ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

«4-7 ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ύδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· δός μοι πιεῖν. 4-8 οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. 4-9 λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ ᾿Ιουδαῖος ὢν παρ᾿ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις.» Ιωάν. δ΄ 7-9

Τότε, η Σαμαρείτιδα γύρισε και τον κοίταξε Τότε, η Σαμαρείτιδα γύρισε και τον κοίταξε. Καί όταν συνάντησε τη ματιά του, κατάλαβε. Η ματιά και το κάλεσμα είναι του Χριστού, όμως ο τρόπος της ταπείνωσης, του σεβασμού και της διακονίας είναι ο τρόπος της Εκκλησίας.

Απόφαση αριθ. 1983/2006/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με το Ευρωπαϊκό Έτος Διαπολιτισμικού Διαλόγου 2008.

O στόχος αυτός προβάλλεται ως ένα ακόμη κίνητρο και μέσο για τον σχεδιασμό μιας μακροπρόθεσμης, συστηματικής, συγκροτημένης και δυναμικής πολιτικής για την παγίωση του διαπολιτισμικού διαλόγου, ως ιδέας, ως αξίας και ως πράξης, στην καθημερινή, συλλογική και ιδιωτική, ζωή της κυπριακής κοινωνίας. 

Πρωταρχικός στόχος της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης: η ανάκτηση των ικανοτήτων που συμβάλλουν στην εποικοδομητική συμβίωση μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό κοινωνικό ιστό. Φέρνει μαζί της όχι μόνο την αποδοχή και το σεβασμό του διαφορετικού, αλλά επίσης, την αναγνώριση της πολιτισμικής τους ταυτότητας, μέσα από μια καθημερινή προσπάθεια διαλόγου, κατανόησης και συνεργασίας. Virtual School, The sciences of Education Online, τόμος 3, τεύχος 2

Η διαπολιτισμική εκπαίδευση παραπέμπει στην πολιτισμική ετερότητα, είτε πρόκειται για ετερότητα διακρατική είτε για πολιτισμική πολλαπλότητα εντός των τειχών, εντός δηλαδή του υποτιθέμενα πολιτισμικά ομοιογενούς έθνους-κράτους. Στόχος της είναι να ληφθεί με θετικό αλλά και εμπλουτιστικό τρόπο υπόψη η γλωσσική και πολιτισμική ποικιλία των σχολικών τάξεων.

Τελικά, ξεφεύγοντας από το τρίπτυχο αφομοίωση -ένταξη -πολιτισμικός πλουραλισμός, εντοπίζεται μια θεωρητική στροφή από την πολιτισμική στην κοινωνική διάσταση, και στο δικαίωμα στη διαφορά.

   Διαπολιτισμική εκπαίδευση σημαίνει εναντίωση μέσα από την καθημερινή παιδαγωγική πρακτική σε κάθε είδους διάκριση, είτε αυτή είναι κοινωνική, πολιτισμική, φύλου, γλωσσική ή θρησκευτική. Σε κάθε είδους στερεοτυπική ιεράρχηση του διαφορετικού.

Η Διαπολιτισμική Εκπαίδευση «αγκαλιάζει» τόσο όλες τις ομάδες μαθητών που είναι ευπαθείς στον εκπαιδευτικό αποκλεισμό όσο και το γηγενή μαθητικό πληθυσμό. Συνακόλουθα, η Διαπολιτισμική Εκπαίδευση ως εκπαιδευτικός προσανατολισμός δεν έχει χαρακτήρα αφομοιωτικό αλλά συνιστά ένα «άνοιγμα» της εκπαιδευτικής διαδικασίας που οφείλει να διατρέχει όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και τα γνωστικά αντικείμενα.

Η γνώση, η αποδοχή και ο σεβασμός του διαφορετικού Βασικοί στόχοι της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης είναι οι ακόλουθοι: Η γνώση, η αποδοχή και ο σεβασμός του διαφορετικού Η αλληλοκατανόηση και ο διάλογος μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών Η κατάργηση στερεοτύπων και προκαταλήψεων Η ισότιμη και δημιουργική συνύπαρξη σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία. 

"Διαπολιτισμική εκπαίδευση σημαίνει εναντίωση μέσα από την καθημερινή παιδαγωγική πρακτική σε κάθε είδους διάκριση, σε κάθε είδους στερεοτυπική ιεράρχηση του διαφορετικού..."

Η πλήρης και οριστική εμπέδωση της ανοχής και του σεβασμού για τον «Άλλο» και για το διαφορετικό, της επιθυμίας για γνωριμία, συνομιλία και αλληλεπίδραση μαζί του. Αξίες όπως η ίση συμμετοχή όλων στην πολιτιστική ζωή και ο σεβασμός του δικαιώματος έκφρασης των μειονοτήτων έχουν κεντρική θέση στον νέο ευρωπαϊκό πολιτισμό. 

Ο διαπολιτισμικός διάλογος είναι αναγκαίος όταν οι άνθρωποι συγχρωτίζονται, ακόμη και σε συνθήκες βίας και επιβολής. Στη σημερινή ιστορική συγκυρία, έχει γίνει αντιληπτό ότι η συστηματική καλλιέργειά του μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην αντιμετώπιση κρίσιμων πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων σε διεθνές, περιφερειακό, εθνικό και τοπικό επίπεδο. 

Ο διαπολιτισμικός διάλογος είναι η διαρκής επικοινωνία με τον «άλλο», η διαρκής παραδοχή και αποδοχή της ύπαρξης του «διαφορετικού», η διαρκής και καθολικά παρούσα δυνατότητα γνωριμίας του «άλλου» και επιρροής από το «διαφορετικό».  

Ο φόβος, η δυσπιστία και η καχυποψία, απέναντι στον «άλλο» και στο «διαφορετικό» είναι αισθήματα συχνά αυθόρμητα, έντονα και δύσκολο να ανατραπούν. Η σύνδεση των αισθημάτων αυτών με κοινωνικά προβλήματα όπως η εγκληματικότητα και η ανεργία είναι καταλυτική. Αξίζει να μεταδώσουμε μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών ότι το «διαφορετικό» δεν είναι εξ ορισμού απορριπτέο και δεν απειλεί τη δική μας «ταυτότητα». 

«4-7 ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ύδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· δός μοι πιεῖν. 4-8 οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. 4-9 λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ ᾿Ιουδαῖος ὢν παρ᾿ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις.» Ιωάν. δ΄ 7-9

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας Ελιάνα Χατζηιωάννου