ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ 13Ο ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ     ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ Β ΤΑΞΗΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2014 -2015

ΝΑΥΠΛΙΟ Το Ναύπλιο ή Ανάπλι είναι πόλη της Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του Νομού Αργολίδας και ο κυριότερος λιμένας της ανατολικής Πελοποννήσου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε 13.822 κατοίκους. Είναι μια απ' τις πιο γραφικές πόλεις της χώρας, και υπήρξε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο 1828 - 1833. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Αρχαίοι χρόνοι Τα πρώτα ίχνη κατοίκησης εντοπίζονται ήδη στην προϊστορική εποχή -στην Ακροναυπλία, στους πρόποδες του Παλαμηδιού και σε άλλα σημεία της πόλης. Για τους πρώτους κατοίκους της λέγεται πως ήταν Αιγύπτιοι, Κάρες ή Φοίνικες που ασχολούνταν με τη ναυτιλία. Στη συνέχεια έγινε επίνειο του Άργους και στα τέλη του 4ου αι. π.χ. στο λόφο της Ακροναυπλίας είχε αναπτυχθεί αξιόλογος οχυρωμένος οικισμός.

Ρωμαϊκοί και βυζαντινοί χρόνοι (2ος - αρχές 13ου αι.) Ρωμαϊκοί και βυζαντινοί χρόνοι (2ος - αρχές 13ου αι.) Από τον 6ο μέχρι τον 7ο αι. μ.Χ. γνώρισε μια νέα περίοδο ακμής, καθώς προσφερόταν ως καταφύγιο από τις σλαβικές επιδρομές. Από τον 11ο αιώνα το Ναύπλιο οχυρώθηκε πιο συστηματικά, αναδείχτηκε ως εμπορικό και διοικητικό κέντρο και από το λιμάνι του γινόταν διακίνηση προϊόντων. Το 1153 δέχτηκε νέα καταστροφική επίθεση, από τους Νορμανδούς αυτή τη φορά. Στα τέλη του 12ου αιώνα το Ναύπλιο είχε αποκτήσει σημαντική δύναμη και αυτονομήθηκε από το Άργος.

Φραγκοκρατία (1210/12-1389) Η περίοδος της Α΄ Ενετοκρατίας είναι ιδιαίτερα σημαντική για την πόλη, καθώς οι Ενετοί, αναγνωρίζοντας τη στρατηγική της θέση, προχώρησαν σε μία σειρά οχυρωματικών έργων και υποδομών που κατέστησαν το Ναύπλιο σπουδαίο κέντρο της εποχής. Από τα σημαντικά αμυντικά έργα αυτής της περιόδου είναι η οχύρωση της βραχονησίδας Άγιος Θεόδωρος (Μπούρτζι) το 1471 για την προστασία του λιμανιού και η διαμόρφωση του λιμανιού ώστε να ελέγχεται η είσοδος και η έξοδος των πλοίων.

Α΄ Τουρκοκρατία (1540-1686) Το 1540, έπειτα από τρία χρόνια πολιορκίας, το Ναύπλιο πέρασε τελικά στα χέρια των Οθωμανών, με την ήττα των Βενετών στον τρίτο Βενετοτουρκικό πόλεμο (1537-1540). Οι Οθωμανοί κατακτητές δεν προχώρησαν σε νέα οχυρωματικά έργα και οι κυριότερες επεμβάσεις τους αφορούσαν την κατασκευή δημοσίων κτηρίων, όπως το σεράι του Μωρά-πασά στην περιοχή της σημερινής πλατείας Συντάγματος

Β΄  Τουρκοκρατία (1715-1822)  Η πόλη εξακολουθεί να είναι Πρωτεύουσα του Βιλαετίου του Μοριά μέχρι το 1786. Οι κάτοικοι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία Τούρκοι,  που είχαν εκδιωχθεί από τους Βενετούς και επανέρχονται ή  Αγάδες του στρατού της άλωσης. Οι μόνοι Έλληνες κατοικούν στη φτωχική συνοικία του Ψαρομαχαλά.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Με την έκρηξη της Επανάστασης τα κάστρα του Ναυπλίου αποτέλεσαν το στόχο των Ελλήνων. Ύστερα από τρεις διαδοχικές πολιορκίες συνολικής διάρκειας σχεδόν είκοσι μηνών καταλαμβάνεται το Παλαμήδι στις 29 προς 30 Νοεμβρίου 1822 από τον Στάικο Σταϊκόπουλο. Στις 7 Ιανουαρίου 1828 αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο ο Ιω. Καποδίστριας.  Προβαίνει σε έργα και ενέργειες προκειμένου να βελτιωθεί η ζωή στην πόλη και να οργανωθεί του Κράτος. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 ο Κυβερνήτης πέφτει νεκρός από τις δολοφονικές σφαίρες των Μαυρομιχαλαίων. Στο τέλος του 1834 η πρωτεύουσα μεταφέρεται στην Αθήνα.

ΝΑΥΠΛΙΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Στις 7 Ιανουαρίου 1828 αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο ο Ιω. Καποδίστριας.  Προβαίνει σε έργα και ενέργειες προκειμένου να βελτιωθεί η ζωή στην πόλη και να οργανωθεί του Κράτος. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 ο Κυβερνήτης πέφτει νεκρός από τις δολοφονικές σφαίρες των Μαυρομιχαλαίων. Η τάξη αποκαθίσταται με την έλευση του Όθωνα στις 25 Ιανουαρίου 1833.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

Μπούρτζι Το Μπούρτζι ή «Καστέλι» κατά τους Ενετούς, ή «θαλασσόπυργος» κατά τον Αγώνα του 1821, είναι μικρή νησίδα μπροστά στο λιμένα του Ναυπλίου, ακριβώς απέναντι από το επάκτιο πυροβολείο των «Πέντε Αδερφιών», καλυπτόμενη πλήρως από παλαιό ενετικό Φρούριο στο οποίο οφείλει και το όνομά της. Το Μπούρτζι διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο κατά την πολιορκία του Ναυπλίου, αφού από εκεί οι Έλληνες χτυπούσαν με τα πυροβόλα το Παλαμήδι και την Ακροναυπλία κατά την επανάσταση.

Ακροναυπλία Η Ακροναυπλία είναι η Ακρόπολη του Ναυπλίου και το παλαιότερο από όλα τα κάστρα της πόλης. Η πρώτη τείχιση της Ακροναυπλίας με πολυγωνικά τείχη ανάγεται στο τέλους του 4ου αιώνα π.Χ. . Με την εγκατάσταση των Φράγκων στα 1210 χωρίζεται η Ακροναυπλία με ενδιάμεσο τείχος σε δύο κάστρα, το Ρωμαίικο στα δυτικά και το Φράγκικο στα ανατολικά. Την περίοδο της Α' Ενετοκρατίας στις οχυρώσεις προστέθηκε ένα τρίτο φρούριο, το κάστρο των Τόρων.

Γνωστή και με την τουρκική ονομασία της, Ιτς Καλέ (=εσωτερικό κάστρο) η βραχώδης χερσόνησος της Ακροναυπλίας αποτελούσε την αρχαία Ακρόπολη του Ναυπλίου. Η Ακροναυπλία κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια. Μετά το 1821 χρησιμοποιήθηκε σαν στρατόπεδο αλλά και σαν φυλακή. Το 1822 οι Τούρκοι παρέδωσαν το κάστρο στον τότε αρχιστράτηγο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ο οποίος υψώνει στις επάλξεις τη σημαία της ελευθερίας.

ΠΑΛΑΜΗΔΙ Ο λόφος πήρε την ονομασία του από τον ήρωα του Τρωικού Πολέμου, το μυθικό Παλαμήδη, γιο του Ναυπλίου, ιδρυτή της Ναυπλίας, και της Κλυμένης Το ξακουστό κάστρο που στεφανώνει με την επιβλητική παρουσία του την πόλη του Ναυπλίου. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά, ανοχύρωτο για την εγκατάσταση πυροβόλων που χτυπούσαν τη πόλη και αποτέλεσε στρατηγικό σημείο για την κατάκτηση της Ναυπλίας.

ΠΑΛΑΜΗΔΙ ΚΑΙ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ Το 1834 φυλακίζεται στις φυλακές του Παλαμηδιού για 11 μήνες ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ο θεωρούμενος ως χώρος της φυλακής του Κολοκοτρώνη  έχει λάβει θρυλικές διαστάσεις μέσα στο βράχο. Πρόκειται για ένα θεοσκότεινο βαθύ μπουντρούμι, 1,05 Χ 0,69. Ο Κολοκοτρώνης συνδέεται με το Παλαμήδι και με τον θρύλο για τα 999 σκαλιά του Παλαμηδιού, αφού σύμφωνα με την προφορική λαϊκή παράδοση το χιλιοστό σκαλοπάτι το έσπασε το άλογο του Γέρου του Μοριά.

«Τριανόν» Παλαιό τζαμί της πλατείας Συντάγματος Ναυπλίου «Τριανόν» Παλαιό τζαμί της πλατείας Συντάγματος Ναυπλίου Το παλαιό τζαμί στην πλατεία Συντάγματος αποτελεί ίσως το παλαιότερο σωζόμενο δείγμα της οθωμανικής αρχιτεκτονικής του β’ μισού αιώνα στην πόλη. Το τέμενος μετατράπηκε κατά τη διάρκεια της Β’ Ενετοκρατίας σε χριστιανικό ναό του ρωμαιοκαθολικού δόγματος, αφιερωμένο στον Άγιο Αντώνιο. Το 1915 μετατράπηκε σε ωδείο και θέατρο, για να γίνει αργότερα δημοτικός κινηματογράφος με την επωνυμία «Τριανόν».