St Emilie de Vialar. «Στο τέλος του 1832 ίδρυσα στη γενέτειρά μου, το Gaillac του Ταρν, ένα μοναχικό Τάγμα των Αδελφών του Ελέους, υπό την προστασία του.

Παρουσίαση με θέμα: "St Emilie de Vialar. «Στο τέλος του 1832 ίδρυσα στη γενέτειρά μου, το Gaillac του Ταρν, ένα μοναχικό Τάγμα των Αδελφών του Ελέους, υπό την προστασία του."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 St Emilie de Vialar

2 «Στο τέλος του 1832 ίδρυσα στη γενέτειρά μου, το Gaillac του Ταρν, ένα μοναχικό Τάγμα των Αδελφών του Ελέους, υπό την προστασία του Αγίου Ιωσήφ, και με την επωνυμία «της Εμφανίσεως». Σκοπός του είναι η πνευματική τελείωση των μελών Του και η άσκηση της αγαθοεργίας σε όλες τις μορφές της, τόσο για την περίθαλψη των αρρώστων, όσο και για την εκπαίδευση των παιδιών». (Αναφορά στην Α.Α. Γρηγόριο XVI-1839)

3 «Μια συμπονετική αδερφή νοσοκόμα να φροντίζει, με στοργή και τρυφερότητα τις σωματικές και πνευματικές ανάγκες των αρρώστων Αδερφών μας, είναι επιδίωξή μας.» (Πνεύμα κανόνων 68)

4 «Μετά από μένα οι Αδελφές θα μεταλαμπαδεύσουν το πνεύμα που ο Θεός μου χορήγησε και η φλόγα της θείας αγάπης που το Πνεύμα το Άγιο έβαλε στις καρδιές μας θα διαιωνιστεί, όσο η Θεία Πρόνοια ευαρεστείται να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις μας.» (Στην Αδ. Πωλίνα Ζινέστ, 6-6-1840)

5 «Θα εξακολουθήσουμε να αφιερώνουμε τις δυνάμεις μας στην ανακούφιση των δυστυχισμένων, στην περίθαλψη των αρρώστων και των φτωχών, στην εκπαίδευση των παιδιών και σε όλα τα έργα αγάπης, καθώς και τα αγαθά μας, το μέλλον, κι ακόμη την ίδια μας τη ζωή, αν παραστεί ανάγκη.» (Στον κ. Ντυπούς, 30-1-1840)

6 «Πόσο η ψυχή ικανοποιείται όταν επιτυγχάνει να μοιράσει ευτυχία και να ανακουφίσει την πονεμένη ανθρωπότητα.» (Στον κ. De Vialar 27-7-1853)

7 «Πόσο ευλογώ το Θεό για την επιμέλειά σας για μόρφωση. Είναι τόσο αναγκαία για τις ιεραοποστολές, διατηρείστε αυτό το ζήλο.» (Στην Αδ. Ευγενία Λωρέζ, 25-7-1852) 25-7-1852)

8 Είναι σημαντικό αυτός ο χρόνος που δόθηκε για ανάπαυση στις Αδερφές μου να αξιοποιείται για μεγαλύτερη πνευματική πρόοδο με απόκτηση γνώσεων, εμβάθυνση στις μοναστικές υποχρεώσεις και για ανάπτυξη της πνευματικής τους ζωής. (Στην Αδ. Πωλίνα Ζινέστ 29-1-1843) 29-1-1843)

9 «Απαντήσαμε πάντα πρόθυμα σε κάθε έκκληση για συμπόνοια που μας απεύθυναν.» (Αναφορά στον Υπουργό Άμυνας, 1842)

10 «Έχω προσέξει πως πάντα η θεία χάρη μας ευνοεί ιδιαίτερα σε περίοδο πνευματικών ασκήσεων.» (Στον κ. Μοντέρα, 28-7-1843)

11 «Οι αδελφές μου ας εργάζονται όσο το δυνατόν για τη δόξα του Κυρίου και το καλό του πλησίον.» (Στον κ. Ντε Βιαλάρ, 29-8-1843)