Αναφορικές προτάσεις Οι αναφορικές προτάσεις αναφέρονται σε όρο άλλης πρότασης που υπάρχει ή εννοείται
Εισαγωγή Αναφορικές αντωνυμίες (ὅς, ἥ, ὅ=ο οποίος, η οποία, το οποίο, ὅστις, ἥτις, ὅ,τι=όποιος, όποια, όποιο, ὅσπερ, ἥπερ, ὅπερ=ο οποίος ακριβώς, ὅσος, ὁποῖος κ.ά.) Αναφορικά επιρρήματα (ὡς, ὅπως, ὥσπερ, οὗ, ὅπου, ὅπῃ κ.ά.)
Α. Αναφορικές ονοματικές Εισαγωγή: συνήθως με αναφορικές αντωνυμίες. Εκφορά: με όλες τις εγκλίσεις των δευτερευουσών προτάσεων. Λειτουργία/ρόλος: Υποκείμενα, Αντικείμενα, Προσδιορισμοί («Προσδιοριστικές»), δηλαδή ομοιόπτωτοι-ετερόπτωτοι.
Β. Αναφορικές επιρρηματικές Εκφράζουν επιρρηματική σχέση (τόπο, τρόπο και σύγκριση («παραβολικές»), αιτία, σκοπό, αποτέλεσμα-συμπέρασμα, υπόθεση,). Εισαγωγή: αναφορικές αντωνυμίες και επιρρήματα. Εκφορά: με όλες τις εγκλίσεις των δευτερευουσών προτάσεων. Λειτουργία/ρόλος: επιρρηματικοί προσδιορισμοί αναλόγως προς την επιρρηματική σχέση που εκφράζουν – αλλά παράλληλα αναφέρονται και σε κάποιον όρο άλλης πρότασης που υπάρχει ή εννοείται.
Εφαρμογή 1 Ἐβουλόμην ἰσχύειν τοὺς νόμους οὕς ἐνομοθέτησεν ὁ Σόλων. Προσδιοριστική Ὅστις ζῆν ἐπιθυμεῖ, πειράσθω νικᾶν. Υποκείμενο Ὅ σὺ μισεῖς, μὴ ποιήσῃς. Αντικείμενο Οὗτός ἐστιν ὅς ψεύδεται. Κατηγορούμενο Τόδ’ ἐστι τὸ στρατόπεδον ὅ κατεκαύθη ὑπὸ τῶν πολεμίων. Βούλομαι λαβεῖν τι ὧν ἔχεις. Ετερόπτωτος προσδιορισμός
Εφαρμογή 2 Τὴν μητέρα ἐμακάριζον οἵων τέκνων ἔτυχεν. Αιτιολογική Μάρτυρας πεπόρισται (=έφερε) οἵ μαρτυρήσονται αὐτῷ. Τελική Οὐδεὶς ἦν οὕτω φαῦλος ὅς οὐκ ἄν ἔπραττε ταῦτα. Συμπερασματική Οἱ τύραννοι ἀποκτείνουσιν ὅν ἄν βούλωνται. Υποθετική