ΛΙΜΝΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ: Το "διαμάντι" της Αττικής

Η Λίμνη της Βουλιαγμένης βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του Σαρωνικού κόλπου, μόλις 21 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Είναι γνωστή τόσο για τις ιαματικές ιδιότητες των νερών της όσο και για την παράξενη εμφάνισή της. Η δυτική“ ακτή” είναι κατακόρυφη και το ύψος της ξεπερνά τα 30 μέτρα.

Η δολίνη της Βουλιαγμένης χωρίζεται από τη θάλασσα με μια στενή λωρίδα ξηράς, από όπου περνά ο δρόμος Αθηνών – Σουνίου. Έχει ελλειψοειδές σχήμα, ο μεγάλος της άξονας έχει μήκος 260 μέτρα και ο μικρός 145 μέτρα. Το βάθος της δεν ξεπερνά τα 90 μέτρα.

Η λίμνη σχηματίστηκε πιθανότατα στους χριστιανικούς χρόνους, όταν κατέρρευσε η οροφή ενός τεράστιου υπογείου σπηλαίου εξαιτίας κάποιου σεισμού.

Η ονομασία της ‘’ Βουλιαγμένη’’ παραπέμπει στο φαινόμενο της καθίζησης. Η αρχαία ονομασία της περιοχής δε συνδέεται με τη γεωλογία, αφού ονομαζόταν ‘’Ζωστήρ’’. Ονομασία που προέρχεται προφανώς από τη μορφολογία του κλειστού κόλπου της Βουλιαγμένης. Εκεί βρισκόταν το ιερό του Ζωστήρος Απόλλωνα, το οποίο ιδρύθηκε τον 6 Ο αιώνα π.χ. Στην Τουρκοκρατία η λίμνη αναφέρεται με το όνομα ‘’Βουλιασμένος’’ ή ‘’Καράτσι’’ που σημαίνει ‘’μαύρο νερό΄΄.

Τα νερά της προέρχονται τόσο από υπόγειες παροχές του καρστικού συστήματος που περιβάλλει τη λίμνη όσο και από τη θάλασσα. Η αλατότητα της λίμνης είναι 17%. Οι ιαματικές της ιδιότητες (θεραπεία ρευματικών και δερματικών παθήσεων) οφείλονται στο υδρόθειο που σχηματίζεται δευτερογενώς σε ορισμένα σημεία της δολίνης.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει ο έμβιος κόσμος της Λίμνης. Έρευνες έδειξαν ότι στα νερά της λίμνης υπάρχουν νέα και ανεξερεύνητα είδη. Μερικά απ’ αυτά είναι η θαλάσσια ανεμώνη, (Paranemonia vouliagmeniensis), τα «Abra ovata» καθώς και τα «Cerastoderma glaucum», τα οποία παίζουν καθοριστικό ρόλο στην οικολογική ισορροπία των νερών της, αφού σε ημερήσια βάση το κάθε ένα φιλτράρει 1-3 λίτρα νερού, καθαρίζοντάς το από μικρόβια και οργανικές ενώσεις.

Το 1988 ξεκίνησε το πρόγραμμα εξερεύνησης και χαρτογράφησης του σπηλαίου της Βουλιαγμένης. Στις έρευνες αυτές ανακάλυψαν, σε βάθος 30 μέτρων ένα στενό πέρασμα το οποίο οδηγεί σε μια υποβρύχια αίθουσα χωρητικότητας 1200 κυβικών μέτρων.

Στο πέρασμα αυτό ένα δυνατό ρεύμα εμφανίζεται κατά καιρούς στο άνοιγμα του σπηλαίου και προκαλεί μικρές δίνες στο νερό. Αυτό είναι η αιτία που έχουν χαθεί κάποιοι δύτες και δεν έχουν βρεθεί ποτέ και όχι τα ‘’φαντάσματα ‘’ για τα οποία μιλούν οι παλαιότεροι κάτοικοι της Βουλιαγμένης.

Η θερμοκρασία των νερών της λίμνης κυμαίνεται μεταξύ 20 και 27 βαθμών Κελσίου καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Το νερό περιέχει ποικιλία μετάλλων και ιχνοστοιχείων (κάλιο, νάτριο, λίθιο, αμμώνιο, ασβέστιο, σίδηρο, χλώριο, ιώδιο)και είναι ελαφρώς ραδιενεργό. Οι ιαματικές πηγές της λίμνης συμβάλλουν στη θεραπεία πολλών ρευματικών, γυναικολογικών και δερματικών παθήσεων.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΟΡΡΕ ΑΝΤΩΝΗ ΡΕΡΡΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ