ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ΣΗΜΑΙΑ ΕΘΝΟΣΗΜΟ

! Η Πορτογαλική Δημοκρατία (πορτογαλικά: Republica Portuguesa) βρίσκεται στο δυτικό άκρο της Ιβηρικής χερσονήσου στη νοτιοδυτική Ευρώπη. Βόρεια και ανατολικά συνορεύει με την Ισπανία, ενώ νότια και δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό. Η χώρα περιλαμβάνει και δύο αρχιπελάγη στον Ατλαντικό, τις Αζόρες και τηνΜαδέρα. Έχει έκταση 92.090 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 10.341.330[1] κατοίκους, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2015. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Λισαβόνα

Ονομασία Πήρε αυτή την ονομασία κατά τον 11ο αιώνα μΧ. από την παλιότερη ονομασία της πόλης Πόρτο που ήταν Portus Cale ή Portucale ή Portucalia

Γεωγραφία Η επικράτεια της Πορτογαλίας περιλαμβάνει το νοτιοδυτικό τμήμα της Ιβηρικής Χερσονήσου και δύο αρχιπελάγη στον Ατλαντικό, τη Μαδέιρα και τις Αζόρες. Βρίσκεται ανάμεσα στα πλάτη 32° και 43° βόρεια, και μήκη 32° και 6° δυτικά. Το ηπειρωτικό τμήμα της χώρας χωρίζεται στα δύο από το κύριο ποτάμι του, τον Τάγο, ο οποίος ρέει από την Ισπανία και εμβάλλει στον Ατλαντικό. Στις εκβολές του ποταμού είναι κτισμένη η Λισαβόνα. Το βόρειο τμήμα της χώρας είναι ορεινό και στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν πολλά οροπέδια, ενώ στο νότιο, όπου βρίσκονται οι περιοχές Αλγκάρβε και Αλεντέζου, χαρακτηρίζεται από τις πεδιάδες του. Η ψηλότερη κορυφή της Πορτογαλίας είναι το όρος Πίκο, στο νησί Πίκο στις Αζόρες. Αυτό το ηφαίστειο έχει ύψος 2.351 μέτρα και είναι το σύμβολο των Αζόρων. Στο ηπειρωτικό τμήμα της χώρας η ψηλότερη κορυφή είναι η Σέρρα δα Εστρέλα, με ύψος 1.991 μέτρα.

Ιστορία Αρχαιότητα Ο αρχαίος ρωμαϊκός ναός στο Έβορα. Ο αρχαίος ρωμαϊκός ναός στο  Έβορα. Έχουν βρεθεί τέχνεργα τα οποία χρονολογούνται από τον 9ο αιώνα π .Χ . μέχρι τον 1ο αιώνα π .Χ. και ανήκουν στον πολιτισμό των Κάστρων. Η χώρα στην αρχαιότητα αναφερόταν ως Λουζιτανία και οι ελληνικές πηγές ανέφεραν τους κατοίκους ως Βακκαιούς , Καλλαικούς , Ουετονούς και Καρπετανούς. Επίσης οι κάτοικοι αναφέρονταν και ως Λουσιτανοί. Όταν επικράτησαν οι Καλλαικοί, η χώρα ονομάστηκε Καλλαικία είναι η Γαλικία, στο βορά, που ανήκει τώρα στην Ισπανία. Τα παράλια της χώρας είχαν αποικισθεί από τους Φοίνικες και τους Καρχηδόνιους. Η χώρα κατακτήθηκε ύστερα από σκληρή αντίσταση, από τους Ρωμαίους, οι οποίοι πραγματοποίησαν τις πρώτες επιδρομές το 219 π.Χ. και την είχαν κατακτήσει ολόκληρη μέχρι την εποχή του Ιουλίου Καίσαρα, που την κράτησαν στην κατοχή τους μέχρι το 298 μ.Χ.. Οι Ρωμαίοι την ονόμασαν "επαρχία Λουσιτανία το 27 μ.Χ. Αργότερο το βόρειο τμήμα της αποτέλεσε την επαρχία της Γαλικίας, της οποίας πρωτεύουσα ήταν η Μπράγκα. Το 409 μΧ.. η χώρα κατακτήθηκε από βόρειους λαούς, τους Αλανούς, τους Σαρμάτες, τους Σουηβούς και τελικά τους Βησιγότθους. Στις αρχές του 8ου αιώνα μΨ.Χ. κατακτήθηκε από τους Σαρακηνούς και αποτέλεσε, όπως και το μεγαλύτερο τμήμα της Ιβηρικής Χερσονήσου, τμήμα του χαλιφάτου των Ομεϋαδών. Μετά την κατάρρευση του χαλιφάτου το 750, η Πορτογαλία έγινε τμήμα του Εμιράτου και μετά το 929 του Χαλιφάτου της Κόρδοβα.

Πολιτική Η Πορτογαλία είναι Ημιπροεδρική δημοκρατία όμως με υπέρ-αυξημένες αρμοδιότητες του πρωθυπουργού. Δικαίωμα ψήφου έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Από το 1910, αρχηγός κράτους είναι ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σημερινός πρόεδρος είναι ο Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόοουζα. Ο Σόουζα εξελέγη από τον πρώτο γύρο τον Ιανουάριο του 2016. Πρωθυπουργός είναι ο Αντόνιο Κόστα. Στη χώρα γίνονται εκλογές για πρόεδρο και για κοινοβούλιο. Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 4 Οκτωβρίου 2015.

Διεθνείς σχέσεις Η Πορτογαλία είναι μέλος του ΟΗΕ από το 1955 και ιδρυτικό μέλος του ΝΑΤΟ (1949), ΟΟΣΑ (1961) και της ΕΖΕΣ (1960), την οποία εγκατέλειψε το 1986 για να γίνει μέλος της ΕΟΚ, η οποία το 1993 έγινε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Πορτογαλία και η Αγγλία (αργότερα, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας) μοιράζονται τη παλαιότερη ενεργή στρατιωτική συμφωνία, μέσω της Αγγλο-Πορτογαλικής Συμφωνίας (Συνθήκη του Γουίντσορ), η οποία υπογράφηκε το 1373. Η κυβέρνηση της ιβηρικής χώρας αναγνώρισε επισήμως την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου στις 7 Οκτωβρίου του 2008

Περιφέρειες Διοικητικά η Πορτογαλία χωρίζεται σε πέντε περιφέρειες: Αλεντέζου Αλγκάρβε Κέντρο Λισαβώνα και Κοιλάδα του Τάγου Βορράς

Οικονομία Το νόμισμα της Πορτογαλίας είναι το ευρώ (€), το οποίο αντικατέστησε το εσκούδο, και η χώρα ήταν ένα από τα αρχικά μέλη της ευρωζώνης. Η κεντρική τράπεζα της χώρας είναι η Τράπεζα της Πορτογαλίας (Banco de Portugal). Οι περισσότερες βιομηχανίες, επιχειρήσεις και οικονομικά ινστιτούτα εδράζονται στις μητροπολιτικές περιοχές τηςΛισαβόνας και του Πόρτο, ενώ άλλα σημαντικά οικονομικά κέντρα περιλαμβάνουν τοΣετούμπαλ, Αβέιρο, Μπράγκα, Κοΐμπρα και Λεϊρία. Σύμφωνα με τα παγκόσμια ταξιδιωτικά βραβεία, η Πορτογαλία είναι ο κορυφαίος προορισμός στην Ευρώπη γιαγκολφ για το 2012 και το 2013. Τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, η Πορτογαλική οικονομία υπέστη την πιο έντονη ύφεσή της από τη δεκαετία του 1970, με αποτέλεσμα η χώρα να τεθεί σε χρηματοοικονομική υποστήριξη από την Ευρωπαϊκή Κομισιόν, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το πρόγραμμα συμφωνήθηκε το 2011, και η Πορτογαλία άρχισε μια σειρά μέτρων ώστε να λάβει οικονομική υποστήριξη ύψους 78 δις €. Το Μάιο του 2014 η χώρα εξήλθε από το μνημόνιο. Ο πρωτογενής τομέας της χώρας παράγει μεγάλη ποικίλα προϊόντων, όπως ντομάτες, εσπεριδοειδή, πράσινα λαχανικά, ρίζα, καλαμπόκι, ελιές, ξηρούς καρπούς, κεράσια, σταφύλια, κρασί (όπως το κρασί πόρτο), μανιτάρια, γαλακτοκομικά, κρέας κοτόπουλου και μοσχαριού. Η υλοτομία παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην οικονομία, πχ. με την παραγωγή χαρτιού. Παραδοσιακά μια θαλάσσια δύναμη, η Πορτογαλία διαθέτει μεγάλο αλιευτικό στόλο και είναι μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη κατα κεφαλής κατανάλωση ψαριού. Είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός φελλού παγκοσμίως.[ Ο τουρισμός αποτελεί άλλη μια σημαντική πτυχή της οικονομίας της Πορτογαλίας, με περισσότερους από 9 εκατομμύρια τουρίστες να την επισκέφτηκαν το 2014.[

Δημογραφία Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός της Πορτογαλίας ήταν 10.562.178 κάτοικοι (52% γυναίκες και 48% άνδρες). Ο πληθυσμός έχει παραμείνει σχετικά ομογενής για το μεγαλύτερο τμήμα της ιστορίας του: μια θρησκεία (καθολικισμός) και μια γλώσσα (πορτογαλικά) έχουν συνεισφέρει στην εθνική ενότητα, ιδίως μετά τον εκτοπισμό των περισσότερων Μαυριτανών και Εβραίων το 1497. Σύμφωνα με εκτιμήσεις για το 2015, το προσδόκιμο ζωής στους άνδρες είναι 75,92 χρόνια, στις γυναίκες 82,62 χρόνια και στο σύνολο του πληθυσμού τα 79,16 χρόνια Θρησκεία Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, το 81% των Πορτογάλων είναι Ρωμαιοκαθολικοί. Η χώρα έχει μικρές κοινότητεςπροτεσταντών, μορμόνων, μουσουλμάνων, ινδουιστών, σιχ, ορθοδόξων, μαρτύρων του Ιεχωβά, μπαχάι, βουδιστών,εβραίων και πνευματιστών. Περίπου το 6,8 δηλώνει ότι είναι άθεο και το 8,3 δεν απάντησε. Σε έρευνα του 2012 από το Καθολικό Πανεπιστήμιο, το 79,5% των Πορτογάλων δήλωσε ότι είναι καθολικοί και το 18% ότι παρακολουθεί τακτικά τη θεία λειτουργία. Αυτές οι τιμές δείχνουν πτώση από το 86,9% των καθολικών του 2001, ενώ στο ίδιο διάστημα, ο αριθμός των ανθρώπων που δήλωσαν ότι δεν είχαν θρησκεία αυξήθηκε από το 8,2% στο 14,2%.

Πόλεις Λισαβόνα Κύριο λήμμα: Κατάλογος πόλεων της Πορτογαλίας Πόρτο Κύριο λήμμα: Κατάλογος πόλεων της Πορτογαλίας Πόρτο Οι μεγαλύτερες μητροπολιτικές περιοχές της Πορτογαλίας με τον πληθυσμό τους (σύμφωνα με την απογραφή του 2011) είναι : Λισαβώνα - 2.821.699 Πόρτο - 1.756.531 Μπράγκα - 814.083 Αβέιρο - 461.819 Φάρο - 451.005 Κοΐμπρα - 422.708 Βιζέου - 338.229

Πολιτισμός Η Πορτογαλία έχει αναπτύξει ιδιαίτερο πολιτισμό ο οποίος έχει επηρεαστεί από πολιτισμούς από τη Μεσόγειο και την Ευρώπη ή από πολιτισμούς που εισήχθησαν κατά τη διάρκεια της εποχής των Ανακαλύψεων. Τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, η Πορτογαλία εκσυγχρόνισε τις δημόσιες πολιτιστικές της εγκαταστάσεις, όπως το πολιτιστικό κέντρο Μπελέμ στη Λισαβόνα, το ίδρυμα Σερράλβες και τη Κάζα ντα Μούζικα, και τα δύο στο Πόρτο, καθώς και δημιουργήθηκαν νέες εγκαταστάσεις, όπως δημοτικές βιβλιοθήκες και αίθουσες συναυλιών. Στην Πορτογαλία βρίσκονται 15 μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάςτης UNESCO, κατατάσσοντάς την 8η στην Ευρώπη και 17η στον κόσμο. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική είναι διακριτή και περιλαμβάνει το μανουελίνο, γνωστό και ως πορτογαλικό ύστερο γοτθικό ρυθμό, με τη πολυτελή σύνθετη διακόσμηση, ο οποίος χρονολογείται από τις αρχές του 16ου αιώνα. Τυπικό παράδειγμα αυτού του ρυθμού είναι ο Πύργος της Μπελέμ, στη Λισαβόνα. Η πορτογαλική λογοτεχνία, αναπτύχθηκε μέσω από το κείμενο, αλλά και το τραγούδι, μέσω των τροβαδούρων.[24] Ο ποιητής Λουίς δε Καμόες (1524-1580), ο οποίος έγραψε το έργο Os Lusíadas, θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Πορτογαλίας. Η σύγχρονη πορτογαλική ποίηση προέρχεται από το νεοκλασικό και μοντέρνο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Φερνάντο Πεσσόα (1888-1935). Από τους σύγχρονους Πορτογάλους λογοτέχνες, ιδιαίτερα δημοφιλής είναι ο Ζοζέ Σαραμάγκου, στον οποίο απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998. Όσον αφορά τη μουσική, το πιο γνωστό πορτογαλικό μουσικό είδος είναι το φάντο, μελαγχολική αστική μουσική η οποία προέρχεται από τη Λισαβόνα και συνήθως συνοδεύεται από την πορτογαλική κιθάρα.

Κουζίνα Πιάτο με βακαλάο Η Πορτογαλική κουζίνα είναι ποικίλη. Οι Πορτογάλοι καταναλώνουν πολύ αποξηραμένο βακαλάο, για τον οποίο υπάρχουν εκατοντάδες συνταγές.[25] Δύο άλλες δημοφιλείς συνταγές με ψάρι είναι οι ψητές σαρδέλες και η καλδεϊράδα, ένα βραστό με βάση της πατάτα το οποίο μπορεί να φτιαχτεί από πολλούς τύπους ψαριών. Η πορτογαλική κουζίνα περιλαμβάνει και συνταγές με κρέας χοιρινό, αρνίσιο, βοδινό ή κρέας κοτόπουλο, όπως το Cozida à Portuguesa. Από τα γλυκά, το δημοφιλέστερο είναι το Pastel de Nata, πάστες με κρέμα ζαχαροπλαστικής. Τα πορτογαλικά κρασιά είναι πολύ γνωστά διεθνώς από την ρωμαϊκή εποχή, οι οποίοι συνέδεσαν την Πορτογαλία με το θεό Βάκχο. Σήμερα, η χώρα είναι γνωστή στους οινογνώστες για τα κρασιά της, τα οποία έχουν κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία. Από τα διασημότερα κρασιά της Πορτογαλίας είναι τα γλυκά κρασιά Πόρτο και Μαδέρα.

Αθλητισμός Το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα στην Πορτογαλία. Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιρικοί διαγωνισμοί, από τοπικό ερασιτεχνικό επίπεδο μέχρι παγκόσμιας κλάσης. Ο Εουσέμπιο θεωρείται ακόμη σημαντικό σύμβολο του πορτογαλικού ποδοσφαίρου. Ποδοσφαιριστές οι οποίοι έχουν κερδίσει το βραβείο της FIFA για παίκτης της χρονιάς περιλαμβάνουν τους Λουίς Φίγκο και Κριστιάνο Ρονάλντο, ανάμεσα σε άλλους παίχτες παγκόσμιας κλάσης οι οποίοι έχουν γεννηθεί στην Πορτογαλία. Αξιοσημείωτοι προπονητές οι οποίες προέρχονται από την Πορτογαλία είναι ο Ζοζέ Μουρίνιο, ο Φερνάντο Σάντος και ο Κάρλος Κεϊρός. Η Εθνική Πορτογαλίας έχει κερδίσει τίτλους στις διοργανώσεις νέων της FIFA και της UEFA. Η κύρια εθνική ομάδα (Selecção Nacional) έχει κατακτήσει το Euro 2016, ενώ τερμάτισε δεύτερη στο Euro 2004, το οποίο διοργανώθηκε στην Πορτογαλία, και τρίτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1966 και τέταρτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2006. Οι ΦΚ Πόρτο, Μπενφίκα και Σπόρτινγκ Λισαβόνας είναι οι μεγαλύτεροι αθλητικοί σύλλογοι τόσο όσον αφορά τη δημοφιλία αλλά και τον αριθμό τίτλων που έχουν κατακτήσει και συχνά αναφέρονται ως os três grandes (οι μεγάλοι τρεις). Έχουν κατακτήσει οχτώ τίτλους σε διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA, ήταν παρούσες σε πολλούς τελικούς και συχνά φτάνουν στα τελικά στάδιά τους. Πέρα από το ποδόσφαιρο, οι πορτογαλικοί σύλλογοι διατηρούν και τμήματα άλλων αγωνισμάτων. Η πορτογαλική ομάδα χόκεϊ με πατίνια είναι ιδιαίτερα επιτυχημένη, με 15 παγκόσμιους και 20 ευρωπαϊκούς τίτλους, και είναι η πιο επιτυχημένη χώρα, με τις περισσότερες νίκες και στις δύο αυτές διοργανώσεις. Η εθνική ομάδα ράγκμπι της Πορτογαλία έγινε η πρώτη ερασιτεχνική ομάδα που προκρίθηκε σε παγκόσμιο κύπελλο ράγκμπι, το 2007.

Μεταφορές Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

ΤΕΛΟΣ Νικολέτα Ατματσίδου Λέσχη Ανάγνωσης!! 21-10-16