ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Θέμα: Το κάπνισμα στη ζωή μας Υπεύθυνοι καθηγητές: Τζελέπης Ιωάννης Λαμπάκη Ολυμπία

ΥΠΟΘΕΜΑ ΟΜΑΔΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Οι βλαβερές επιδράσεις του καπνίσματος και η εξαρτησιογόνος δράση της νικοτίνης Ονόματα μελών της ομάδας: Κυρλίδου Θεοδώρα – Χρυσοβαλάντου Μακρή Αθανασία Τενανάκη Φανή Χειμωνίδου Χριστίνα

Το τσιγάρο για πολλούς ανθρώπους αποτελεί στοιχείο απόλαυσης ωστόσο μπορεί να προκαλέσει σημαντικές επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.

Επιπτώσεις ως προς τον ανθρώπινο οργανισμό: Περιορίζει τις ποσότητες οξυγόνου που φτάνουν στους ιστούς. Η ελάττωση του οξυγόνου μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια. Αυξάνει τα επίπεδα της χοληστερόλης με αποτέλεσμα την πιθανότητα εμφράγματος. Προκαλεί σύσπαση και καταστροφή των αγγείων. Αυξάνει την αρτηριακή πίεση. Αυξάνει τα επίπεδα της γλυκόζης του αίματος. Προκαλεί καρκίνο του στόματος, της γλώσσας, του λάρυγγα, των πνευμόνων και της ουροδόχου κύστεως.

Επιπτώσεις ως προς τον ανθρώπινο οργανισμό: Ελαττώνει την κινητικότητα των αρθρώσεων Αυξάνει την πιθανότητα για λοιμώξεις του αναπνευστικού. Ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν βλάβη των νεύρων, διαβητική νευροπάθεια και νεφρική ανεπάρκεια. Προβλήματα γονιμότητας και εγκυμοσύνης. Οι καπνιστές εμφανίζουν συχνότερα προβλήματα σεξουαλικής ανικανότητας. Στους καπνιστές το σπέρμα είναι συχνά αδύναμο, ενώ στις καπνίστριες η σύλληψη είναι δυσκολότερη και συχνά έχουν αποβολές.

Επιπτώσεις ως προς την εμφάνιση: Το δέρμα γερνάει πιο γρήγορα. Εμφανίζει νωρίτερα περισσότερες ρυτίδες. Τα δόντια μαυρίζουν γρηγορότερα και χάνουν την στιλπνότητα τους. Τα νύχια είναι πιο ευαίσθητα και συχνά χρωματίζονται με την «κιτρινίλα» του τσιγάρου. Ο καπνιστής μυρίζει «καπνίλα» και αυτό γίνετε έντονα αισθητό όταν βρίσκετε κοντά σε άλλους ανθρώπους.

Τι μπορεί να προκαλέσει η νικοτίνη στους νέους καπνιστές Η δράση της νικοτίνης στον εγκέφαλο μπορεί να είναι ισχυρή και γι'αυτό να αισθανθούν ζαλάδα, ναυτία ή ακόμα και ελαφρύ τρέμουλο. Με την πάροδο του χρόνου ο οργανισμός για να επιτύχει τα ευχάριστα αποτελέσματα απαιτεί ολοένα και περισσότερες ποσότητες νικοτίνης. Συνηθίζοντας πλέον να χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη ουσία, ο οργανισμός του καπνιστή απαιτεί να του χορηγείται τακτικά και στις ανάλογες δόσεις, αλλιώς θα εμφανίσει συμπτώματα στέρησης. Πολλοί ερευνητές εκτιμούν ότι η εθιστική δράση της νικοτίνης παρομοιάζεται με αυτή των ναρκωτικών ουσιών και του οινοπνεύματος.

Η εξαρτησιογόνος δράση της νικοτίνης Ο μηχανισμός της εξάρτησης καθορίζεται από ένα ύπουλο παιχνίδι στο νεφρικό σύστημα. Όταν καπνίζουμε η νικοτίνη από το τσιγάρο μεταφέρεται κατευθείαν στον εγκέφαλο, και συγκεκριμένα στους υποδοχείς της νικοτίνης. Αμέσως μετά προσεγγίζει ένα άλλο σημείο του εγκεφάλου, όπου απελευθερώνει μία χημική ουσία που βελτιώνει την διάθεση, η ντοπαμίνη. Αρχικά, προκαλεί ευφορία, γιατί δρα στα εγκεφαλικά κύτταρα κατά τον ίδιο τρόπο που δρουν οι ειδικές φυσιολογικές ουσίες που υπάρχουν εκεί και συμβάλλουν στη δημιουργία των ευχάριστων συναισθημάτων. Η νικοτίνη διεγείρει τη μνήμη, αυξάνει την επαγρύπνηση και ενισχύει τις δυνατότητες γρήγορης αντίδρασης σε εξωτερικά ερεθίσματα. Επίσης ελαττώνει το στρες, ανακουφίζει την πλήξη και μειώνει την επιθετικότητα. Αυτές οι “καλές’’ δράσεις τις νικοτίνης διαρκούν λίγα μόνο λεπτά.

Τα “θετικά” του τσιγάρου Δίνει δουλειά στους καπνοπαραγωγούς. Δίνει δουλειά σε καπνεμπόρους. Δίνει δουλειά σε καπνοβιομηχάνους. Δίνει δουλειά σε πνευμονολόγους, καρδιολόγους, φαρμακοποιούς κλπ. Δίνει φόρους στο κράτος. Δίνει δουλειά σε ....+(χτύπα ξύλο). Αφήνει χήρες και ορφανά.

Το κάπνισμα είναι η σημαντικότερη γνωστή αιτία καρκίνου και η σημαντικότερη αιτία θνησιμότητας στον ανεπτυγμένο κόσμο. Εντούτοις, έχει βρεθεί ότι μειώνει τον κίνδυνο του καρκίνου του ενδομητρίου, πιθανόν επειδή επιδρά βλαπτικά στις ωοθήκες και ελαττώνει τα επίπεδα οιστρογόνων, τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην αιτιολογία του συγκεκριμένου καρκίνου. Επίσης, έχει βρεθεί ότι το κάπνισμα ενδέχεται να μειώνει τον κίνδυνο της νόσου του Parkinson, ίσως επειδή η νικοτίνη δρα ως νευροδιαβιβαστής. Ας γίνει όμως σαφές ότι οι κίνδυνοι από το κάπνισμα για το σύνολο της νοσηρότητας και της θνησιμότητας είναι δεκάδες φορές μεγαλύτερος από το βαθμό προστασίας που ενδέχεται να παρέχει έναντι μιας μεμονωμένης νεοπλασίας και ενός νευροεκφυλιστικού νοσήματος. Και δεν είναι μόνο το ενεργητικό κάπνισμα που είναι επικίνδυνο, αλλά και η έκθεση στον καπνό των άλλων, όπως το παθητικό κάπνισμα δηλαδή, όπως τεκμηριώθηκε για πρώτη φορά το 1982 και μάλιστα σε έρευνα του εργαστηρίου Υγιεινής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.