποδίδονται στις τεράστιες ποσότητες μεθανίου που πιθανόν να βρίσκονται συσσωρευμένες στον πυθμένα της θάλασσας και απελευθερώνονται απότομα, με αποτέλεσμα να δημιουργούν φονικές φυσαλίδες. Κι αυτές όμως αμφισβητούνται.

Μερικά περιστατικά ανήκουν στη σφαίρα του μύθου:  Ο Kusche ψάχνοντας για το μυστήριο του πλοίου «Ροζαλία», που υποτίθεται πως βρέθηκε εγκαταλειμμένο αλλά σε πλήρη τάξη, κοντά στις Mπαxάμες . Στο ασφαλιστικό ίδρυμα Λοϋδ του Λονδίνου δεν ήξεραν τίποτε για το Ροζαλία, αλλά ήξεραν για κάποιο «Ροσσίνι». Η μόνη αναφορά στο Ροζαλία είναι ένα γράμμα στους Τimes του Λονδίνου το 1840, όταν οι δυό αυτές αναφορές αντιπαραβλήθηκαν, έγινε ολοφάνερο, πως το Ροζαλία ήταν στην πραγματικότητα το Ροσσίνι.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν… Πάντα άλλωστε υπάρχουν κι οι θεωρίες που λένε πως εσκεμμένα κάποιοι προσπαθούν να συγκαλύψουν τα ανεξήγητα του Τριγώνου των Βερμούδων για να καλύψουν τις ύποπτες δραστηριότητές τους στην περιοχή -από πυρηνικές δοκιμές, μέχρι άλλα ακραία πειράματα. Οι ειδικοί συνεχίζουν να αμφισβητούν την ύπαρξη κατάρας και να απομυθοποιούν το μυστήριο, υποστηρίζοντας ότι η συχνότητα αιφνίδιων εξαφανίσεων δεν είναι μεγαλύτερη από άλλες πυκνοταξιδεμένες θαλάσσιες περιοχές της γης. Ο,τι κι αν πουν δεν μπορούν να κάμψουν την εξάπλωση των μύθων γύρω από το Τρίγωνο των Βερμούδων…

Κάποια περιστατικά αναφέρθηκαν λανθασμένα:  Μια άλλη κακή αναφορά είναι η σχετική με το γιωτ Νταχάμα, που υποτίθεται πως βρισκόταν στην περιοχή του Τριγώνου το 1935. Η έκθεση έλεγε πως το πλοίο κινδύνευε να βυθισθεί εξαιτίας της καταιγίδας ώσπου να βρεθεί από τον Αζτέκο. Δεν ήταν στο Τρίγωνο, ούτε υπήρξε κανένα μυστήριο κάτω από το φως των πραγματικών γεγονότων. Μια από τις δραματικές «αναιτιολόγητες» καταστροφές είναι αυτή του ιαπωνικού πλοίου «Ραϊφούκου - Μαρού», που στην πραγματικότητα παρέμεινε σε αδυναμία να σώσει το πλήρωμα.

Μερικές εξαφανίσεις, στο «Τρίγωνο», μπορεί να έγιναν αλλου. Ένα καλό παράδειγμα είναι με το βρετανικό εκπαιδευτικό πλοίο Αταλάντα. Απέπλευσε για την Αγγλία απ' τις Βερμούδες το 1880 και δεν ακούσθηκε τίποτα γι' αυτό ξανά. Το πλοίο μπορεί να βούλιαξε οπουδήποτε μεταξύ Βερμούδων και Αγγλίας. Αυτό φυσικά χαλάει το παραμύθι. Άλλη περίπτωση είναι ενός μικρού γερμανικού πλοίου, που βρέθηκε εγκαταλειμμένο το 1902. Σημείο εκκινήσεως το Μεξικού. Συνεπώς, το Φράϋα δεν καταστράφηκε στο «Τρίγωνο των Βερμούδων».   Ένα άλλο άρθρο αναφέρεται σε πόλεις που βρίσκονται στη δυτική πλευρά του Μεξικού, στη πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού. Μ' άλλα λόγια το πλοίο σχετίζεται με τη δυτική ακτή του Μεξικού και όχι με το ομώνυμο λιμάνι του «Τριγώνου των Βερμούδων» στην ανατολική πλευρά της Αμερικής,.

Πομπηία Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, κοντά στη σημερινή Νάπολη. Χτίστηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τους Έλληνες κοντά στη Ρώμη. Η Πομπηία έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων και είχε επηρεαστεί πολύ από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Η τοποθεσία της και το κλίμα της ήταν περίφημα, πράγμα που την έκανε το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης. Η Πομπηία ήταν πόλη ανθηρή, με πληθυσμό 20.000-30.000 κατοίκους.

Το 62 μ. Χ. έγινε ένας σφοδρότατος σεισμός Το 62 μ.Χ. έγινε ένας σφοδρότατος σεισμός. Αλλά ο σεισμός αυτός δεν ήταν παρά το προμήνυμα για την ολοσχερή καταστροφή της. Το 79 μ.Χ., μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε τα πάντα. Στην αρχή σηκώθηκε ένα φοβερό σύννεφο από στάχτη, η οποία σκέπασε την πόλη σε ύψος ενός μέτρου. Μόλις αντιλήφθηκαν οι κάτοικοι τη θεομηνία, άρχισαν να τρέπονται σε φυγή, παίρνοντας ο καθένας ό,τι μπορούσε να προφτάσει. Ύστερα από το σύννεφο της στάχτης, κατέκλυσε την πόλη μία αφάνταστη καταιγίδα από ηφαιστειακά αναβλήματα και κίσσηρι, που την σκέπασαν σε ύψος 3 μέτρων, πάνω δε σ' αυτές επικάθησε νέο στρώμα από στάχτη και πέτρες, ώστε η σημερινή επίχωση φτάνει τα 6-7 μέτρα. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2.000 άτομα τάφηκαν ζωντανά και πέθαναν έτσι από ασφυξία.

Πρώτη ανακάλυψη τμήματος της Πομπηίας έγινε το 1592, τυχαία, κατά τις εργασίες για την κατασκευή του υπόγειου υδραγωγείου μιας πόλης που βρίσκεται εκεί κοντά. Τότε βρέθηκαν πολλά σημαντικά αντικείμενα, που αποτελούν σήμερα έναν πραγματικό θησαυρό τέχνης. Οι ανασκαφές αποκάλυψαν πολλές λεπτομέρειες της καθημερινότητας των κατοίκων της. Διασώθηκαν όλες οι πλούσιες επαύλεις, με τις πολυάριθμες τοιχογραφίες τους, η αγορά, οι πολυάριθμοι ναοί, το μικρό και το μεγάλοθέατρο, οι αψίδες, οι κρήνες,τα καταστήματα, τα ιδιωτικά σπίτια.

Οι συγγραφεις αναφέρουν… Ο Gaius Plinius Secundus ήταν ο ένας από αυτούς. Μετά την έκρηξη του ηφαιστείου όπως γράφει προσπάθησε με πλοία να πλησιάσει στην παραλιακή πόλη της Ρετζίνα για να ερευνήσει το γεγονός, όμως τα πλοία με τα οποία ταξίδευε δεν κατάφεραν να αγκυροβολήσουν καθώς δέχονταν επίθεση από φλεγόμενους βράχους που εκτοξεύονταν από το βουνό. Το επόμενο πρωινό γράφει στις σημειώσεις του η στάχτη είχε σκεπάσει ακόμα και τον ήλιο. Ο ίδιος θα πεθάνει στις 25 Αυγούστου από τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις.

Ο δεύτερος συγγραφέας είναι ο Pliny the Younger, μόλις 18 ετών εκείνη την μέρα, αντίκρισε την έκρηξη του ηφαιστείου. Στις σημειώσεις του αναφέρει πως εκατοντάδες άνθρωποι προσπαθούσαν να κολυμπήσουν σε ένα κύμα στάχτης για να γλιτώσουν. Όταν η βροχή που ακολούθησε αναμίχτηκε με την στάχτη δημιούργησε ένα είδος τσιμέντου που κάλυψε όλη την πόλη. 13.000 άνθρωποι ο απολογισμός από την "οργή" του Βεζούβιου.

Και δύο χειρόγραφα:

Κορεξενού Αφροδίτη, Κυριάκου Κατερίνα, Λυτρίδου Ρεβέκκα, Μερολάρι Ζωή.