ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΝΗΛΙΚΩΝ o xristos ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΕΑΡΙΝΟ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ 2007 ΕΑΡΙΝΟ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ 2007

Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 2007 Η θεϊκή φύση του Χριστού (β’ μέρος)

Το θείο του πρόσωπο Στο προηγούμενο, πρώτο μάθημα για τη θεϊκή φύση του Χριστού ασχοληθήκαμε με το θείο του πρόσωπο. Στο δεύτερο μάθημα για τη θεϊκή φύση του Χριστού θα ασχοληθούμε με τις θείες του ιδιότητες.

Α. Η βιβλική διδασκαλία για τις θείες ιδιότητες του Χριστού

Παντοδυναμία Ο Ιησούς κατασίγασε τη θάλασσα (Ματ. η’ ) Πολλαπλασίασε τους άρτους και τα ψάρια (Ματ. ιδ’ 19). Μετέβαλε το νερό σε κρασί (Ιωάν. β’ 1-11)

Αντίρρηση Τα θαύματα αυτά ο Χριστός τα έκανε ως άνθρωπος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Απάντηση: Τα θαύματα μάλλον μιλούν για τη δόξα του ίδιου του Χριστού. Ιωάν. β’ 11: «Ταύτην την αρχήν των θαυμάτων έκαμεν ο Ιησούς εν Κανά της Γαλιλαίας και εφανέρωσε την δόξαν αυτού, και επίστευσαν εις αυτόν οι μαθηταί αυτού». Ματθ. η’ 27: «Οι δε άνθρωποι εθαύμασαν, λέγοντες· Οποίος είναι ούτος, ότι και οι άνεμοι και η θάλασσα υπακούουσιν εις αυτόν;»

Αιωνιότητα «Είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω· Πριν γείνη ο Αβραάμ, εγώ είμαι». Ιωάν. η’ 59 «Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, ο πρώτος και ο έσχατος». Αποκ. κβ’ 13

Παντογνωσία «Και ευθύς νοήσας ο Ιησούς διά του πνεύματος αυτού ότι ούτω διαλογίζονται καθ' εαυτούς, είπε προς αυτούς· Διά τι διαλογίζε- σθε ταύτα εν ταις καρδίαις σας;» Μαρκ. β’ 8 « Διότι ήξευρεν εξ αρχής ο Ιησούς, τίνες είναι οι μη πιστεύοντες και τις είναι ο μέλλων να παραδώση αυτόν». Ιωάν. ς’ 64 «Αυτός δε ο Ιησούς δεν ενεπιστεύετο εις αυτούς, διότι εγνώριζε πάντας, και διότι δεν είχε χρείαν διά να μαρτυρήση τις περί του ανθρώπου· επειδή αυτός εγνώριζε τι ήτο εντός του ανθρώπου». Ιωάν. β’ 24-25

Παντογνωσία «Τώρα γνωρίζομεν ότι εξεύρεις πάντα και δεν έχεις χρείαν να σε ερωτά τις. Εκ τούτου πιστεύομεν ότι από Θεού εξήλθες». Ιωάν. ις’ 30 Τα λόγια αυτά δεν έχουν ειπωθεί για κανέναν προφήτη ή άνθρωπο του Θεού, πληρωμένο ή χρισμένο με Άγιο Πνεύμα.

Πανταχού παρουσία Η «πανταχού παρουσία» δεν αναφέρεται κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του Κυρίου. Αναφέρεται ωστόσο για την περίοδο μετά την ίδρυση της εκκλησίας. «Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών». Ματθ. ιη’ 20 «και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». Ματθ. κη’ 20

Κυριαρχία Είχε εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες (Μαρκ. β’ 5-7) Δήλωνε ότι είχε αφ’ εαυτού του εξουσία: «Ηκούσατε ότι ερρέθη … εγώ όμως σας λέγω …» Ματθ. ε’ 22 «Πάντα παρεδόθησαν εις εμέ από του Πατρός μου· και ουδείς γινώσκει τον Υιόν ει μη ο Πατήρ· ουδέ τον Πατέρα γινώσκει τις ειμή ο Υιός και εις όντινα θέλει ο Υιός να αποκαλύψη αυτόν». Ματθ. ια’ 27

Αθανασία «Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς· Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν». Ιωάν. β’ 19 «Διά τούτο ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ βάλλω την ψυχήν μου, διά να λάβω αυτήν πάλιν. Ουδείς αφαιρεί αυτήν απ' εμού, αλλ' εγώ βάλλω αυτήν απ' εμαυτού· εξουσίαν έχω να βάλω αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν να λάβω αυτήν· ταύτην την εντολήν έλαβον παρά του Πατρός μου». Ιωάν. ι’ 17-18

Αποδοχή λατρείας «Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπέρ παν όνομα, διά να κλίνη εις το όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα να ομολογήση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός». Φιλιπ. β’ 9-11 «Όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει· Και ας προσκυνήσωσιν εις αυτόν πάντες οι άγγελοι του Θεού». Εβρ. α’ 11

Β. Η θεωρία της κένωσης

Το χωρίο Φιλιπ. β’ 5-7 Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού, όστις εν μορφή Θεού υπάρχων, δεν ενόμισεν αρπαγήν το να ήναι ίσα με τον Θεόν, αλλ' εαυτόν εκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους,» Φιλιπ. β’ 5-7

Η κενωτική ερμηνεία του χωρίου Κάποιοι Γερμανοί θεολόγοι (περίπου το ) και ορισμένοι Άγγλοι (περίπου το ) εξέφρασαν μια ιδιάζουσα άποψη για την ενσάρκωση του Χριστού. Υποστήριξαν ότι ο Χριστός, ερχόμενος στη γη, «εκένωσε», άδειασε τον εαυτό του από όλες ή κάποιες θεϊκές του ιδιότητες, όπως παντογνωσία, πανταχού παρουσία, παντοδυναμία. Υπήρξαν διάφορες παραλλαγές της βασικής αυτής ιδέας.

Απάντηση Πρώτον: Αυτή η ερμηνεία του «εαυτόν εκένωσε» είναι πρωτοφανής στην εκκλησιαστική ιστορία. Δεύτερον: Το χωρίο δεν υποστηρίζει ότι ο Χριστός άδειασε τον εαυτό του από τις δυνάμεις ή τις ιδιότητές του. Τρίτον: Η κένωση δεν συνίστατο στην εγκατάλειψη της θείας φύσης, αλλά στην πρόσληψη της ανθρώπινης. Σημαίνει δηλαδή την ταπείνωση του Χριστού.

Απάντηση Τέταρτον: Η όλη συλλογιστική του Παύλου στην περικοπή αυτή οδηγεί ακριβώς στην υιοθέτηση αυτού του φρονήματος του Χριστού. Δεν ζητά από τους πιστούς να εγκαταλείψουν τις ιδιότητές τους, αλλά να ζήσουν ταπεινά. Πέμπτον: Πουθενά στον Λόγο του Θεού δεν αναφέρεται ότι ο Χριστός έπαψε κάποια στιγμή να είναι παντογνώστης, παντοδύναμος κ.λπ.

Απάντηση Στην πραγματικότητα η κενωτική θεωρία, ενώ δέχεται τη θεϊκή καταγωγή του Χριστού, αρνείται την επί γης θεϊκή φύση του Χριστού. Ο Χριστός επί γης ήταν στη φύση του απλός άνθρωπος. Ένας τέτοιος ισχυρισμός βρίσκεται έξω από τα πλαίσια του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος.

Απάντηση Αντίκειται στο δόγμα ότι ο Θεός είναι αναλλοίωτος. Καταστρέφει το δόγμα περί Αγίας Τριάδος. Ποιος εκπλήρωνε τις λειτουργίες του Θεού Λόγου, όταν Αυτός ήταν «μόνον άνθρωπος» επί γης; Δεν λύνει το πρόβλημα των δύο φύσεων, όπως το επιδίωκε. Σε τελική ανάλυση, πρέπει να εξηγήσει πώς συνυπάρχουν και οι δύο φύσεις του Χριστού τώρα στον ουρανό.

Συμπέρασμα «… εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς …» Κολ. β’ 9

Γ. Γιατί έπρεπε ο Χριστός να είναι Θεός;

Η αναγκαιότητα Κανένα πεπερασμένο δημιούργημα δεν θα μπορούσε να σηκώσει την ποινή για τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Μόνον ο ίδιος Θεός μπορούσε να σώσει τον άνθρωπο, διότι η σωτηρία είναι εκ του Θεού (Ιωνάς β’ 9).

Η αναγκαιότητα Μόνον κάποιος που ήταν πλήρως και γνησίως Θεός μπορούσε να είναι μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων (Α’ Τιμ. β’ 5) Μόνον ο ίδιος ο Θεός μπορούσε να φανερώσει τον Θεό σε μας (Ιωάν. ιδ’ 9). Έτσι, όποιος αρνείται τον Υιό, δεν έχει ούτε τον Πατέρα (Α’ Ιωάν. β’ 23).

Προσευχή και περισυλλογή Δοξάζουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό, διότι εν Αυτώ ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί. Τον τιμούμε και τον λατρεύουμε ως τον Κύριο και Θεό μας.

Βιβλιογραφία Grudem, Systematic Theology, κεφ. 26