Leading for value

I. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η διαμόρφωση στρατηγικής δεν είναι ζήτημα κάποιων συγκεκριμένων βημάτων αλλά κυρίως τακτοποίησης και οργάνωσης γνώσεων και πληροφοριών.Καθετί στη ζωή και τη δράση της επιχείρησης πρέπει να γίνεται με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο. ΙΙ.ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ,ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ,ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Η στρατηγική μπορεί να θεωρηθεί ως μια πορεία, ως ένα πρότυπο με την έννοια της πειθαρχίας σε κάποια συμπεριφορά μέσα στο χώρο και στο χρόνο.Άλλο όμως επιδιώκει η επιχείρηση και άλλο τελικά πραγματοποιείται λόγω πολυπλοκότητας στη ζωή και τη δράση των επιχειρήσεων.Παράλληλα υπάρχουν και άλλες κινήσεις και γεγονότα που δημιουργούν ένα συμπληρωματικό ρεύμα, μια ομπρέλα στρατηγικών της επιχείρησης (Mintzberg 1994).O συνδυασμός των θεμάτων στρατηγικής και θεμάτων τακτικής της επιχείρησης δημιουργεί ένα ευρύτερο σύνολο κινήσεων που ονομάζεται στρατηγικός σχεδιασμός. 10.ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

Συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργείται ευνοϊκό κλίμα για την ανάπτυξη στρατηγικών προγραμμάτων: Η ηγεσία με όραμα Το μέγεθος της επιχείρησης Η σταθερότητα του περιβάλλοντος Η ωριμότητα του κλάδου Οι επενδύσεις Η γεωγραφική κατανομή δραστηριοτήτων ΙΙΙ. ΤΟ ΕΥΝΟΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΓΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΙV. H ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ Ο κύκλος είσοδος-έξοδος σε ένα σύστημα Ο κύκλος επίλυση προβλημάτων και λήψη αποφάσεων

V. H ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ( Α΄)

Στρατηγική, οργανωτική δομή, αβεβαιότητα

VΙ. H ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ( Β΄)

VΙΙ. H ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ( Γ΄)

Η ανάλυση χάσματος (gap analysis) Η ανάλυση αυτή ως μέσο διερεύνησης των πολιτικών και της στρατηγικής της επιχείρησης έχει αποκτήσει εγκυρότητα και χρησιμοποιείται με καλά αποτελέσματα.Εξετάζει κατά πόσον υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ των αρχικών επιδιώξεων της επιχείρησης και των αποτελεσμάτων της. Η αμείλικτη διάσταση του χρόνου Ο χρόνος δρα άλλοτε ως περιοριστικός παράγοντας, όταν ορισμένα πράγματα πρέπει να γίνουν μέσα σε ορισμένα χρονικά περιθώρια και άλλοτε ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, όταν πολλές επιχειρηματικές κινήσεις γίνονται ταχύτερα από εκείνες των ανταγωνιστών της.

VΙΙΙ. H ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ( Δ΄)

Βασικοί τύποι ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος είναι οι επιλογές χαμηλού κόστους και διαφοροποίησης. Η ηγεσία κόστους σημαίνει ότι μια επιχείρηση αποφασίζει ότι έχει δυνατότητα παραγωγής με το μικρότερο κόστος είτε γιατί έχει δυνατότητες οικονομίας κλίμακας είτε γιατί μπορεί να επιτύχει κάποιους άλλους συνδυασμούς που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα. Η διαφοροποίηση των προϊόντων ή των υπηρεσιών σημαίνει ότι η επιχείρηση επιδιώκει να είναι μοναδική στην αγορά σε σχέση με τα κύρια χαρακτηριστικά και τα γνωρίσματά τους. Οι δύο αυτές στρατηγικές μπορούν να συνδυαστούν. Βασικές στρατηγικές επιλογές ανταγωνισμού

Mην λησμονείτε τα ανταγωνιστικά παίγνια Τέσσερις κανόνες οι οποίες αναφέρονται σε ανταγωνιστικές καταστάσεις – παίγνια: Οι κινήσεις σε ένα παίγνιο είναι ακολουθητικές (sequential) ή ταυτόχρονες, έτσι προχωράει κανείς προς τα εμπρός σκεφτόμενος και προς τα πίσω. Εάν υπάρχει μια κυρίαρχη στρατηγική κίνηση, αυτή πρέπει να έχει προτεραιότητα. Εάν υπάρχουν κυριαρχούμενες κινήσεις, πρέπει να παραληφθούν. Ενδιαφέρει το σημείο ισορροπίας, δηλαδή ένα ζεύγος στρατηγικών κινήσεων όπου η κάθε κίνηση της επιχείρησης είναι η καλύτερη απάντηση στην κίνηση της άλλης επιχείρησης.

ΙΧ. H ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ (Ε΄)

Το επιχειρησιακό σχέδιο Αποτελεί το πιο ουσιαστικό και συγκεκριμένο μέρος μιας υπάρχουσας ή μελλοντικής επιχειρηματικής δραστηριότητας Σκοπό έχει: Να δώσει μια καθαρή περιγραφή της επιχειρηματικής πρότασης με αριθμητικά στοιχεία. Να προσφέρει επιχειρήματα ώστε η πρόταση να γίνει πειστική Έμμεσα και με σχετική επιχειρηματολογία να εξασφαλίζει τη συναίνεση των επενδυτών και άλλων ενδιαφερομένων.

Χ. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΩΣ ΔΙΑΡΚΕΣ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ; Στρατηγική είναι οι πολύ συγκεκριμένες επιλογές και αποφάσεις που κάθε εταιρεία καλείται να λάβει εξαρχής και που αφορούν ζητήματα όπως ποιο κοινό αποτελεί το στόχο και ποιο όχι, τι προϊόντα και υπηρεσίες θα παράγει και με ποιους τρόπους θα διασφαλιστεί η μέγιστη κερδοφορία (Κ.Μαρκίδης). «Οι επιχειρήσεις χρειάζονται ευελιξία» υποστηρίζουν πολλοί managers. Η ευελιξία προϋποθέτει τρεις βασικές παραμέτρους: Ένα προειδοποιητικό σύστημα που ενημερώνει για τα επερχόμενα γεγονότα, θετικά ή αρνητικά. Την καλλιέργεια νοοτροπίας που επιτρέπει την προσαρμογή σε μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα, δηλαδή την προθυμία αποδοχής της αλλαγής. Την ετοιμότητα για την αλλαγή, που προϋποθέτει τα κατάλληλα μέσα και τις ανάλογες ικανότητες.

Η καλύτερη πρακτική δεν είναι η καλύτερη στρατηγική Οι στρατηγικές αποφάσεις μιας επιχείρησης σχετίζονται με τρία μεγάλα ζητήματα: Τα χαρακτηριστικά του προϊόντος, τις τιμές και τις ευκαιρίες – προοπτικές της αγοράς Πολλές επιχειρήσεις τείνουν να ακολουθούν την καλύτερη επιχειρηματική πρακτική (benchmarking). Το benchmarking ως μέτρηση και εφαρμογή των περισσότερο επιτυχημένων επιχειρηματικών πρακτικών σε έναν κλάδο είναι ένα αποτελεσματικό και καθιερωμένο εργαλείο για την αύξηση της αποτελεσματικότητας, της παραγωγικότητας και των κερδών και μπορεί να βοηθήσει νέες ή παλιές επιχειρήσεις στα δύο πρώτα ζητήματα αλλά όχι στο τρίτο στο οποίο πρέπει να διαφοροποιούνται διότι μπορεί να οδηγηθούν όλες σε μείωση των περιθωρίων κέρδους και συρρίκνωση της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας. Το follow the leader πάντως είναι επικίνδυνο !