Η Περσική Αυτοκρατορία Η Ιστορία Οι βασιλείς Οι παραδόσεις και τα έθιμα

Κύρος ο Μέγας Υπήρξε ο ιδρυτής της Περσικής Αυτοκρατορίας. Σύμφωνα τον μύθο, όταν γεννήθηκε, ο παππούς του, ο βασιλιάς των Μήδων, Αστυάγης είδε ένα άσχημο όνειρο και γι’ αυτό απομάκρυνε το παιδί απ’ το παλάτι. Ανατράφηκε από βοσκούς, αλλά όταν μεγάλωσε έγινε βασιλιάς του, προσαρτημένου στη Μηδία κράτους της Περσίας, λόγω της ηγετικής του κλίσης που είχε φανερωθεί από τότε που ήταν παιδί. Επαναστάτησε το 553 π.Χ. και, με τη βοήθεια των Περσών που κυβερνούσε, κατέκτησε τους Μήδους, τους Λυδούς και τους Βαβυλώνιους. Τέλος, πέθανε σε μια ατυχή επίθεση εναντίον ενός λαού της Κεντρικής Ασίας, των Μασσαγετών.

Το 559 π.Χ., ο Κύρος ανέβηκε στο θρόνο της Περσίας, που τελούσε υπό Μηδική κατοχή. Το καλοκαίρι του 553 π.Χ. επανα- στάτησε εναντίον του Μήδου Βασιλιά Αστυάγη. 553 Π.Χ.

Μέχρι το 549 π.Χ., όταν έπεσε η πρωτεύουσα, τα Εκβάτανα, είχε θέσει υπό την κυριαρχία του ολόκληρη την Αυτοκρατορία των Μηδών. 549 Π.Χ.

Το 547 π. Χ. κινήθηκε εναντίον του βασιλιά της Λυδίας, Κροίσου Το 547 π.Χ. κινήθηκε εναντίον του βασιλιά της Λυδίας, Κροίσου. Οι δύο στρατοί συγκρούστηκαν για πρώτη φορά στην Πτερία της Μικράς Ασίας, στα σύνορα ανάμεσα στις δύο αυτοκρατορίες. 547 Π.Χ.

Το 546 π.Χ., η πρωτεύουσα της Λυδικής Αυτοκρατορίας, οι Σάρδεις έπεσαν και ο Κροίσος αιχμαλωτίστηκε. 546 Π.Χ.

Το 540 π. Χ. , ο Κύρος στράφηκε κατά της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας Το 540 π.Χ., ο Κύρος στράφηκε κατά της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας. Στις αρχές του Οκτώβρη του έτους 539 π.Χ., περικύκλωσε και νίκησε τον βαβυλωνιακό στρατό στη μάχη του Όπις. 539 Π.Χ.

Δύο ημέρες μετά τη μάχη του Όπις, στις 7 Οκτωβρίου 539 π. Χ Δύο ημέρες μετά τη μάχη του Όπις, στις 7 Οκτωβρίου 539 π.Χ., ο περσικός στρατός εισέρχεται κρυφά στην Βαβυλώνα, που παραδίνεται χωρίς μεγάλη αντίσταση. 539 Π.Χ.

Η Βαβυλώνα ήταν περιτρι- γυρισμένη με δύο σειρές τείχη και πολ- λούς αμυντι- κούς πυργί- σκους. Τα μόνα σημεία που έμεναν αφύλαγκτα ήταν εκείνα απ’ οπού περ- νούσε ο ορμη- τικος Ευφράτης.

Όμως, ο Κύρος έκοψε την ορμή του Ευφράτη, χαράσσοντας χίλια μικρά χαντάκια κατά μήκος του. Έτσι, μια ομάδα αντρών μπήκε στην πόλη, περ- πατώντας στην κοίτη του ποτα- μού και άνοιξε τις πύλες της από μέσα.

Αφού υπέταξε τους Βαβυλώνιους, ο Κύρος θέλησε να υποτάξει μια φυλή της Κεντρικής Ασίας, τους Μασσαγέτες. Παρ’ όλα αυτά απέτυχε και ο στρατός του σκορπίστηκε. 535 Π.Χ.

Το 525 π.Χ., ο γιος του Κύρου, ο Καμβύσης, επιτέθηκε κατά της Αιγύπτου και του βασιλιά της Άμασι. Μετά από κρίσιμη μάχη στα σύνορα της Αιγύπτου, στο Πηλούσιο, η Μέμφις έπεσε στους Πέρσες. 525 Π.Χ.

Καμβύσης Γιος του Κύρου. Το 525 π.Χ. πέτυχε την κατάκτηση της Αιγύπτου. Αργότερα προσπάθησε να κατακτήσει το βασίλειο του Κους, στο σημερινό Σουδάν, αλλά απέτυχε, λόγω των ανεμοθυελλών και των επιθέσεων από ντόπιες φυλές. Αργότερα, ο αδερφός του, ο Σμέρδις, ένας μάγος, επαναστάτησε εναντίον του. Στην προσπάθεια να τον απωθήσει ο Καμβύσης πιθανόν τρελάθηκε και αυτοκτόνησε, χωρίς να έχει αποκτήσει γιους.

Μετά τον θάνατο του Καμβύση, την εξουσία πήρε ο αδερφός του, ο Σμέρδις Μετά τον θάνατο του Καμβύση, την εξουσία πήρε ο αδερφός του, ο Σμέρδις. Όμως, σύντομα δολοφονήθηκε από επτά αριστοκράτες. Τότε αυτοί συμφώνησαν ότι την εξουσία θα έπαιρνε όποιου το άλογο θα χλιμίντριζε πρώτο σε μια συνάντησή τους. Χρησιμοποιώντας ένα κόλπο, ένας απ’ αυτούς, ο Δαρείος στέφθηκε αυτοκράτορας.

Δαρείος Η επέκταση της αυτό- κρατορίας συνεχίστηκε με τον Δαρείο Α’. Η Βόρεια Ινδία, η Θράκη και η Μα- κεδονία κατέληξαν υπό την κυριαρχία του. Η φήμη του Δαρείου είναι συνδεδεμένη με τις μεταρρυθμίσεις που εισήγαγε στους νόμους και στο φορολογικό σύστημα: δημιούργησε το χρυσό νο- μισμα που έφερε το όνομά του, το δαρεικό. Με αυτόν τον τρόπο ήταν πολύ πιο εύκολο να συλλέξει τους φόρους.

Δαρείος Από τους φόρους εξαιρούνταν οι Μήδοι και οι Πέρσες. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του το οδικό δίκτυο και το σύστημα ταχυδρομικών υπηρεσιών εκσυγχρονίστη- καν πλήρως. Οραματίστηκε να θέσει όλο τον κόσμο υπό περσική κυριαρχία, ξεκινώντας από την Ευρώπη. Όμως εκεί βρισκόταν η Ελλάδα. Όταν οι στρατηγοί του επιτέθηκαν στην Αθήνα, ηττήθηκαν στη μάχη του Μαραθώνα.

Το 516 π.Χ., ο Δαρείος απέκτησε κάποια εδάφη στα βόρεια, κατά τη διάρκεια της περιοδείας του για να ασφαλίσει την κυριαρχία του σε ολόκληρη την αυτοκρατορία. 516 Π.Χ.

Το 515 π.Χ., ο Δαρείος κατάφερε να καταλάβει τον Ινδο Ποταμό. 515 Π.Χ.

Το 513 π.Χ., ο Δαρείος προσπάθησε ανεπιτυχώς να καταλάβει τους Σκύθες. Παρ’ όλα αυτά η εκστρατεία αυτή του απέφερε τον έλεγχο της Θράκης. 513 Π.Χ.

Το 511 π.Χ. κατάφερε να κατακτήσει ακόμη ένα μικρό τμήμα στα βόρεια της Αιγύπτου, την ελληνική αποικία της Κυρήνης. Είχε έρθει πλέον η σειρά της ίδιας της Ελλάδας. 511 Π.Χ.

Οι σατραπείες Η αυτοκρατορία ήταν διαιρεμένη σε πολλά κομ- μάτια, τις σατραπείες. Κάθε κομμάτι διοικούνταν από ένα σατράπη, που είχε απόλυτη εξουσία πάνω στους κατοίκους της σατραπείας του. Κάθε σατράπης δαπανούσε τα κέρδη από τις εισφορές του σε έργα κοινής ωφέλειας όπως την κατασκευή δρόμων, την αγορά μέσων για το όργωμα και την αναδάσωση της γης, αλλά και την απομάκρυνση των ληστών απ’ τους εμπορικούς δρόμους. Κάθε χρόνο κάθε σατράπης έπρεπε να προσφέρει έναν ετήσιο φόρο στον αυτοκράτορα.

Δεν κατασκεύαζαν αγάλματα, δεν έκτιζαν ναούς μήτε βωμούς, ενώ θεωρούσαν ανόητους όσους έκαναν αυτά. Συνήθιζαν να θυσιάζουν στον Δία στις κορυφές των βουνών, και ονόμαζαν Δία όλο τον ουρανό. Θυσίαζαν επίσης στον ήλιο, στη σελήνη, στην γη, στη φωτιά, στο νερό και στους ανέμους, ενώ σταδιακά ανέπτυξαν και τη λατρεία της Αφροδίτης.

Η σημαντικότερη γιορτή για κάθε Πέρση ήταν η μέρα των γενεθλίων του Η σημαντικότερη γιορτή για κάθε Πέρση ήταν η μέρα των γενεθλίων του. Στις γιορτές έκαναν πλούσια συμπόσια, στα οποία έτρωγαν πολλών ειδών φαγητά. Στο τέλος, έπιναν πολύ κρασί και έπειτα μεθυσμένοι έκαναν συμβούλιο για να αποφασίσουν για διάφορα σημαντικά θέματα.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ -Όταν ένας Πέρσης συναντούσε έναν πολύ ανώτερο του στο δρόμο, έπεφτε και τον προσκυνούσε. -Όταν ένας Πέρσης συναντούσε έναν ελα-φρώς κατώτερό του, φιλιόντουσαν στα μάγουλα. -Όταν δύο ισότιμοι Πέρσες συναντιούνταν, φιλιούνταν στο στόμα.

Κάθε Πέρσης είχε πολλές νόμιμες γυναίκες ενώ είχε πολύ περισσότερες παλλακίδες. Η μεγαλύτερη ανδραγαθία ήταν η ανδρεία στις μάχες, ενώ δεύτερο σε σειρά θεωρούταν να κάνει κανείς πολλά παιδιά. Η ανατροφή των παιδιών διαρκούσε είκοσι έτη, στα πέντε πρώτα απ’ αυτά το παιδί απαγορευόταν να δει τον πατέρα του. Κάθε παιδί έπρεπε να μάθει να ιππεύει, να τοξεύει και να λέει την αλήθεια.

Ως δεύτερη χειρότερη αμαρτία θεωρούσαν τα χρέη, γιατί έλεγαν πως όταν χρωστάει κανείς όλο και κάποιο ψέμα θα πει.