Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον

Κύριε ο Θεός μου, εμεγαλύνθης σφόδρα.

Εξομολόγησιν και μεγαλοπρέπειαν ενεδύσω, αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον.

Εκτείνων τον ουρανόν ωσεί δέρριν,

ο στεγάζων εν ύδασι τα υπερώα Αυτού.

Ο τιθείς νέφη την επίβασιν αυτού,

o περιπατών επί πτερύγων ανέμων.

Ο ποιών τους Αγγέλους Αυτού πνεύματα

Και τους λειτουργούς Αυτού πυρός φλόγα. Και τους λειτουργούς Αυτού πυρός φλόγα.

Ο θεμελιών την γην επί την ασφάλειαν αυτής, ου κλιθήσεται εις τον αιώνα του αιώνος.

Άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον Αυτού, Άβυσσος ως ιμάτιον το περιβόλαιον Αυτού,

επί των ορέων στήσονται ύδατα.

Από επιτιμήσεώς σου φεύξονται,

Από φωνής βροντής σου δειλιάσουσιν.

Αναβαίνουσιν όρη

Και καταβαίνουσι πεδία εις τον τόπον, ον εθεμελίωσας αυτά.

Όριον έθου, ο ου παρελεύσονται ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην. Όριον έθου, ο ου παρελεύσονται ουδέ επιστρέψουσι καλύψαι την γην.

Ο εξαποστέλλων πηγάς εν φάραγξιν

αναμέσον των ορέων διελεύσονται ύδατα.

Ποτιούσι πάντα τα θηρία του αγρού,

Προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών. Προσδέξονται όναγροι εις δίψαν αυτών.

Επ’ αυτά τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσει, Επ’ αυτά τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσει,

εκ μέσου των πετρών δώσουσι φωνήν.

Ποτίζων όρη εκ των υπερώων Αυτού

Από καρπού των έργων Σου χορτασθήσεται η γη. Από καρπού των έργων Σου χορτασθήσεται η γη.

Ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι Ο εξανατέλλων χόρτον τοις κτήνεσι

και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων, και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων,

του εξαγαγείν άρτον εκ της γης του εξαγαγείν άρτον εκ της γης

και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου. και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου.

του ιλαρύναι πρόσωπον εν ελαίω

και άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει. και άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει.

Χορτασθήσονται τα ξύλα του πεδίου,

αι κέδροι του Λιβάνου, ας εφύτευσας. αι κέδροι του Λιβάνου, ας εφύτευσας.

Εκεί στρουθία εννοσσεύσουσι,

του ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών. του ερωδιού η κατοικία ηγείται αυτών.

Όρη τα υψηλά ταις ελάφοις,

Πέτρα καταφυγή τοις λαγωοίς.

Εποίησε σελήνην εις καιρούς,

Ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού. Ο ήλιος έγνω την δύσιν αυτού.

Έθου σκότος και εγένετο νυξ.

Εν αυτή διελεύσονται πάντα τα θηρία του δρυμού.

Σκύμνοι ωρυόμενοι του αρπάσαι και ζητήσαι παρά τω Θεώ βρώσιν αυτοίς.

Ανέτειλεν ο ήλιος

Και συνήχθησαν

και εις τας μάνδρας αυτών κοιτασθήσονται.

Εξελεύσεται άνθρωπος επί το έργον αυτού και επί την εργασίαν αυτού

Έως εσπέρας.

Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε!

Πάντα εν σοφία εποίησας.

Επληρώθη η γη της κτίσεώς Σου.

Αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος. Αύτη η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος.

Εκεί ερπετά, ων ουκ έστιν αριθμός

Ζώα μικρά μετά μεγάλων.

Εκεί πλοία διαπορεύονται

Δράκων ούτος, ον έπλασας εμπαίζειν αυτή.

Πάντα προς σε προσδοκώσι δούναι την τροφήν αυτών εις εύκαιρον.

Δόντος σου αυτοίς, συλλέξουσιν.

Ανοίξαντός σου την χείρα, τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος. Ανοίξαντός σου την χείρα, τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος.

Αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον, ταραχθήσονται. Αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον, ταραχθήσονται.

Αντανελείς το πνεύμα αυτών και εκλείψουσι και εις τον χουν αυτών επιστρέψουσιν.

Εξαποστελείς το Πνεύμα σου και κτισθήσονται Εξαποστελείς το Πνεύμα σου και κτισθήσονται και ανακαινιείς το πρόσωπον της γης.

Ήτω η δόξα Κυρίου εις τους αιώνας.

Ευφρανθήσεται Κύριος επί τοις έργοις Αυτού.

Ο επιβλέπων επι την γην και ποιών αυτήν τρέμειν,

Ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται.

Άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου, ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω. Άσω τω Κυρίω εν τη ζωή μου, ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω.

Ηδυνθείη Αυτώ η διαλογή μου, εγώ δε ευφρανθήσομαι επί τω Κυρίω. Ηδυνθείη Αυτώ η διαλογή μου, εγώ δε ευφρανθήσομαι επί τω Κυρίω.

Εκλείποιεν αμαρτωλοί από της γης

Και άνομοι ώστε μη υπάρχειν αυτούς.

Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον!