Κυρτσίδου Σεβαστή
Το δάσος μαζί με τα αρμυρίκια δίνουν στον επισκέπτη την εντύπωση μιας άγριας τροπικής βλάστησης, ιδιαίτερα στο τέλος της άνοιξης, οπότε η ανάπτυξη των βλαστών βρίσκεται στο απόγειό της, τα φυλλώματα είναι πυκνά και φρέσκα και η ζωή δίπλα στο ποτάμι κινείται με οργιαστικούς ρυθμούς. Το θαυμάσιο αυτό δάσος δίνει καταφύγιο στις χαλκόκοτες και στις χουλιαρομύτες, που σταθμεύουν προσωρινά εδώ κατά τη μετανάστευσή τους, στους ερωδιούς, στα αρπακτικά που χρησιμοποιούν στο Δέλτα για την ανεύρεση της τροφής τους και στα λιγοστά άγρια ζώα που απέμειναν, όπως η αλεπού και το τσακάλι, που γεμίζει με το μακρόσυρτο και μελαγχολικό ουρλιαχτό του τις ήσυχες νύχτες
Η χλωρίδα στην περιοχή είναι η χαρακτηριστική ενός πλούσιου μεσογειακού υγροτόπου. Η επιστημονική της καταγραφή ανέδειξε γύρω στα 350 διαφορετικά είδη βλάστησης, που απαντώνται στο παραποτάμιο δάσος και στον κυρίως όγκο του υγροτόπου. Το παρόχθιο δάσος απλώνεται κατά μήκος του αναχώματος για δέκα πέντε χιλιόμετρα. Η βλάστησή του είναι υψηλή και πυκνή σε ιτιές, σκλήθρα, λεύκες, φτελιές - δέντρα, που γύρω τους τυλίγονται αναρριχώμενα φυτά. Εδώ κυριαρχούν τα αλμυρίκια (Tamarix ) εκείνα, που το ύψος τους φτάνει μέχρι και τα πέντε μέτρα. * Νοτιότερα, πλησιάζοντας προς τη θάλασσα η αλατότητα του εδάφους αυξάνεται, με αποτέλεσμα η βλάστηση να παραμένει πυκνή, αλλά θαμνώδης. Κατά μήκος του κεντρικού αναχώματος - τόσο στον ανατολικό, όσο και στον δυτικό βραχίονα - η παρουσία από αλμυρίκια συνεχίζει να είναι έντονη, μαζί με τους καλαμώνες, που αναπτύσσονται κατά συστάδες στις πλημμυρισμένες ζώνες.