Γ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ- ΚΡΙΤΙΚΗ

Α. ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 1. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ: - όνομα συγγραφέα, τίτλος βιβλίου, εκδοτικός οίκος, τόπος- χρόνος έκδοσης(π.χ. Φ. Γερμανός, Ελλάς -υπό το μηδέν…, εκδ. Κάκτος, Αθήνα 1990) 2. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΑΡΘΡΟΥ: - όνομα αρθρογράφου, τίτλος άρθρου, όνομα περιοδικού, αριθμός τέυχους, τόπος- χρόνος έκδοσης, σελίδες άρθρου(Μ. Αλκαίου, “Ο Καβάφης όπως τον γνώρισα”, Η λέξη, 23, Αθήνα. Μάρτης- Απρίλης 83, 331-333)

ΔΟΜΗ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ είναι ένα σύντομο πληροφοριακό κείμενο όπου περιγράφονται τα βασικά χαρακτηριστικά (περιεχόμενα- συγγραφέας) ενός βιβλίου. ΔΟΜΗ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ Α. ΠΡΟΛΟΓΟΣ= γενική παρουσίαση του θέματος του βιβλίου Β. Κ. ΜΕΡΟΣ: γραμμική παρουσίαση των μερών του βιβλίου Γ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ: παρουσίαση του συγγραφέα ή του μεταφραστή

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ Α. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ: για το είδος, το περιεχόμενο κατά ενότητες, υλικό/ήρωες/πλοκή, ύφος, συγγραφέα και έργο του. Β. ΣΧΟΛΙΑ: για την αναγκαιότητα έκδοσης, για το κενό που συμπληρώνει στη βιβλιογραφία, για την επιμελημένη έκδοση, εικονογραφικό υλικό, ελκυστικότητα, σημαντική παρουσία συγγραφέα στα γράμματα. ΠΡΟΣΟΧΗ: Η βιβλιοπαρουσίαση συνήθως δεν περιέχει σχόλια.

Β. ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ είναι η κειμενική κατηγορία στην οποία ο πομπός (βιβλιοκριτικός, λογοτέχνης, ακαδημαϊκός κτλ.) αρθρώνει την επιστημονική του άποψη για ένα νέο βιβλίο. - ΕΙΔΗ: Α. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ και Β. ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΛΛΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ (άρθρων, επιστημονικών μελετών, διατριβών κτλ.)

ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ Α. ΤΙΤΛΟΣ: ταυτότητα βιβλίου, και υπότιτλος με την κεντρική ιδέα (ή λογοπαίγνιο) Β. ΠΡΟΛΟΓΟΣ: βίος και έργο συγγραφέα, γενική ανάλυση λογοτεχνικού έργου, σκοπός συγγραφέα, διαδεδομένη άποψη για το λογοτεχνικό έργο Γ. Κ. ΜΕΡΟΣ: σχέση τίτλου- κριτικής, γενική αποτίμηση έργου, μήνυμα συγγραφέα, η πρώτη ύλη, η πρωτοτυπία, τεχνική αφήγησης, επιδράσεις, θέση του έργου, τόπος- χρόνος έργου, ήρωες, γλώσσα/ύφος, ποιότητα έκδοσης Δ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ: γενική αποτίμηση/αξιολόγηση έργου

ΤΟ ΥΦΟΣ ΤΟΥ ΚΡΙΤΙΚΟΥ 1. ΑΠΟΚΛΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΟΡΩΝ (Υ-Ρ/Υ-Ρ-Κ/Α, Υ-Ρ-Α-Κ, Υ-Ρ-ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΧΡΟΝΟΥ/ΤΟΠΟΥ) ΣΚΟΠΟΣ: να δοθεί έμφαση στον όρο που προτάσσεται στην περίοδο 2. ΑΣΥΝΔΕΤΟ ΣΧΗΜΑ-ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ α. ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΗ- ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΣΚΟΠΟΣ: η διαδοχική υπόταξη χρησιμοποιείται για να δοθεί πυκνότητα στο λόγο.

4. ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 1. ΟΝΟΜΑΤΙΚΕΣ (αναφορικές αντωνυμίες)= χρησιμεύουν ως Υ, Α, Κ, ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ 2. ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ (αναφορικά επιρρήματα)= χρησιμεύουν ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί 3. ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ ΚΑΙ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟΥΝ ΜΕ ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ, ΕΝΑΝΤΙΩΜΑΤΙΚΕΣ, ΤΕΛΙΚΕΣ, ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ κτλ.

4. ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΕΣ Α. ΠΡΟΔΙΟΡΙΣΤΙΚΕΣ: απαραίτητο συμπλήρωμα της Κύριας και δεν μπορούν να παραλειφθούν.( όχι κόμμα, διαβάζονται μαζί) Β. ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΕΣ: μπορούν να παραλειφθούν(κόμμα, παύλες, παρενθέσεις, διαβάζονται χωριστά, δευτερεύουσες πληροφορίες).