Προβλήματα που διαπιστώθηκαν από την εφαρμογή των αρχών του συμπεριφορισμού Χριστίνα Σολομωνίδου Καθηγήτρια ΠΤΔΕ Π.Θ.

Οι ειδικοί του συμπεριφορικού Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού συνήθως προτείνουν (Jonassen,1994):  την υπερ-απλούστευση της διδασκαλίας (τεχνητή παρουσίαση του πολύπλοκου υπαρκτού κόσμου ως απλού)  την αναπαραγωγή της γνώσης των ειδικών  δραστηριότητες που αποσυνδέουν το αντικείμενο της διδασκαλίας από το πλαίσιο μέσα στο οποίο η γνώση παράγεται και αναφέρεται (η διδασκαλία αφορά κυρίως σε αφηρημένες έννοιες)  την εφαρμογή προ-κατασκευασμένων εκπαιδευτικών διαδικασιών που δεν συνδέονται με πραγματικές καταστάσεις ούτε με τη λύση προβλημάτων  στόχους που αφορούν στην εκμάθηση συμπεριφορών και όχι στην ανάπτυξη της σκέψης και της νόησης  διαδικασίες μάθησης ανεξάρτητες από το περιεχόμενο της γνώσης που αγνοούν το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτή συντελείται  στρατηγικές διδασκαλίας που προωθούν την ατομική εργασία και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους/στιις μαθητές/-τριες

Δύο είναι τα βασικά προβλήματα: ► η ανάπτυξη αδρανούς γνώσης από τα παιδιά, μιας γνώσης που δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε άλλες περιοχές γνώσης, πόσο μάλλον σε πραγματικές καταστάσεις & προβλήματα της καθημερινής ζωής ► ο συμπεριφορισμός δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί αποτελεσματικά σε όλα τα περιβάλλοντα και όλους τους τομείς μάθησης

Η γνώση συχνά παραμένει αδρανής διότι (Bransford, Brown & Cocking, 2000) : ► συχνά δεν κατανοείται αλλά αποστηθίζεται ► η νέα γνώση δεν αντικαθιστά ούτε μεταβάλλει την υπάρχουσα, και αποθηκεύεται μαζί με αυτήν ► η γνώση που διδάσκεται στηρίζεται κυρίως σε κείμενα (που παρέχουν πληροφορίες σε γλωσσική ή εικονική μορφή) ► η γνώση αποκτάται με τη βοήθεια ενός μόνο παραδείγματος (ή μιας μόνο κατηγορίας), και όχι μιας ποικιλίας παραδειγμάτων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη γενίκευση Επίσης σχετίζεται με τη σοβαρή έλλειψη κινήτρων για τα παιδιά, τα οποία μέσα σε συμπεριφορικού τύπου περιβάλλοντα αποκτούν μια παθητική στάση απέναντι στη μάθηση

για μια πρώτη προσέγγιση της γνώσης και για την απόκτηση ορισμένων βασικών δεξιοτήτων που κατατάσσονται χαμηλά σε μια νοητική κλίμακα (πχ. εκτέλεση αριθμητικών πράξεων, ανάπτυξη δεξιοτήτων της γραφής και της ομιλίας στη μητρική ή μια άλλη γλώσσα) είναι αποτελεσματικόςδεν είναι αποτελεσματικός στην ανάπτυξη ανώτερων νοητικών δεξιοτήτων (πχ. αφαίρεση, κατηγοριοποίηση, συσχετισμός, εξαγωγή συμπερασμάτων) για περιβάλλοντα στα οποία ο/η εκπαιδευόμενος/-η έχει ευθύνη για τη διαδικασία, καλείται να λαμβάνει σημαντικές αποφάσεις ή πρέπει να είναι ευέλικτος/-η ώστε να λύνει προβλήματα Ο συμπεριφορισμός