ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΝΗΛΙΚΩΝ o xristos ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΕΑΡΙΝΟ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ 2007 ΕΑΡΙΝΟ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ 2007

Κυριακή, 21 Ιανουαρίου 2007 Η ανθρώπινη φύση του Χριστού (α’ μέρος)

Το πρόσωπο του Χριστού Μπορούμε να συνοψίσουμε τη βιβλική διδασκαλία για το πρόσωπο του Χριστού ως εξής: Ο Ιησούς Χριστός ήταν πλήρως Θεός και πλήρως άνθρωπος σε ένα πρόσωπο και θα είναι έτσι στην αιωνιότητα. Σε αυτό και στο επόμενο μάθημα θα προχωρήσουμε να εξετάσουμε τη βιβλική διδασκαλία για την ανθρώπινη φύση του Χριστού και στη συνέχεια για τη θεϊκή φύση του.

Α. Η παρθενική γέννηση

Η παρθενική γέννησή Του «Του δε Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ήτο. Αφού ηρραβωνίσθη η μήτηρ αυτού Μαρία μετά του Ιωσήφ, πριν συνέλθωσιν, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου […] Ενώ δε αυτός διελογίσθη ταύτα, ιδού, άγγελος Κυρίου εφάνη κατ' όναρ εις αυτόν, λέγων· Ιωσήφ, υιέ του Δαβίδ, μη φοβηθής να παραλάβης Μαριάμ την γυναίκα σου· διότι το εν αυτή γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Αγίου.». Ματθ. α’ 18, 20

Η παρθενική γέννησή Του «Και αποκριθείς ο άγγελος είπε προς αυτήν· Πνεύμα Άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· διά τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον θέλει ονομασθή Υιός Θεού..». Λουκ. α’ 35

Η σημασία της παρθενικής γέννησης 1.Δείχνει ότι η σωτηρία πρέπει να έρθει από τον Θεό χωρίς την ανθρώπινη προσπάθεια. 2.Μας βοηθά να καταλάβουμε καλύτερα την ένωση των δύο φύσεων σε ένα πρόσωπο. Αν ο Χριστός είχε δύο ανθρώπινους γονείς, δεν θα δεχόμασταν εύκολα τη θεϊκή του φύση. 3.Χάρη στην παρθενική γέννηση ο Χριστός δεν κληρονομεί την προπατορική αμαρτία. Εν μέρει σπάζει η αλυσίδα της συγγενικής γραμμής του Αδάμ. Ερώτηση: Δεν θα μπορούσε ο Χριστός να κληρονομήσει την προπατορική αμαρτία μόνο από τη μητέρα του;

Β. Ο Ιησούς είχε ανθρώπινο σώμα

Ο Ιησούς είχε ανθρώπινο σώμα «και εγέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και κατέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη». Λουκ. β’ 7 «Το δε παιδίον ηύξανε και εδυναμούτο κατά το πνεύμα πληρούμενον σοφίας, και χάρις Θεού ήτο επ' αυτό […] Και ο Ιησούς προέκοπτεν εις σοφίαν και ηλικίαν και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις..» Λουκ. β’ 40, 52.

Ο Ιησούς είχε ανθρώπινο σώμα Κουράστηκε (Ιωάν. δ’ 6) Δίψασε (Ιωάν. ιθ’ 28) Πείνασε (Ματθ. δ’ 2) Αισθάνθηκε να τον εγκαταλείπουν οι φυσικές του δυνάμεις (Λουκ. κγ’ 26) Πέθανε (Λουκ. κγ’ 46)

Ο Ιησούς αναστήθηκε με νέο σώμα Αναστήθηκε με νέο σώμα, που δεν υπόκειτο σε αδυναμία, αρρώστια και θάνατο. «ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα.». «Οι δε έδωκαν εις αυτόν μέρος οπτού ιχθύος και από κηρήθραν μέλιτος. Και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν». Λουκ. κδ’ 39, 42-43

Ο Ιησούς αναλήφθηκε με το νέο σώμα «Και έφερεν αυτούς έξω έως εις Βηθανίαν, και υψώσας τας χείρας αυτού ευλόγησεν αυτούς. Και ενώ ευλόγει αυτούς, απεχωρίσθη απ' αυτών και ανεφέρετο εις τον ουρανόν». Λουκ. κδ’ «Και αφού είπε ταύτα, βλεπόντων αυτών ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών». Πράξ. α’ 9

Γ. Ο Ιησούς είχε ανθρώπινο πνεύμα

Ο Ιησούς είχε ανθρώπινο νου «Το δε παιδίον ηύξανε και εδυναμούτο κατά το πνεύμα πληρούμενον σοφίας, και χάρις Θεού ήτο επ' αυτό […] Και ο Ιησούς προέκοπτεν εις σοφίαν και ηλικίαν και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις..» Λουκ. β’ 40, 52 «καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ' όσων έπαθε» Εβρ. ε’ 8

Ο Ιησούς είχε ανθρώπινο νου «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι οι εν ουρανώ, ουδέ ο Υιός, ειμή ο Πατήρ». Μαρκ. ιγ’ 32

Ο Ιησούς είχε ανθρώπινη ψυχή «Τώρα η ψυχή μου είναι τεταραγμένη· και τι να είπω;» Ιωάν. ιβ’ 27 «Αφού είπε ταύτα ο Ιησούς, εταράχθη την ψυχήν και εμαρτύρησε και είπεν· Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι εις εξ υμών θέλει με παραδώσει». Ιωάν. ιγ’ 21 «Τότε λέγει προς αυτούς· Περίλυπος είναι η ψυχή μου έως θανάτου· μείνατε εδώ και αγρυπνείτε μετ' εμού». Ματθ. κς’ 38

Ο Ιησούς είχε ανθρώπινη ψυχή «Εδάκρυσεν ο Ιησούς». Ιωάν. ια’ 35 «Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού» Εβρ. ε’ 7

Οι άνθρωποι τον έβλεπαν ως άνθρωπο «Πόθεν εις τούτον η σοφία αύτη και αι δυνάμεις; δεν είναι ούτος ο υιός του τέκτονος; η μήτηρ αυτού δεν λέγεται Μαριάμ, και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας; και αι αδελφαί αυτού δεν είναι πάσαι παρ' ημίν; πόθεν λοιπόν εις τούτον ταύτα πάντα;» Ματθ. ιγ’ «Διότι ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν». Ιωάν. ζ’ 5

Δ. Αιρέσεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση του Χριστού

Η αίρεση του γνωστικισμού Ήδη την εποχή των αποστόλων υπήρχαν αιρετικές διδασκαλίες που αρνούνταν ότι ο Χριστός ήταν πράγματι άνθρωπος. «Εκ τούτου γνωρίζετε το Πνεύμα του Θεού· παν πνεύμα, το οποίον ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, είναι εκ του Θεού· και παν πνεύμα, το οποίον δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, δεν είναι εκ του Θεού· και τούτο είναι το πνεύμα του αντιχρίστου, το οποίον ηκούσατε ότι έρχεται, και τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω». Α’ Ιωάν. δ’ 2-3

Η αίρεση του γνωστικισμού Το φιλοσοφικό υπόβαθρο της αίρεσης του γνωστικισμού: Πίστευαν ότι η ύλη είναι κακή, και ως εκ τούτου ποτέ δεν θα μπορούσε ο Υιός του Θεού να λάβει πραγματικό ανθρώπινο σώμα. Δοκητισμός: Η αιρετική διδασκαλία ότι ο Ιησούς δεν είχε πραγματικά ανθρώίνη φύση, αλλά μόνο φαινόταν ότι ήταν άνθρωπος. Συνεπώς ούτε η Σταύρωση ήταν πραγματική. Προέρχεται από το ρήμα «δοκέω=φαίνομαι». Ερμήνευαν συμβολικά το «Ο Λόγος σαρξ εγένετο».

Η αίρεση του Απολλινάριου Ο Απολλινάριος (επίσκοπος Λαοδικεία το 361 μ.Χ.) δεχόταν ότι ο Ιησούς είχε ανθρώπινο σώμα, αλλά δεν δεχόταν ότι είχε ανθρώπινο πνεύμα ή ψυχή. Θεωρούσε ότι στη θέση του ανθρώπινου πνεύματος βρισκόταν η θεϊκή του φύση.

Προσευχή και περισυλλογή Δοξάζουμε τον Θεό, γιατί ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανέλαβε πράγματι ανθρώπων φύση, για να μας λυτρώσει.

Βιβλιογραφία Grudem, Systematic Theology, κεφ. 26