Η εξέλιξη του Ινδουϊσμού από το 500 π.Χ. και εξής ΙΝΔΟΥΪΣΜΟΣ Β΄ Η εξέλιξη του Ινδουϊσμού από το 500 π.Χ. και εξής

Μπαγκαβάτ Γκίτα σημαίνει «τραγούδι του αγαπημένου» ή «τραγούδι του Κυρίου», είναι ένα από τα σημαντικότερα ιερά κείμενα του Ινδουϊσμού. Αποτελεί μέρος των Ουπανισάντ (Ουπανισάδων) που αποτελούν το τελευταίο τμήμα των Βέντα (Βεδών). Γράφτηκε κάπου ανάμεσα στο 2ο και στον 5ο αιώνα π.Χ. στην σανσκριτική γλώσσα. Είναι γραμμένο με ποιητικό μέτρο και αποτελεί τμήμα του έπους Μαχαμπαράτα.

Σανσκριτική γλώσσα Η Σανσκριτική (saṃskṛtam संस्कृतम्) είναι η κλασική γλώσσα της Ινδίας και λειτουργική γλώσσα του Ινδουϊσμού, του Βουδισμού και του Τζαϊνισμού. Η θέση της στον πολιτισμό της Ινδίας και της ΝΑ Ασίας είναι παρόμοια με εκείνη των Λατινικών και των αρχαίων ελληνικών στην μεσαιωνική Ευρώπη, και είναι κεντρικός άξονας της ινδουϊστικής παράδοσης. Όντας μία από τις είκοσι δύο (22) επίσημες γλώσσες της Ινδίας η Σανσκριτική διδάσκεται σε σχολεία σε όλη την Ινδία ως δεύτερη γλώσσα, ενώ ορισμένοι Μπραχμάνοι τη θεωρούν μητρική τους γλώσσα. Κυρίως η Σανσκριτική χρησιμοποιείται ως κατεξοχήν τελετουργική γλώσσα στα Ινδουϊστικά τελετουργικά με τη μορφή ύμνων και μάντρα. Στην προκλασική μορφή της Βεντικής Σανσκριτικής -λειτουργικής γλώσσας της Βεντικής θρησκείας- θεωρείται ως ένα από τα πρωιμότερα μέλη της Ινδοευρωπαϊκής οικογένειας, με αρχαιότερο κείμενο την Ριγκ βέντα.

Μαχαμπαράτα. Στο βιβλίο αυτό περιέχεται ο διάλογος του πρίγκιπα και πολεμιστή Αρτζούνα (Arjuna) με το υπέρτατο θεϊκό πρόσωπο, τον Κρίσνα, λίγο πριν αρχίσει η μάχη του Κουρουκσέτρα (Kurukshetra). Ο Κρίσνα αν και θεός ενεργεί ως βοηθός του Αρτζούνα και οδηγεί το άρμα του. Ο Αρτζούνα βλέποντας στην πλευρά των αντιπάλων του φίλους, συγγενείς και δασκάλους διστάζει να πολεμήσει και σκέφτεται να καταθέσει τα όπλα για να μην τους βλάψει. Ο Κρίσνα του εξηγεί ότι πρέπει να είναι πιστός στο ρόλο του ως ευγενής-πολεμιστής (τσατρίγια) και τον συμβουλεύει να ενεργήσει και να κάνει το καθήκον του (να πολεμήσει) αποστασιοποιημένος. Στη συνέχεια ακολουθεί συζήτηση για το ντάρμα, για τις βασικές αλήθειες, για το δρόμο προς τη μόκσα μέσω της γιόγκα. Ο Κρίσνα αποκαλύπτει την Παγκόσμια Μορφή του στον Αρτζούνα και τέλος τον καλεί στην τελειότερη μορφή ζωής, να παραδοθεί πλήρως στον Κρίσνα.

ο διάλογος του πρίγκιπα και πολεμιστή Αρτζούνα (Arjuna) με το υπέρτατο θεϊκό πρόσωπο, τον Κρίσνα Γλυπτό σύμπλεγμα που αναπαριστά το διάλογο μεταξύ του Κρίσνα και του Αρτζούνα, στην Τιρουμάλα.

Μπαγκαβάτ Γκίτα, στίχοι 57, 58 «Όποιος, ελεύθερος από κάθε προσκόλληση, δεν κυριεύεται από τη χαρά τις στιγμές της ευτυχίας και δεν βυθίζεται στη θλίψη τις στιγμές του πόνου, αυτός βρίσκεται στο επίπεδο της τέλειας γνώσης. Όποιος αποσύρει τις αισθήσεις του από τα αντικείμενα της απόλαυσής τους, όπως η χελώνα μαζεύει τα πόδια και το κεφάλι μέσα στο καβούκι της, αυτός κατέχει την πραγματική γνώση.

ΣΙΒΑΪΣΜΟΣ Ο Σίβα είναι ένας από τους κυριότερους θεούς της Ινδουιστικής θρησκείας, μια από τις μορφές του Τριμούρτι. Ο Σίβα θεωρείται ο ύψιστος θεός της Ινδουιστικής θρησκείας κατά την ινδουιστική παράδοση Σάιβα. Κατά την παράδοση Σμάρτα, είναι μια από τις πέντε μορφές του θεού.

Τριμούρτι Στη διδασκαλία άλλων δογμάτων, ο Μπράχμα, ο Βισνού και ο Σίβα αντιπροσωπεύουν τις τρεις κύριες μορφές της θεού στον Ινδουισμό και αποτελούν το Τριμούρτι. Σ΄αυτή την σχολή της ινδουιστικής θεολογίας ο Μπράχμα είναι ο δημιουργός, ο Βίσνου είναι ο διατηρητής και ο Σίβα είναι ο καταστροφέας ή ο μετασχηματιστής.

ΒΙΣΝΟΥ Οι Βισνουίτες, ένα απο τα κύρια δόγματα του Ινδουισμού, εστιάζουν τη λατρεία τους στο πρόσωπο του Βισνού, και τον αναπαριστούν ως ένα νεαρό άτομο, γαλάζιου χρώματος, με τέσσερα χέρια, που κρατάει συμβολικά αντικείμενα (ένα νούφαρο, ένα ραβδί, ένα όστρακο και έναν τροχό).

ΟΙ 10 αβατάρα (εμφανίσεις) του Βισνού Αβατάρα (σανσκριτικά: अवतार, Avatāra) ονομάζει κατά την Ινδουιστική θρησκεία η θεία ενσάρκωση ανώτερων όντων ή του Υπέρτατου Όντος (Θεού) στη Γη. Για παράδειγμα ο Βισνού, ο Σίβα, ο Γκανέσα και άλλοι, θεωρείται πως έρχονται ή έχουν έλθει στη Γη με μορφή αβατάρας. Αντίστοιχα ο Χριστός και ο Μωάμεθ περιγράφονται από μερικούς Ινδουιστές ως αβατάρες.

Βισνού Πολλοί υποστηρίζουν πως οι δέκα Αβατάρες του Βισνού αντιπροσωπεύουν την εξέλιξη της ανθρώπινης ζωής και της ανθρωπότητας. Μάτσγια ή Ματσέγια, το ψάρι, αντιπροσωπεύει τη ζωή στους αρχέγονους ωκεανούς. Κούρμα, η χελώνα, αντιπροσωπεύει το επόμενο βήμα, τα αμφίβια. Βαράχα, ο αγριόχοιρος, συμβολίζει τη ζωή στη στεριά. Ναρασίμχα, ο άνθρωπος-λιοντάρι, συμβολίζει την αρχή της εξελίξεως του ανθρώπου. Βαμάνα, ο νάνος, συμβολίζει αντίθετα την ατελή εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Παρασουράμα, ο κάτοικος του δάσους, υποβάλλει την έννοια της πλήρους φυσικής αναπτύξεως,της ανθρωπότητας Ράμα, ο βασιλιάς, ο κύριος, αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη ικανότητα να κυβερνά έθνη. Κρίσνα, εξειδικευμένος σε 64 τομείς της επιστήμης, αντιπροσωπεύει την πολιτιστική εξέλιξη του ανθρώπου. Βούδας, ο Πεφωτισμένος, συμβολίζει την πνευματική εξέλιξη και φώτιση του ανθρώπου. Κάλκι, η άβαταρα του λευκού αλόγου, αντιπροσωπεύει την τελική απελευθέρωση του ανθρώπου και την ανακάλυψη της θείας φύσης του. Οι Αβατάρες αντιπροσωπεύουν την σειρά και όχι το χρόνο αυτών των γεγονότων, σύμφωνα με κάποιες Ινδουιστικές δοξασίες.

Ράμα, ο βασιλιάς, ο κύριος, αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη ικανότητα να κυβερνά έθνη. Κρίσνα, εξειδικευμένος σε 64 τομείς της επιστήμης, αντιπροσωπεύει την πολιτιστική εξέλιξη του ανθρώπου. Βούδας, ο Πεφωτισμένος, συμβολίζει την πνευματική εξέλιξη και φώτιση του ανθρώπου. Κάλκι, η άβαταρα του λευκού αλόγου, αντιπροσωπεύει την τελική απελευθέρωση του ανθρώπου και την ανακάλυψη της θείας φύσης του. Οι Αβατάρες αντιπροσωπεύουν την σειρά και όχι το χρόνο αυτών των γεγονότων, σύμφωνα με κάποιες Ινδουιστικές δοξασίες.

Κρίσνα Κρίσνα ονομάζεται σημαντικότατη ινδουιστική θεότητα, κατ' άλλους θεία μετενσάρκωση (αβατάρα) του θεού Βισνού[1] και κατ' άλλους το Ανώτατο Όν, η οποία απεικονίζεται ως παιδί, ή να παίζει φλάουτο[2] ή ως νεαρός πρίγκηπας από σκηνές του Μπαγκαβάτ Γκίτα[3].

Ο Κρίσνα έγινε ευρύτατα γνωστός και εκτός των Ινδουιστών μετά το 1966, όταν το κίνημα των οπαδών του επεκτάθηκε στο Δυτικό Κόσμο.

Μπαγκαβάτ Γκίτα Το Μπαγκαβάτ Γκίτα, Μπαγκαβάντ-Γκίτα ή Γκίτοπανισαντ (भगवद्गीता), που σημαίνει «τραγούδι του αγαπημένου» ή «τραγούδι του Κυρίου», είναι ένα από τα σημαντικότερα ιερά κείμενα του Ινδουϊσμού Αποτελεί μέρος των Ουπανισάντ (Ουπανισάδων) που αποτελούν το τελευταίο τμήμα των Βέντα (Βεδών). Γράφτηκε κάπου ανάμεσα στο 2ο και στον 5ο αιώνα π.Χ. στην σανσκριτική γλώσσα. Είναι γραμμένο με ποιητικό μέτρο και αποτελεί τμήμα του έπους Μαχαμπαράτα.

Μαχαμπχαράτα (στην ελληνική αναφέρεται και ως Μαχαμπαράτα ή Μαχαβαράτα) είναι το μεγαλύτερο ινδικό έπος και γενικότερα έργο, γραμμένο στα σανσκριτικά. Είναι ένα από τα δυο σημαντικότερα έπη της Ινδίας (το άλλο είναι το Ραμαγιάνα) και από τα μεγαλύτερα συγγραματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σημαίνει στα σανσκριτικά "μεγάλη αφήγηση των πολέμων των Μπαράτα".

Μπαγκαβάτ Γκίτα Στο βιβλίο αυτό περιέχεται ο διάλογος του πρίγκιπα και πολεμιστή Αρτζούνα (Arjuna) με το υπέρτατο θεϊκό πρόσωπο, τον Κρίσνα, λίγο πριν αρχίσει η μάχη του Κουρουκσέτρα (Kurukshetra).

Γλυπτό σύμπλεγμα που αναπαριστά το διάλογο μεταξύ του Κρίσνα και του Αρτζούνα, στην Τιρουμάλα.

Ο Κρίσνα αν και θεός ενεργεί ως βοηθός του Αρτζούνα και οδηγεί το άρμα του.

Ο Αρτζούνα βλέποντας στην πλευρά των αντιπάλων του φίλους, συγγενείς και δασκάλους διστάζει να πολεμήσει και σκέφτεται να καταθέσει τα όπλα για να μην τους βλάψει. Ο Κρίσνα του εξηγεί ότι πρέπει να είναι πιστός στο ρόλο του ως ευγενής-πολεμιστής (τσατρίγια) και τον συμβουλεύει να ενεργήσει και να κάνει το καθήκον του (να πολεμήσει) αποστασιοποιημένος.

Στη συνέχεια ακολουθεί συζήτηση για το ντάρμα, για τις βασικές αλήθειες, για το δρόμο προς τη μόκσα μέσω της γιόγκα. Ο Κρίσνα αποκαλύπτει την Παγκόσμια Μορφή του στον Αρτζούνα και τέλος τον καλεί στην τελειότερη μορφή ζωής, να παραδοθεί πλήρως στον Κρίσνα.

«Όποιος, ελεύθερος από κάθε προσκόλληση, δεν κυριεύεται από τη χαρά τις στιγμές της ευτυχίας και δεν βυθίζεται στη θλίψη τις στιγμές του πόνου, αυτός βρίσκεται στο επίπεδο της τέλειας γνώσης. Όποιος αποσύρει τις αισθήσεις του από τα αντικείμενα της απόλαυσής τους, όπως η χελώνα μαζεύει τα πόδια και το κεφάλι μέσα στο καβούκι της, αυτός κατέχει την πραγματική γνώση. — Μπαγκαβάτ Γκίτα, στίχοι 57, 58

Η θεά Κάλι Η Κάλι ή Κάλι Μα (Σανσκριτικά Kālī काली) (η μαύρη μητέρα) όπως αποκαλείται συχνά είναι θεά της ινδουϊστικής μυθολογίας μία από τις ενσαρκώσεις της Ντουργκά, της συζύγου του Σίβα.

Η Κάλι παρουσιάζεται ως γυναίκα μελαμψού χρώματος, με μακριά μαλλιά και τέσσερα χέρια. Στο ένα της χέρι κρατά το ξίφος, στο δεύτερο, το κομμένο κεφάλι του γίγαντα, ενώ με τα άλλα δύο ενθαρρύνει τους πιστούς της. Τα ενώτιά της είναι δύο πτώματα και φορά ένα περιδέραιο από ανθρώπινα κρανία. Μοναδικό της ένδυμα είναι μία πλατειά ζώνη η οποία αποτελείται από δύο σειρές κομμένων χεριών. Η γλώσσα της κρέμεται, τα μάτια της είναι κόκκινα όπως των μεθυσμένων, ενώ το πρόσωπο και το στήθος της είναι γεμάτα αίμα. Η θεά παριστάνεται συνήθως όρθια με το ένα πόδι πάνω στο γόνατο και το άλλο πάνω στο στήθος του Σίβα.

Ο ινδουιστικός ναός Pashupatinath στην Κατμαντού.

Κλασική περίοδος Κατά την κλασική περίοδο, από το 500 π.Χ. και μετά, ο Ινδουισμός πήρε τη σημερινή μορφή του και εξαπλώθηκε ραγδαία, με τη βοήθεια και της σανσκριτικής γλώσσας. Από αυτή την περίοδο και μετά, οι τελετές προς τιμήν των θεών δε γίνονταν πλέον υπαίθρια, αλλά σε ναούς με αγάλματα των θεών, μπροστά στα οποία οι πιστοί άφηναν τις προσφορές τους. Μετά τον 4ο αιώνα π.Χ., ο Ινδουισμός απειλήθηκε από την εξάπλωση του Βουδισμού, αλλά καθώς ο τελευταίος εξαπλώθηκε τελικά προς τα ανατολικά, ο Ινδουισμός ανέκαμψε σημαντικά και τον 4ο μ.Χ. αιώνα αναγνωρίστηκε επίσημα.

Ο ινδουιστικός ναός Pashupatinath

Βρετανική κυριαρχία Κατά την περίοδο της Βρετανικής κυριαρχίας, μετά το 1877, διάφοροι μεταρρυθμιστές, υπό την επίδραση των νέων τεχνολογιών και φιλοσοφικών ρευμάτων, προσπάθησαν να συμφιλιώσουν τον Ινδουισμό με τις άλλες θρησκείες, θεωρώντας ότι ο Ινδουισμός είναι δυνατόν να έχει χώρο για τη λατρεία και άλλων προφητών και θρησκευτικών δασκάλων.

Ινδική ανεξαρτησία Μετά την ανεξαρτησία της Ινδίας, το 1947, προέκυψαν προβλήματα στη συνύπαρξη Ινδουιστών και μουσουλμάνων, τα οποία οδήγησαν στην απόσχιση των μουσουλμάνων, οι οποίοι δημιούργησαν το Πακιστάν. Έτσι, η Ινδία έγινε ένα κράτος με σχεδόν αμιγή Ινδουιστικό πληθυσμό.

Μαχάτμα Γκάντι Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (γκουτζαράτι:મોહનદાસ કરમચંદ ગાંધી, ντεβαναγκάρι: मोहनदास करमचन्‍द गान्‍धी) ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε η κεντρική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών.

Μαχάτμα Η διδασκαλία του επηρέασε το διεθνές κίνημα για την ειρήνη και μαζί με τον ασκητικό βίο του συνέτειναν στο να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο και ορόσημο της φιλοσοφικής και κοινωνικοπολιτικής διανόησης του 20ού αιώνα. Έγινε ευρύτερα γνωστός με την προσωνυμία που φέρεται να του απέδωσε στα 1915 ο Ινδός νομπελίστας ποιητής και φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και στα σανσκριτικά σημαίνει Μεγάλη Ψυχή.

Για δύο περίπου χρόνια ταξίδεψε σε πολλές περιοχές της Ινδίας προκειμένου να έρθει σε επαφή με τις απόψεις της σύγχρονης ινδικής κοινωνίας. Το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε στο πρόβλημα της επαγγελματικής μαθητείας, σύστημα στα πλαίσια του οποίου φτωχοί και αγράμματοι εργάτες δελεάζονταν ώστε να εγκαταλείψουν την Ινδία εργαζόμενοι σε άλλες βρετανικές αποικίες. .

Ο Γκάντι χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της παθητικής αντίστασης κατάφερε να προκαλέσει μεγάλη κινητοποίηση για αυτό το θέμα. Στη Βομβάη πραγματοποιήθηκε συνέλευση όλων των Ινδών ηγετών και καθορίστηκε η 31η Μαΐου 1917 ως η τελευταία ημερομηνία για την κατάργηση της επαγγελματικής μαθητείας. Στη συνέχεια ταξίδεψε σε όλη τη χώρα με στόχο να λάβει υποστήριξη στον αγώνα του. Οι συγκεντρώσεις σε κάθε σταθμό της περιοδείας του ήταν τέτοιες, που ανάγκασαν την κυβέρνηση να αναγγείλει ότι το συγκεκριμένο σύστημα εργασίας θα έπαυε πριν την 31η Μαΐου.

Την περίοδο του Μεσοπολέμου αναδείχθηκε σε κεντρική μορφή του εθνικού αγώνα των Ινδών για ανεξαρτησία. Το κίνημα της ανεξαρτησίας άρχισε σύντομα να εξαπλώνεται και όταν στα 1919 το Βρετανικό Κοινοβούλιο, μέσω της πράξης του Rowlatt, παρεχώρησε στις αποικιακές δυνάμεις έκτακτες εξουσίες για την αντιμετώπισή του, η τακτική της παθητικής αντίστασης απέκτησε εκατομμύρια θιασώτες σε όλη τη χώρα. Μία διαδήλωση εναντίον της πράξης του Rowlatt στην πόλη Αμριτσάρ κατέληξε σε λουτρό αίματος από τις βρετανικές δυνάμεις (Σφαγή του Αμριτσάρ). Ως αντίδραση στην απάνθρωπη αποικιοκρατική αυτή πράξη ο Μαχάτμα όρισε την 16η Απριλίου ημέρα νηστείας και προσευχής για τα θύματα της σφαγής. Το 1920 μετά την αποτυχία των Βρετανών να επανορθώσουν ο Γκάντι προώθησε μία οργανωμένη εκστρατεία μη συνεργασίας. Παραιτήθηκαν οι Ινδοί κρατικοί αξιωματούχοι, οι πολίτες αρνούνταν τη συμμετοχή σε κρατικούς οργανισμούς και τα παιδιά αποχώρησαν από τα κρατικά σχολεία

Ο Γκάντι με τους ηγέτες της κίνησης παθητικής αντίστασης (μη βίας) στη Ν.Αφρική. Ο Γκάντι, η ψυχή του κινήματος, ακολούθησε την εξής τακτική: · μη συμμετοχή στα δάνεια, δικαστική απεργία, μποϊκοτάζ στις κυβερνητικές σχολές, άρνηση να πάρουν μέρος σε ανώτερη θέση και διάδοση του δόγματος Syadeshi και διεκδίκηση εθνικής ανεξαρτησίας. Καταδιώχτηκε και φυλακίστηκε. Στη συνέχεια συνέχισε ανοιχτό πια κίνημα. Με την τακτική του συνέχισε να καταδιώκεται και από το 1932 - 33 άρχισε απεργία πείνας, για να προκαλέσει την προσοχή για τις συνθήκες ζωής των εγκαταλειμμένων παιδιών. Επίσης, πήρε μέρος στις τελικές διαπραγματεύσεις για την ανεξαρτησία της Ινδίας το 1947.

Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα να υποκινήσει ένα λαό τριακόσια εκατομμυρίων να ακολουθήσει της βασικές εντολές των ιδρυτών των μεγάλων θρησκειών. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας ήταν η αποχώρηση των Άγγλων. Ο Μαχάτμα Γκάντι δολοφονήθηκε στο Νέο Δελχί στις 30 Ιανουαρίου 1948 από έναν εθνικιστή Ινδό ονόματι Γκόντσε.

Βαρανάσι

Το Βαρανάσι (Σανσκριτικά: वाराणसी, προφορά: [ʋaːɾaːɳəsiː] (βοήθεια·λήψη)), επίσης γνωστό και ως Μπενάρες είναι μία πόλη δύο εκατομυρίων κατοίκων, κτισμένη στη δυτική όχθη του ποταμού Γάγγη, στο ινδικό κρατίδιο Ούταρ Πραντές. Η πόλη, θεωρείται ιερή από τους Ινδουιστές, τους Βουδιστές, και τους Τζαϊνιστές, ενώ πρόκειται για μία από της παλαιότερες συνεχόμενα κατοικημένες πόλεις στην Ιστορία.[1][2] Η καθημερινότητα και ο πολιτισμός στο Βαρανάσι είναι στενά συνδεδεμένα με τον ποταμό Γάγγη και τη θρησκευτική του σημασία. Η πόλη, εδώ και χιλιάδες χρόνια έχει υπάρξει πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο της βόρειας Ινδίας. Πολλοί διάσημοι Ινδοί φιλόσοφοι, ποιητές, συγγραφείς και μουσικοί έζησαν εκεί, μέχρι και τις μέρες μας. Στο Βαρανάσι κήρυξε για πρώτη φορά ο Σιντάρτα Γκαουτάμα.

Η θρησκευτική σημασία του Γάγγη Ο Γάγγης θεωρείται από τους Ινδουιστές ως ιερός ποταμός. Προσωποποίηση του ποταμού αποτελεί η γυναικεία θεότητα (ντεβί) Γάγγα (Gaṅgā), η οποία ανελήφει στον παράδεισο υπό την προστασία του Βράχμα, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Γη όταν ένας από τους απογόνους των νεκρών γιών του βασιλιά Σαγκάρα, ο Μπαγκιράθα, ικέτεψε την θεά να γυρίσει στην Γη για να εξιλεώσει τα πνεύματα των νεκρών γιών του Σαγκάρα. Ο Βράχμα άκουσε το αίτημα του Μπαγκιράθα και διέταξε την Γάγγα να επιστρέψει στην Γη. Αυτή θεώρησε την αποστολή προσβλητική για αυτή και αποφάσισε να πνίξει την Γη με τα νερά της. Ο Μπαγκιράθα ζήτησε από τον Σίβα να τους γλιτώσει από την οργή της θεάς, και αυτός την παγίδεψε μέσα στα μαλλιά του, αφήνοντας την να ξεφεύγει σε διάφορα μικρά ρεύματα νερού, δημιουργώντας τον ποταμό. Η Γάγγα εξαγνίστηκε από το άγγιγμα του Σίβα και δημιούργησε διάφορα παραπόταμους για να βοηθά τις ψυχές να εξαγνίζονται. Μετά την κάθοδο της, η Γάγγα άλλαξε το όνομά της σε Μπαγκιρατι. [9][10]

Οι Ινδουιστές θεωρούν πως το πλύσιμο στα νερά του εξαγνίζει τον άνθρωπο από τις αμαρτίες, ενώ πολλοί από αυτούς φυλάσσουν νερό από τον Γάγγη στα σπίτια τους ως φυλαχτό. Θεωρείται πως είναι το μοναδικό ποτάμι που έχει πρόσβαση και τους 3 κόσμους την Σβάργα (παράδεισος) , την Πρίθβι (γη) και την Παταλα (κόλαση) και για τον λόγο αυτό στα σανσκριτικά ονομάζεται Tripathagā (αυτή που ταξιδεύει στους 3 κόσμους). Σύμφωνα με την παράδοση, ο ποταμός στους 3 αυτούς κόσμους ονομάζεται με 3 διαφορετικά ονόματα. Το όνομα Γάγγης είναι το όνομα που χρησιμοποιεί στην Γη. Στον παράδεισο εμφανίζεται με το όνομα Μαντακίνι ένω στον κόσμο των νεκρών το όνομα Μπαγκιράτι.[11] Τα δύο τελευταία ονόματα χρησιμοποιούνται από ποτάμια που δημιουργούν τον Γάγγη. Το Μπαγκιράτι έχει την ρίζα του στο όνομα του Μπαγκιράθα

Οι Ινδουιστές θεωρούν πως το πλύσιμο στα νερά του εξαγνίζει τον άνθρωπο από τις αμαρτίες, ενώ πολλοί από αυτούς φυλάσσουν νερό από τον Γάγγη στα σπίτια τους ως φυλαχτό. Θεωρείται πως είναι το μοναδικό ποτάμι που έχει πρόσβαση και τους 3 κόσμους την Σβάργα (παράδεισος) , την Πρίθβι (γη) και την Παταλα (κόλαση) και για τον λόγο αυτό στα σανσκριτικά ονομάζεται Tripathagā (αυτή που ταξιδεύει στους 3 κόσμους). Σύμφωνα με την παράδοση, ο ποταμός στους 3 αυτούς κόσμους ονομάζεται με 3 διαφορετικά ονόματα. Το όνομα Γάγγης είναι το όνομα που χρησιμοποιεί στην Γη. Στον παράδεισο εμφανίζεται με το όνομα Μαντακίνι ένω στον κόσμο των νεκρών το όνομα Μπαγκιράτι.[11] Τα δύο τελευταία ονόματα χρησιμοποιούνται από ποτάμια που δημιουργούν τον Γάγγη. Το Μπαγκιράτι έχει την ρίζα του στο όνομα του Μπαγκιράθα

Ινδουιστής στην πόλη του Βαρανάσι

H θεά Gaṅgā

Ο Γάγγης θεωρείται ένας από τους πιο μολυσμένους ποταμούς του κόσμου Ο Γάγγης θεωρείται ένας από τους πιο μολυσμένους ποταμούς του κόσμου.[21] Η μόλυνσή του επηρεάζει σχεδόν 400 εκατομμύρια κατοίκους που ζουν στις όχθες του ποταμού[22], αλλά και επηρεάζεται από αυτούς, καθώς, διασχίζοντας πυκνοκατοικημένες πόλεις, ανθρώπινα ρήματα διοχετεύονται σε αυτόν. Η μόλυνση ξεκινά σχεδόν από την αρχή του. Η εμπορική εκμετάλλευση του ποταμού, αύξησε την παρουσία του ανθρώπου σε αυτόν και μαζί και την μόλυνση του. Το νερό του, σε πολλά μέρη του, δεν είναι κατάλληλο ούτε για πόση, ούτε για κολύμβηση, καθώς εμφανίζει υψηλό κίνδυνο μόλυνσης, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους ανθρώπους που θεωρούν τον ποταμό ιερό και τα νερά του εξαγνιστικά να τον χρησιμοποιούν. Πάνω σε αυτό, υπάρχει η εξήγηση πως στο ποτάμι υπάρχει μεγάλο ποσοστό βακτηριοφάγων που εμποδίζουν την εξάπλωση των βακτηρίων και των ιών.[23] Στο Βαρανάσι, πάντως, όπου γίνονται τελετουργικά μέσα στα νερά του ποταμού, όπως καύση των νεκρών ή τελετές καθαρισμού στα νερά του, αλλά ακόμα και απόθεση πτωμάτων μέσα σε αυτόν, υπολογίζεται πως τα νερά περιέχουν 60.000 κολοβακτηρίδια ανά 100 ml[24], 120 φορές πάνω από το όριο ασφαλείας για την ασφαλή κολύμβηση. Δισεκατομμύρια λύτρα λυμάτων απορρίπτονται καθημερινά στον ποταμό, καθώς οι μονάδες επεξεργασίας λυμάτων είναι ελάχιστες για να λειτουργούν αποτελεσματικά. Για τον λόγο αυτό η Παγκόσμια Τράπεζα έχει δανείσει στην Ινδία 1 δισεκατομμύριο δολάρια για ένα πρόγραμμα καθαρισμού του ποταμού

1ο ΓΕΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ