Homeros: stijlfiguren We onderscheiden 2 soorten stijlfiguren: a) naar vorm: positie in de zin b) naar inhoud: inhoud van woorden of verbanden tussen woorden a) naar vorm: 1) alliteratie2) anafora3) asyndeton (en polysyndeton) 4) chiasme5) enjambement6) hyperbaton b) naar inhoud: 7) antithese8) apostrophe9) climax 10) dramatische ironie11) eufemisme12) metafoor 13) metonymia14) pleonasme15) ringcompositie 16) vertellerscommentaar

a) naar vorm 1) de gemakkelijkste van alle: alliteratie. Omschrijving: als 2 of meer opeenvolgende (of dicht bij elkaar staande) woorden beginnen met de zelfde medeklinker (vaak versterkt door die medeklinker in andere woorden) vb I, 128τριπλῃ τετραπλῃ τ᾽ ἀποτεισομεν XXII, 414κυλινδομενος κατα κοπρον NBde σ duidt vaak op woede; κ, π, τ op felheid (pas uitleg aan aan de context!) 2) anafoor, ook heel gemakkelijk te herkennen: 2 zinnen of zinsdelen beginnen met (ongeveer) de zelfde woorden vb XXIV, 233ἐκ δε... XXIV, 234 ἐκ δε... I, 152Οὐ γαρ... I, 154οὐ γαρ...

3) ook een eitje: a- en polysyndeton. Omschrijving: a- een opsomming zonder voegwoorden poly- een opsomming met (te) veel voegwoorden vb a- XVI, 802βριθυ μεγα στιβαρον κεκορυθμενον poly- XVI, 809ἐγχει θ᾽ ἱπποσυνῃ τε ποδεσσι τε καρπαλιμοισι 4) chiasme, mijn favoriet, maar moeilijk te vinden: de ABBA-formatie: de kruisgewijze plaatsing van grammaticaal en/of inhoudelijk gelijkwaardige tekstelementen vb XVI, 64/ὁ δ᾽ ἀνστησει ὅν ἑταιρον 65Πατροκλον· τον δε κτενεῖ ἐγχει φαιδιμος Ἑκτωρ XVI, 64/ὁ δ᾽ ἀνστησει ὅν ἑταιρον 65Πατροκλον· τον δε κτενεῖ ἐγχει φαιδιμος Ἑκτωρ (zelfs ABCCBA) XXIV, 503Ἀλλ᾽ αἰδειο Θεους, Ἀχιλευ, αὐτον τ᾽ ἐλεησον

5) enjambement, zeer frequent: het doorlopen van de zin naar het begin van het volgende vers, meestal voor extra nadruk vb XVI, 833νηπιε· XXII, 60δυσμορον, XXIV, 555λυσον, 6) hyperbaton, de meest waanzinnige onder de stijlfiguren: de uiteenplaatsing van twee samenhangende woorden of woordgroepen in een zin (meestal zelfstandig en bijvoeglijk naamwoord gescheiden; ertussen staat een tekstelement dat niet de woordgroep behoort) (van ὑπερ en βαινω: over... heen gaan) vb VI, 349Αὐταρ ἐπει ταδε γ᾽ ὡδε θεοι κακα τεκμηραντο VI, 358ἀνθρωποισι πελωμεθ᾽ ἀοιδιμοι ἐσσομενοισι VI, 354Ἀλλ᾽ ἀγε νυν εἰσελθε και ἑζεο τῳδ᾽ ἐπι διφρῳ (dus géén hyperbaton)

Oefening: zoek het stijlfiguur! 1. XXIV, : νυν δ᾽ αὐτος γαρ ἀκουσα θεου εν ἐσεδρακον ἀντην εἶμι, και οὐχ ἁλιον ἐπος ἐσσεται· Εἰ δε μοι αἰσα νυν δ᾽ αὐτος γαρ ἀκουσα θεου εν ἐσεδρακον ἀντηνenjambement εἶμι, και οὐχ ἁλιον ἐπος ἐσσεται· Εἰ δε μοι αἰσα 2. XXII, ἀλλ᾽ ἥ γ᾽ ἱστον ὑφαινε μυχῳ δομου ὑψηλοιο διπλακα πορφυρεην, ἐν δε θρονα ποικιλ᾽ ἐπασσε. ἀλλ᾽ ἥ γ᾽ ἱστον ὑφαινε μυχῳ δομου ὑψηλοιο διπλακα πορφυρεην, ἐν δε θρονα ποικιλ᾽ ἐπασσε.hyperbaton 3. XIX, λισσομενοι δειπνησαι· ὁ δ᾽ ἠρνειτο στεναχιζων· λισσομαι, εἰ τις ἐμοιγε φιλων ἐπιπειθεθ᾽ ἑταιρων, λισσομενοι δειπνησαι· ὁ δ᾽ ἠρνειτο στεναχιζων· λισσομαι, εἰ τις ἐμοιγε φιλων ἐπιπειθεθ᾽ ἑταιρων,anafoor

4. XIX, 285 στηθεα τ᾽ ἠδ᾽ ἁπαλην δειρην ἰδε καλα προσωπα. στηθεα τ᾽ ἠδ᾽ ἁπαλην δειρην ἰδε καλα προσωπα.polysyndeton 5. XIX, 290 ἀψ᾽ ἀνιουσ᾽· ὡς μοι δεχεται κακον ἐκ κακου αἰει. ἀψ᾽ ἀνιουσ᾽· ὡς μοι δεχεται κακον ἐκ κακου αἰει.alliteratie 6. VI, 363 Ἀλλα συ γ᾽ ὀρνυθι τουτον, ἐπειγεσθω δε και αὐτος, Ἀλλα συ γ᾽ ὀρνυθι τουτον, ἐπειγεσθω δε και αὐτος,chiasme