Project ΔΑΣΟΣ ΚΑΙ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ 2ο ΓΕΛ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ Α’ ΤΑΞΗ

ΖΩΑ Υπάρχουν πολλά ζώα που κατοικούν στα δάση της χώρα μας. Ορισμένα από αυτά είναι προς εξαφάνιση.Τα ζώα-κάτοικοι του δάσους διακρίνονται σε ερπετά, πτηνά και θηλαστικά. Ζώα όπως η αρκούδα, ο λύγκας, το τσακάλι, ο λύκος, το ελάφι, η δεκαοχτούρα, η οχιά κ.α.

ΘΗΛΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ Τα θηλαστικά χωρίζονται σε πολλές κατηγορίες. Αιλουροειδή, μαρσιποφόρα κ.α. Συγκεκριμένα τα θηλαστικά είναι περισσότερο απειλούμενα λόγω πολλών παραγόντων. Οι κυριότερες αιτίες οφείλονται σε ανθρωπογενείς παράγοντες, όπως: η καταστροφή των δασών, το κυνήγι, τα τροχαία ατυχήματα, τα δηλητηριασμένα δολώματα. Κάποιοι κυνηγοί όταν συναντούν λύκο ή αλεπού βρίσκουν ευκαιρία να εξασκηθούν στο σημάδι. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να προστατεύσουμε τα ζώα του δάσους. Δημιουργώντας καταφύγια άγριων ζώων σε προστατευόμενες περιοχές, προσλαμβάνοντας δασοφύλακες και επιβάλλοντας μεγάλα πρόστιμα στους παραβάτες.

ΠΤΗΝΑ Το κυριότερο χαρακτηριστικό των πτηνών είναι ασφαλώς οι πτέρυγες. Τα φτερά έχουν τις ρίζες τους μέσα στο δέρμα (όπως οι τρίχες) και σχηματίζουν ένα είδος μόνωσης από τις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Έχουν εξαιρετικά αναπτυγμένες την ακοή και την όραση. Οι οφθαλμοί τους είναι ισχυρότεροι από αυτούς των θηλαστικών, ενώ το μεγάλο άνοιγμα της κόρης τους κάνει τα πράγματα να φαίνονται φωτεινότερα. Ανάλογα με το είδος, τρέφονται με σπόρους, χόρτα ή σκουλήκια και έντομα ή ακόμα και ψάρια, χελώνες, μικρά ζώα κ.α. Πολλά πτηνά τρώνε συνέχεια, και μπορούν να καταβροχθίσουν τροφή περισσότερη από το βάρος τους. Τα πτηνά ετοιμάζονται για την αναπαραγωγή τους στην αρχή της άνοιξης. Στα είδη που δεν είναι μονογαμικά, η ίδια διαδικασία επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο: το αρσενικό προσελκύει το θηλυκό, με διάφορους τρόπους (π.χ. τραγούδι, επίδειξη φτερών).Τα περισσότερα πτηνά σκοτώνονται από κυνηγούς. Κάποιοι κυνηγοί βρίσκουν ευκαιρία να εξασκηθούν στο σημάδι.

ΕΡΠΕΤΑ Τα ερπετά είναι ζώα που διαθέτουν σπονδυλική στήλη. Είναι τα πρώτα ζώα που απέκτησαν διακριτούς αυχενικούς σπόνδυλους. Η επιδερμίδα των ερπετών εκδύεται σε διάφορα χρονικά διαστήματα ανάλογα με την ηλικία ή την κατάσταση των ζώων, ή ακόμα και την εποχή. Η όσφρηση στα ερπετά είναι έντονα ανεπτυγμένη και πολλές φορές αντικαθιστά ακόμα και την όραση. Τα ερπετά είναι ποικιλόθερμα ζώα και είτε προσλαμβάνουν την θερμοκρασία του περιβάλλοντος είτε κάθονται σε επιφάνειες που ζεσταίνονται από τον ήλιο. Για αυτό χρειάζονται την θερμότητα για να δραστηριοποιηθούν αλλά αποσύρονται πολλές φορές σε σκιερά μέρη για να αποφύγουν την υπερθέρμανση. Τα ερπετά είναι γνωστά για εδώ και 350 εκατομμύρια χρόνια . Από τα 100 είδη ερπετών στην Ευρώπη, στην Ελλάδα υπάρχουν τα 61, ενώ πολυάριθμα είναι τα υποείδη τους. Μερικά από αυτά είναι: η χελώνα, η τοιχόσαυρα, το κονάκι, το νερόφιδο κ.α. Οι οχιές ειδικά είναι επικίνδυνη.

ΦΥΤΑ Με τον όρο φυτό χαρακτηρίζεται ένας από τους τύπους με τους οποίους εμφανίζεται η ζωή στη γη. Ο όρος φυτό είναι γενική ονομασία που δίνεται στα ποώδη, θαμνώδη και δενδρώδη ζώντα είδη. Τα φυτά αποτελούν 1 από τα 4 βασίλεια που σχηματίζουν το βασίλειο των ευκαριωτικών οργανισμών. Μέχρι το 2010 είχαν βρεθεί 315.000 είδη φυτών εκ' των οποίων τα 260.000-290.000 ήταν Σπερματόφυτα. Τα φυτά χωρίζονται σε 2 κύριες κατηγορίες, δέντρα, λουλούδια και αυτά από μόνα τους σε άλλες κατηγορίες, όπως φυλλοβόλα, αειθαλή, δηλητηριώδη, σπάνια, αρωματικά-φαρμακευτικά βότανα κ.α. ενώ ξεχωριστή κατηγορία αποτελούν τα μανιτάρια.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΦΥΤΑ Λεύκη τρέμουσα: φυλλοβόλο δέντρο, ύψους 25μ.συναντάται κυρίως σε ορεινές περιοχές της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας. Αγριοκαστανιά: γνωστή και ως υποκαστανιά, έχει ύψος 15-25μ. και τα άνθη της έχουν σχήμα πυραμίδας και οι καρποί της περιέχουν άμυλο και άλλες θρεπτικές ουσίες. Συναντώνται στα ορεινά δάση της Ηπείρου, Μακεδονίας και του νομού Φθιώτιδος. Οξιά: φυλλοβόλο δέντρο με ύψος 36μ.και το συναντάμε στα βουνά την Στερεάς Ελλάδας, Μακεδονίας και Θεσσαλίας. Ακταία: βρίσκεται στα δάση της βόρειας χώρας, είναι ποώδη φυτό, οι καρποί της είναι δηλητηριώδη και φτάνει σε ύψος 1μ. Μπελαντόνα: συναντάται στα δάση και στα βουνά όλης της Ελλάδας και όλα της τα μέρη αλλά και οι καρποί της είναι τοξικά. Ίρις η ωχρά: φύεται στα ορεινά της Μακεδονίας και των νησιών του Ιονίου και έχει ύψος 30-40 εκ. Βιολέτα: ποώδη φυτό, τα άνθη της εμφανίζουν πολλά χρώματα. Αναπτύσσεται στην υγρασία και τη σκιά και φύεται σε όλα τα λιβάδια και δάση της χώρας.

ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ Τα μανιτάρια είναι ετερότροφοι και μη φωτοσυνθετικοί οργανισμοί. Χαρακτηρίζονται για την απότομη ανάπτυξη και εμφάνιση τους, ενώ εμφανίζουν μεγαλύτερη άνθιση το φθινόπωρο λόγω των καιρικών συνθηκών, αλλά και καθ'όλη τη χρονική περίοδο ανθίζουν σταδιακά. Επίσης αποτελούνται από υδατάνθρακες και πρωτεΐνες και διακρίνονται σε φαρμακευτικά, δηλητηριώδη και παραισθησιογόνα. Ανάλογα με τη μορφή και το σχήμα τους διακρίνονται σε 2 κατηγορίες, οι οποίες είναι βασιδιομύκητες και ασκομύκητες.

ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΦΥΤΩΝ ΤΑ ΦΥΤΑ ΣΤΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΦΥΤΩΝ Η χρήση των φυτών για φαρμακευτικούς σκοπούς είναι πολύ παλιά,2200π.Χ. Ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης, κατέγραψε σχεδόν 400 είδη βοτάνων. Η ιστορία της αρωματοθεραπεία αρχίζει με τις πρωτόγνωρες φυλές. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν έλαια για θεραπευτικούς σκοπούς και αργότερα οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τα χρησιμοποίησαν ως μπαχαρικά. Τα μπαχαρικά ήταν ένας από τους θησαυρούς όπου ξεκίνησε η εξερεύνηση του κόσμου του 15ου-16ουαιώνα. Ορισμένα από τα βότανα και τα αρωματικά είναι τα εξής: Δάφνη: βοηθάει στα φουσκώματα, στο συνάχι, και στη βρογχίτιδα, χρησιμοποιείται και στα φαγητά και είναι γνωστό φυτό της Μεσογείου.-Λεβάντα: γενικό παυσίπονο, βοηθάει στην καρδία, τον πονοκέφαλο, και τον ίλιγγο. Μέντα: βοηθάει στον ξερόβηχα και σε διάφορες γρύπες, ενώ χρησιμοποιείται και στον αρωματισμό μαστίχας. Ρίγανη: θεραπεύει τους ρευματισμούς και το άσθμα, καθώς επίσης το βρίσκουμε σε φαγητά. Σαφράμπολη ή κρόκος: είναι ένα ανεκτίμητο βότανο, θεραπεύει ασθένειες του στομάχου, και είναι βοηθητικό της πέψης. Είναι γνωστό λόγω του φωτεινού κίτρινου χρώματος που δίνει στα φαγητά.* Θεωρίες θέλουν τον κρόκο να συνδέεται με την γονιμότητα.

ΔΑΣΗ Τα δάση είναι η βασική πηγή οξυγόνου του πλανήτη μας . Σήμερα, το 1/4 της ελληνικής επικράτειας (25,5% ή 33.590.000 στρ.) αποτελείται από δάση που στην πλειοψηφία τους είναι φυσικά και χαρακτηρίζονται από υψηλή βιοποικιλότητα. Επιπλέον, το 23,9% (31.540.000 στρ) της ελληνικής επικράτειας καλύπτεται από δασικές εκτάσεις, οι οποίες όμως συχνά είναι υποβαθμισμένες, καθώς βρίσκονται συνήθως κοντά σε αστικές και τουριστικές περιοχές Υπάρχουν όμως και κίνδυνοι που τα απειλούν και οφείλονται κυρίως σε ανθρωπογενείς και φυσικούς παράγοντες

ΑΙΤΙΕΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΦΥΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ Στους ανθρώπινους παράγοντες οφείλονται οι πυρκαγιές που προκαλούνται από εμπρησμούς και ανθρώπινη αμέλεια π.χ. η φωτιά μέσα σε κατασκηνώσεις ή χώρους αναψυχής χωρίς τη λήψη προληπτικών μέτρων και η απρόσεκτη χρήση του τσιγάρου μέσα στο δάσος, καθώς και η παράνομη υλοτομία. Στους φυσικούς παράγοντες οφείλονται οι πυρκαγιές που προκαλούνται από συσσώρευση εύφλεκτου υλικού μέσα στα δάση, από ισχυρούς ανέμους και υψηλές θερμοκρασίες. Ορισμένα δάση έχουν εύφλεκτα είδη και ελάχιστη υγρασία. Τέτοια δάση είναι Χαλεπιού Πεύκης, αείφυλλων – πλατύφυλλων και οι φρυγανότοποι.

ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ Για να προστατευτούν τα δάση από αυτούς τους κινδύνους η Δ.Υ. (Δασική Υπηρεσία) προβαίνει κάθε χρόνο σε ενέργειες εξάλειψης των κινδύνων αυτών, όπως καθαρισμός των δασών από τη ξερή βιομάζα καθώς και πρόσληψη δασοφυλάκων και ανάθεση αυτών των εργασιών σε Δασικούς Συνεταιρισμούς. Ευαισθητοποιώντας το κοινό ώστε να βοηθήσει στη προστασία του περιβάλλοντος, δίδοντας φυλλάδια και επικλήσεις μέσω ραδιοφωνικών σταθμών και τηλεοπτικών συνεντεύξεων.

ΤΕΛΟΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ