ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ και ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ! Συνδιδασκαλία στις Ερ. Ερ. Η συνδιδασκαλία ως εργαλείο επικοινωνίας μεταξύ των εκπαιδευτικών και μαθητών στα πλαίσια των Ερευνητικών Εργασιών για την ανάπτυξη της σχολικής μονάδας Δρ. Νικόλαος Σταμπολίδης Φυσικός – Ρ/Η, MSc, MA στην Εκπαίδευση, ΜΑ στη Διοίκηση της Εκπαίδευησης Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ12.10 n_stab@otenet.gr

Παραδοχές από την έρευνα για Ερ. Ερ. Η Ε.Ε.Τ.Ε.Κ. αισθάνεται δικαιωμένη διότι  με την έρευνα που διεξήγαγε σε όλα τα Γενικά και Επαγγελματικά Λύκεια της χώρας καταδείχθηκε ότι στα Επαγγελματικά Λύκεια, όπου εφαρμόσθηκε η συνδιδασκαλία, κρίθηκε ως θετική από τους καθηγητές σε ποσοστό  97,6%

Τι δεν είναι συνδιδασκαλία!-1 Όταν ένας εκπαιδευτικός διδάσκει ένα αντικείμενο και συνοδεύεται από άλλον εκπαιδευτικό που διδάσκει διαφορετικό αντικείμενο Ένας εκπαιδευτικός διδάσκει και ο άλλος φωτοτυπεί εκπαιδευτικό υλικό ή διορθώνει γραπτά σε άλλο χώρο. Ένας εκπαιδευτικός διδάσκει και ο άλλος κάθεται δίπλα παρακολουθώντας

Τι δεν είναι συνδιδασκαλία!-2 Οι ιδέες του ενός εκπαιδευτικού επικρατούν έναντι του άλλου, για το τι πρέπει να διδαχθεί και το πώς θα διδαχθεί Να μοιράζονται οι εκπαιδευτικοί, ομάδες μαθητών που έχουν κοινές μαθησιακές δυνατότητες Ένας εκπαιδευτικός να θεωρείται ο κύριος διδάσκων και ο άλλος να παρευρίσκεται Ένας εκπαιδευτικός διδάσκει μια ομάδα σε μια αίθουσα και ο άλλος σε μια άλλη

Τι είναι η συνδιδασκαλία; “όταν δύο ή περισσότεροι εκπαιδευτικοί ενώνονται για να διδάξουν σε μια ανομοιογενή ομάδα μαθητών σε ένα απλό φυσικό περιβάλλον (Cook and Friend, 1995).

Τι είναι η συνδιδασκαλία; Η κατανομή ευθύνης για: Σχεδιασμό Οδηγίες διδασκαλίας Αξιολόγηση σε μια τάξη μαθητών. Είναι η διαδικασία της μάθησης από δύο ή περισσότερους ανθρώπους που έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης.

Τι είναι συνδιδασκαλία; Είναι ένας δημιουργικός τρόπος μάθησης για την υποστήριξη όλων των μαθητών στην εκπαιδευτική διαδικασία Είναι η μέθοδος που κάνει τα σχολεία πιο αποτελεσματικά Συντελούν στη βελτίωση της σχολικής μονάδας, στη συνεργασία, στις κοινότητες μάθησης, στη συστημική προσέγγιση

Στη συνδιδασκαλία Οι συνεργάτες πρέπει να αποκτήσουν εμπιστοσύνη μεταξύ τους, να αναπτύξουν και να καλλιεργήσουν την επικοινωνία, να μοιραστούν τις μικροδουλειές, να γιορτάσουν, να εργασθούν μαζί δημιουργικά για να ξεπεράσουν προκλήσεις και προβλήματα, να προβλέπουν συγκρούσεις και να τις διαχειρίζονται προς μια εποικοδομητική κατεύθυνση

Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ Δάσκαλος Γνώση Χρόνος/ χώρος

Κουλτούρα συνεργασίας Μοντέλο συνδιδασκαλίας Κουλτούρα συνεργασίας                   Θεωρίες και παιδαγωγικές       Μοντέλο συνδιδασκαλίας Συνανόντας Τις Ανάγκες των μαθητών Εφαρμογή στην πράξη Μαθησιακές δυσκολίες   Εκπαιδευτικοί         Dana                 Κουλτούρα συνεργασίας  

Τα στοιχεία της συνδιδασκαλίας Οι συνεργαζόμενοι εκπαιδευτικοί πρέπει να συμφωνήσουν στα παρακάτω: Να συντονίσουν την εργασία τους για να πετύχουν ένα τουλάχιστον κοινό στόχο Να μοιραστούν ένα σύστημα αξιών που να υποστηρίζει ότι καθένας από την ομάδα συνδιδασκαλίας έχει μια μοναδική και χρήσιμη εξειδίκευση Να υπάρχει ισοτιμία και η δέσμευση σε ανάληψη εναλλακτικών ρόλων δασκάλου και μαθητευόμενου, ειδικού και αρχάριου, δότη και δέκτη γνώσεων ή δεξιοτήτων. Χρήση κατανεμημένων δραστηριοτήτων ηγεσίας στα πλαίσια της οποίας το έργο και οι συνδεδεμένες δραστηριότητες επικεντρωμένες σε έναν εκπαιδευτικό να κατανέμονται στην ομάδα συνδιδασκαλίας Χρήση της συνεργατικής διαδικασίας η οποία απαιτεί πρόσωπο με πρόσωπο αλληλεπίδραση, διαπροσωπικές δεξιότητες, παρακολούθηση της συνδιδασκαλίας, και ατομικό απολογισμό (αναστοχασμό)

Πέντε Κύριοι συντελεστές της συνεργατικής διδασκαλίας Συνεργατική διάθεση Συνεργατικός σχεδιασμός Συνεργατική παρουσίαση Συνεργατική επίλυση του προβλήματος Συνεργατική διαδικασία

Συνεργατική διδασκαλία: Επίπεδα εμπλοκής Συνεργατική παρουσία Σχεδιασμός Παρουσίαση Επίλυση Προβλήματος Συνεργατική παρουσία Δουλεύοντας συνεργατικά Συνεργατικό εκπαιδευτικό υλικό Συνεργατική διδασκαλία υψηλό Συνεργατική παρουσία Σχεδιασμός Παρουσίαση Συνεργατική παρουσία Σχεδιασμός Συνεργατική παρουσία χαμηλό Προσαρμόστηκε από την εργασία της J. Bauwens, 1996

Συνδιδασκαλία – ένα μοιρασμένο όραμα με προσωπικά χαρακτηριστικά Παιδαγωγικές πεποιθήσεις Ρόλοι και ευθύνες Διαχείριση Τάξης Σχεδιασμός Επίλυση προβλημάτων Ενσυναίσθιση Επιτυχία των μαθητών Διαφοροποιημένη παιδαγωγική Κλίμα της τάξης Γνώρισε τους μαθητές σου

Προϋποθέσεις για συν- διδασκαλία Χαρακτηριστικά των μαθητών και οι ανάγκες τους Χαρακτηριστικά των εκπαιδευτικών και οι ανάγκες τους Αναλυτικό πρόγραμμα, περιεχόμενο και στρατηγικές διδασκαλίας Οι υποδομές του σχολείου, τάξεις, βιβλιοθήκες, πληροφορική

Τύποι συνδιδασκαλίας Γνώση του Αναλυτικού Προγράμματος των μαθημάτων Ομαδική διδασκαλία Γνώση του Αναλυτικού Προγράμματος των μαθημάτων Σχεδιασμός Κοινός χρόνος Επίπεδο εμπιστοσύνης Σύμπτωση παιδαγωγικής φιλοσοφίας Εναλλασσόμενη διδασκαλία Παράλληλη διδασκαλία Διδασκαλία σταθμού Ένας διδάσκει, ο άλλος παρατηρεί Friend, M., Reising, M., & Cook, L. (1993). Co-teaching: An overview of the past, a glimpse at the present, and considerations for the future. Preventing School Failure, 37(4), 6-10.

Τύποι συνδιδασκαλίας Ομαδική Ένας διδάσκει, ο άλλος παρατηρεί Διδασκαλία σταθμού Παράλληλη διδασκαλία Ένας διδάσκει, ο άλλος επικουρεί Ομαδική Εναλλασσόμενη

Ένας διδάσκει, ο άλλος παρατηρεί Ένας διδάσκει- ο άλλος παρατηρεί ή επιβλέπει τους μαθητές, συστηματική παρατήρηση και συνάντηση για ανάλυση των δεδομένων

Εναλλασσόμενη διδασκαλία Εναλλασσόμενη διδασκαλία. Μικρές ομάδες που έχουν τις ιδιαιτερότητες τους και όλη η ομάδα προχωράει μπροστά . Εναλλακτικά θέματα αναλύονται σε διαφορετικά επίπεδα ανάλογα με τις δυνατότητες των μαθητών.

Παράλληλη διδασκαλία Παράλληλη διδασκαλία- και οι δύο εκπαιδευτικοί παρέχουν τις ίδιες πληροφορίες- διαιρούν την τάξη σε ομάδες και καθοδηγούν το μάθημα συγχρόνως

Διδασκαλία του σταθμού Διδασκαλία Σταθμού (Station Teaching). Οι εκπαιδευτικοί μοιράζουν την τάξη και το περιεχόμενο της διδασκαλίας. Οι μαθητές εναλλάσσονται από εκπαιδευτικό σε εκπαιδευτικό. Ο εκπαιδευτικός επαναλαμβάνει τα ίδια για κάθε ομάδα

Ομαδική διδασκαλία Ομαδική διδασκαλία. Και οι δύο εκπαιδευτικοί ακολουθούν τις ίδιες οδηγίες και οι δύο συμμετέχουν στη διδασκαλία, τη ίδια στιγμή. Ο καθένας μιλάει ελεύθερα και η διδασκαλία διεξάγεται με συζήτηση

Οι συντελεστές της συνδιδασκαλίας Gately, S., Gately, F., Understanding Co-teaching Components, Journal of Teaching Exceptional Children, 2 (3) 41-47

The Stages of the Co-teaching Process Open communication / changing roles / use of humour / mutual respect / “flexible equality” Give and take communication / more active role of “special” educator / increased level of trust and social relationship Careful Communication / Boundaries developing / Feelings of Intrusion / Very defined roles *Teachers may get stuck at this level. Gately, S., Gately, F., Understanding Co-teaching Components, Journal of Teaching Exceptional Children, 2 (3) 41-47

Συμπληρώνοντας της αδυναμίες του ενός με τον άλλο

Το κέρδος από τη συνδιδασκαλία Οι μαθητές σέβονται τη διαφορετικότητα Αναπτύσσουν την αίσθηση του ανήκειν Αναπτύσσονται φιλίες Δημιουργία ενσυναίσθησης Δημιουργία της κοινότητας Αναπτύσσει συνεργασίες Διαφοροποιημένη παιδαγωγική Έμφαση και στις ιδιαιτερότητες κάθε ατόμου Συνεργατική λύση προβλημάτων Ενισχύει τη δημιουργικότητα και τις εναλλακτικές ιδέες.

Αναφορές Austin, V. L. (2001). Teachers’ beliefs about co-teaching. Remedial and Special Education, 22, 245–255. Cook, L. H., & Friend, M. (1995). Co-teaching guidelines for creating effective practices. Focus on Exceptional Children, 28(2), 1–12. Cook, L. H., & Friend, M. (2003). Interactions: Collaboration skills for school professionals (4th ed.). Boston: Allyn and Bacon. Dieker, L. (2001). What are the characteristics of “effective” middle and high school co-taught teams? Preventing School Failure, 46, 14–25. Dieker, L. (2002). Co-planner (semester). Whitefish Bay, WI: Knowledge by Design. Fennick, E. (2001). Co-teaching: An inclusive curriculum for transition. Teaching Exceptional Children, 33(6), 60–66. Friend, M., & Cook, L. H. (2003). Interactions: Collaboration skills for school professionals (4th ed.). Boston: Allyn and Bacon. Gately, S. E. (2005). Two are better than one. Principal Leadership, 5(9), 36–41. Gately, S. E., & Gately, F. J. (2001). Understanding co-teaching components. Teaching Exceptional Children, 33(4), 40–47. Geen, A. G. (1985). Team teaching in the secondary schools of England and Wales. Educational Review, 37, 29–38. Hourcade, J. J., & Bauwens, J. (2001). Cooperative teaching: The renewal of teachers. Clearinghouse, 74, 242–247. References

Αναφορές (συνέχεια) Mastropieri, M. A., Scruggs, T. E., Graetz, J. E., Nordland, J., Gardizi, W., & McDuffie, K. (2005). Case studies in co-teaching in the content areas: Successes, failures, and challenges. Intervention in School and Clinic, 40, 260–270. Murawski, W. W. (2005). Addressing diverse needs through co-teaching: Take baby steps! Kappa Delta Pi Record, 41(2), 77–82. Murawski, W. W., & Dieker, L. A. (2004). Tips and strategies for co-teaching at the secondary level. Teaching Exceptional Children, 36(5), 52–58. Salend, S., Gordon, I., & Lopez-Vona, K. (2002). Evaluating cooperative teams. Intervention in School and Clinic, 37(4), 195–200. Steele, N., Bell, D., & George, N. (2005, April). Risky business: The art and science of true collaboration. Paper presented at the Council for Exceptional Children’s Annual Conference, Baltimore, MD. Trump, J. L. (1966). Secondary education tomorrow: Four imperatives for improvement. NASSP Bulletin, 50(309), 87–95. Walsh, J. M., & Jones, B. (2004). New models of cooperative teaching. Teaching Exceptional Children, 36(5), 14–20. Walther-Thomas, C., Bryant, M., & Land, S. (1996). Planning for effective co-teaching: The key to successful inclusion. Remedial and Special Education, 17, 255–265. References