ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΣΙΩΤΑ ΜΑΡΙΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

Ορισμός αιμορραγίας Αιμορραγία είναι η έξοδος αίματος από τα αιμοφόρα αγγεία.Οι συχνότερες απ τις αιτίες που προκαλούν αιμορραγία είναι οι τραυματισμοί.Μεγάλες είναι οι αιμορραγίες στις περιπτώσεις που έχει τραυματιστεί μια αρτηρία της οποίας ο αυλός ειναι μεγάλος.Η εκδήλωση αιμορραγίας κατά την οδοντιατρική πράξη οφείλεται σε πολλούς παράγοντες.

Η αιμορραγία κατά την οδοντιατρική πράξη μπορεί να προκύψει: Είτε φυσιολογικά επί οδοντιατρικών χειρισμών. Είτε παθολογικά σε διαταραχές πήξης και πρόκληση τραύματος.

Φυσιολογική ύπαρξη αιμορραγίας υπάρχει: Φυσιολογική ύπαρξη αιμορραγίας υπάρχει: Α)Κατά την τοποθέτηση εμφυτευμάτων Β)Μετά από εξαγωγή δοντιού

ﾠ Παθολογική ύπαρξη αιμορραγίας εμφανίζεται: Παθολογική ύπαρξη αιμορραγίας εμφανίζεται: Α) Μετά από τραυματισμό παρακείμενων ιστών (γλώσσα, παρειές, ούλα, έδαφος στόματος) είτε από λάθος χειρισμό του οδοντιάτρου είτε από αυξημένη κινητικότητα του ασθενή. Β) Τρώση μεγάλης αρτηρίας κατά την αναισθησία μετά από στελεχιαία νάρκωση. Γ) Ύπαρξη επί εδάφους ουλίτιδας (με τον όρο αυτό εννοούμε την παρουσία αίματος γύρω απ' το δόντι, στο σημείο όπου τελειώνουν τα ούλα. Η αιμορραγία αυτή προκαλείται συνήθως μετά από βούρτσισμα και γίνεται εντονότερη κατά την αποτρύγωση (καθαρισμός) των δοντιών στο οδοντιατρείο. Δ) Κατόπιν τραύματος ή κατάγματος Ε) Σε παρουσία αιμαγγειώματος ﾠ

Φυσιολογική ύπαρξη αιμορραγίας αντιμετωπίζεται: Με την τοποθέτηση κρύων επιθεμάτων στην πάσχουσα περιοχή.

Αντιμετώπιση παθολογικής αιμορραγίας: Αντιμετώπιση παθολογικής αιμορραγίας: Στην περίπτωση τραυματισμού των παρακείμενων ιστών την αντιμετωπίζουμε κάνοντας ράμματα στην εν λόγω περιοχή. Για την αιμορραγία που προκαλείται από την ουλίτιδα δεν υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης, αλλά η παθολογική αυτή κατάσταση σταματά με την κατάλληλη περιοδοντική θεραπεία. Η εμμένουσα αιμορραγία είναι το στοιχείο που θα εφιστήσει την προσοχή του οδοντιάτρου και θα τον ωθήσει στην αναζήτηση εξειδικευμένης βοήθειας. Τέλος στην περίπτωση κατάγματος, τραύματος ή παρουσίας αιμαγγειώματος, η αντιμετώπιση γίνεται ενδονοσοκομεικά.

Ασθενείς με διαταραχές πήξης (π Ασθενείς με διαταραχές πήξης (π.χ αιμορροφιλία, θρομβοκυττοπενική πορφύρα και το σύνδρομο Sturge- Weber) παραπέμπονται σε νοσοκομείο, εφόσον προκληθεί παρατεταμένη αιμορραγία. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητη η λήψη πλήρους ιστορικού προς αποφυγή ανεπιθύμητων καταστάσεων.

Η δημιουργία θρόμβων και θρομβοεμβολών είναι η κύρια αιτία ισχαιμικών επεισοδίων στην καρδιά στους πνεύμονες και τον εγκέφαλο. Καθώς οι θρόμβοι είναι πλούσιοι σε αιμοπετάλια αντιαιμοπεταλιακούς και αντιθρομβωτικούς παράγοντες χρησιμοποιούνται ευρύτατα για τη θεραπεία και πρόληψη αρτηριακών θρομβώσεων Τα πιο αποτελεσματικά αντιαιμοπεταλιακά και αντιθρομβωτικά φάρμακα που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι το ΑΚΕΤΟΣΑΛΙΚΥΛΙΚΟ οξύ και η Βαρφαρίνη. Ωστόσο αυτά τα φάρμακα σχετίζονται με τη διαταραχή της πήξης του αίματος και τις μετεγχειρητικές αιμορραγίες.

Ακετυλοσαλικιλικό οξύ Είναι ΜΣΑΦ που χρησιμοποιείται για την θεραπεία των θρομβωεμβολών. Εμποδίζει την μη αντιστρεπτή την μετατροπή του αραχιδονικού οξέος στην κυκλοοξυγενάση στα αιμοπετάλια, ελλατώνοντας σε μεγάλο βαθμό τον σχηματισμό της θρομβοξάνης Α2. Η Α2 είναι ισχυρός αντιαιμοπεταλιακός παράγοντας.

Κλοπιδογκρέλη Έχει αντιθρομβωτική δράση ισχυρότερη από την ασπιρίνη (ASA) στην δευτερογενή πρόληψη των καρδιακών παθήσεων και την περιφερικής καρδιακής ανεπάρκειας. Ωστόσο, είναι πιο ακριβή γι’ αυτό χρησιμοποιείται επιλεκτικά σε ασθενείς αλλεργικούς στην ασπιρίνη.

Δράσεις στην χειρουργική στόματος Τα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα διπλασιάζουν τον χρόνο πήξης ωστόσο αυτός μπορεί να κυμαίνεται στα όρια του φυσιολογικού. Έχει αναφερθεί ότι μόνο 20-25% που χρησιμοποιούν ΑSA έχουν μη φυσιολογικό χρόνο πήξης. Συμπερασματικά, οι ασθενείς με κλοπιδογκρέλη δεν έχουν σημαντική διαφορά στον χρόνο πήξης από αυτούς που χρησιμοποιούν ASA. Οι ασθενείς με αυτήν την φαρμακευτική αγωγή πρέπει να απευθύνονται σε νοσοκομειακές μονάδες.

Αντιθρομβωτικό φάρμακο - Βαρφαρίνη Είναι αγωνιστής της βιταμίνης Κ και δρα στον σχηματισμό αντιθρομβωτικών πρωτεϊνών C και S. Αυτές οι πρωτείνες είναι αδρανείς χωρίς την καρβοξυλίωση του γλουταμινικού οξέος. Η διαδικασία καρβοξυλίωσης απαιτεί την βιταμίνη Κ ως συνένζυμο. Ανταγωνιστής της βιταμίνης Κ ή έλλειψη της προκαλούν θρομβώσεις. Η βαρφαρίνη ελλατώνει την παραγωγή των θρομβωτικούς παράγοντες (ΙΙ, VII, IX, X) εξαρτώμενους από βιταμίνη Κ κατά 30- 50%.

Αντιθρομβωτικά φάρμακα και χειρουργική στόματος Αν η βαρφαρίνη σταματήσει να χορηγείται χρειάζονται 4 μέρες για να μπορεί να πραγματοποιηθεί χειρουργική επέμβαση (χρόνος πήξης αίματος 1,5min). Όμως, 2 μέρες πριν και 2 μέρες μετά την επέμβαση ο χρόνος πήξης μειώνεται σημαντικά με αποτέλεσμα τον αυξημένο κίνδυνο θρομβοεμβολών. Άμεσα, ο χρόνος πήξης αίματος μετά την διακοπή της βαρφαρίνης δεν επηρεάζεται με αποτέλεσμα καμία μεταβολή στο κίνδυνο θρομβώσεων.

Βιβλιογραφικές αναφορές 1.Prolonged recovery associated with dexmedetomidine when used as a sole sedative agent in office-based oral and maxillofacial surgery procedures. Makary L, Vomik V, Finn R, Lenkovsky F, McClelland AL Thurmon J, Robertson B Journal of oral maxillofacial surgery. 2010 Feb 2)Dentists' attitudes toward chairside screening for medical conditions. Greenberg BL,Glick M,Frantsve-Hawley J,Kantor ML.Journal of the American Dental Association 3)Infection controlin the dental office. Thomas MF,Jarboe J,Frazer RQ Dental clinics of North America. 2008 Jul. 4)Minor Oral surgery. Geofry L.Howe ΕΚΔΟΣΕΙΣ Wright Allen FJ (1967) Post-extraction haemorrhage Br.Dent.J 5)Occupational exposure to bloodborne pathogens and management of exposure incidents in Nigerian dental schools. Sofola OO,Folayan MO,Denlove OO Journal Of Dental Education. 2007 Jun.