O πύργος του Ολύμπιου Στο νότιο μέρος του χωριού και κάτω απ' τον επαρχιακό δρόμο Βόλου -Τσαγκαράδας, ανάμεσα σε οπωρώνες στέκεται αγέρωχος ο τρίπατος πύργος του Ολύμπιου.

Ιστορικό Χτίστηκε τον 17ο - 18ο αιώνα, αρχικά το νότιο τμήμα του. Αυτός ο πύργος ήταν πάντα ελληνικής ιδιοκτησίας σε αντίθεση με τους άλλους πύργους των Λεχωνίων, που ήταν αρχικά και Οθωμανικής. Οικοδομήθηκε από τον Ατλαζά, πρόξενο της Ρωσίας στην Ελλάδα, μέσα σε αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πρόξενος Ατλαζάς είχε μια κόρη που παντρεύτηκε κάποιον Πατάκη. Ο Πατάκης, στη συνέχεια, είχε κι αυτός κόρη που "απήχθη" από τον Κοντό και παντρεύτηκαν. Ο Κοντός ως ιδιοκτήτης πια έκανε την προσθήκη του βόρειου τμήματος το 1860. Ο πύργος κατοικήθηκε από την καραμπασιώτικη οικογένεια Σαμαρά (που υπήρξε και βουλευτής), που ήταν πεθερικά του Δημ. Ολύμπιου και κατόπιν από τον Ολύμπιο (1937). Ο πύργος δεν κατοικήθηκε από άλλη οικογένεια, όπως κάποιοι ερευνητές αναφέρουν. Ο πύργος, τα υπόλοιπα κτίσματα και ο γύρω οπωρώνας τελικά αγοράστηκαν από την οικογένεια Ολύμπιου το 1956 στην τιμή των 1000 χρυσών λιρών. Πωλήτρια ήταν η τελευταία επιζώσα κόρη της οικογένειας Κοντού, Θέλξα (Θελξινόη).

Το αρχικό τμήμα του πύργου έχει δίδυμη τοιχοποιία πάχους 1,8 μ Το αρχικό τμήμα του πύργου έχει δίδυμη τοιχοποιία πάχους 1,8 μ. ενώ το νέο που προστέθηκε έναν αιώνα αργότερα, έχει πάχος μόνο 0,8 μ. Έχει δύο εισόδους. Η μία ανατολική τοξωτή με κυκλικά σκαλοπάτια στο πρότερο τμήμα και η άλλη βόρεια με σκάλα εξωτερική που οδηγεί στον α' όροφο, στη νεότερη προσθήκη.

Όπως και στον πύργο Κοκοσλή έτσι κι εδώ ο τελευταίος όροφος έχει ξαναχτιστεί. Γενικά η όψη του πύργου όπως εμφανίζεται σήμερα, συνδυάζει στοιχεία δόμησης της πρώτης οικοδομικής περιόδου στο Πήλιο (17ος-18ος αι. οχυρό πυργόσπιτο) και της οχυρής κατοικίας των μέσων του 19ου αιώνα. Η στέγη είναι καλυμμένη με σχιστόπλακες και οι καμινάδες είναι με "φυλάχτρες".

Δίπλα στον πύργο ανατολικά υπάρχει αποθήκη - στάβλος και δυτικά ερειπωμένη η "γαλιάγρια". Την περίοδο του ατυχούς πολέμου του 1897 και στις εκκαθαρίσεις του τουρκικού στρατού στο δυτικό Πήλιο, πολλοί Καραμπασιώτες είχαν τον πύργο ορμητήριο και καταφύγιο. Αυτό γινόταν γιατί στη στέγη του πύργου κυμάτιζε η ρώσικη σημαία του ιδιοκτήτη Κοντού και οι Τούρκοι δεν πλησίαζαν.

Ο πύργος κατοικούταν μόνιμα ως το 1970 Ο πύργος κατοικούταν μόνιμα ως το 1970. Το 1967 κεραυνός έπεσε στο βόρειο τμήμα με αποτέλεσμα να γίνουν ζημιές από την πυρκαγιά, που όμως αποκαταστάθηκαν. Σήμερα δεν κατοικείται πια και ο οπωρώνας έγινε οικόπεδα και σύγχρονες οικοδομές. Μελέτες για τον πύργο, έχουν γίνει από πολλούς επιστήμονες, όπως  από τους Κίζη, Μουτσόπουλο και άλλους.