Σινικό Τείχος Καρατσιβίδου Μαριάννα Κηπουρίδου Εύα Κοσμίδου Μάγδα Λογδανίδου Αναστασία Μακρυσοπούλου Άννα

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Το Σινικό τείχος, είναι κινεζική οχύρωση που κατασκευάστηκε σταδιακά, προκειμένου να προστατευθεί η Κίνα από τις επιδρομές μογγολικών και τουρκικών φύλων. Η κατασκευή του ξεκίνησε σταδιακά από τον 7ο αι. π.Χ, αλλά η σημερινή του μορφή οφείλεται κυρίως στη δυναστεία Μινγκ (τέλη του 14ου αι. με αρχές του 17ου αι. μ.Χ.). Το τείχος εκτείνεται σε συνολικό μήκος 8.850 χλμ, σύμφωνα με πρόσφατη μέτρηση, αποτελούμενο από 6259 χλμ πραγματικού τείχους, 359 χλμ τάφρου και 2232 χλμ φυσικών οχυρώσεων όπως λόφοι και ποταμοί. Αποτελεί έτσι το μεγαλύτερο σε διαστάσεις ανθρώπινο οικοδόμημα. Κατά άλλη σύγχρονη μέτρηση, το Σινικό Τείχος, με όλες τις διακλαδώσεις του, έχει συνολικό μήκος 21.196 χιλιόμετρα.

ΑΠΟ ΤΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ… Ανάλογα με την τεχνολογία που ήταν διαθέσιμη ανά εποχή και ανάλογα με τα υλικά που υπήρχαν σε κάθε περιοχή, το Σινικό Τείχος κατασκευαζόταν με διάφορους τρόπους και από διάφορα υλικά, όπως πέτρες, χώμα, τούβλα, ξύλο κλπ. Ως τμήματα του Τείχους χρησιμοποιήθηκαν επίσης φυσικά ”εμπόδια”, όπως λόφοι, ποτάμια, γκρεμοί κλπ. Από το συνολικό μήκος του Σινικού Τείχους, τα 359.7 είναι τάφροι, τα 2232.5 χιλιόμετρα είναι φυσικά εμπόδια και τα υπόλοιπα 6259.6 είναι ...τείχος! Κατά μήκος του Τείχους κατασκευάστηκαν πύργοι, φυλάκια, παρατηρητήρια, μέχρι και ολόκληρα στρατόπεδα, που εξυπηρετούσαν την άμυνα και και τον έλεγχο των... συνόρων που οριοθετούσε το Τείχος

Ωστόσο, από τη χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, χίλιες φορές πιο κοντά στη Γη από ό,τι στη Σελήνη, το Τείχος μπορεί να είναι ορατό μόνο όμως υπό ευνοϊκές συνθήκες. Άλλωστε, το πλάτος του είναι μόνο λίγα μέτρα, είναι δηλαδή πιο στενό από τους αυτοκινητόδρομους και επιπλέον έχει σχεδόν το ίδιο χρώμα με το έδαφος που το περιβάλλει. Ο βετεράνος Αμερικάνος αστροναύτης Τζιν Κέρναν έχει δηλώσει: "Σε τροχιά 160 - 320 χιλιομέτρων, το μεγάλο τείχος της Κίνας είναι, πράγματι, ορατό στο γυμνό μάτι." Ο Εντ Λου επιστήμονας στο διεθνή διαστημικό σταθμό, προσθέτει ότι, "... είναι λιγότερο ορατό από πολλά άλλα αντικείμενα. Και πρέπει να ξέρετε πού να κοιτάξετε." Ο Ληρόι Τσιάο, ένας κινεζο- αμερικανός αστροναύτης, δήλωσε σε καθημερινή εφημερίδα της Κίνας ότι πρόσφατες φωτογραφίες που λήφθηκαν από τον διεθνή διαστημικό σταθμό φαίνεται να επιβεβαιώνουν ότι το Σινικό τείχος μπορεί τελικά να γίνει ορατό με γυμνό μάτι υπό ορισμένους ευνοϊκούς όρους και εάν κανείς ξέρει ακριβώς πού να κοιτάξει.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΤΕΙΧΟΣ To Τείχος που μπορεί να δει κανείς σήμερα χτίστηκε κατά τη διάρκεια της δυναστείας Μινγκ, σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από τα παλαιότερα τείχη και με τη χρήση υλικών μεγαλύτερης αντοχής. Αποτελείται από σειρά τειχών και χωμάτινων κτισμάτων και κάθε πύργος έχει τουλάχιστον οπτική επαφή με τον προηγούμενο αλλά και με τον επόμενο, ώστε σε περίπτωση επίθεσης να μπορεί να μεταδίδεται από πύργο σε πύργο το μήνυμα μέχρι το Πεκίνο. Η αμυντική κατασκευή που ανήκει στη δυναστεία των Μινγκ εκτείνεται χιλιάδες χιλιόμετρα από την αρχή της Σινικής Θάλασσας έως τα βάθη της Κεντρικής Ασίας: ξεκινά από το Bohai στη βορειότερη ακτή, προς τα δυτικά, πάνω από το Πεκίνο και από εκεί σε όλο το μήκος των βορείων συνόρων της Κίνας, μέχρι το Lop Nur στην επαρχία Gansu, στη μέση του δρόμου του Μεταξιού. Μόνο το 8,2% του αρχικού τείχους παραμένει ανέπαφο, ενώ το υπόλοιπο βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση, σύμφωνα με νέα μελέτη, η οποία μάλιστα αποκάλυψε συνολικά 43.721 πολιτιστικές τοποθεσίες, που περιλάμβαναν τμήματα του Σινικού Τείχους. Το καλύτερα διατηρημένο και πιο επιβλητικό τμήμα του Τείχους βρίσκεται στο Badaling στο Πεκίνο, αλλά το μέγεθος και η ομορφιά του Τείχους είναι διακριτά επίσης στις περιοχές Jinshanling, Mutianyu και Simatai.

Υπάρχει μια από μακρού υφιστάμενη διαφωνία σχετικά με το πόσο ορατό είναι το τείχος από το διάστημα. Το 1938 ο Χαλιμπάρτον Ρίτσαρντ στο δεύτερο βιβλίο των θαυμάτων έγραψε ότι το τείχος είναι το μόνο ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ορατό από τη Σελήνη. Αυτός ο μύθος έχει διαδοθεί ευρέως, και έχει γίνει ένας από τους γνωστότερους αστικούς μύθους, ενώ μερικές φορές έχει γραφτεί ακόμα και σε σχολικά εγχειρίδια. Στην πραγματικότητα απλά το τείχος είναι ανθρωπίνως αδύνατο να γίνει ορατό με γυμνό οφθαλμό από τόσο μεγάλη απόσταση. Ακόμη και το αν το Σινικό τείχος είναι ορατό από τροχιά γύρω από τη Γη είναι αμφισβητήσιμο. Ένας αστροναύτης ανέφερε ότι "μπορούμε να δούμε πράγματα τόσο μικρά όσο τα αεροδρόμια, αλλά το Σινικό τείχος είναι σχεδόν αόρατο από απόσταση μεγαλύτερη των 180 μιλίων (290 χλμ)." Ο αστροναύτης Γουίλιαμ Πογκ πίστεψε ότι το είχε δει από το Σκάιλαμπ αλλά με μία προσεκτικότερη ματιά διαπίστωσε ότι έβλεπε το μεγάλο κανάλι κοντά στο Πεκίνο. Συνέχεια επισήμανε το τείχος χρησιμοποιώντας διόπτρες, αλλά είπε ότι "δεν ήταν ορατό στο γυμνό μάτι." Ένας άλλος αστροναύτης είπε ότι καμία ανθρώπινη δομή δεν ήταν ορατή σε μια απόσταση μερικών χιλιάδων μιλίων. Ο κινέζος αστροναύτης Γιανγκ Λιγουέι ανέφερε ότι δεν μπόρεσε να δει καθόλου το τείχος.

Ωστόσο, από τη χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, χίλιες φορές πιο κοντά στη Γη από ό,τι στη Σελήνη, το Τείχος μπορεί να είναι ορατό μόνο όμως υπό ευνοϊκές συνθήκες. Άλλωστε, το πλάτος του είναι μόνο λίγα μέτρα, είναι δηλαδή πιο στενό από τους αυτοκινητόδρομους και επιπλέον έχει σχεδόν το ίδιο χρώμα με το έδαφος που το περιβάλλει. Ο βετεράνος Αμερικάνος αστροναύτης Τζιν Κέρναν έχει δηλώσει: "Σε τροχιά 160 - 320 χιλιομέτρων, το μεγάλο τείχος της Κίνας είναι, πράγματι, ορατό στο γυμνό μάτι." Ο Εντ Λου επιστήμονας στο διεθνή διαστημικό σταθμό, προσθέτει ότι, "... είναι λιγότερο ορατό από πολλά άλλα αντικείμενα. Και πρέπει να ξέρετε πού να κοιτάξετε." Ο Ληρόι Τσιάο, ένας κινεζο-αμερικανός αστροναύτης, δήλωσε σε καθημερινή εφημερίδα της Κίνας ότι πρόσφατες φωτογραφίες που λήφθηκαν από τον διεθνή διαστημικό σταθμό φαίνεται να επιβεβαιώνουν ότι το Σινικό τείχος μπορεί τελικά να γίνει ορατό με γυμνό μάτι υπό ορισμένους ευνοϊκούς όρους και εάν κανείς ξέρει ακριβώς πού να κοιτάξει.

Οι καταρράκτες του Νιαγάρα-οι ισχυρότεροι του κόσμου

Ο ποταμός Νιαγάρας όπως και το σύνολο της λεκάνης των Μεγάλων Λιμνών-Great Lakes, των οποίων το ποτάμι αποτελεί μέρος, είναι κληρονομιά της τελευταίας εποχής των Παγετώνων. 18.000 έτη πριν το βόρειο Οντάριο ήταν καλυμμένο από πάγους με πάχος 2-3 χιλιομέτρων. Στη συνέχεια, καθώς οι πάγοι έλιωναν έρεαν τεράστιες ποσότητες νερού στην περιοχή όπου δημιουργήθηκαν η λίμνη Erie, ο ποταμός Νιαγάρας και η λίμνη Οντάριο. Μέσω των γκρεμών του Νιαγάρα το νερό καταλήγει στον Ατλαντικό ωκεανό. Οι Καταρράκτες του Νιαγάρα είναι σύμπλεγμα καταρρακτών του ποταμού Νιαγάρα, στα διεθνή σύνορα μεταξύ του Οντάριο στον Καναδά και της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Είναι οι πιο ισχυροί καταρράκτες στη Βόρεια Αμερική.

Η λέξη "Νιαγάρας" προέρχεται από το όνομα μιας πόλης των Ινδιάνων Iroquois που λέγεται «Οngniaahra», και είχε την έννοια «σημείο της γης που έχει κοπεί στα δύο». Δεν έχουν μεγάλο ύψος είναι όμως εξαιρετικά πλατείς. Περισσότερο από 6 εκατομμύρια κυβικά πόδια (168.000 m³) νερού πέφτουν κάθε λεπτό κατά την περίοδο της υψηλής ροής, και σχεδόν 4 εκατομμύρια κυβικά πόδια (110.000 m³) κατά μέσο όρο. Το ένα πέμπτο του συνόλου του γλυκού νερού στον κόσμο βρίσκεται στις τέσσερις Μεγάλες Λίμνες-Great Lakes-Michigan, Huron, Superior και Erie. Όλες εκρέουν στον ποταμό Νιαγάρα και τελικά στους καταρράκτες. Στο τέρμα των καταρρακτών το νερό ταξιδεύει για άλλα 15 μίλια, μέχρι να φτάσει στην πέμπτη από τις Μεγάλες Λίμνες, την λίμνη Οντάριο.

Οι καταρράκτες του Νιαγάρα αποτελούνται από δύο μεγάλα τμήματα που χωρίζονται από το νησί Goat (το νησί της γίδας): οι καταρράκτες Horseshoe, η πλειοψηφία των οποίων βρίσκεται στην Καναδική πλευρά των συνόρων, και των Americans Falls στην Αμερικανική πλευρά. Οι μικρότεροι Bridal Veil Falls βρίσκονται επίσης στην αμερικανική πλευρά, αλλά διαχωρίζονται από τους άλλους με το νησί Luna. Στους Καναδικούς Horseshoe Falls ρέει το 90% των νερών του ποταμού Νιαγάρα. Ονομάζονται έτσι λόγω του σχήματος που έχουν, που μοιάζει με πέταλο αλόγου. Πέφτουν από ύψος 53 μέτρων και έχουν πλάτος 790 μέτρα ενώ οι American Falls πέφτουν από ύψος 21-30 μέτρων και έχουν πλάτος 320 μέτρα. Είναι φημισμένοι τόσο για την ομορφιά τους όσο και ως πολύτιμη πηγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Κάθε χρόνο προσελκύουν 12 εκατομμύρια τουρίστες στην μαγευτική ομορφιά τους. Καθώς πέφτουν τα νερά δημιουργείται ένας τρομερός ήχος.

Τα βράδια οι καταρράκτες φωτίζονται από έντονους προβολείς, που τους δίνουν διαφορετικά χρώματα.

Αξιοσημείωτα γεγονότα: Στις 29 Μαρτίου του 1848 η ροή του νερού σταμάτησε τελείως και στους δύο καταρράκτες, γιατί είχε παγώσει το νερό του ποταμού για αρκετές ώρες. Ήταν η μοναδική φορά που συνέβη κάτι τέτοιο. Οι καταρράκτες στην πραγματικότητα δεν πάγωσαν, αλλά σταμάτησε η ροή τους σε κάποιο σημείο. Άνθρωποι πήγαιναν στο σημείο αυτό και μάζευαν αντικείμενα από τον ποταμό!

Το ιστορικό αυτό γεγονός είδαν πάνω από 2.500 άνθρωποι. Οι καταρράκτες του Νιαγάρα σταμάτησαν να ρέουν, μετά από 12.000 χρόνια συνεχόμενης ροής. Το γεγονός αυτό συνέβη τον Ιούνιο του 1969 και κράτησε για 6 μήνες, όταν μια ομάδα μηχανικών του Αμερικάνικου στρατού βελτίωνε την υγιή ροή των καταρρακτών εκτρέποντας 273.000 λίτρα νερού του ποταμού του Νιαγάρα προς την Καναδική μεριά των συνόρων. Έχτισαν ένα φράγμα 186 μέτρων στον ποταμό και μετατόπισαν ένα μεγάλο ποσοστό από πέτρες από τη βάση των καταρρακτών. Οι Αμερικάνοι μηχανικοί έκαναν επίσης και ένα γεωλογικό τεστ για αν σιγουρευτούν ότι όλες οι άλλες πέτρες ήταν ασφαλείς. Οι καταρράκτες του Νιαγάρα, τελικά, ξαναγέμισαν στις 25 Νοεμβρίου του 1969, όταν οι μηχανικοί ανατίναξαν το φράγμα τους. Το ιστορικό αυτό γεγονός είδαν πάνω από 2.500 άνθρωποι. Μόνο 14 άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να διασχίσουν τους καταρράκτες. Κατά τα τελευταία 10 χρόνια δύο τολμηροί έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να κατακτήσουν τον Νιαγάρα.