Θανατική ποινή

Περιεχόμενα Κρεμάλα ή αγχόνη Ηλεκτρική καρέκλα Θάλαμος αερίων Λαιμητόμος ή γκιλοτίνα Τυφεκισμός Αποκεφαλισμός Δηλητηριώδης ένεση Σταύρωση

Κρεμάλα ή αγχόνη Είδη αγχόνης Ιστορία Η αγχόνη αποτελεί το μέσο εκτέλεσης της θανατικής ποινής "δι΄ απαγχονισμού", δηλαδή δια βρόχου (θηλιάς) που επιφέρει πνιγμό. Η ελληνική ονομασία του οργάνου "αγχόνη" προέρχεται από το ρήμα "άγχω" που σημαίνει: "σφίγγω με ιμάντα τον λαιμό κάποιου" ή "πνίγω κάποιον με βρόχο". Είδη αγχόνης Ιστορία

Είδη αγχόνης Το όργανο (μέσον) αυτό συνήθως αποτελείται από δύο βασικές ανισομεγέθεις δοκούς κάθετοι μεταξύ τους σε σχήμα Γ που εκ του οριζοντίου σκέλους φέρεται ο βρόχος. Κατά καιρούς όμως έχουν χρησιμοποιηθεί και αγχόνες άλλων σχημάτων όπως σε σχήμα Π που από το οριζόντιο σκέλος μπορεί να φέρονται περισσότεροι του ένός βρόχοι ή σε σχήμα Τ όπου ο απαγχονισμός εκτελείται από τις μασχάλες του κατάδικου. Μέχρι την 10ετία του "50 ο απαγχονισμός στην Τουρκία γινόταν από τρεις στύλους σε σχήμα πυραμίδας που από την έσω κορυφή φέρονταν ο βρόχος. Κατά τον μεσαίωνα στις ευρωπαϊκές χώρες συνηθίζονταν το τετράγωνο ή ορθογώνιο ικρίωμα που έμοιαζε με σκελετό κιβωτίου που από τους άνω στύλους φέρονταν βρόχοι. Αλλά και οι τρόποι εκτέλεσης με αυτό το μέσον ήταν διαφορετικοί κατά καιρούς, από τόπο σε τόπο. Αλλού μεν, όπως στην Αγγλία μέχρι του 1832, ο θανατούμενος σύρονταν στο έδαφος από μεγάλο βάρος προσδεδεμένο στο άλλο άκρο του σχοινιού δια μέσου τροχαλιών. Στις αραβικές χώρες σύρονταν ο κατάδικος δια βρόχου από καλπάζοντα άλογα. Αλλού ο μελλοθάνατος επιβιβάζονταν σε ανοικτή άμαξα που τον οδηγούσε κάτω ακριβώς από τον βρόχο που μπορεί να φέρονταν σε γέφυρα ή σε ειδικό ικρίωμα ή και σε δένδρο όπου αφού εφαρμόζονταν ο βρόχος στο λαιμό του αποσύρονταν η άμαξα και ακολουθούσε η αυτόματη εκτέλεση του απαγχονισμού. Αλλού επίσης οι θανατούμενοι υποχρεώνονταν ν΄ ανέλθουν ψηλές κλίμακες (ανεμόσκαλες) για να φθάσουν στο βρόχο της υψηλής αγχόνης. Μέχρι το 1960 υπήρχε σε χρήση στην Αγγλία, Γαλλία κλπ.

Ιστορία Η επικράτηση της αγχόνης ως μέσον επιβολής ατιμωτικής θανατικής ποινής χρονολογείται από τον Αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο ο οποίος κατήργησε τον σταυρικό θάνατο. Κατά τον Μεσαίωνα ο θάνατος δι΄ αγχόνης επιβάλλονταν μόνο σε κατάδικους που προέρχονταν από τις κατώτερες τάξεις, ενώ οι ευγενείς είχαν το "προνόμιο" του αποκεφαλισμού, και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις γινόταν δι΄ απαγχονισμού προκειμένου ν΄ αποδοθεί ατιμωτική σημασία. Στη συνέχεια η Γαλλική Επανάσταση κατήργησε τον δι΄ απαγχονισμού θάνατο και επέβαλε τον δι΄ αποκεφαλισμού για όλους τους καταδικαζόμενους επί εσχάτη των ποινών. Στην Ελλάδα ο δι΄ αγχόνης θάνατος εισήχθηκε τον Ιούλιο του 1925 με διάταγμα της Κυβέρνησης Πάγκαλου προς παραδειγματισμό επί καταχρήσεων του δημοσίου. Το σχετικό εκείνο διάταγμα καταργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1926. Στο διάστημα που ίσχυε αυτό έγιναν μόνο δύο εκτελέσεις καταδικασθέντων για κατάχρηση, και αυτές στη περιοχή "Τσακός" της Αγίας Παρασκευής Αττικής, εκ του ονόματος του ενός εκ των δύο εκεί καταδικασθέντων δι΄ απαγχονισμού. Αργότερα κατά το διάστημα της κατοχής (1941-1944) οι Γερμανοί κατακτητές χρησιμοποίησαν την αγχόνη σε πλείστες των περιπτώσεων και μάλιστα επί ομαδικών εκτελέσεων του ανθιστάμενου πληθυσμού της ελληνικής υπαίθρου. Στην Αθήνα δι΄ απαγχονισμού εκτελέστηκαν τότε δύο έμποροι για διενέργεια "μαύρης αγοράς". Η εκτέλεση με απαγχονισμό χρησιμοποιήθηκε και από τις κομμουνιστικές δυνάμεις στην Ελλάδα. Επίσης δι΄ απαγχονισμού εκτελέσθηκαν μετά τον Μουσολίνι, με απόφαση του Δικαστηρίου εγκληματιών πολέμου της Νυρεμβέργης το 1946 οι Ρίμπεντροπ, Ζάουκελ, Σάις, Φρικ, Στράιχερ κ.ά. Αργότερα οι Άγγλοι εφαρμόζουν απαγχονισμούς Ελληνοκυπρίων δια καταπακτής όπου άνοιγε αμέσως μετά την τοποθέτηση του βρόχου στο λαιμό του κατάδικου. Τελευταίος απαγχονισμός ήταν αυτός του πρώην Προέδρου του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν που επιβιβάσθηκε σε κάλαθο καταπακτής. Από τα επίσημα ιρακινά μέσα ενημέρωσης κυκλοφόρησε μόνο ένα σύντομο απόσπασμα της προετοιμασίας της εκτέλεσης, λίγο αργότερα όμως στο διαδίκτυο βρέθηκε βίντεο που είχε τραβήξει κάποιος ανώνυμος παριστάμενος, με ολόκληρη τη διαδικασία.

Ηλεκτρική καρέκλα Συσκευή εκτέλεσης καταδικασμένων σε θάνατο: ο μελλοθάνατος καθηλώνεται σε μια καρέκλα και διοχετεύεται στο σώμα του ηλεκτρικό ρεύμα υψηλής τάσης μέχρι να επθει ο θάνατος.

Θάλαμος αερίων Ο θάλαμος αερίων είναι μια εγκατάσταση που χρησιμοποιεί δηλητηριώδη αέρια για τη θανάτωση ζώων και ανθρώπων. Το άερια εκκρίνεται μέσα από πολλούς σωλήνες. Το πιο κοινό αέριο που χρησιμοποιείται είναι το υδροκυάνιο, ενώ παλιότερα έχουν χρησιμοποιειθεί και αέρια όπως το διοξείδειο και μονοξείδιο του άνθρακα. Χρησιμοποιούνταν κυρίως στις Η.Π.Α., ως μέσω επιβολής της θανατικής ποινής και στην Ναζιστική Γερμανία. Οι Ες Ες το χρησιμοποιούσαν κυρίως για μαζικές εκτελέσεις Εβραίων και γενικώς αιχμαλώτων πολέμου στο Ολοκαύτωμα.

Λαιμητόμος ή γκιλοτίνα Η γκιλοτίνα (guillotine), λαιμητόμος ή καρμανιόλα είναι μηχανικό όργανο που χρησιμοποιήθηκε σε πολλές χώρες για τον αποκεφαλισμό των καταδικασμένων σε θάνατο. Κατασκευάστηκε από το δρα Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν, (Guillotin 1738-1814) ο οποίος στη Συνέλευση των Τάξεων 1789 πρότεινε πρώτος τη χρήση της ως "ανώδυνο θάνατο". Αργότερα η Νομοθετική επιτροπή ανέθεσε στο γιατρό Λουί να το μελετήσει και να κατασκευάσει το μηχάνημα το οποίο αρχικά ονομάστηκε λουϊζόν ή λουϊζέτ (Louison, Louisette). Τελικά η χρήση του υιοθετήθηκε στις 20 Μαρτίου 1792 διατηρώντας όμως το όνομα του πρώτου εισηγητή. Ο αποκεφαλισμός γινόταν με το πέσιμο βαρειάς λοξής λεπίδας που γλιστρούσε απότομα ανάμεσα σε δύο ορθοστάτες και ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Το μηχάνημα αυτό ήταν ήδη γνωστό και σε χρήση στη Νότια Γαλλία καθώς και στην Ιταλία από τον 16ο αι. που έφερε το όνομα μαναία (mannaia). Η πρώτη εκτέλεση με λαιμητόμο έγινε στις 25 Απριλίου 1792 στη Γαλλία. Και ενώ αρχικά σχεδιάστηκε για την εκτέλεση κοινών εγκληματιών μετά 4 μήνες από της πρώτης χρήσης επακολούθησε μέσον θανάτωσης πολιτικών καταδίκων και αντιπάλων. Στην περίοδο της Τρομοκρατίας, κατά τη Γαλλική Επανάσταση (1793-94) εκτελέστηκαν στη λαιμητόμο περισσότερα από 4.000 άτομα. Ως ποινή, η Γαλλική Δημοκρατία την κατάργησε μόλις στις 9 Οκτωβρίου 1981. Στην Ελλάδα, χρησιμοποιήθηκε επίσης, ως τις αρχές του 20ού αιώνα. Ήταν στημένη στις φυλακές του Παλαμηδιού, στο Ναύπλιο. Με γκιλοτίνα εκτελέστηκε ο δολοφόνος του Πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη, Κώστας Γερακάρης, το 1906.

Τυφεκισμός Ο τυφεκισμός είναι μέθοδος εκτέλεσης κρατουμένων που χρησιμοποιείται σε χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής ακόμη και σήμερα. Λέγεται κοινώς και εκτέλεση. Χρησιμοποιείται για παραβιάσεις του διεθνούς ποινικού δικαίου, όπως οι δολοφονίες και τα εγκλήματα πολέμου. Στον τυφεκισμό, ο εκτελούμενος στέκεται σε έναν τοίχο με δεμένα μάτια από ένα μαντίλι. Ο αξιωματικός που παρευρίσκεται εκεί δίνει το σύνθημα οι στρατιώτες του να γεμίσουν, να στοχεύσουν και να πυροβολήσουν. Τα όπλα που χρησιμοποιούνται στις εκτελέσεις είναι τουφέκια, ενώ για μαζική εκτέλεση χρησιμοποιούνται πολυβόλα. Ποτέ δεν γίνονται εκτελέσεις με αυτόματα όπλα ή οπλοπολυβόλα

Σταύρωση Η Σταύρωση ως μέθοδος εκτέλεσης Σταύρωση είναι η μέθοδος εκτέλεσης επί σταυρού μέσω κρεμάσματος ή καθήλωσης. Με κεφαλαίο Σ (Σταύρωση) αναφέρεται στην εκτέλεση του Ιησού Χριστού μέσω καθήλωσης σε σταυρό πάνω στον λόφο του Γολγοθά στην Ιερουσαλήμ (βλ. λήμμα: Ο Σταυρός του Ιησού Χριστού). Η Σταύρωση ως μέθοδος εκτέλεσης

Η Σταύρωση ως μέθοδος εκτέλεσης Ως Σταύρωση ορίζεται η μέθοδος εκτέλεσης θανατικής ποινής με κάρφωμα ή και δέσιμο του θύματος επάνω σε πάσσαλο, δένδρο ή σε σταυρό σχήματος T. Αν και ο Ηρόδοτος χρησιμοποιεί τους όρους ανασκολοπίζειν για την τοποθέτηση των θυμάτων εν ζωή και ανασταυρούν για την καθήλωση των πτωμάτων τους, μετά από εκείνον, τα δύο ρήματα γίνονται συνώνυμα και εκφράζονται με τον όρο Σταύρωση-Σταυρώνω. Η σταύρωση, εφαρμοζόταν από αρκετούς λαούς όπως οι Πέρσες, οι Ιουδαίοι, οι Καρχηδόνιοι οι Ρωμαίοι κ.ά., από τον 6ο π.Χ. αιώνα έως τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Αυτή η μέθοδος εκτέλεσης θανατικής ποινής καταργήθηκε από τον αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνο το 337 σε ολόκληρη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, από σεβασμό προς το σταυρικό μαρτύριο του Ιησού Χριστού.