ΓΑΛΛΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ Σχολείο: 9ο Γυμνάσιο Τρικάλων Υπεύθυνος Καθηγητής : Μπουλογεώργιος Στέφανος Ονοματεπώνυμο: Ελευθερία Μπαταβάνη Σχολικό έτος:2016-2017 Τάξη:Β2

Η Γαλλία (γαλλικά: France, ΔΦΑ [fʁɑ̃s], επίσημη ονομασία: Γαλλική Δημοκρατία, γαλλικά: République française, ΔΦΑ ​[ʁepyblik fʁɑ̃sɛz]) είναι μία ενιαία, συνταγματική, δημοκρατία με κοινοβουλευτικό σύστημα που τείνει σε προεδρικό, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών και του πληθυσμού βρίσκεται στη Δυτική Ευρώπη, αλλά που περιλαμβάνει επίσης πολλές περιοχές και εδάφη διάσπαρτα σ’ ολόκληρη την υφήλιο. Έχει πρωτεύουσα το Παρίσι, επίσημη γλώσσα την γαλλική και νόμισμα το ευρώ. Το σύνθημά της είναι «Ελευθερία, Ισότητα, Αδερφοσύνη», και η σημαία της αποτελείται από τρεις κάθετες λωρίδες χρώματος μπλε, άσπρου και κόκκινου. Ο ύμνος της είναι Η Μασσαλιώτιδα. Η συνταγματική αρχή της είναι κυβέρνηση του λαού, από τον λαό και υπέρ του λαού[3].

Γεωγραφία Θέση και σύνορα Απλουστευμένος φυσικός χάρτης της μητροπολιτικής Γαλλίας. Η επέκταση του γαλλικού κράτους από το 985 εώς το 1947 Η μητροπολιτική Γαλλία βρίσκεται στα δυτικά άκρα της Ευρώπης. Βρέχεται από την Βόρεια Θάλασσα στον βορρά, από την Μάγχη στα βορειοδυτικά, από τον Ατλαντικό ωκεανό στα δυτικά και από την Μεσόγειο Θάλασσα νοτιοανατολικά. Συνορεύει με το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο στα βορειοανατολικά, με την Γερμανία και την Ελβετία στα ανατολικά, με την Ιταλία και το Μονακό στα νοτιοανατολικά, με την Ισπανία και την Ανδόρρα στα νοτιοδυτικά. Μολονότι τα νότια σύνορα της χώρας καθορίζονται από οροσειρές τα βορειοανατολικά σύνορα δεν καθορίζονται από γεωγραφικά όρια[σημ. 1] αλλά από γλωσσικά [σημ. 2]. Η μητροπολιτική Γαλλία περιλαμβάνει πολλά νησιά, εκ των οποίων τα κυριότερα είναι η Κορσική και τα παράκτια νησιά. Η μητρόπολη εκτείνεται μεταξύ 42°19'46" και 51°5'47" βορείου γεωγραφικού πλάτους και μεταξύ 4°46' δυτικού και 8°14'42" ανατολικού μήκους.

Η Γαλλία περιλαμβάνει πολλά εδάφη εκτός Ευρώπης , που ονομάζονται υπερπόντια εδάφη, που βρίσκονται σε όλους τους ωκεανούς πλην του Αρκτικού. Αυτά τα εδάφη έχουν ποικίλους τύπους τοπικής αυτοδιοικήσεως της Γαλλίας και βρίσκονται: στην Νότια Αμερική: η Γουιάνα στον Ατλαντικό ωκεανό: το Σαιν-Πιέρ-ε-Μικελόν και, στις Αντίλλες, η Γουαδελούπη, η Μαρτινίκα, το Άγιος Μαρτίνος και ο Άγιος Βαρθολομαίος στον Ειρηνικό ωκεανό: η γαλλική Πολυνησία, η Νέα Καληδονία, οι νήσοι Ουαλίς και Φουτουνά και το Κλίπερτον στον Ινδικό ωκεανό: η Ρεϋνιόν, η Μαγιότ, οι Διάσπαρτες Νήσοι, οι Νήσοι Κροζέ, οι Νήσοι Κεργκελέν και Νήσοι Αγίου Παύλου και Νέου Άμστερνταμ στην Ανταρκτική: η Αδελία Γη[σημ. 3]. Μέσω αυτών των υπερποντίων εδαφών, η Γαλλία έχει χερσαία σύνορα με την Βραζιλία και το Σουρινάμ, καθώς και με την Ολλανδία μέσω του γαλλικού τμήματος του Σαιν-Μαρτέν

Η επιφάνεια της μητροπολιτικής Γαλλίας είναι 552. 000 τετρ Η επιφάνεια της μητροπολιτικής Γαλλίας είναι 552.000 τετρ.χιλιόμετρα[5] ή περίπου ένα εκτάριο ανά κάτοικο. Συμπεριλαμβανομένων όλων των υπερπόντιων εδαφών που βρίσκονται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας η συνολική επιφάνεια είναι 675.000 km². Είναι η 42η μεγαλύτερη σε επιφάνεια χώρα στον κόσμο. Είναι ακόμη η τρίτη μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης, μετά την Ρωσία και την Ουκρανία, δεύτερη αν συμπεριλάβουμε τους υπερποντίους νομούς, και η μεγαλύτερη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Τα ηπειρωτικά μητροπολιτικά της εδάφη εκτείνονται σε περίπου 1.000 χιλιόμετρα από βορρά προς νότο και από ανατολή προς δύση. Το μήκος της ακτογραμμής της, συμπεριλαμβανομένων και των υπερπόντιων εδαφών, είναι 8.245 χιλιόμετρα.

Γεωλογία, τοπογραφία και υδρογραφία Κύρια λήμματα: Γεωλογία της Γαλλίας και Ανάγλυφο της Γαλλίας Γεωλογία της Γαλλίας Το μητροπολιτικό έδαφος της Γαλλίας προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία τοπογραφικών συνόλων και φυσικών τοπίων[GF 1]. Μεγάλα τμήματα του σημερινού εδάφους της Γαλλίας έχουν υψωθεί κατά τη διάρκεια αρκετών τεκτονικών δραστηριοτήτων, κυρίως κατά την Ερκύνια Ορογένεση τον Παλαιοζωικό Αιώνα οπότε σχηματίστηκε ο αρμορικανικός Ορεινός Όγκος, ο κεντρικός Ορεινός Όγκος, η Μορβάν, τα Βόσγια, η οροσειρά των Αρδεννών και η Κορσική[GF 2]. Οι ορεινοί όγκοι των Άλπεων, των Πυρηναίων και του Ιούρα είναι πολύ νεότεροι και έχουν υποστεί λιγότερη διάβρωση[GF 2] — οι Άλπεις φτάνουν στα 4.810 μέτρα υψόμετρο στο Λευκό Όρος[6]. Παρά το γεγονός ότι το 60% των κοινοτήτων έχουν ταξινομηθεί ως περιοχές σεισμικής επικινδυνότητας, οι κίνδυνοι αυτοί παραμένουν μέτριοι[7].

Αυτοί οι ορεινοί όγκοι οριοθετούν πολλές λεκάνες ιζηματογενέσεως, όπως η λεκάνη της Ακουιτανίας στα νοτιοδυτικά και η λεκάνη του Παρισιού στον βορρά[GF 2] —  η τελευταίας περιλαμβάνει αρκετές περιοχές με ιδιαίτερα εύφορα εδάφη, κυρίως τα λασπώδη οροπέδια του Μπως και του Μπρι [GF 3]. Επιπλέον, διάφορα φυσικά περάσματα, όπως η κοιλάδα του Ροδανού, διευκολύνουν τις επικοινωνίες[GF 4]. Τα παράλια προσφέρουν τοπία αρκετά αντιφατικά[GF 5].

ΚΛΙΜΑ Το κλίμα της μητροπολιτικής Γαλλίας είναι εύκρατο[GF 7], επηρεαζόμενο από τον αντικυκλώνα των Αζορών όπως και η υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη[9], με αρκετές περιφερειακές ή τοπικές διαφοροποιήσεις. Η σημερινή τυπολογία προσδιορίζει έξι μεγάλες κλιματικές ζώνες[G

Χάρτες Γαλλίας

ΠΑΡΙΣΙ

Το Παρίσι (γαλλικά: Paris, ΔΦΑ [paˈʁi]), γνωστό και ως η Πόλη του φωτός (Ville lumière), από τότε που εφοδιάστηκαν οι κύριες λεωφόροι του με φανούς γκαζιού το 1828, είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας και της περιφέρειας Ιλ ντε Φρανς (Île-de-France) και μία από τις ιστορικότερες πόλεις της Ευρώπης. Το Παρίσι περιλαμβάνει την πόλη του Παρισιού και τα περίχωρα και βρίσκεται σε ένα λεκανοπέδιο. Ο συνολικός πληθυσμός της μητροπολιτικής περιοχής ξεπερνά τα 13.000.000 [εκκρεμεί παραπομπή] και είναι έτσι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης και του κόσμου. Επιπλέον είναι η πολιτιστική και οικονομική πρωτεύουσα της Γαλλίας, το σημαντικότερο κομβικό σημείο της και έδρα πολλών διεθνών οργανισμών, όπως της UNESCO.

Γεωγραφική θέση Το Παρίσι είναι κτισμένο στο κέντρο του λεκανοπεδίου του Παρισιού, κατά μέσο όρο 65 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Η πόλη του Παρισιού περιβάλλεται από μεγάλα δάση, τα οποία προσφέρουν ανάσα δροσιάς και ανάπαυσης στους Παριζιάνους. Η έκταση της πόλης φτάνει τα 105,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ ολόκληρη η μητροπολιτική περιοχή ξεπερνά τα 14.518 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Ποταμός Σικουανας Ο Σηκουάνας ποταμός (γαλλ. la Seine) συνδέει το Παρίσι με το εσωτερικό της Γαλλίας, και πιο συγκεκριμένα με την Βουργουνδία και με την Μάγχη. Έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη και εξέλιξη της πόλης. Χωρίζει το Παρίσι σε δύο άνισες όχθες, στην δεξιά όχθη (rive droite), όπου κυριαρχούν οι επιχειρήσεις και τα χρηματιστήρια, και την νότια, την αριστερή όχθη (rive gauche), όπου είναι ο παραδοσιακός τόπος διαμονής διανοουμένων και καλλιτεχνών.

Ποταμός Σικουάνας

Ποταμός Σικουάνας

Ποταμός Σικουάνας

Ιλ ντε λα Σιτέ Ιλ ντε λα Σιτέ (γαλλικά: Île de la Cité, Νησί της Πόλης) ονομάζεται νησίδα στο Σηκουάνα, στο κέντρο του Παρισιού. Είναι μια από τις δυο φυσικές νησίδες του Σηκουάνα (η άλλη είναι η διπλανή νησίδα Ιλ Σαιν-Λουί - Île Saint-Louis). Θεωρείται ότι είναι το αρχαίο κέντρο της πόλης, η ρωμαϊκή Λουτέτια. Ανήκει στο 1ο και το 4ο διαμέρισμα του Παρισιού και σε αυτήν βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της Παναγίας των Παρισίων στα ανατολικά και το πρώην παλάτι και φυλακή Κονσιερζερί στα δυτικά του νησιού. Σήμερα το μεγαλύτερο και κεντρικό κομμάτι του Ιλ ντε λα Σιτέ καταλαμβάνουν συγκροτήματα δημοσίων κτιρίων όπως το κτίριο των δικαστηρίων (Palais de justice), το κτίριο της Αστυνομίας (Préfecture de police), το νοσοκομείο Hôtel-Dieu και το Εμπορικό Δικαστήριο (Tribunal de commerce). Ένα μικρό τμήμα στην πιο δυτική πλευρά του νησιού καθώς και το βορειοανατολικό του τμήμα έχει κατοικίες. Ο πληθυσμός του το 2007 ήταν 1168 κάτοικοι.

ΙΛ ΝΤΕ ΛΑ ΣΙΤΕ

Πολιτισμός και αξιοθέατα Η γαλλική πρωτεύουσα έχει μεγάλο αριθμό ιστορικών και θρησκευτικών κτηρίων, μουσείων, πάρκων και θεάτρων. Στο Παρίσι βρίσκονται περίπου 160 μουσεία, 200 μόνιμες εκθέσεις τέχνης (γκαλερί), 100 θέατρα, 600 κινηματογράφοι. Η προσφορά σε πολιτιστικές εκδηλώσεις περιλαμβάνει κονσέρτα, εκθέσεις, φεστιβάλ μουσικής και κινηματογράφου, επιδείξεις μόδας αλλά και αθλητικές εκδηλώσεις. Το Ανάκτορο Φονταινεμπλώ (Fontainebleau) μπήκε, το 1979, στον κατάλογο της UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και το ίδιο συνέβη με το παλάτι των Βερσαλλιών το 1981 και την όχθη του ποταμού Σηκουάνα το 1991. Θέατρο Τα μεγαλύτερα θέατρα της χώρας βρίσκονται στο Παρίσι. Η Comédie-Française [1] είναι το εθνικό θέατρο με κλασσικό περιεχόμενο κυρίως. Ιδρύθηκε το 1680 και εκεί παίζονται κατεξοχήν τα έργα του Μολιέρου. Υπάρχει, επίσης, και η Όπερα του Παρισιού, [2] η οποία ιδρύθηκε το 1875, καθώς και το θέατρο των Ηλυσίων Πεδίων

Οπερά Γκαρνιέ Το Παλέ Γκαρνιέ (γαλλικά: Palais Garnier) είναι μία όπερα 1.979 θέσεων στο Παρίσι, η οποία κτίστηκε από το 1861 μέχρι το 1875, προορισμένη να γίνει η έδρα της Όπερας του Παρισιού. Αρχικά ονομαζόταν Salle des Capucines (Αίθουσα των Καπουτσίνων) επειδή βρισκόταν στο Boulevard des Capucines στο 9ο γεωγραφικό διαμέρισμα του Παρισιού, αλλά σύντομα έγινε γνωστό ως Palais Garnier (Παλάτι του Γκαρνιέ) σε αναγνώριση της χλιδής και του αρχιτέκτονά του, Σαρλ Γκαρνιέ. Το θέατρο αποκαλείται και Opéra Garnier και ιστορικά είναι γνωστό ως Opéra de Paris (Όπερα του Παρισιού) ή πιο απλά Opéra, καθώς ήταν η πρωταρχική λυρική σκηνή στο Παρίσι, αλλά και έδρα του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, μέχρι το 1989, όταν η Opera Bastille άνοιξε τις πύλες της στην περιοχή της Βαστίλλης. Η αίθουσα του Παλέ Γκαρνιέ χρησιμοποιείται πλέον κυρίως για παραστάσεις μπαλέτου

Όπερα Γκαρνιέ

Μουσεία Το Παρίσι βρίθει μουσείων και εκθεσιακών χώρων που καλύπτουν πληθώρα θεμάτων και ιστορικών περιόδων. Επιχειρώντας μία αναφορά στα πιο σημαντικά: Το παγκοσμίως γνωστό μουσείο του Λούβρου, το οποίο άνοιξε τις πύλες του το 1793, περιλαμβάνει πάνω από 30.000 εκθέματα, από την αρχαιότητα μέχρι τον 19ο αιώνα. Πριν γίνει μουσείο ήταν βασιλική κατοικία και σήμερα είναι το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου. Βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο του Παρισιού. Το Μουσείο Ορσέ (Musée d'Orsay), παλαιός σιδηροδρομικός σταθμός που ανακατασκευάστηκε το 1986 για να στεγάσει αντικείμενα γαλλικής τέχνης της χρονικής περιόδου 1848 - 1914, φιλοξενεί μία πλούσια συλλογή ιμπρεσιονιστικών έργων, καθώς και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προσωρινές εκθέσεις. Το κέντρο Ζωρζ Πομπιντού (Georges Pompidou) ή Μπωμπούρ (Beaubourg) ή Εθνικό κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού, γνωστό για τη νεωτεριστική αρχιτεκτονική του, κτίσθηκε το 1977 και στεγάζει σύγχρονα έργα τέχνης. Το Γκραν Παλέ (Grand Palais) πρωτοάνοιξε στην παγκόσμια Έκθεση το 1900. Μέσα στο μουσείο βρίσκονται κυρίως πίνακες ζωγραφικής. Δίπλα, αλλά ενσωματωμένο στο μουσείο, βρίσκεται ένα δεύτερο Μουσείο, αυτό της Φυσικής Ιστορίας. Το μουσείο του Πάμπλο Πικάσο είναι αφιερωμένο, όπως το λέει και ο τίτλος του, στον μεγάλο Ισπανό ζωγράφο. Εκτίθενται περίπου 250 έργα του Πικάσο, πίνακες αλλά και γλυπτά. Το πάρκο της Βιλέτ, στο οποίο βρίσκονται τα μουσεία της "πόλης της μουσικής" και της "Πόλης των επιστημών και βιομηχανίας" με την τεραστίων διαστάσεων κινηματογραφική αίθουσα Ζεόντ (οθόνη 1.000 μ²) Το μουσείο Ροντέν, με τον συμπαθέστατο κήπο, που φιλοξενεί έργα του διάσημου γλύπτη. Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της πόλης του Παρισιού, όπου φιλοξενούνται έργα των Πωλ Σεζάν, Πάμπλο Πικάσο και άλλων σύγχρονων δημιουργών. Το Μουσείο της Όπερας, το Palais Garnier που κατασκευάστηκε από το Ναπολέοντα τον 3ο.[4] Το Μουσείο Τεχνών και επιτηδευμάτων (Musée des Arts et Metiers).

Το μουσείο του Λούβρου

Εσωτερικά το Μουσείο του Λούβρου

Το Μουσείο του Λούβρου

Μουσείο Πικάσο Το μουσείο Πικάσο είναι ένα μουσείο τέχνης που φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Πάμπλο Πικάσο παγκοσμίως. Βρίσκεται στη συνοικία Μαρέ (Marais) του Παρισιού και στεγάζεται στο Μέγαρο Σαλέ (Hôtel Salé). Τα εκθέματά του καλύπτουν όλο το φάσμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας του Πάμπλο Πικάσο, από τη μπλε και τη ροζ περίοδο έως τον κυβισμό, αναδεικνύοντας έτσι όλη την καλλιτεχνική εξέλιξη του μεγάλου ζωγράφου. Το μουσείο δημιουργήθηκε χάρη στη δωρεά της οικογένειας του Πικάσο στο γαλλικό κράτος, το οποίο για αντάλλαγμα απάλλαξε την οικογένεια από τους φόρους που όφειλε να καταβάλει. Αυτό συνέβη μετά το θάνατο του Ισπανού καλλιτέχνη,το 1973.

Μουσείο Ορσέ Το Μουσείο Ορσέ (γαλλ. Musée d'Orsay) είναι Γαλλικό εθνικό μουσείο στο 7ο διαμέρισμα (VIIe arrondissement) της πόλης του Παρισιού, στην αριστερή όχθη (rive gauche) του ποταμού Σηκουάνα (la Seine) και κατά μήκος της ομώνυμης αποβάθρας. Σε αυτό εκτίθενται έργα ζωγραφικής και γλυπτικής δημιουργημένα από το 1848 έως το 1914, ενώ παράλληλα φιλοξενεί και περιοδικές εκθέσεις.

Μουσείο Ορσέ, η κεντρική αίθουσα

Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού Το Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού (Centre Georges-Pompidou), γνωστό και ως Κέντρο Μπομπούρ ή απλά Μπομπούρ (Beaubourg), είναι πολιτιστικό κέντρο που βρίσκεται στο τέταρτο δημοτικό διαμέρισμα (4eme Arrondissement) στην περιοχή Μπομπούρ του Παρισιού στη Γαλλία. Εγκαινιάστηκε το 1977 και φιλοξενεί τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Πληροφοριών και το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Φέρει το όνομα του πρώην προέδρου της Γαλλίας Ζωρζ Πομπιντού την περίοδο 1969-1974.

Εσωτερικά το Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού

Αψίδα του Θριάμβου Το μνημείο της Αψίδας του Θριάμβου (γαλλ. Arc de triomphe de l'Étoile, συχνά αναφερόμενο απλά ως Arc de Triomphe) είναι νεοκλασικό αρχιτεκτόνημα - μνημείο μορφής θριαμβικής αψίδας. Βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού επί της πλατείας του Αστέρα (Place de l'Étoile), σήμερα ονομαζόμενης πλατείας Σαρλ ντε Γκωλ (Place Charles de Gaulle).

Παναγία των Παρισίων Η Παναγία των Παρισίων, γνωστή και ως Νοτρ Νταμ ντε Παρί (γαλλ. Notre-Dame de Paris), ή απλούστερα Νοτρ Νταμ (χωρίς άλλο χαρακτηριστικό) είναι ο μητροπολιτικός χριστιανικός ναός της πόλης του Παρισιού και αποτελεί ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία του λεγόμενου οξυκόρυφου ή γοτθικού ρυθμού. Βρίσκεται στη νησίδα Σιτε ιλ ντε λα Σιτέ (Île de la Cité) του ποταμού Σηκουάνα (la Seine), στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας.

Παναγιά των Παρισίων εσωτερικό

Ο Πύργος του Άιφελ Ο πύργος του Άιφελ (γαλλικά: La Tour Eiffel, ΔΦΑ [la tuʁ‿ɛˈfɛl]) είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης του Παρισιού. Κατασκευάστηκε το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ και σήμερα αποτελεί ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο. Με ύψος 325 μέτρα (300 χωρίς την κεραία) ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο μέχρι που το ξεπέρασε το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ της Νέας Υόρκης το 1931. Έχει βάρος 10.100 τόνους και η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή, ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο. Έχει τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες ή με ανελκυστήρα. Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 300 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο). Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα. Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο επίπεδο διαθέτουν εστιατόριο.

Τέσσερα στιγμιότυπα από την κατασκευή του πύργου, μεταξύ των ετών 1887 και 1889

Ιστορία Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1887 και 1889 ως είσοδος για την διεθνή έκθεση Universell αλλά και επ`ευκαιρία της εκατονταετούς επετείου της Γαλλικής Επανάστασης. Συνολικά 300 εργάτες ένωσαν 18.038 κομμάτια σφυρήλατου σιδήρου παρασκευασμένου σε φούρνους puddling με 2,5 εκατομμύρια πριτσίνια, με μια στατική μελέτη του Maurice Koechlin. Ο Άιφελ βοήθησε τους μηχανικούς Émile Nouguier και Maurice Koechlin και τον αρχιτέκτονα Stephen Sauvestre. Ο κίνδυνος ατυχήματος ήταν μεγάλος καθώς, σε αντίθεση με σύγχρονους ουρανοξύστες, ο πύργος ήταν σε ανοιχτό πλαίσιο, χωρίς κανέναν ενδιάμεσο όροφο εκτός από δύο πλατφόρμες. Ωστόσο επειδή ο Άιφελ είχε λάβει προληπτικά μέτρα ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των κινητών ικριωμάτων, προστατευτικών κιγκλιδωμάτων και διαχωριστικών πλεγμάτων, μόνο ένας άνθρωπος πέθανε. Ο πύργος εγκαινιάστηκε στις 31 Μαρτίου 1889 και άνοιξε για το κοινό στις 6 Μαΐου 1889.

ΤΕΛΟΣ