Εργασία στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών. Καθηγήτρια: Στυλιανού Μαρία Μαθήτριες: Γιαμουρίδου Φρόσω Ασημίνα Γκίκα Δρακοπούλου Λώρα Καγιόγλου Νικολέτα

Η σφαγή στον Ασσίναρο ποταμό.

Αθηναίοι Βρισκόμαστε στο τέλος της Σικελικής εκστρατείας, το 413 π. Χ., όπου οι Αθηναίοι βρίσκονται σε άθλια κατάσταση. Ο στόλος τους έχει καταστραφεί και το πεζικό είναι εξαντλημένο. Αποφασίζουν να κατευθυνθούν, με αρχηγό τον Νικία, ( Νικίας ἦγε τὴν στρατιάν) προς τον Ασσίναρο ποταμό (πρὸς τὸν Ἀσσίναρον ποταμόν) Θέλουν να ελαφρυνθεί η θέση τους όχι μόνο πολεμικά αλλά και για να ξεφύγουν από την πείνα και δίψα που τους βασάνιζε. (δ’ ὑπὸ τῆς ταλαι- πωρίας καὶ τοῦ πιεῖν ἐπιθυμίᾳ )

Πελοποννήσιοι και Συρακούσιοι Οι Πελοποννήσιοι και οι Συρακούσιοι ενήργησαν με τον ίδιο τρόπο. Χαρακτηρίζουμε την συμπεριφορά και των δύο σκληρή, απάνθρωπη και βίαια καθώς δεν έδειξαν δείγμα ευαισθησίας και ανθρωπιάς. οἵ τε Πελοποννήσιοι ἐπικαταβάντες τοὺς ἐν τῷ ποταμῷ μάλιστα ἔσφαζον)

οπλίτης: Θέατρο στις Συρακούσες:

Χαρακτηρισμός. Οι Πελοποννήσιοι ήταν πιο τολμηροί από τους Συρακούσιους. Χρησιμοποιούμε αυτόν τον χαρακτηρισμό, καθώς οι Πελοποννήσιοι πολέμησαν πρόσωπο με πρόσωπο με τους Αθηναίους. Από την άλλη μεριά, οι Συρακούσιοι επέλεξαν να τους χτυπήσουν με ύπουλο τρόπο, από τον γκρεμό που υπήρχε στην απέναντι όχθη .

Η μάχη Οι Αθηναίοι έφτασαν στον Ασσίναρο ποταμό. Ήταν διψασμένοι, (καὶ τοῦ πιεῖν ἐπιθυμίᾳ) Ήταν εξαθλιωμένοι και εξουθενωμένοι από την μακρά πορεία. Πίστευαν πως αν περνούσαν τον ποταμό, θα ξαλάφρωνε κάπως η θέση τους. (οἰόμενοι ῥᾷόν τι σφίσιν ἔσεσθαι, ἢν διαβῶσι τὸν ποταμόν)

Εξαιτίας του στενού δρόμου, του πλήθους και της δίψας τους έπεφταν όλοι μαζί πάνω στα ίδια τους τα κοντάρια και σκοτώνονταν. (περί τε τοῖς δορατίοις καὶ σκεύεσιν οἱ μὲν εὐθὺς διεφθείροντο)

Οι Συρακούσιοι τους έχουν περικυκλώσει από την πάνω όχθη του ποταμού και τους επιτίθενται μετά μανίας ( ἐς τὰ ἐπὶ θἄτερά τε τοῦ ποταμοῦ παραστάντες οἱ Συρακόσιοι (ἦν δὲ κρημνῶδες) ἔβαλλον ἄνωθεν τοὺς Ἀθηναίους).

Οι Πελοποννήσιοι πολέμησαν πρόσωπο με πρόσωπο με τους Αθηναίους. ( οἵ τε Πελοποννήσιοι ἐπικαταβάντες τοὺς ἐν τῷ ποταμῷ μάλιστα ἔσφαζον).

Τα αίτια της ήττας των Αθηναίων : Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη Τα αίτια της ήττας των Αθηναίων : Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη Οι στρατηγοί των Αθηναίων διαφωνούσαν για την στρατηγική που θα ακολουθούσαν. Η έλλειψη τροφής και πόσιμου νερού. Οι απεγνωσμένες προσπάθειες επιβίωσης . . . . . . . . ->

Σύμφωνα με σύγχρονους ιστορικούς Το γεγονός ότι οι Αθηναίοι ήταν πολύ μακριά από την πατρίδα τους. Η έλλειψη οργάνωσης. Η έλλειψη στρατηγικής.

Παρουσίαση των γεγονότων: Τα γεγονότα παρουσιάζονται από τον Θουκυδίδη πολύ ζωντανά και παραστατικά. Επίσης ο Θουκυδίδης μας παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο το έσχατο σημείο στο οποίο βρίσκονταν οι Αθηναίοι. (περίτε τοῖς δορατίοις καὶ σκεύεσιν οἱ μὲν εὐθὺς διεφθείροντο, οἱ δὲ ἐμπαλασσόμενοι κατέρρεον) Με την λεπτομερή περιγραφή του συγκινεί τους αναγνώστες, καθώς αποτυπώνει τον όλεθρο των Αθηναίων οπλιτών.

Συναισθήματα: Ο Θουκυδίδης είναι πολύ πειστικός και κάνει τους αναγνώστες να λυπηθούν για την συμφορά που βρήκε τους Αθηναίους. Ακόμα, μας κάνει να έρθουμε στη θέση των Αθηναίων και να νιώσουμε και εμείς τον όλεθρο τους. Τέλος, νιώθουμε όνειδος για την συμπεριφορά των Συρακούσιων.

Το απόσπασμα κλείνει με μια τρομακτική εικόνα. Από την μια οι Αθηναίοι να σφάζονται μεταξύ τους για το νερό και από την άλλη οι Πελοποννήσιοι να έχουν κατέβει το γκρεμό και να σκοτώνουν τους Αθηναίους οι οποίοι ‘’ έπεφταν ‘’ άδοξα στον ποταμό από αίμα και λάσπη . (καὶ τὸ ὕδωρ εὐθὺς διέφθαρτο, ἀλλ’ οὐδὲν ἧσσον ἐπίνετό τε ὁμοῦ τῷ πηλῷ ᾑματωμένον καὶ περιμάχητον ἦν τοῖς πολλοῖς)

Κατάληξη του πολέμου Ο Αθηναϊκός στρατός υπέστη τεράστιες καταστροφές . Τα πλοία τους καταστράφηκαν. Tο πεζικό σχεδόν εξαφανίστηκε. Τα ταμεία της πόλης άδειασαν.

Η πόλη έμεινε απροστάτευτη Οι κάτοικοι λιμοκτόνησαν. Χάθηκε η περηφάνια και η αλαζονεία τους. Οι Αθηναίοι κυριεύτηκαν από ένα συναίσθημα απογοήτευσης, καθώς είχαν την ψευδαίσθηση ότι ήταν η ανώτερη δύναμη της Ελλάδας

ΤΕΛΟΣ…. ΚΑΓΙΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΓΙΑΜΟΥΡΙΔΟΥ ΦΡΟΣΩ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΛΩΡΑ ΓΚΙΚΑ ΑΣΗΜΙΝΑ <3333