ευριπιδης Ο Ευριπίδης (485 π.Χ. - 406 π.Χ.), υπήρξε τραγικός ποιητής και ένας από τους τρεις μεγάλους διδάσκαλους του αττικού δράματος στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Καταγόμενος από τη Φλύα, δήμος της Κεκρωπίας (σημ. Χαλάνδρι), λέγεται ότι γεννήθηκε στην Σαλαμίνα την ημέρα της ναυμαχίας, όταν ο Αισχύλος αγωνιζόταν ως πρόμαχος άνδρας, ο δε Σοφοκλής ως έφηβος που έσερνε το χορό των επί το τρόπαιο επινικίων. Το γένος του ποιητή δεν ήταν επιφανές, όπως των άλλων τραγικών. Γονείς του φέρονται ο Μνήσαρχος και η Κλειτώ, την οποία ο Αριστοφάνης σκώπτει ως λαχανοπώλη (Αχαρν. 480, Ιππ. 19). Ο Ευριπίδης έζησε σε εποχή ακμάζουσα, τον χρυσό αιώνα του Περικλέους. Από την άλλη βέβαια έζησε και σε μια εποχή που είχε σημαδευτεί από τον Πελοποννησιακό πόλεμο,το έργο των σοφιστών και γενικότερα από τις νέες ιδέες και τα καινούρια προβλήματα,τα οποία συνυπάρχουν στα έργα του Ευριπίδη, αντικατοπτρίζοντας τις πνευματικές έριδες. Κατά τον Φιλόχορο ο ποιητής έτυχε επιμελημένης αγωγής, σε συμμετοχή του σε εορτές του δήμου του, έγινε πυρφόρος του εκεί λατρευομένου Ζωστηρίου Απόλλωνα σε δε αγώνες έλαβε μέρος στο παγκράτιο και στη πυγμήν όπου και νίκησε ακόμη και στους Παναθήναιους γυμνικούς αγώνες. Γρήγορα όμως απαρνήθηκε τον αθλητισμό και μίσησε τους αθλητές διότι κατά τον ίδιον "κακών γαρ μυρίων όντων καθ΄ Ελλάδα, ουδέν κάκιον έστιν αθλητών γένος" (Αποσπ.284).

Βιος του ευριπιδη ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΘΗΚΑΝ ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ, ΤΗΝ ΔΕ ΕΠ' ΑΥΤΟΥ ΙΔΙΟΦΥΪΑ ΜΑΡΤΥΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΛΕΙΣΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΟΥ. ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ.ΗΤΑΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ,Η ΟΠΟΙΑ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ.Ο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΗΤΑΝ ΤΥΠΟΣ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ(ΕΙΧΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ),ΕΣΩΣΤΡΕΦΗΣ,ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΥΣΠΡΟΣΙΤΟΣ,ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ,ΕΝΩ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΕΝΕΡΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ.ΥΠΗΡΞΕ ΑΚΟΥΣΤΗΣ (ΑΚΡΟΑΤΗΣ) ΤΟΥ ΑΝΑΞΑΓΟΡΑ, ΠΡΟΔΙΚΟΥ, ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ(ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΙΣ ΣΤΕΝΟΤΕΡΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΜΑΚΡΑ ΦΙΛΙΑ. ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ ΚΑΙ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΜΕΛΕΤΗΡΟΣ ΑΛΛΑ ΔΙΕΘΕΤΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ (ΑΘΗΝ.Ι,3).ΑΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ,ΕΝΤΟΥΤΟΙΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ,ΔΙΑΤΥΠΩΝΟΝΤΑΣ ΣΥΧΝΑ ΣΤΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΠΙΚΡΙΣΕΙΣ. ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΕ ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΑΛΛΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΣΗ, ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΚΡΑΤΗ ΟΧΛΟΚΡΑΤΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΣΦΟΔΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΑΓΩΓΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΙΤΑΜΟΤΗΤΑ ΠΑΡΕΣΕΡΝΑΝ ΣΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟ ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΕΝΩ ΤΗΝ ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ "ΤΡΙΩΝ ΔΕ ΜΟΙΡΩΝ Η ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΩΖΕΙ ΠΟΛΕΙΣ,ΚΟΣΜΟΝ ΦΥΛΑΤΤΟΥΣ΄ ΟΝΤΙΝ ΑΝ ΤΑΞΗ ΠΟΛΙΣ" (ΙΚΕΤ.244-247). ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΕΙΝΑΙ ΦΛΟΓΕΡΗ ΚΑΙ ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗΣ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΥΤΗΡΙΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΛΕΓΕΙ: "Ω ΠΑΣΙΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣΙΝ ΕΧΘΙΣΤΟΙ ΒΡΟΤΩΝ ΣΠΑΡΤΗΣ ΕΝΟΙΚΟΙ, ΔΟΛΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΑ, ΨΕΥΔΩΝ ΑΝΑΚΤΕΣ, ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΟΙ ΚΑΚΩΝ ΕΛΙΚΤΑ ΚΟΥΔΕΝ ΥΓΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΑΝ ΠΕΡΙΞ ΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ ΑΔΙΚΩΣ ΕΥΤΥΧΕΙΤ΄ ΑΝ ΕΛΛΑΔΑ" (ΑΝΔΡΟΜ. 444 Κ.ΕΞ). ΗΤΑΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΤΙΣ ΔΕΧΟΤΑΝ ΕΙΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΟΙΟΥΣΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΕΨΗ. Ο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ "ΕΛΕΝΗ" ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΚΑΘΩΣ Ο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΔΙΝΕΙ ΛΟΓΟ ΣΕ ΡΟΛΟΥΣ ΩΣ ΤΟΤΕ "ΒΟΥΒΟΥΣ", ΟΠΩΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟ ΔΟΥΛΟΥ. ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΩΣΤΟΣΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΟΣ.

Εργα του ευριπιδη Ο Ευριπίδης εκτός ενός επινίκιου προς τιμή του Αλκιβιάδη που νίκησε στο άρμα και μιας ελεγείας προς τιμή των πεσόντων Αθηναίων στις Συρακούσες εποίησε 92 δράματα ή 23 τετραλογίες αλλά στα χρόνια των βιογράφων του σώζονταν μόνο τα 78 εκ των οποίων τα 8 ήταν σατυρικά. (Στην πίσω πλευρά του εις Λούβρο ανδριάντα αναγράφονται σε αλφαβητική σειρά 37 δράματα μέχρι του Ορέστη). Σήμερα είναι γνωστοί 81 τίτλοι έργων εκ των οποίων έχουν διασωθεί «πλήρη» 19 εξ ων 1 σατυρικό. Αν και η συγγραφική σταδιοδρομία του Ευριπίδη υπήρξε έντονη,εντούτοις προξένησε υπερβολικά πολύ θόρυβο για την εποχή του και για αυτό δεν πέρασε και ιδιαίτερη επιδοκιμασία από το κοινό,γεγονός που φαίνεται από το ότι ο Ευριπίδης αν και συμμετείχε πενήντα χρόνια στους δραματικούς αγώνες,βγήκε πρώτος σε αυτούς μόλις τέσσερις φορές.Για πρώτη φορά συμμετείχε σε ποιητικό αγώνα το 455 π.Χ.,τρία χρόνια έπειτα από την "Ορέστεια" του Αισχύλου(358πΧ),όπου βγήκε τρίτος(ο Ευριπίδης),διδάσκοντας το έργο «Πελιάδας» με το οποίο και έλαβε τις «τριτείες» και εφεξής δίδασκε μέχρι το τέλος του βίου του. Κατά το Πάριο μάρμαρο το 441 π.Χ. σε αγώνα αξιώθηκε των πρωτείων σε ηλικία μόλις 39 ετών.

Ιφιγενια εν αυλιδι Η Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι είναι τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης με άγνωστο το έτος που διδάχτηκε (παίχτηκε). Το έργο εκτυλίσσεται με βάση το σχετικό μύθο της Ιλιάδας. Η επώνυμη ηρωίδα που βρίσκεται στις Μυκήνες προσκαλείται από τον πατέρα της Βασιλιά Αγαμέμνονα στο στρατόπεδο των Ελλήνων στην Αυλίδα λίγο πριν τον απόπλου για την (αποβατική) εκστρατεία της Τροίας με τη δικαιολογία δήθεν όπως νυμφευθεί τον Βασιλέα των Μυρμιδόνων Αχιλλέα. Στην πράξη, όμως για να θυσιαστεί στην Θεά Άρτεμη υπέρ της πατρίδος. Όταν όμως έφθασε συνοδευόμενη από την μητέρα της και έγινε γνωστός ο αληθής σκοπός της πρόσκλησης η μεν Κλυταιμνήστρα ικετεύει τον Αχιλλέα να σώσει την φημισμένη περί αυτού νύφη, η δε κόρη τον πατέρα της να μη προβεί σε τέτοια πράξη. Ο Αχιλλέας υπόσχεται να παρακωλύσει τη θυσία αλλά ο στρατός σε στασίαση απαιτεί την εκτέλεσή της θυσίας. Και ενώ τα πράγματα περιπλέκονται η ευγενική ηρωίδα αποδέχεται την ποθούμενη πράξη αφού εκούσια προσφέρεται σε θυσία για την Πατρίδα.

Προβληματισμοι για τα εργα του ευριπιδη Ο Ευριπίδης με τις τραγωδίες του προβληματίζει τους πάντες ακόμη και σήμερα. Η τραγωδία του "Ελένη" παρουσιάζει στοιχεία πρωτοφανή για την εποχή εκείνη καθώς ο Ευριπίδης δίνει λόγο σε ρόλους ως τότε "βουβούς", όπως ο ρόλος το δούλου. Αρκετές φορές μέσα από τα έργα του αμφισβητεί τα πάντα, ακόμη και την ύπαρξη των Θεών, χωρίς ωστόσο να είναι άθεος.

Η Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι είναι τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης με άγνωστο το έτος που διδάχτηκε .Το έργο εκτυλίσσεται με βάση το σχετικό μύθο της Ιλιάδας. Η επώνυμη ηρωίδα που βρίσκεται στις Μυκήνες προσκαλείται από τον πατέρα της Βασιλιά Αγαμέμνονα στο στρατόπεδο των Ελλήνων στην Αυλίδα λίγο πριν τον απόπλου για την εκστρατεία της Τροίας με τη δικαιολογία δήθεν όπως νυμφευθεί τον Βασιλέα των Μυρμιδόνων Αχιλλέα. Στην πράξη, όμως για να θυσιαστεί στην Θεά Άρτεμη υπέρ της πατρίδος. Όταν όμως έφθασε συνοδευόμενη από την μητέρα της και έγινε γνωστός ο αληθής σκοπός της πρόσκλησης η μεν Κλυταιμνήστρα ικετεύει τον Αχιλλέα να σώσει την φημισμένη περί αυτού νύφη, η δε κόρη τον πατέρα της να μη προβεί σε τέτοια πράξη. Ο Αχιλλέας υπόσχεται να παρακωλύσει τη θυσία αλλά ο στρατός σε στασίαση απαιτεί την εκτέλεσή της θυσίας. Και ενώ τα πράγματα περιπλέκονται η ευγενική ηρωίδα αποδέχεται την ποθούμενη πράξη αφού εκούσια προσφέρεται σε θυσία για την Πατρίδα.

ΣΟΦΟΚΛΗΣ Ο Σοφοκλής (496 π.Χ.- 406 π.Χ.) (στα αρχ. ελλ. Σοφοκλῆς) ήταν Έλληνας τραγικός ποιητής της κλασικής εποχής. Αυτός, ο Αισχύλος και ο Ευριπίδης είναι οι τρεις τραγικοί ποιητές των οποίων έχουν σωθεί ολοκληρωμένα έργα. Σύμφωνα με αρχαίες μαρτυρίες φαίνεται ότι έγραψε περίπου 120 έργα, από τα οποία παραδίδονται ολοκληρωμένες μόνο επτά τραγωδίες.

Προβληματισμοι για τα εργα του ευριπιδη Ο Ευριπίδης με τις τραγωδίες του προβληματίζει τους πάντες ακόμη και σήμερα. Η τραγωδία του "Ελένη" παρουσιάζει στοιχεία πρωτοφανή για την εποχή εκείνη καθώς ο Ευριπίδης δίνει λόγο σε ρόλους ως τότε "βουβούς", όπως ο ρόλος το δούλου. Αρκετές φορές μέσα από τα έργα του αμφισβητεί τα πάντα, ακόμη και την ύπαρξη των Θεών, χωρίς ωστόσο να είναι άθεος.

ΒΙΟΣ ΣΟΦΟΚΛΗ Γεννήθηκε στον Ίππιο Κολωνό της Αθήνας. Ήταν γιος του Σοφίλλου, εύπορου Αθηναίου που είχε εργοστάσιο μαχαιροποιΐας, διαπαιδαγωγήθηκε ανάλογα με την οικονομική του άνεση. Έλαβε επιμελημένη αγωγή και παιδεία. Διδάχθηκε μουσική από τον περίφημο μουσικοδιδάσκαλο Λάμπρο και ανέπτυξε αρμονικά τις σωματικές και ψυχικές του δυνάμεις. Δεκαπενταετής, ήταν ο κορυφαίος του χορού των εφήβων που πήρε μέρος στον εορτασμό της νίκης για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Συνδέθηκε στενά με πολιτικές και πνευματικές προσωπικότητες της εποχής, όπως με τον Περικλή, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και κατέλαβε διάφορα υψηλά αξιώματα στην πολιτική, στις θρησκευτικές λατρείες και στις τέχνες.

ΒΙΟΣ ΣΟΦΟΚΛΗ Τα έτη 443-442 π.Χ. ήταν ταμίας της αττικής ναυτικής συμμαχίας. Και από το 441 έως το 440 π.Χ. διοικούσε μαζί με τον Περικλή το στόλο στην επίθεση κατά της Σάμου, όπου εσφάγησαν όλοι οι άνδρες του νησιού. Το 428 ήταν πάλι στρατηγός με τον Θουκυδίδη και το 413 ήταν μέλος της ολιγαρχικής κυβέρνησης της Αθήνας. Είχε ένα γιο με τη Νικοστάτη, ο οποίος έγινε επίσης ποιητής, αλλά και ένα εξώγαμο γιο, που τον ονόμασαν κι αυτόν Σοφοκλή, ο οποίος απεδείχθη σημαντικότερος συγγραφέας από τον έτερο γιο του. Ο μεγάλος τραγικός ποιητής εισήγαγε στην Αθήνα τη λατρεία του Ασκληπιού και ήταν ένας από τους λόγους που τιμήθηκε μετά το θάνατό του ως ήρωας «Φιλαθηναίος».

ΕΡΓΟ ΣΟΦΟΚΛΗ Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση έγινε το 468 π.Χ. σε δραματικό αγώνα όπου αντιμετώπισε ο Σοφοκλής τον κατά 30 χρόνια μεγαλύτερό του τραγωδό Αισχύλο, τον οποίο ο Σοφοκλής εκτιμούσε και σεβόταν, και πήρε την πρώτη του νίκη. Εκτιμάται ότι παρουσίασε σε διαγωνισμούς περί τις 30 τετραλογίες, με περίπου 20 από τις οποίες απέσπασε την πρώτη θέση και σύμφωνα με μαρτυρίες, δεν πήρε ποτέ την τρίτη θέση σε διαγωνισμό. Πρέπει όμως να συνεκτιμηθεί ότι ο Σοφοκλής ήταν στους Αθηναίους πολύ δημοφιλής, λόγω και των πολιτικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων του, σε αντίθεση με τον νεώτερο φίλο του, τον Ευριπίδη, ο οποίος ήταν μάλλον αντιπαθής λόγω του απομονωμένου τρόπου ζωής του.

ΕΡΓΟ ΣΟΦΟΚΛΗ Ο Σοφοκλής συνέγραψε 123τραγωδίες, είναι όμως γνωστές κατ' όνομα οι 114, από τις οποίες έχουν διασωθεί μόνο 7 ολοκληρωμένες, ανάμεσά τους η Αντιγόνη (περί το 442) και Ηλέκτρα (περί το 413). 'Αλλα έργα του που έχουν διασωθεί είναι Τραχίνιαι, Οιδίπους Τύραννος, Αίας, Φιλοκτήτης, Οιδίπους επί Κολωνώ. Στο επίκεντρο των έργων τού Σοφοκλή βρίσκεται το άτομο, το οποίο έρχεται σε αναπόφευκτη, τραγική και ένοχη σύγκρουση με την τάξη που εκπροσωπούν οι θεοί. Αν και ιδιαίτερα ευσεβής στη ζωή του ο Σοφοκλής, πράγμα που επηρεάζει τα έργα του, δίνει μεγαλύτερο βάρος στην ανθρώπινη στάση έναντι αυτής των θεών, παρότι το πεπρωμένο των ανθρώπων είναι αναπόδραστα προδιαγεγραμμένο από τις βουλές των θεών, οι οποίες δεν είναι όμως πια αυθαίρετες και τυχαίες, όπως σε παλαιότερους τραγικούς, αλλά σκόπιμες και μελετημένες.

ΕΡΓΟ ΣΟΦΟΚΛΗ Από τα αποσπάσματα που έχουν σωθεί, σημαντικός είναι ένας πάπυρος που διασώζει μεγάλο τμήμα από το σατυρικό δράμα Ιχνευταί, το οποίο αναφέρεται στην ιστορία της κλοπής των βοδιών του Απόλλωνα από τον Ερμή. Άλλες τραγωδίες από τις οποίες έχουν σωθεί κάποια αποσπάσματα είναι ο Ευρύπυλος, η Νιόβη, οι Σκύριοι, η Πολυξένη, ο Θησέας, η Φαίδρα οι Λήμνιαι και ο Τηρεύς.

ΗΛΕΚΤΡΑ Η Ηλέκτρα ζει θρηνώντας τον πατέρα της Αγαμέμνονα και κατηγορώντας ανοιχτά τη μητέρα της Κλυταιμνήστρα και τον άντρα της Αίγισθο για τη δολοφονία του. Η αδελφή της, Χρυσόθεμις συμμερίζεται τη στενοχώρια της Ηλέκτρας και εύχεται και αυτή να επιστρέψει ο αδελφός τους Ορέστης και να εκδικηθεί, αλλά φέρεται με πολύ πιο συμβατικό τρόπο, αποδεχόμενη την κατάσταση, βλέποντας ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Τα πρόσωπα ηλεκτρα Τα πρόσωπα που παίρνουν μέρος είναι η Ηλέκτρα, το κεντρικό πρόσωπο, η κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, η Κλυταιμνήστρα η οποία είχε δολοφονήσει τον άνδρα της Αγαμέμνονα και η οποία είχε παντρευτεί τον Αίγισθο, ο Αίγισθος, η Χρυσόθεμις, αδελφή της Ηλέκτρας, ο Ορέστης, ο αδελφός τους, ο φίλος του Πυλάδης και ο παιδαγωγός του

Η πλοκή του έργου ηλεκτρα Η Ηλέκτρα ζει θρηνώντας τον πατέρα της Αγαμέμνονα και κατηγορώντας ανοιχτά τη μητέρα της Κλυταιμνήστρα και τον άντρα της Αίγισθο για τη δολοφονία του. Η αδελφή της, Χρυσόθεμις συμμερίζεται τη στενοχώρια της Ηλέκτρας και εύχεται και αυτή να επιστρέψει ο αδελφός τους Ορέστης και να εκδικηθεί, αλλά φέρεται με πολύ πιο συμβατικό τρόπο, αποδεχόμενη την κατάσταση, βλέποντας ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Η πλοκή του έργου ηλεκτρα Ο Ορέστης, με σύμβουλο τον παιδαγωγό του και βοηθό το φίλο του Πυλάδη, επιστρέφει από τη Φωκίδα (όπου τον μεγάλωσε ο παιδαγωγός του για να τον σώσει από τους δολοφόνους του πατέρα του) με σκοπό να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του και να πάρει τη θέση του ως Βασιλιάς. Προκειμένου να πλησιάσουν στο παλάτι χωρίς να κινδυνέψουν, εμφανίζεται πρώτα ο παιδαγωγός για να αναγγείλλει στην Κλυταιμνήστρα ότι ο Ορέστης έχασε τη ζωή του σε ιππικό αγώνα και έπειτα ο ίδιος ο Ορέστης με τον Πυλάδη, κουβαλώντας ένα αγγείο που υποτίθεται πως περιείχε τις στάχτες του Ορέστη.

Η πλοκή του έργου ηλεκτρα Στο άκουσμα του θανάτου του αδερφού της και έχοντας χάσει πια κάθε ελπίδα η Ηλέκτρα θρηνεί τόσο σπαρακτικά ώστε ο Ορέστης συγκινημένος από το θρήνο της, αναγκάζεται να αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα. Στη συνέχεια μπαίνει στο σπίτι και σφάζει τη μητέρα του, την Κλυταιμνήστρα. Βγάζει το σώμα της έξω σκεπασμένο με ένα σεντόνι και όταν έρχεται ο Αίγισθος, του δείχνει το σώμα, λέγοντάς του ότι είναι το σώμα του Ορέστη. Όταν αυτός το αποκαλύπτει και αντιλαμβάνεται ότι είναι το σώμα της Κλυταιμνήστρας ο Ορέστης του λέει ότι ήλθε να εκδικηθεί και τον οδηγεί μαζί με τον Πυλάδη στο ανάκτορο για να τον σκοτώσει.

Ηλέκτρα

Ηλέκτρα

Ηλέκτρα

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1900 στον Πειραιά.Κόρη μεγαλοαστικής οικογένειας, και συγκεκριμένα του αλευροβιομήχανου Βασίλη Κωνσταντόπουλου. Θα φοιτήσει αρχικά στη Σχολή Χιλλ. Ακολουθεί η Σχολή Καλογραιών της Τήνου. Λόγω του ζωηρού της χαρακτήρα θα φοιτήσει εσώκλειστη σε σχολείο της Ελβετίας[1] Σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ωδείο της Γενεύης καθώς και σε άλλες αντίστοιχες σχολές στη Βιέννη και στο Βερολίνο. Παντρεύεται τον βιομήχανο Παξινό, και αποκτά μαζί του δύο κόρες (αργότερα η πρώτη θα πεθάνει).[2] Άρχισε από πολύ νωρίς την καλλιτεχνική σταδιοδρομία της και γρήγορα διακρίθηκε για το αληθινό ταλέντο της και την αγάπη στην τέχνη της. Ο πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν της Βεατρίκης, στην ομώνυμη όπερα Αδελφή Βεατρίκη που την έγραψε ειδικά γι'άυτήν ο Μητρόπουλος, που ανέβηκε το 1920 στο Δημοτικό θέατρο Πειραιώς. Ο πρώτος θεατρικός ρόλος της στην πρόζα ήταν το 1929, στο θέατρο Κοτοπούλη, στο «Γυμνή Γυναίκα» (La femme nue) του Μπατάιγ, που την καθιέρωσε και πρωταγωνίστρια δραματικών ρόλων.

ΚΑΡΥΟΦΦΙΛΙΑ ΚΑΡΑΜΠΕΤΗ Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη είναι Ελληνίδα ηθοποιός, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Άρχισε την καριέρα της στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και έχει εργαστεί τόσο στο θέατρο, όσο και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση με μεγάλη επιτυχία. Συνεργάστηκε με την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης στα έργα: Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας του Σαίξπηρ, Η παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη, Ρασομόν των Μ. και Φ. Κάνιν με το θεατρικό εργαστήρι Θεσσαλονίκης: Η δολοφονία του Μαρά του Πέτερ Βάις, Με το ίδιο μέτρο του Σαίξπηρ, με το Αεικίνητο: Οι αλλοπαρμένοι των Μίντλετον και Ρόουλεϊ. Από το 1984 μέχρι το 1992 υπήρξε στέλεχος του Ανοιχτού Θεάτρου και έπαιξε στις παραστάσεις του: Πολύ κακό για το τίποτα του Σαίξπηρ, Οι γάμοι του Φίγκαρο του Μπομαρσέ, Κρίμα που είναι πόρνη του Τζον Φορντ, Η τρικυμία του Σαίξπηρ, Ο πελεκάνος του Στρίνμπεργκ, Λούλου του Βέντεκιντ, Τρεις αδερφές του Τσέχοφ, Ανθή του Αντρέγιεφ, Βάτραχοι του Αριστοφάνη, Άμλετ του Σαίξπηρ. Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Πάτρας συμμετείχε στις παραστάσεις του Θεατρικού Αναλογίου: Μαντάμ ντε Σαντ του Μίσιμα και Μπλε βαθύ, σχεδόν μαύρο του Θανάση Βαλτινού. Συνεργάστηκε με το ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ Καλαμάτας: Τρωίλος και Χρυσηίδα του Σαίξπηρ, με το θέατρο Αθήναιον: Η όπερα της πεντάρας του Μπρεχτ, με την Κάτια Δανδουλάκη: Ο γλάρος του Τσέχοφ, με το Γιώργο Κιμούλη: Δεσποινίς Τζούλια του Στρίντμπεργκ και Μάκβεθ του Σαίξπηρ, με την Εταιρία Θεάτρου Μηχανή: Decadence του Στήβεν Μπέρκοφ, με το θέατρο του Νότου: Ελένη του Ευριπίδη και Η Δούκισσα του Μάλφι του Τζον Ουέμπστερ. Με το Εθνικό Θέατρο έχει συνεργαστεί ως μέλος χορού στις τραγωδίες του Ευριπίδη: Ορέστης, Ιππόλυτος, Βάκχες, Ηλέκτρα και έπαιξε τους ομώνυμους ρόλους στις τραγωδίες Αντιγόνη του Σοφοκλή, Μήδεια του Ευριπίδη και Ηλέκτρα του Σοφοκλή. Από τον Νοέμβριο του 1997 μέχρι τον Ιούλιο του 1999 συμμετείχε στη μεγάλη περιοδεία του Εθνικού Θεάτρου με τη Μήδεια και την Ηλέκτρα ανά τον κόσμο: Τουρκία, Γαλλία, Αυστραλία, Ισραήλ, Πορτογαλία, Η.Π.Α, Καναδά, Δανία, Βουλγαρία, Κίνα, Ιαπωνία. Τα τελευταία δυο χρόνια σε συνεργασία με τον παραγωγό Γιώργο Κυπραίο έχει ανεβάσει τα έργα: Skriker της Κάρυλ Τσέρτσιλ και Η μνήμη του νερού της Σήλα Στήβενσον.

Το αρχαιο θεατρο της Επιδαυρου Το αρχαίο θέατρο χτίστηκε μεταξύ του 340 π.Χ. και του 330 π.Χ. από τον Αργείο αρχιτέκτονα Πολύκλειτο τον Νεότερο όπως αναφέρει οΠαυσανίας[1]. Το θέατρο χτίστηκε για διασκέδαση των ασθενών του Ασκληπιείου αλλά και ως ένα μέσο θεραπείας καθώς υπήρχε η πεποίθηση πως η παρακολούθηση θεάτρου είχε ευεργετικά αποτελέσματα για την ψυχική και σωματική υγεία των ασθενών. Το αρχαίο θέατρο είχε χωρητικότητα 13.000 θεατών. Χωρίζεται σε δύο μέρη. Ένα των 21 σειρών καθισμάτων για το λαό και το κάτω, από 34 σειρές καθισμάτων, για τους ιερείς και τους άρχοντες.

ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ Η Άννα Συνοδινού - Μαρινάκη του Ιωάννη είναι Ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός. Γεννήθηκε στο Λουτράκι στις 21 Νοεμβρίου του 1927. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, πρώην Βασιλικού. Οι μεγαλύτερες θεατρικές της παρουσίες της είναι στις αρχαίες τραγωδίες «Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Ανδρομάχη», «Ιφιγένεια», καθώς και στην αρχαία κωμωδία «Λυσιστράτη», πάντα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Επίσης έχει παίξει και σε ένα πλήθος θεατρικών έργων, κυρίως του Σαίξπηρ καθώς και πολλών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, κατέχοντας σήμερα μια από τις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου. Η Άννα Συνοδινού είναι από τα ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου (πρώην Βασιλικού Κήπου) που εν τω μεταξύ καταργήθηκε. Επίσης είναι η ιδρύτρια του Θεάτρου του Λυκαβηττού που για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης. Έχει λάβει μέρος σε πολλά ξένα Φεστιβάλ, όπως Γαλλίας,Γιουγκοσλαβίας, Ιταλίας, Ρωσίας κ.ά. Από το 2004 δίδαξε αρχαίο δράμα στο Ωδείο Αθηνών.