14. Η παραβολή του σπλαχνικού πατέρα (παραβολή του «ασώτου υιού») Η απέραντη αγάπη του Θεού για όλους

Ερ. 1. βλ. ερμηνευτικό 1 Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι (που θεωρούνταν ευσεβείς δεν επιθυμούσαν τη συναναστροφή με τους αμαρτωλούς (που ήταν και οι τελώνες) Προφανώς πιστεύουν ότι ο Θεός επιθυμεί κοντά του μόνο όσους σέβονται το νόμο Του

Ερ. 2. βλ. Ερμ 2.3 Δεν ήταν η απομάκρυνσή του από το πατρικό αλλά ο λάθος τρόπος ζωής του στην αλλοδαπή: ανευθυνότητα, κατασπατάληση της περιουσίας, πλήρης αλλοτρίωσή του προσωπική, εθνική, κοινωνική (κατάντησε χοιροβοσκός-ακάθαρτος για τους συμπατριώτες του) και θρησκευτική (παραβίαση των εντολών) Όλα αυτά αποτελούν ντροπή για τον πατέρα του και εξευτελισμό για αυτόν ενώπιον Θεού και ανθρώπου

Ερ. 3.Βλ στίχο 17 Η περιουσία του πατέρα του και η ανάμνηση της εκεί ζωής του

Ερ. 4. Στ 20-24 Τον είδε, τον σπλαχνίστηκε, έτρεξε ,τον αγκάλιασε, τον καταφιλούσε, γύρισε και είπε: βγάλτε……………. Αγαπά τον γιο του γι αυτό τον συγχωρεί, τον στηρίζει και χαίρεται για την επιστροφή του

Ερ. 5 (στ25-32) Δεν δέχεται την επιστροφή του μικρότερου γιου και θεωρεί ότι ο πατέρας του είναι άδικος μαζί του για χάρη του μικρότερου αδερφού του Το λάθος του ήταν ότι δεν ένιωθε, δεν αγαπούσε, δεν χαιρόταν, δεν έκρινε και δεν ενεργούσε όπως ο πατέρας του, δεν τον εμπιστεύεται Προφανώς δεν γνωρίζει πραγματικά τον πατέρα του, για τον οποίο πιστεύει ότι είναι ένας σκληρός εργοδότης

Ερ. 6 Σπεύδει, συνομιλεί, παρακαλεί και καλεί να συμμετάσχει στην οικογενειακή χαρά.

Ερ. 7 Πρωταγωνιστής της ιστορίας δεν είναι ο μικρός γιος αλλά ο πατέρας που ο Χριστός μας καλεί να του μοιάσουμε στην συμπεριφορά απέναντι σε όλα τα παιδιά του Είναι παρών στη ζωή και των δύο γιων του

Ερ.8 Αγαπά αληθινά, σέβεται και εμπιστεύεται το πλάσμα του Είναι αγαθός, γενναιόδωρος, εγκάρδιος, φιλόστοργος, φιλάνθρωπος Σπεύδει με καλοσύνη προς το συντετριμμένο, συγχωρεί, στηρίζει, χαίρει. Είναι ανεκτικός, πατρικός, τρυφερός Θεός της σπλαχνικής αγάπης και καλοσύνης, του μεγαλείου, της συγνώμης και της θαλπωρής Νοιάζεται για το πλάσμα του, το αναζητεί, το θεραπεύει ανάλογα με τις ανάγκες και τα τραύματά του

Ερ. 9 Δεν τους επικρίνει, δεν τους κατηγορεί. Τους παρακαλεί και κάνει έκκληση: να φέρονται προς τους αμαρτωλούς σπλαχνικά και να συμμερίζονται με χαρά το χαρμόσυνο γεγονός της επιστροφής τους

Ερ. 10 Θέμα της παραβολής δεν είναι ο άσωτος μικρός γιος αλλά η φανέρωση του νέου προσώπου του Θεού: το σπλαχνικό και φιλάνθρωπο, της απέραντης αγάπης, ελευθερίας, καλοσύνης και συγνώμης για όλους, αμαρτωλούς και μη