ΤΑ ΟΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Από την εποχή της εμφάνισής του, ο άνθρωπος, συνειδητοποιώντας το πόσο τρωτός είναι τόσο στους φυσικούς κινδύνους όσο και σε περίπτωση σύγκρουσης με τ' άλλα ζώα άρχισε να κατασκευάζει τα πρώτα οχυρωματικά έργα για τη κατοικία του και τη προφύλαξή του από τα διάφορα άγρια ζώα. Χρησιμοποιώντας τη λογική, κατόρθωσε να προσθέσει στα ατελή σωματικά του όπλα (νύχια, δόντια) τα διάφορα πρόχειρα φυσικά όπλα, που αργότερα, μετατρέπει σε πιο αποτελεσματικά με την κατεργασία τους. Παράλληλα όμως με τον εκπολιτισμό του ο άνθρωπος δημιούργησε κυριαρχική συνείδηση με συνέπεια να αισθάνεται την ανάγκη της προστασίας του και από τον συνάνθρωπό του.

Μια ανάγκη που ίσως να τον συνοδεύει για πάντα Μια ανάγκη που ίσως να τον συνοδεύει για πάντα. Έτσι στην πρώιμη εκείνη εποχή εμφανίζονται και τα πρώτα όπλα, τα ρόπαλα (από κόκαλο ή ξύλο) και ακολουθούν τα δόρατα το τόξο και αυτών οι πρώτοι πέλεκεις, που στην αρχή ήταν λίθινοι και με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκαν από μεταλλικούς. Είναι γεγονός ότι η χρησιμοποίηση του μετάλλου για την κατασκευή όπλων, ακολούθησε την ανακάλυψη της φωτιάς, που άλλωστε αποτέλεσε κι ένα απ' τα πιο βασικά αμυντικά, αλλά κι επιθετικά όπλα. Με την ανακάλυψη όμως αυτής και τη χρησιμοποίησή της για την επεξεργασία των μεταλλικών όπλων, τα λίθινα όπλα κυρίως από πυριτόλιθο αχρηστεύονται. Η ύπαρξή τους διαπιστώνεται απ' τα άφθονα όπλα του είδους αυτού, που έχουν ανακαλυφτεί στα ερείπια πρωτόγονων οικισμών.

Αγχέμαχα όπλα Σαν κύρια επιθετικά όπλα χρησιμοποιούσαν: Το ξίφος ή σπαθί που είναι ένα μακρύ, αιχμηρό κομμάτι μέταλλο, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο, κυρίως ως όπλο τεμαχισμού. Ένα ξίφος αποτελείται κυρίως από μια λεπίδα και μια χειρολαβή, συνήθως με μία ή δύο κόψεις για χτύπημα ή τεμαχισμό, καθώς και μία αιχμή για ώση. Η βασική πρόθεση και φύση της τέχνης της ξιφοποιίας έχουν παραμείνει αρκετά σταθερές μέσω των αιώνων, ενώ οι ουσιαστικές τεχνικές διαφέρουν μεταξύ των πολιτισμών και των περιόδων, έχοντας ως συνέπεια τις διάφορες σε σχεδιασμό και σκοπό λεπίδες. Σε αντίθεση με το τόξο ή το δόρυ, το ξίφος είναι καθαρά στρατιωτικό όπλο και γι’ αυτό έχει καταστεί ως σύμβολο του πολέμου ή της κρατικής εξουσίας σε πολλούς πολιτισμούς. Υπάρχουν πολλά ονομαστά ξίφη στη μυθολογία, τη λογοτεχνία και την ιστορία, γεγονός που αντικατοπτρίζει τη μεγάλη αίγλη του όπλου.

Το δόρυ, ένα από τα αρχαιότερα αγχέμαχα όπλα του ανθρώπου Το δόρυ, ένα από τα αρχαιότερα αγχέμαχα όπλα του ανθρώπου. Γινόταν από μακρύ ξύλο φράξου κι είχε συνήθως μήκος 2-5 μέτρα (αργότερα η μακεδονική σάρισα ξεπερνούσε τα 6 μέτρα). Στο ένα άκρο του είχε μεταλλική αιχμή, για να χτυπούν τον αντίπαλο και στην άλλη ένα κώνο, για να το μπήγουν στο έδαφος. Χρησιμοποιούσαν το δόρυ για να αμύνονται σε κοντινές αποστάσεις και για να επιτίθενται σε πιο μακρινές, οπότε το πετούσαν ενάντια στον αντίπαλο όπως γίνεται σήμερα με το ακόντιο.

Εκηβόλα όπλα

Τόξο Σφεντόνα Καταπέλτης Το τόξο είναι ένα αρχαίο όπλο που αποτελείται από μια βέργα, στις άκρες της οποίας είναι δεμένη μια χορδή από σχοινί ή νεύρο. Η χορδή τεντώνεται και απελευθερώνεται απότομα την κατάλληλη στιγμή, δίνοντας βίαιη ώθηση στο βέλος, που το κάνει να πετάξει προς τον στόχο. Η δυναμική ενέργεια από το τέντωμα της χορδής μεταβιβάζεται κατά τη σύντομη απελευθέρωση της χορδής στο βέλος. Το τόξο κατασκευάζεται συνήθως από ξύλο καρυδιάς, φτελιάς ή μπαμπού, αλλά και από μέταλλο ή κέρατο (σύνθετο τόξο). Το μήκος του είναι 1 - 2,60 μέτρα, ανάλογα με τους λαούς, την εποχή και τη χρήση του. Το κυνηγετικό τόξο ξεπερνούσε συνήθως τα 2 μέτρα, ενώ το πολεμικό είχε μήκος περίπου 1,70 μέτρα. Η βολή μπορεί να ξεπεράσει τα 200 μέτρα σε απόσταση, με μέγιστο τα 650.Αν εξαιρέσουμε το ακόντιο, το τόξο είναι το αρχαιότερο όπλο και χρονολογείται από την προϊστορική εποχή. Στην αρχαιότητα ήταν πολύ διαδεδομένο ως πολεμικό όπλο, κυρίως στους ανατολικούς λαούς, σε πολλούς από τους οποίους ήταν κύριο όπλο. Η χρήση του τόξου ως κοινό πολεμικό όπλο συνεχίστηκε μέχρι τον Μεσαίωνα, όπου οι ομάδες τοξοτών θεωρούνταν τον "πυροβολικό" της εποχής. Άρχισε να αχρηστεύεται τον 14o αιώνα με την εμφάνιση της πυρίτιδας και εξαφανίστηκε κατά το πρώτο μισό του 15ου. Τόξο Η σφεντόνα είναι ένα πρωτόγονο όπλο κατασκευασμένο από ξύλο, συνήθως με διχαλωτή μορφή και σχοινί ή από σχοινί και δέρμα. Έχει την δυνατότητα να εκσφενδονίζει πέτρες σε μεγάλες αποστάσεις με μεγάλη ταχύτητα. Στην αρχαιότητα χρησιμοποιούταν σε μάχες, ως όπλο που είχε την δυνατότητα να βάλλει από μακριά τον εχθρό. Η σφεντόνα πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο ήδη από την 7η χιλιετία π.Χ. Η πρώτη γραπτή αναφορά για χρήση σφεντόνας γίνεται στην βίβλο στην εξιστόρηση της μονομαχίας μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ. Σύμφωνα με την βίβλο ο Δαβίδ σκότωσε τον γίγαντα Γολιάθ χρησιμοποιώντας σφεντόνα. Σφεντόνα Καταπέλτης Ο Καταπέλτης υπήρξε περίφημη αρχαία πολεμική μηχανή με την οποία εκσφενδονίζονταν αρχικά βέλη και αργότερα ακόντια και λίθοι. Εφευρέθηκε στη Σικελία περί το 399 π.Χ. και κυριάρχησε ως πολεμικό μέσο πολλών λαών μέχρι την ανακάλυψη της πυρίτιδας, αλλά και ακόμα νεότερα. Ο Καταπέλτης, λεγόμενος και οξυβελής ήταν ένα βαρύ "εκηβόλο όπλο" που ανήκε στα χαρακτηριζόμενα κατά την αρχαιότητα "αφετήρια όργανα" ή "πολεμικές μηχανές" το οποίο εξακόντιζε βέλη και ακόντια. Εφευρέθηκε στη Σικελία από τους μηχανικούς που είχε προσκαλέσει ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο Πρεσβύτερος το 399 π.Χ. κατά τις προπαρασκευές που έκανε για την εκστρατεία του κατά της Καρχηδόνα

Σαν αμυντικά όπλα χρησιμοποιούσαν : Την ασπίδα η οποία είναι το αρχαιότερο αμυντικό όπλο. Η μορφή της καθώς και η κατασκευή της ήταν διαφορετική από τόπο σε τόπο και από χρόνο σε χρόνο. Έτσι έχουμε ξύλινες, σιδερένιες, δερμάτινες, ορειχάλκινες και ακόμη ορθογώνιες, στρογγυλές, τριγωνικές κ.ά. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τις διακοσμούν με σύμβολα και παραστάσεις και τις θεωρούσαν δείγματα τιμητικών διακρίσεων. Ακόμη ξέρουμε τα λόγια που έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες στα παιδιά τους πριν τη μάχη: «Ή ταν ή επί τας», που δείχνουν πόσο προσβλητικό θεωρούσαν την εγκατάλειψή της στο πεδίο της μάχης. Ο ρίψασπις (αυτός που πετούσε την ασπίδα και έφευγε) ετύγχανε γενικής αποδοκιμασίας και ποινικού κολασμού. Στους ομηρικούς χρόνους οι ασπίδες κάλυπταν όλο το σώμα και ήταν φτιαγμένες από ξύλο και βοδινά δέρματα.

Την περικεφαλαία την οποία την χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι και οι μεσαιωνικοί λαοί για να προστατεύσουν οι στρατιώτες το κεφάλι τους. Οι περικεφαλαίες ήταν μπρούτζινες και είχαν συχνά στην κορυφή λοφίο από ουρά αλόγου. Με το πέρασμα των χρόνων, τα σχέδια άλλαζαν. Ο παλαιότερος τύπος ελληνικής περικεφαλαίας είχε κράνος με πολλά κομμάτια και λοφίο. Χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον 7ος αι. π.Χ. Η Κορινθιακή ήταν απλούστερη. Εξέλιξη αυτών των τύπων ήταν η Ιλλυρική. Η κυρίως Κορινθιακή περικεφαλαία εξελίχθηκε στα αφτιά για να ακούν οι στρατιώτες στη μάχη. Η Χαλκηδονική άφηνε όχι μόνο τα αφτιά αλλά και τα χείλη ελεύθερα. Στο διάστημα μεταξύ 5ου-2ου αι. π.Χ, χρησιμοποιούταν περισσότερο η Θρακική περικεφαλαία. Είχε υψηλή κορυφή μπροστά και προφύλασσε τα μάγουλα.

Όπλα του 20ου αι.-Πολυβόλα M60 .To m60 είναι ένα όπλο αμερικάνικης καταγωγής.Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στον πόλεμο του Βιετνάμ 1965-75.Ωστόσο το m60 χρησιμοποιήθηκε και στα ελικόπτερα του πολέμου ως όπλο απόκρουσης.Το m60 παραμένει και σήμερα ένα από τα πιο καθιερωμένα όπλα του αμερικανικού στρατού.

ΑΚ-47.Το ακ-47 η αλλιώς Καλάσνικοφ είναι ένα πολυβόλο όπλο που αναπτύχθηκε από την σοβιετική ένωση και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1947.Ωστόσο το ΑΚ-47 είναι ένα απ’τά καλύτερα όπλα του 20ου αι.

M16 Το m16 είναι ένα γρήγορο και αποτελεσματικό όπλο που κατασκευάστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στον πόλεμο του Βιετνάμ το 1965-75.Το m16 είναι ένα πολύ δυνατό όπλο που μπορεί να φέρει μεγάλη πληγή στους αντιπάλους.

Thompson.To Thompson είναι ένα από τα πιο ευνοoύμένα όπλα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ειδικά από τους αμερικανούς στρατιώτες. Το όπλο αυτό βρίσκεται στην υπηρεσία από το 1938-71 αφού πέρα από τον στρατό χρησιμοποιήθηκε από την αστυνομία αλλά και από τους εγκληματίες.

ΕΠΚ. ΤΟ ΕΠΚ είναι ένα ελληνικό όπλο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ΕΠΚ.ΤΟ ΕΠΚ είναι ένα ελληνικό όπλο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.Το όπλο αυτό χρησιμοποιήθηκε το 1939 δηλαδή στην αρχή του πολέμου και η χρήση του τελίωσε το 1942 διότι χρησιμοποιόταν πολύ από τις εγκληματικές οργανώσεις.

Όπλα 20ου αιώνα Μετά τις αρχές του 20ου αι. τα όπλα παράγονται μαζικά. Εφευρέθηκε ο πύραυλος, ένα όπλο αρκετά θανατηφόρο και καταστροφικό. Τον ίδιο αιώνα, η μάχη μεταφέρεται στους αιθέρες και φαίνεται πια ότι όποια χώρα έχει καλύτερη αεροπορία, έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει τη μάχη. Το αεροπλάνο γίνεται ένα γρήγορο και φονικό όπλο. Τώρα πια αρκεί να πατηθεί ένα κουμπί και ένας πύραυλος μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη περιοχή. Ας μην ξεχνάμε τις δυο πυρηνικές βόμβες στην Ιαπωνία κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πολεμική βιομηχανία φαίνεται να κυβερνά και να παίζει καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις των κρατών.

Βιολογικός πόλεμος Γενικά ως βιολογικός πόλεμος (biological warfare), ή μικροβιολογικός πόλεμος, χαρακτηρίζεται ο πόλεμος εκείνος κατά τον οποίο γίνεται χρήση ζώντων οργανισμών και ειδικότερα παθογόνων μικροοργανισμών ή παραγώγων αυτών όπως π.χ. έντομα, μικρόβια, καλλιέργειες με φονικούς ιούς και βακτήρια, προκειμένου να προκαλέσουν ασθένεια ή θάνατο ανυπεράσπιστων αμάχων πληθυσμών. Τα βιολογικά όπλα, κατατάσσονται μαζί με τα πυρηνικά και τα χημικά, στα όπλα μαζικής καταστροφής και στα μη συμβατικά μέσα πολέμου.

Ο Βιολογικός πόλεμος διακρίνεται σε τρία επίπεδα Ο Βιολογικός πόλεμος διακρίνεται σε τρία επίπεδα. Το πρώτο, είναι όταν μία πλευρά χρησιμοποιεί παθογόνους οργανισμούς, που δεν έχουν ως βασικό σκοπό το θάνατο, αλλά την εξασθένηση των γραμμών του αντιπάλου. Το δεύτερο επίπεδο είναι όταν χρησιμοποιούνται σε ένα ολόκληρο θέατρο επιχειρήσεων, π.χ. για γενοκτονία, όπως όταν οι Άγγλοι άποικοι στις ΗΠΑ έδωσαν κουβέρτες με ευλογιά στους Ινδιάνους. Εδώ χρησιμοποιούνται θανατηφόρες ασθένειες, αλλά υπάρχει τρόπος θεραπείας. Στο τρίτο επίπεδο εξαπολύονται μεταλλαγμένοι (οπλοποιοιμένοι) ιοί με συμβατά μέσα, όπως διηπειρωτικοί πύραυλοι, βόμβες..., που προκαλούν ασθένειες που δεν έχει ξαναντιμετωπίσει το ανθρώπινο είδος, και συνεπώς δεν υπάρχει θεραπεία.

Δυστυχώς σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, επανέρχεται απειλητικά ο κίνδυνος της μαζικής χρήσης βιολογικών όπλων εναντίον αθώων από τρομοκράτες. Το απίστευτο συνέβηκε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη, από αδίστακτους τρομοκράτες, οι οποίοι θανάτωσαν με τις πράξεις τους χιλιάδες αθώους και ανυποψίαστους ανθρώπους. Τι μπορεί να τους εμποδίσει να χρησιμοποιήσουν τα φοβερά μέσα μαζικής καταστροφής που είναι τα βιολογικά όπλα εάν αυτά περιέλθουν στα χέρια τους;

Υπάρχουν πολλά τέτοια βιολογικά όπλα τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθούν με διαφορετικούς τρόπους. Θεωρείται από τους ειδικούς ότι ο πιο επικίνδυνος τύπος πολέμου για την ανθρωπότητα είναι ο βιολογικός πόλεμος. Στην ουσία τα βιολογικά όπλα είναι ζωντανοί μικροοργανισμοί που μπορεί να είναι βακτηρίδια, ιοί, μύκητες ή τοξίνες. Μπορούν να προκαλέσουν πολλών ειδών επικίνδυνες θανατηφόρες ασθένειες όπως ο άνθραξ, η ευλογιά, η αλλαντίαση, η πανώλη, ο κίτρινος πυρετός. Δυστυχώς η πρόσφατη πρόοδος που έχει επιτευχθεί στη γενετική έχει επιτρέψει την δημιουργία νέων μεταλλαγμένων μορφών ορισμένων μικροοργανισμών που καθίστανται πολύ πιο επικίνδυνοι. Έχουν δημιουργηθεί σοβαρές ανησυχίες και φόβοι διεθνώς ότι οι τρομοκράτες μπορούν να διασπείρουν αποτελεσματικά στον ατμοσφαιρικό αέρα τέτοιου είδους μικρόβια. Αυτά μεταδίδονται εξαιρετικά εύκολα από άνθρωπο σε άνθρωπο και μπορούν να καταστρέψουν ανθρώπινους πληθυσμούς, ζώα και φυτά σε μικρό χρονικό διάστημα.

Για την διασπορά των όπλων αυτών μπορούν να χρησιμοποιηθούν αεροπλάνα, πύραυλοι και οβίδες. Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επιμολυνθούν τα φαγώσιμα και τα νερά. Η αποτελεσματική διασπορά των βιολογικών αυτών όπλων χρειάζεται ειδική τεχνογνωσία και δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τα βιολογικά όπως και τα χημικά όπλα έχουν ονομασθεί από τους ειδικούς "η ατομική βόμβα των φτωχών". Έχουν φοβερά μαζικά  καταστροφικά αποτελέσματα και προκαλούν φόβο στους στρατιωτικούς διότι προκαλούν οδυνηρούς θανάτους, είναι εύκολο για τον εχθρό ή τους τρομοκράτες να τα κρύψουν και είναι πολύ δύσκολη η άμυνα εναντίον τους.

Σύγχρονα όπλα

Είναι ένα σίγουρο μελλοντικό όπλο με πολύ καταστροφικές συνέπειες μόλις 25 γραμμάρια αντιύλης αρκούν για να καταστρέψουν όλη τη Γή.

Ειρήνη

Οι βίαιες πράξεις είναι περισσότερο ολέθριες και τρομακτικές και καταγράφονται με περισσότερο ζωηρά χρώματα στο συγκινησιακό κύκλωμα από ότι οι φυσικές καταστροφές. Σε αντίθεση με τα θύματα μιας φυσικής καταστροφής τα θύματα της βίας έχουν την αίσθηση ότι επιλέχθηκαν επίτηδες ως στόχοι της μοχθηρίας των θητών τους. Αυτό το γεγονός ανατρέπει τις αντιλήψεις περί αξιοπιστίας των ανθρώπων γύρω τους και κλονίζει την αίσθηση της σιγουριάς και της ασφάλειας στις διαπροσωπικές τους σχέσεις οι οποίες δεν κλονίζονται και δεν αμφισβητούνται στην περίπτωση μιας φυσικής καταστροφής. Οι ανθρώπινες βιαιότητες σφραγίζουν τη μνήμη των θυμάτων με μια αντίδραση που εκδηλώνεται με φόβο προς οποιονδήποτε. Άνθρωποι που έζησαν τη φρίκη του πολέμου έχουν αναμνήσεις τόσο ζωντανές και λεπτομερείς ακόμη και μετά από 30 η 40 χρόνια που έχουν τη δύναμη να προκαλέσουν τον ίδιο τρόμο που είχαν προκαλέσει τη στιγμή που συνέβησαν. Μια μελέτη που έγινε στους επιζήσαντες του ολοκαυτώματος το ένα τρίτο από αυτούς είπαν ότι μετά από 50 χρόνια συνεχίζουν να νοιώθουν γενικώς τρομαγμένοι, και τα τρία τέταρτα είπαν ότι εξακολουθούν να νοιώθουν αγωνία με πράγματα που τους θύμιζαν τους διωγμούς όπως για παράδειγμα μια στολή η ένα χτύπημα στην πόρτα. Περίπου το 60 τοις εκατό δήλωσαν ότι εξακολουθούν να σκέφτονται κάθε μέρα το ολοκαύτωμα ακόμη και μετά από μισό αιώνα.

Η εποχή μας είναι εμβαπτισμένη στον τεχνολογικό πόλεμο και στη βία Η εποχή μας είναι εμβαπτισμένη στον τεχνολογικό πόλεμο και στη βία. Επιστήμονες εργάζονται για να δημιουργήσουν όλο και πιό έξυπνα όπλα, έξυπνες βόμβες έτσι ώστε να μπορούν να παραλύουν ολόκληρες χώρες από μακριά χωρίς να χρειάζεται να πατήσουν το πόδι τους εκεί. Εφτασε η ώρα να σταματήσουμε να έχουμε αυτή την παθητική στάση και να αναλάβουμε τον έλεγχο της ζωής μας ο καθένας από μόνος του. Τι είναι εκείνο συντηρεί τους πολέμους; Το γεγονός ότι βασιζόμαστε σε οπισθοδρομικές αντιδράσεις στις οποίες βασίζονταν οι άνθρωποι από την απαρχή της ιστορίας. Η βία δεν είναι η ουσία της ανθρώπινης φύσης. Μπορεί να είναι έμφυτη αλλά αυτό συμβαίνει και με την αγάπη. Ο δρόμος για την ειρήνη είναι η αγάπη που εκδηλώνεται στην πράξη. Η βία δεν είναι ισχυρότερη από την αγάπη.

Η ανθρωπότητα έχει εξελιχθεί, μάθαμε να χρησιμοποιούμε τη λογική με ένα θριαμβευτικό τρόπο, κατανικήσαμε τις περισσότερες ασθένειες, εκθέσαμε τα σκοτεινά σημεία της ψυχής στο φως, μάθαμε σε βάθος τις λειτουργίες της φύσης, πήγαμε σε άλλους πλανήτες, ξεπεράσαμε δεισιδαιμονίες. Μήπως το επόμενο βήμα είναι να ξεπεράσουμε τον πόλεμο; Ο δρόμος για την ειρήνη είναι ο ίδιος που ακολούθησαν και όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις το συνειδησιακό άλμα. Ο πόλεμος είναι μια συνήθεια που έχει χαράξει στο μυαλό μας ένα βαθύ αυλάκι και μόλις φοβηθούμε ή θυμώσουμε έντονα η έννοια του πολέμου έρχεται με ένα φυσικό τρόπο γιατί νομίζουμε ότι είναι ο ευκολότερος δρόμος που μπορούμε να ακολουθήσουμε.

Αν ο καθένας από μας επιλέξει την ειρήνη πρώτα σε ατομικό επίπεδο αληθινά θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μία κρίσιμη μάζα που θα επηρεάσει θετικά κι άλλους ανθρώπους γύρω μας, όπως έλεγε και ο Γκάντι δεν υπάρχει δρόμος για την ειρήνη, η ειρήνη είναι ο δρόμος. Η ειρήνη δεν επιτυγχάνεται με τη βία, η ειρήνη έχει τη δική της δύναμη και το δικό της τρόπο να οργανώνει τα πράγματα, η αληθινή μας φύση και ο αληθινός μας σκοπός είναι να γίνουμε ένα κομμάτι της κοινότητας της ειρήνης και της σοφίας.

Για τη διαθεματική εργασία ευχαριστούμε τους: Ραυτόπουλος Μάριος Ευστρατίου Άννα Λαζάρου Κατερίνα Γεσίλγκιοζλου Κατιάννα Μαγκλάρα Λυδία Πουλοπούλου Χριστίνα Πατρινός Νικόλαος Γεωργόπουλος Δημήτρης Χαλάτσης Νίκος Τριγκάκης Αλέξανδρος Φελεσάκης Γιάννης

http://www.youtube.com/watch?v=l3-Ataey8_4&feature=related