Η οικοδόμηση του συγκροτήματος ξεκίνησε επί εποχής της Β΄ Γαλλικής Κυριαρχίας του νησιού μεταξύ σε σχέδια του Γάλλου μηχανικού Ματτιέ ντε Λεσέψ, πατέρα του κατασκευαστή της Διώρυγας του Σουέζ και είναι στα πρότυπα της διάσημης rue de Rivoli του Παρισιού ενώ στην κατασκευής του συνεργάστηκε και ο Έλληνας μηχανικός Ιωάννης Παρμεζάν. Κατά την περίοδο της Αγγλικής Αρμοστείας ( ) οι Εγγλέζοι επέκτειναν τις τοξοστοιχίες ενώ σταδιακά πρόσθεσαν τους ορόφους, που σήμερα φιλοξενούν κατοικίες και γραφεία. Το Λιστόν αποτελεί το κοσμοπολίτικο κέντρο της πόλης. Εδώ θα δώσετε τα ραντεβού σας και εδώ είναι το πιθανότερο μέρος για ξαφνικές και απρόσμενες συναντήσεις. Τα ηλιόλουστα πρωινά της Κυριακής θα απολαύσετε τον καφέ σας σε ένα από τα πάμπολλα καφέ ενώ τα μεσημέρια του Σαββάτου θα παρακολουθήσετε αγώνες κρίκετ στην Σπιανάδα. Από μπροστά σας θα παρελάσουν οι πολλές Φιλαρμονικές της πόλης και οι Λιτανείες του Άη Σπυρίδωνα.

Στη βενετσιάνικη διάλεκτο «lista» σημαίνει ο «φαρδύς και ίσιος δρόμος περιπάτου» εξού και το Λιστόν της Bενετίας,στην πλατεία του Αγίου Μάρκου. Ταυτόχρονα όμως σημαίνει και ο «ξύλινος πήχης», στον οποίο αναγράφονταν κατάλογοι και μολονότι όταν κατασκευάστηκε το Λιστόν η Γαληνοτάτη Δημοκρατία αποτελούσε μακρινό παρελθόν πάρα πολλές βενετσιάνικες λέξεις και εκφράσεις επιβίωναν στη διάλεκτο των Κερκυραίων, όπως ακριβώς και σήμερα. Λιστόν λοιπόν σημαίνει και ο φαρδύς ίσιος ίδιος δρόμος και ο κατάλογος. Κατά μία εκδοχή το περίφημο Λιστόν της Κέρκυρας οφείλει την ονομασία του και στις δύο εξηγήσεις καθώς υπήρχε εκεί αναρτημένος κατάλογος με τα ονόματα των ευγενών, το libro d’ oro, οι οποίοι είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα να απολαμβάνουν τον περίπατο τους στο συγκεκριμένο δρόμο

Η Σπιανάδα είναι η μεγαλύτερη πλατεία στην Κέρκυρα αλλά και σε όλόκληρα τα Βαλκάνια, μια πλατεία εντυπωσιακή όσο και ισΤο 1576 οι κάτοικοι άρχισαν να γκρεμίζουν κτήρια που βρίσκονταν περιμετρικά του Φρουρίου για να αυξήσουν την ορατότητά τους, αλλά και την αμυντική τους δυνατότητα. Υπολογίζεται ότι περίπου 2,500 σπίτια γκρεμίστηκαν μέσα σε 2,5 χρόνια. Η περιοχή δεντροφυτεύτηκε από τους Γάλλους αργότερα, δημιουργώντας την ιστορική πλέον Σπιανάδα στο κέντρο της πόλης της Κέρκυρας. Ο περίπατος στη Σπιανάδα είναι απολαυστικός και απαραίτητος, καθώς η θέα προς τη θάλασσα είναι υπέροχη. Περπατώντας στην πλατεία βλέπει κανείς και την Ιωνικού Ρυθμού Στέρνα που χτίστηκε προς τιμήν του Sir Thomas Maitland, Άγγλου Αρμοστή., ενώ μπορεί να αγοράσει και φραγκόσυκα από τους διάφορους πλανόδιους που βρίσκονται στην πλατεία. Στην πλατεία συνήθως θα ακούσετε κάποιο γκρουπάκι ή τη φιλαρμονική της πόλης να παίζει κλασική μουσική ή jazz.

Το Παλαιό Φρούριο και το Νέο Φρούριο, που στα μεσαιωνικά και νεώτερα χρόνια προφύλαξαν τους Κερκυραίους από κάθε εξωτερικό κίνδυνο, σήμερα στέκονται επιβλητικά και προσφέρουν στον επισκέπτη μια κλεφτή ματιά στο απώτερο παρελθόν. Τα δύο βενετσιάνικα Φρούρια ενώνονταν παλιά με τείχη προσφέροντας την απαραίτητη ασφάλεια και προφύλαξη στους κατοίκους από τους εχθρούς που κατέφθαναν στην Κέρκυρα από τη θάλασσα με σκοπό να την κατακτήσουν. Τα Φρούρια όμως τους κρατούσαν πάντα όλους μακριά. Στα ανατολικά της Παλιάς Πόλης υψώνεται το πρώτο φρούριο της Κέρκυρας, το Παλιό ή Φορτέτσα (Fortezza), ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα της οχυρωματικής τέχνης τόσο της βυζαντινής εποχής όσο και της Το Νέο Φρούριο της Κέρκυρας (Fortezza Nuova), που δεσπόζει στο λόφο του Αγίου Μάρκου, χτίστηκε από τους Βενετσιάνους το 16ο αιώνα, όταν έγινε επιτακτική η ανάγκη προστασίας της πόλης, την ασφάλεια της οποίας δεν μπορούσε πλέον να εξασφαλίσει το Παλιό Φρούριο..

Στο κτήμα του Μον Ρεπό, το οποίο απέχει μόλις 3 χλμ από την πόλη της Κέρκυρας, και το οποίο καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του λόφου της Αναλήψεως, έχτισε τη θερινή του έπαυλη το 1831 ο Άγγλος Αρμοστής των Ιονίων Νήσων Φρέντερικ Άνταμ (Frederic Adam) για χάρη της αγαπημένης του γυναίκας της Κερκυραίας Νίνας Παλατιανού, σε σχέδια του Άγγλου αρχιτέκτονα Γουάιτμορ (Whitmore). Κομψό και εντυπωσιακό παλάτι με τα μεγάλα ανοίγματα είναι αποικιακού ρυθμού με έντονα ελληνικά και νεοκλασικά στοιχεία. Δεσπόζει στη μέση του κτήματος και φτάνετε εκεί, αφού περάσετε την είσοδο και περπατήσετε στα φαρδιά μονοπάτια, τα καλυμμένα με λευκό χαλίκι κάτω από τη σκιά των καταπράσινων πεύκων. Στους πανέμορφους κήπους του κάποτε φιλοξενούνταν περισσότερα από είδη φυτών, δώρα ευρωπαϊκών βασιλικών οίκων. Σήμερα το παλάτι του Μον Ρεπό στεγάζει το Μουσείο της Παλαιόπολης, καθώς ο Δήμος της Κέρκυρας το έχει παραχωρήσει για 50 χρόνια στο Υπουργείο Πολιτισμού.

Το Κανόνι προσφέρει μια μαγευτική θέα προς το νησάκι με το μοναστήρι της Βλαχέρνας, με οποίο ενώνεται με μια υπερυψωμένη λωρίδα γης, ενώ στο βάθος δεσπόζει ο θρυλικός καταπράσινος βράχος, το Ποντικονήσι με το μοναστήρι του Παντοκράτορα, το οποίο σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν το καράβι του Οδυσσέα το οποίο πέτρωσε ο θεός Ποσειδώνας κατά τη διάρκεια της καταιγίδας που ξέβρασε το θρυλικό ναυαγό, στο νησί των Φαιάκων, τελευταίο του σταθμό πριν την επιστροφή του στην Ιθάκη. Στο Κανόνι βρίσκεται και η είσοδος του Καζίνο της Κέρκυρας ενώ θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν αναφερόμασταν στην απρόσκοπτη θέα, που προσφέρει προς τους διαδρόμους προσγείωσης και απογείωσης του παρακείμενου αεροδρομίου «Ιωάννης Καποδίστριας», και η οποία συγκεντρώνει μεγάλο πλήθος παρατηρητών.

Ένας καταπράσινος βράχος, καταμεσής της θάλασσας, αποτελεί το σήμα κατατεθέν της Κέρκυρας. Το θρυλικό Ποντικονήσι, στην είσοδο της λιμνοθάλασσας του Χαλικιόπουλου, είναι από τα αξιοθέατα που μπορείς μεν να θαυμάσεις αλλά απαγορεύεται να τα αγγίξεις. Ως φυσικό μουσείο απαγορεύεται στο έδαφος του η παραμονή και η βόλτα των επισκεπτών, προκειμένου να μην καταστραφεί το παρθένο περιβάλλον. Στο Ποντικονήσι μπορείτε να φτάσετε, μόνο καλοκαίρι, με βάρκα ή με καϊκάκι Στην Οδύσσεια του Ομήρου μαθαίνουμε ότι η Κέρκυρα, το νησί των Φαιάκων, αποτέλεσε τον τελευταίο σταθμό στο πολύπαθο ταξίδι της επιστροφής στην Ιθάκη του πολυμήχανου Οδυσσέα. Σύμφωνα με το μύθο λοιπόν το Ποντικονήσι ήταν στην πραγματικότητα το καράβι του Οδυσσέα το οποίο κατά τη διάρκεια της καταιγίδας ο θεός Ποσειδώνας το μεταμόρφωσε στον καταπράσινο βράχο που όλοι γνωρίζουμε.