Η ρωμαϊκη αυτοκρατορια και ο ελληνικοσ κοσμοσ Από τα ελληνιστικά βασίλεια στη ρωμαϊκή κατάκτηση

Οι ανατολικές ρωμαϊκές επαρχίες, 63 π.Χ.

Η ρωμαϊκή κατάκτηση του ελληνικού κόσμου Από τον 2ο αι. π.Χ. η Ρώμη αποκτά μεγάλη επιρροή Η σύγκλητος σε ρόλο διαιτητή, σε διαφορές μεταξύ ελληνικών πόλεων Σταδιακή κατάκτηση και ενσωμάτωση του ελληνικού κόσμου: 168 π.Χ.: Υποταγή Μακεδονίας στη Ρώμη 148 π.Χ.: Η Μακεδονία γίνεται ρωμαϊκή επαρχία 146 π.Χ.: Υποταγή νότιας Ελλάδας στη Ρώμη – Καταστροφή Κορίνθου 133 π.Χ.: Ο βασιλεύς της Περγάμου Άτταλος Γ΄ καταλείπει με διαθήκη τα κράτη του στη Ρώμη 129 π.Χ.: Δημιουργείται η ρωμαϊκή Επαρχία Ασίας 31 π.Χ.: Υποταγή πτολεμαϊκής Αιγύπτου 27 π.Χ.: Η νότια Ελλάδα αποσπάται από τη Μακεδονία και δημιουργείται η Επαρχία Αχαΐας

Οι ρωμαϊκές επαρχίες επί Res publica 240 π.Χ.: Sicilia 237 π.Χ.: Corsica et Sardinia 203 π.Χ: Gallia Cisalpina 197 π.Χ.: Hispania Citerior - Hispania Ulterior 167 π.Χ.: Illyricum 146 π.Χ.: Macedonia 147 π.Χ.: Africa 129 π.Χ.: Asia 120 π.Χ.: Gallia Transalpina 78 π.Χ.: Cilicia (64 π.Χ.: Cilicia et Cyprus) 74 π.Χ.: Bithynia (64 π.Χ.: Bithynia et Pontus) 74 π.Χ.: Creta et Cyrenaica 66 π.Χ.: Corduene 64 π.Χ.: Syria

Ρωμαϊκές επαρχίες στην αρχή της Ηγεμονίας 27 π.Χ.: Achaea χωρίζεται από την Macedonia, συγκλητική επαρχία 25 BC – Galatia (22 BC αναδιοργάνωση) 5 BC – Raetia c. 6 AD – Iudaea 14 – Alpes Maritimae 18 – Cappadocia c. 20–50 – Illyricum διαιρείται σε Illyricum Superior (Dalmatia) και Illyricum Inferior (Pannonia) 40 – Mauretania Tingitana και Mauretania Caesariensis c. 40 – Noricum 43 – Britannia 43 – Lycia et Pamphylia 46 – Thracia, αυτοκρατορική επαρχία

Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία μετά τον Καίσαρα

Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία επί Αυγούστου

Ρωμαίοι και ξένοι (peregrini) Οι κάτοικοι του ρωμαϊκού κράτους διακρίνονται σε Ρωμαίους (cives romani) και Ξένους (peregrini) Οι κάτοικοι των επαρχιών που προσαρτώνται στο ρωμαϊκό κράτος δεν αποκτούν την ρωμαϊκή πολιτεία. Παραμένουν peregrini, εκτός αν τους απονεμηθεί η ρωμαϊκή πολιτεία Η ρωμαϊκή πολιτεία μπορεί να απονεμηθεί ατομικά ή συλλογικά Το 212 μ.Χ. ο Καρακάλλας απονέμει τη ρωμαϊκή πολιτεία σε όλους τους κατοίκους της αυτοκρατορίας (Constitutio Antoniniana)

Διοίκηση των επαρχιών Ρωμαίος διοικητής της επαρχίας Αρχικά πραίτωρ, έπειτα Προπραίτωρ ή Ανθύπατος Απεριόριστο imperium εντός της επαρχίας του Ετήσια ή διετής θητεία Βοηθοί του διοικητή: Legati - Απεσταλμένοι (συγκλητικοί) Ταμίας (quaestor) Συμβούλιο (consilium) Έλεγχος από τη σύγκλητο της Ρώμης Μετά τον Αύγουστο: οι επαρχίες διακρίνονται σε Συγκλητικές Αυτοκρατορικές

Επαρχίες το 117 μ.Χ.: Συγκλητικές (μπεζ) – Αυτοκρατορικές (πράσινο)

Εξουσίες του διοικητή επαρχίας Στρατιωτική εξουσία: ειρήνευση επαρχίας Έλεγχος φορολόγησης: είσπραξη φόρων Οργάνωση δικαιοσύνης: Δικαστής των ρωμαίων πολιτών Δικαστής διαφορών Ρωμαίων – ξένων Επιβλέπει τα τοπικά δικαστήρια των ξένων

Τα δίκαια της αυτοκρατορίας Τρία διαφορετικά δίκαια Ρωμαϊκό δίκαιο Δίκαιο των επαρχιών Τοπικά δίκαια

1. Ρωμαϊκό δίκαιο Το ius civile με την ευρεία έννοια, περιλαμβάνει όλο το Ρωμαϊκό δίκαιο Εφαρμόζεται μόνον από τους ρωμαίους πολίτες

2. Το Δίκαιο των επαρχιών Τα νομοθετικά μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι για κάθε επαρχία του ρωμαϊκού κράτους (Lex provinciae) Εφαρμόζεται μόνο στη συγκεκριμένη επαρχία από όλους, Ρωμαίους και γηγενείς Αποτελεί ρωμαϊκό δίκαιο

3. Τα τοπικά δίκαια Τα δίκαια των κατακτημένων λαών Εξακολουθούν να εφαρμόζονται από τους γηγενείς (peregrini) Οι Ρωμαίοι τα αναγνωρίζουν ως «έθιμα» Αποτελούν ξένα προς το ρωμαϊκό δίκαια