Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος

Αιτίες και αφορμές του Ελληνοιταλικού Πολέμου 1940-1941 Εξιστορεί βάσει των επίσημων στοιχείων, τόσο την ειλικρινή, ευθεία και έντιμη στάση της τότε Ελληνικής Κυβέρνησης προς αποφυγή του πολέμου με την Ιταλία όσο και την προκλητική στάση της Ιταλικής Κυβέρνησης, της οποίας μόνιμη επιδίωξη ήταν η εύρεση αφορμών κήρυξης πολέμου για να αυξήσει το ζωτικό της χώρο. Τέλος , εξερευνώνται ιδιαίτερα και οι επικρατούσες στρατιωτικές και πολιτικές συνθήκες της άνοιξης του 1939 και του έτους 1940.

Η Ιταλική εισβολή Αναφέρεται στην ιταλική εισβολή στην Ελλάδα το 1940 και κυρίως στην περίοδο (δεκαεπτά ημέρες) των αιφνιδιαστικών ιταλικών επιθετικών επιχειρήσεων. Εξιστορεί επίσης την επιτυχημένη ελληνική άμυνα, που κατόρθωσε – παρά τη δεινή θέση των αμυνόμενων τμημάτων- να ανακόψει την ιταλική επίθεση, ώστε να δοθεί χρόνος για την ανασύνταξη των ελληνικών δυνάμεων και την ετοιμασία τους για απόρριψη του εισβολέα από το εθνικό έδαφος αλλά και την καταδίωξή του στα βουνά της βόρειας Ηπείρου.

Η Ελληνική αντεπίθεση 1940-1941 Εξιστορεί τα γεγονότα από τις 14 Νοεμβρίου 1940 μέχρι τις 6 Ιανουαρίου 1941 τη μεγαλειώδη δηλαδή προσπάθεια των ελληνικών στρατευμάτων, τα οποία αντεπιτιθέμενα σε ολόκληρο το μέτωπο κατόρθωσαν όχι μόνο να εκδιώξουν τον εισβολέα από το εθνικό έδαφος αλλά και εισδύσουν σε βάθος από 30 έως και 80 χιλιόμετρα στο έδαφος της Βορείου Ηπείρου.

Χειμερινές επιχειρήσεις – Ιταλική επίθεση, Μάρτιος 1941 Η εξιστόρηση των γεγονότων κατά την περίοδο από 7 Ιανουαρίου έως 26 Μαρτίου 1941. Περιλαμβάνει τρείς φάσεις: Τις επιθετικές επιχειρήσεις του Β’ Σώματος Στρατού(Ιανουάριος 1941), την Ιταλική επίθεση κατά της Κλεισούρας(τέλη Ιανουαρίου 1941) και την Ιταλική «Εαρινή» επίθεση(Μάρτιος 1941).

Η Μάχη της Κρήτης Εξιστορεί την τελευταία φάση των επιχειρήσεων σε ελεύθερο ελληνικό έδαφος. Την περίοδο αυτή ολόκληρη η ηπειρωτική Ελλάδα είχε καταληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα. Οι ελληνικές μονάδες, που έλαβαν μέρος στη μάχη της Κρήτης, ήταν μονάδες πρόχειρα συγκροτηθείς και απειροπόλεμες. Αυτές οι ελλείψεις όμως αναπλήρωσε η αποφασιστικότητα και ο ηρωισμός τους, η μοναδική στα χρονικά αρωγή των εμπειροπόλεμων κατοίκων του νησιού αλλά και οι συμμαχικές βρετανικές αυστραλιανές και νεοζηλανδικές μονάδες.

Η Εμπλοκή της Ελλάδας Η Αγγλία κυρίως επιδιώκει να αυξήσει την πολεμική και οικονομική επιρροή της στην Ευρώπη. Από την άλλη, η ταπείνωση της Γερμανίας οδηγεί στην έξαρση του Γερμανικού Εθνικισμού που ενισχύεται με την άνοδο στην εξουσία του Χίτλερ το 1933. Το 1936 συμμαχεί με τη φασιστική Ιταλία. Η συμμαχία είναι γνωστή ως «άξονας Βερολίνου- Ρώμης». Ο Χίτλερ θεωρεί τη Γαλλία θανάσιμο εχθρό, οχυρώνει τα γαλλογερμανικά σύνορα, ενσωματώνει την Αυστρία(1938) στο γερμανικό κράτος, καταλαμβάνει την Τσεχοσλοβακία(1939 και υπογράφει με την Σοβιετική Ένωση «σύμφωνο μη επίθεσης» (23 Αυγούστου 1939). Την 1η Σεπτεμβρίου 1939 εισβάλλει στην Πολωνία. Η εισβολή στην Πολωνία αποτελεί και την αφορμή του Πολέμου. Στις 3 Σεπτεμβρίου οι συμμαχικές χώρες της Πολωνίας, Αγγλία και Γαλλία κηρύσσουν τον πόλεμο εναντίον της Γερμανίας. Στο πλευρό τους είναι η Νέα Ζηλανδία, η Αυστραλία και ο Καναδάς. Το καλοκαίρι του 1940 μπαίνει και η Ιταλία στον πόλεμο. Έχοντας στόχο τη διώρυγα του Σουέζ στρέφεται εναντίον των Βρετανικών δυνάμεων της Αιγύπτου. Στα πλαίσια αυτής της επιχείρησης στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα δίνει στο ?Μεταξά τελεσίγραφο, με το οποίο ζητούσε να επιτραπεί στον ιταλικό στρατό να μπει στην Ελλάδα και να καταλάβει στρατηγικές θέσεις. Η απάντηση έπρεπε να δοθεί ως τις 6 το πρωί της ίδιας νύχτας. Ο Μεταξάς εκφράζοντας τη θέληση του Ελληνικού λαού απέρριψε το τελεσίγραφο. Πριν τη λήξη της προθεσμίας άρχισε η Ιταλική επίθεση στα Ελληνοαλβανικά σύνορα.

Η Αγγλία βλέποντας τις γερμανικές προθέσεις, αναγκάζεται να αναλάβει πρωτοβουλίες στην Ελλάδα. Η επέμβαση των Γερμανών στα Βαλκάνια συμφέρει στην Αγγλία γιατί θα οδηγούσε σε φθορά των Γερμανικών δυνάμεων και η χώρα δε θα πιεζόταν από τους από τους Γερμανούς. Ύστερα δεν επιθυμούσε το τέλος του Ελληνοιταλικού πολέμου γιατί οι Ιταλικές δυνάμεις ως προς το έμψυχο και πολεμικό υλικό δεσμεύονταν σ’ αυτόν τον πόλεμο και η Ιταλία δεν μπορούσε να διαθέσει δυνάμεις στην Βόρεια Αφρική. Από την άλλη η λήξη του Ελληνοιταλικού πολέμου θα ανάγκαζε τους τους Άγγλους να αποσύρουν τα στρατεύματα από την Ελλάδα, αφού η παρουσία τους αφορούσε αποκλειστικά την Ιταλική επίθεση στην Ελλάδα. Η πολιτική του Μεταξά όμως ήταν: η συμμαχία με τους Άγγλους καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου και συνεργασία μετά τη λήξη του πολέμου. Ύστερα απ’ αυτές τις εξελίξεις Η Γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδος πραγματοποιείται στις 5:15 το πρωί στις 6 Απριλίου 1941. Σκοπός της Γερμανικής επίθεσης η εκδίωξη των Άγγλων από την Ελλάδα. Στις 27 Απριλίου 1941 το πρωί τα πρώτα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στην πρωτεύουσα και στην Ακρόπολη υψώνεται η Γερμανική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό.

Η πείνα στην Ελλάδα την Κατοχή Ο επισιτισμός της Ελλάδος αποτελούσε ανέκαθεν ένα από τα σημαντικότερα προβλήματά. Η φύση του ελληνικού εδάφους και οι κλιματολογικές συνθήκες ευνοούσαν την παραγωγή βιομηχανικών γεωργικών προϊόντων ή γεωργικών προϊόντων πολυτελούς επισιτισμού τα οποία ήταν και είναι εξαιρετικά ευπρόσβλητα στην περίπτωση διεθνών κρίσεων. Αυτά ανταλλάσσονταν με τρόφιμα πρώτης ανάγκης και ο όγκος των ανταλλαγών αυτών κατείχε σημαντική θέση στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας. Η Ελλάδα εξήγε καπνό, σταφίδα, κρασί, λάδι, σύκα, κ.ά. και εισήγε σιτηρά, κρέας και άλλα ζωοκομικά προϊόντα, ζάχαρη, ρύζι κ.ά. Πριν από τον πόλεμο η Ελλάδα δεν είχε αυτάρκεια σε τρόφιμα και επομένως, για να διατηρηθεί το επίπεδο διατροφής του λαού, ήταν απαραίτητος ο συμπληρωματικός εφοδιασμός της από το εξωτερικό. Παρ’ όλα αυτά και η αυξανόμενη παραγωγή δεν ήταν αρκετή για να θρέψει ολόκληρο το ελληνικό πληθυσμό και να εξασφαλίζει την αυτάρκεια της χώρας σε τρόφιμα και οι εισαγωγές αγαθών εξακολουθούν να είναι αναγκαίες. Στην υπόλοιπη Ελλάδα υπήρχε ουσιαστικά γεγονότα γερμανική διοίκηση αφού η ιταλική υπάκουε στις εντολές των Γερμανών. Και οι δύο κατακτητές πάντως φέρθηκαν στους Έλληνες με την ίδια και μεγαλύτερη σκληρότητα από αυτήν των Βουλγάρων, αν και οι Ιταλοί πολλές φορές υπήρξαν πιο ανεκτικοί. Χαρακτηριστικό, πάντως, και των τριών ήταν η αλόγιστη και χωρίς όρια εκμετάλλευση του ελληνικού πλούτου και η αδιαφορία για την απογύμνωση και την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας. Ολόκληρη η σοδειά κατασχέθηκε ως λεία πολέμου ή αγοράστηκε σε πολύ χαμηλές τιμές και μεταφέρθηκε στη Γερμανία. Όλα τα πολύτιμα για τις εξαγωγές αποθέματα σε λάδι, σταφίδα, καπνό, σύκα και ελιές κατασχέθηκαν με σκοπό πολλά από αυτά να θρέψουν τον γερμανικό στρατό της Βόρειας Αφρικής.

Ακόμη και το ελληνικό νερό στάλθηκε σ’ αυτή την περιοχή Ακόμη και το ελληνικό νερό στάλθηκε σ’ αυτή την περιοχή. Μέχρι και εργοστάσια τροφίμων ίδρυσαν οι Γερμανοί, για να κονσερβοποιούν τα ελληνικά προϊόντα να τα στέλνουν στην πατρίδα τους. Όσον αφορά τις επιτάξεις, χαρακτήριζαν την ύπαρξη και των ελάχιστων ιδιωτικών αποθεμάτων ως λαθρεμπόριο πολέμου και έτσι όλοι έσπευδαν τρομοκρατημένοι να παραδώσουν ότι είχαν στην κατοχή τους ακόμη και φάρμακα. Συχνά επιβάλλοντα ομαδικές ποινές των κατοίκων σε τρόφιμα, ενώ πολλές ήταν και οι επιτάξεις ζώων. Εκτός των άλλων, οι Έλληνες ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν το κόστος κατοχής, δηλαδή την κάλυψη όλων των αναγκών των κατακτητών με το ελληνικό προϊόν. Ο πόλεμος του 1940-1941 είχε ήδη δημιουργήσει ένα τεράστιο έλλειμμα της τάξεως των 4.563.000.000 δραχμών το 1941 και 7.516.000.000 δραχμών το 1941. Αυτή τη χρόνια το κόστος κατοχής είναι τετραπλάσιο από τα προβλεπόμενα έσοδα. Πρώτον, με το πληθωρισμό είχαν την ευχέρεια να αποκτούν ότι χρειάζονταν πληρώνοντας σε νόμισμα χωρίς εσωτερική αξία. Δεύτερον, υποχρέωναν τον ελληνικό λαό, με τις άθλιες συνθήκες που δημιουργούσαν, να πουλήσει τα σπίτια του, τα κοσμήματά του και γενικά τα υπάρχοντά του και να στραφεί προς τον κατακτητή ζητώντας δουλεία στα εργοστάσια της Γερμανίας( τον Σεπτέμβριο του 1944 οι Έλληνες καταναγκαστικοί εργάτες στο «έδαφος του Ράιχ» φτάνουν τις 16.000). Τρίτον, με την πείνα και την εξαθλίωση προσπαθούσαν οι κατακτητές να αποδυναμώσουν την αντιστασιακή δράση. Για την διευκόλυνση των αγορών τους, οι δυνάμεις του Άξονα εξέδωσαν δικό τους νόμισμα τους πρώτους μήνες της Κατοχής. Οι Γερμανοί τα μάρκα κατοχής, οι Ιταλοί τη μεσογειακή δραχμή(στα νησιά του Ιονίου την ιονική δραχμή) και οι Βούλγαροι το επίσημο βουλγαρικό νόμισμα, το λέβα. Τα νέα νομίσματα δεν έφεραν καμία υπογραφή παρά μόνο τα στοιχεία της σειράς και τον αύξοντα αριθμό και δεν είχαν αξία εκτός Ελλάδος

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και το έπος του 1940 Το έπος του ‘40, μία ακόμη από τις τόσες μεγαλειώδεις στιγμές του Ελληνισμού, δεν ήταν κάτι το ξαφνικό και το αναπάντεχο. Ήταν ένα προγραμματισμένο γεγονός, που ακολούθησε σε μια σειρά άλλων γεγονότων που συνέβησαν από το τέλος –κιόλας- του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου(1918). Είναι ένα μικρό κομμάτι από την Ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολύ σημαντικό όμως, όχι μόνο για εμάς τους Έλληνες αλλά για ολόκληρο τον κόσμο. Ο Ελληνοιταλικός πόλεμος του 1940 εντάσσεται στα πλαίσια της παγκόσμιας σύρραξης που ξέσπασε το Σεπτέμβριο του 1939. Την πολιτική αστάθεια εκμεταλλεύτηκε ο Μπενίτο Μουσολίνι και ίδρυσε μία φασιστική οργάνωση με φιλολαϊκά και εθνικιστικά συνθήματα. Εξουδετέρωσε κάθε αντίσταση στο εσωτερικό, φίμωσε τον τύπο, επέβαλε εξορίες και φυλακίσεις και ίδρυσε την οργάνωση της φασιστικής νεολαίας «Μπαλίλα». Ήθελε να αναβιώσει τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και να επιβάλλει στη Μεσόγειο το «mare nostrum” δηλαδή η θάλασσά μας. Διέθεσε τεράστια ποσά για τον εξοπλισμό της Ιταλίας. Κήρυξε τον πόλεμο κατά της Αιθιοπίας και μετά μετέβαλε την Αλβανία σε ιταλικό προτεκτοράτο, το 1935. Η κατάσταση ήταν οξύτερη στη Γερμανία, γιατί ήταν υποχρεωμένη να καταβάλλει τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις στους νικητές, κυρίως στους Αγγλογάλλους, ενώ ταυτόχρονα μαστιζόταν μέχρι το 1933 από ανεργία, αποβιομηχάνιση, και έλλειψη επενδύσεων.

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και το έπος του 1940 Το 1933 ο Αδόλφος Χίτλερ, ίδρυσε το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα που τον έφερε στην εξουσία. Ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος με τον τίτλο του Φυρέρ, δηλαδή του αρχηγού, του ηγέτη. Στόχος του η Ένωση όλων των κομμουνιστών. Η ρητορεία των δυο ανδρών στρεφόταν κατά των κεφαλαιούχων και κατά των ξένων. Ταυτόχρονα υπόσχονται στις εξαθλιωμένες μάζες ότι η άνοδός τους στην εξουσία θα σημάνει τη λήξη των προβλημάτων τους. Στις 28 Οκτωβρίου στις 3 το πρωί ο Ιταλός πρεσβύτης Γκράτσι δίνει τελεσίγραφο στον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων από το ελληνικό έδαφος και τον έλεγχο πλήθους στρατηγικών σημείων της χώρας. Η απόρριψη από τον Ιωάννη Μεταξά του ταπεινωτικού τελεσιγράφου, γεγονός που συνέπιπτε με την κοινή ελληνική βούληση οδήγησε στην αυτόματη κήρυξη από τους Ιταλούς του πολέμου στην Ελλάδα, ο οποίος διεξήχθη στα βουνά της Ηπείρου.

Η Γερμανική εισβολή Ο Χίτλερ βλέποντας τις διαδοχικές ήττες του ιταλικού στρατού αποφασίζει να επέμβει. Στέλνονται γερμανικές μηχανοκίνητες μεραρχίες στη Βουλγαρία, ενώ παράλληλα τσακίζουν μέσα σε έξι μόνον ημέρες την αντίσταση των Γιουγκοσλάβων και στις 6 Απριλίου του 1941 οι γερμανικές μηχανοκίνητες μεραρχίες εισβάλλουν στο έδαφος ης Ελλάδας ταυτόχρονα από τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία. Οι λίγες ελληνικές μονάδες που βρίσκονταν στη Μακεδονία μαζί με βρετανικές δυνάμεις δεν μπορούν να ανακόψουν την προέλαση των χιτλερικών στρατευμάτων. Οι μεραρχίες του Χίτλερ, σιδερόφραχτες, μηχανοκίνητες και με τρομερή δύναμη πυρός, πέφτουν με ορμή πάνω στα οχυρά που τα υπερασπίζονται με απαράμιλλο ηρωισμό μερικές εκατοντάδες αποφασισμένων Ελλήνων στρατιωτών. Η μικρή Ελλάδα κλονίζεται και μπροστά στο φάσμα της ολοκληρωτικής καταστροφής συνθηκολογεί. Η κυβέρνηση και ο βασιλιάς εγκαταλείπουν τη χώρα. Ο ηρωικός αγώνας του ελληνικού στρατού, εκτός από τις μεγάλες απώλειες που προκάλεσε στον Άξονα, ανάγκασε τη Γερμανία να καθυστερήσει την επίθεση της εναντίον της Ρωσίας. Αυτή η καθυστέρηση συνέλαβε στην τελική ήττα των Γερμανών, οι οποίοι, εκτός από την ηρωική αντίσταση των Ρώσων, είχαν να αντιμετωπίσουν και τον ανυπόφορο ρωσικό χειμώνα. Στις 9 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη και στις 27 Απριλίου μπαίνουν στην Αθήνα και υψώνουν τη σημαία τους με τη σβάστικα στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Αρχίζει η περίοδος της μαύρης Κατοχής.

Εθνική Αντίσταση Ο Αγώνας των Ελλήνων ανταρτών συνθέτει μια από τις συγκλονιστικότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Ήταν μια πάλη που κράτησε τρεισήμισι ολόκληρα χρόνια. Πολλοί πατριώτες πήραν τα βουνά, οργάνωσαν αντάρτικες ομάδες και πολέμησαν τον κατακτητή με κάθε τρόπο: Με εκτεταμένα σαμποτάζ, με σοβαρή δολιοφθορά, με ανατινάξεις γεφυριών και σιδηροδρομικών σταθμών. Το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1941 υπό την ηγεσία του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα. Αποκορύφωση της πατριωτικής αλλά και σημείο αναφοράς για την ενωμένη Εθνική Αντίσταση αποτέλεσε η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου την 25η Νοεμβρίου του 1942 από τμήματα του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, με άμεση συνεργασία Βρετανών σαμποτέρ. Η ανατίναξη ήταν ένα γεγονός που συγκλόνισε όλη τ ην κατεχόμενη Ευρώπη. Οι συνέπιες για τη Γερμανία υπήρξαν ανυπολόγιστες, καθώς έκλεισε μια απ’ τις αρτηρίες ανεφοδιασμού της στρατιάς του Ρόμελ και διευκόλυνε τις επιχειρήσεις των συμμάχων στο μέτωπο της Αφρικής. Από τις αρχές του Σεπτέμβρη 1944 οι Γερμανοί αρχίζουν να εγκαταλείπουν την Ελλάδα. Στις 12 Οκτωβρίου φεύγουν από την Αθήνα και οι Έλληνες αποκτούν οριστικά τη λευτεριά τους. Την άνοιξη του 1941 η Βρετανία μάχονταν μόνη της κατά της Γερμανίας, που ήλεγχε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη. Οι χώρες που ήλεγχε ήταν η Αυστρία, η Νορβηγία, η Δανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Γαλλία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Γιουγκοσλαβία και η Ελλάδα. Το Νοέμβριο του 1941 ο Ιάπωνας αυτοκράτορας Χιροχίτο έδωσε την έγκρισή του για πόλεμο κατά των ΗΠΑ. Το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου 1941 η ιαπωνική αεροπορική μοίρα απογειώθηκε από τα καταστρώματα των αεροπλανοφόρων της και στράφηκε προς το Περλ Χάρμπορ.

Μέσα στα πρώτα 25 λεπτά της επίθεσης οι Ιάπωνες βύθισαν ή έθεσαν εκτός μάχης 19 αμερικάνικα πλοία και 188 αεροπλάνα. Σκοτώθηκαν 2.400 άνθρωποι και πληγώθηκαν άλλοι 1.100. Οι ΗΠΑ μπήκαν πλέον επισήμως στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Παρά τη δυσπιστία στις σχέσεις των Δυτικών με τη Σοβιετική Ένωση, οι δυο πλευρές παραμέρισαν τις διαφορές τους και συμφώνησαν να συνεργαστούν για να νικήσουν τον κοινό εχθρό. Ο Χίτλερ, αφού απέτυχε να καταβάλει τη Βρετανία, έστρεψε την προσοχή του στη Σοβιετική Ένωση. Τον Ιούλιο του 1942 η στρατιωτική κατάσταση της Σοβιετικής Ένωσης φάνταζε απελπιστική: ο σοβιετικός στρατός σε πλήρη υποχώρηση και οι Γερμανοί στα περίχωρα του Στάλινγκραντ, ενός σημαντικού βιομηχανικού κέντρου επάνω στον ποταμό Βόλγα. Στις 22 Αυγούστου οι Γερμανοί άρχισαν την πολιορκία του Στάλινγκραντ. Αν η πόλη που έφερε το όνομα του Στάλιν έπεφτε στα χέρια τους, αυτό θα ήταν ένα πολύ σημαντικό χτύπημα στο ηθικό του σοβιετικού λαού. Τον Σεπτέμβριο οι Σοβιετικοί εξαπέλυσαν ευρεία αντεπίθεση και περικύκλωσαν το γερμανικό στρατό που πολιορκούσε την πόλη. Απέκοψαν τους Γερμανούς από τις πηγές του ανεφοδιασμού και βαθμιαία έσφιξαν γύρω τους τον κλοιό. Μολονότι οι Γερμανοί ήταν καταβεβλημένοι και από τον κλοιό των αντεπιτιθέμενων Σοβιετικών και από το χειμωνιάτικο κρύο.

Ενώ ο Χίτλερ αρνούνταν να επιτρέψει στα στρατεύματά του να υποχωρήσουν Ενώ ο Χίτλερ αρνούνταν να επιτρέψει στα στρατεύματά του να υποχωρήσουν. Τελικά, το Φεβρουάριο του 1943, όταν οι Γερμανοί αξιωματικοί παραδόθηκαν στους Σοβιετικούς, ο γερμανικός στρατός είχε χάσει τις πιο αξιόμαχες δυνάμεις του. Με την εξόντωση 200.000 και την αιχμαλωσία 80.000 Γερμανών στρατιωτών, η Σοβιετική Ένωση έσπασε τη ραχοκοκαλιά της ναζιστικής πολεμικής μηχανής. Στις 6 Ιουνίου 1944 οι Σύμμαχοι άνοιξαν επιτέλους το πολυπόθητο δεύτερο μέτωπο, με μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον των γερμανικών δυνάμεων στη Νορμανδία της Γαλλίας. Η απόβαση άρχισε με τη μεγαλύτερη αμφίβια επιχείρηση στην Ιστορία. Παρά την ισχυρή αντίσταση που πρόβαλαν οι Γερμανοί, η επιχείρηση είχε μεγάλη επιτυχία. Τώρα οι Σύμμαχοι διέθεταν έναν φύλακα στη Δυτική Ευρώπη, από όπου μπορούσαν να εξαπολύσουν την τελική επίθεση κατά της Γερμανίας. Ως τις αρχές Ιουλίου 1944, περίπου 1.000.000 στρατιώτες και άφθονο πολεμικό υλικό έφθασα στη Βόρεια Γαλλία. Στις 25 Ιουλίου οι αμερικάνοι διέσπασαν τη γραμμή της γερμανικής άμυνας. Στο ίδιο το Παρίσι μαίνονταν από τα μέσα Ιουλίου μάχες ανάμεσα σε ένοπλες ομάδες της γαλλικής Αντίστασης και τις γερμανικές δυνάμεις Κατοχής. Στις 25 Αυγούστου 1944 οι Ελεύθεροι Γάλλοι του Ντεγκόλ μπήκαν στο Παρίσι.

Μήνες πριν από τη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία, ο Κόκκινος Στρατός βάδιζε κατά της Γερμανίας από τα Ανατολικά, ελευθερώνοντας τη μια μετά την άλλη τις σοβιετικές πόλεις. Ως την άνοιξη του ίδιου χρόνου οι Σοβιετικοί είχαν απελευθερώσει την Κριμαία και την Ουκρανία. Τον Ιούλιο διέσωσαν τα σοβιετοπολωνικά σύνορα και σύντομα έφθασαν στα περίχωρα της Βαρσοβίας. Ενώ οι Σοβιετικοί προήλαυναν στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, οι Σύμμαχοι επιτέθηκαν στην ίδια τη Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 1944. Στις 8 Μαΐου 1945 οι Γερμανοί παραδόθηκαν άνευ όρων στους Σοβιετικούς. Τυπικά ο πόλεμος στην Ευρώπη είχε τελειώσει. Αυτό ήταν και το τέλος των φασιστών δικτατόρων: Ιταλοί αντάρτες τουφέκισαν τον Μουσολίνι και ο Χίτλερ αυτοκτόνησε στο υπόγειο οχυρό του, στο Βερολίνο, λίγο πριν φθάσουν ως εκεί οι Σοβιετικοί στρατιώτες. Τον Φεβρουάριο του 1945 ο Ρούζβελτ, ο Τσόρτσιλ και ο Στάλιν με του1 συμβούλους τους, συναντήθηκαν στη Γιάλτα, Θέρετρο της Κριμαίας στη Μαύρη Θάλασσα. Οι Σύμμαχοι συμφώνησαν να διαιρέσουν τη Γερμανία, καθώς και την πρωτεύουσά της το Βερολίνο, σε 4 Ζώνες Κατοχής, τη βρετανική, τη γαλλική, την αμερικάνικη και τη σοβιετική. Συμφώνησαν επίσης να «αφοπλιστεί πλήρως και να διαλυθεί ο πολεμικός εξοπλισμός της Γερμανίας … να επιβληθεί σε όλους τους εγκληματίες πολέμου δίκαιη και άμεση τιμωρία και … να εξολοθρευτεί το Ναζιστικό κόμμα»

Εν τω μεταξύ ο πόλεμος με την Ιαπωνία συνεχίζονταν Εν τω μεταξύ ο πόλεμος με την Ιαπωνία συνεχίζονταν. Στις 6 Αυγούστου 1945 οι Αμερικάνοι έριξαν την πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα, που ήταν το κέντρο της πολεμικής βιομηχανίας των Ιαπώνων. Η έκρηξη σάρωσε το 60% της πόλης. Όταν οι Ιάπωνες αρνήθηκαν και πάλι να παραδοθούν, οι Αμερικάνοι έριξαν άλλη μία ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι. Η καταστροφή αυτού του λιμανιού υπήρξε μεγαλύτερη από της Χιροσίμα. Σε 3 ημέρες 200.000 Ιάπωνες έχασαν τη ζωή τους. Μετά και τον δεύτερο βομβαρδισμό, ο αυτοκράτορας Χιροχίτο δήλωσε «πρέπει να υποφέρουμε το ανυπόφορο», και στις 14 Αυγούστου 1945 η Ιαπωνία παραδόθηκε. Στις 2 Σεπτεμβρίου έγινε και η επίσημη παράδοση της Ιαπωνίας. Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος είχε τελειώσει .

Στις 7 Απριλίου 1939 ιταλικές δυνάμεις κατέλαβαν την Αλβανία Στις 7 Απριλίου 1939 ιταλικές δυνάμεις κατέλαβαν την Αλβανία. Έτσι η Ιταλία απέκτησε ουσιαστικά κοινά χερσαία σύνορα με την Ελλάδα. Η πράξη αυτή οδήγησε το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία να εγγυηθούν για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Ο Μεταξάς προσπάθησε να κρατήσει την ουδετερότητα της Ελλάδας παρά την ιδεολογική του συγγένεια με το φασισμό και το ναζισμό και τις οικονομικές σχέσεις που είχαν οικοδομηθεί με τη Ναζιστική Γερμανίας. Ήδη από τον Μάρτιο του 1939 η ελληνική διπλωματία συγκέντρωσε πληροφορίες για τις προθέσεις των δύο δικτατόρων στα Βαλκάνια και τον Αύγουστο του 1939 γίνεται γνωστό ότι οι προθέσεις για την Ελλάδα του «Χαλύβδινου Συμφώνου» Ιταλίας – Γερμανίας ήταν η κατάληψη και ο διαχωρισμός: το ανατολικό τμήμα η Γερμανία το προόριζε ως δώρο στην Βουλγαρία εάν της επέτρεπε την ελεύθερη διάβαση στο Αιγαίο και το Δυτικό στην Αλβανία η οποία θα χρησιμοποιούνταν από τους Ιταλούς σαν κατοχική αστυνομική δύναμη.

Απολογισμός Με την πτώση της Κρήτης το Μάιο του 1941, ολόκληρη η Ελλάδα βρέθηκε υπό τον απόλυτο έλεγχο των δυνάμεων του Άξονα. Για τα επόμενα τρία χρόνια υπέστη τη σκληρή Κατοχή από τις δυνάμεις της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε εκτεταμένη Αντίσταση, η οποία απελευθέρωσε τις περισσότερες ορεινές περιοχές ως το 1944. Συγχρόνως, ελληνικές χερσαίες δυνάμεις και πια συνέχιζαν τον πόλεμο μαζί με τους Βρετανούς στη Βόρειο Αφρική, ακόμη και στην ίδια την Ιταλία. Με την γερμανική υποχώρηση από τα Βαλκάνια, τον Οκτώβριο – Νοέμβριο του 1944, η χώρα απελευθερώθηκε, αλλά πολύ σύντομα έπεσε στη δίνη ενός πολύνεκρου εμφύλιου πολέμου.

Επιπτώσεις στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Πάρα την τελική νίκη των δυνάμεων του Άξονα κατά της Ελλάδας, η αρχική ελληνική κατά των Ιταλών είχε μεγάλη επίπτωση στην έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η αναγκαστική γερμανική επέμβαση στα Βαλκάνια καθυστέρησε την «επιχείρηση Μπαρμπαρόσα», ενώ προκάλεσε απώλειες σε αεροσκάφη και αλεξιπτωτιστές κατά τη Μάχη της Κρήτης.

Το Χρονικό της καταστροφής Αρχές Αυγούστου το 1945 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Harry Truman αποφασίζει την ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Πρόκειται για βόμβα ουρανίου με το όνομα «Little Boy». Η ρίψη πραγματοποιείται από τον συνταγματάρχη Paul Tibet’s και το αεροσκάφος Enola Gay. Κατά την πρόσκρουση της βόμβας με το έδαφος δημιουργείται ένα κύμα φωτιάς (300.000 Βαθμοί Κελσίου) που διαλύει τα πάντα σε απόσταση 1 χιλιομέτρου. Υπολογίζεται ότι ακαριαία εκείνη την ημέρα σκοτώθηκαν 70.000 άνθρωποι σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων, ενώ τα χρόνια που ακολούθησαν σημειώθηκαν λόγω της ραδιενέργειας άλλοι 60.000 θάνατοι. Λίγες μέρες μετά τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα, ακολουθεί και δεύτερος, αυτή τη φορά στο Ναγκασάκι. Η βόμβα είναι κατασκευασμένη με πλουτώνιο και ονομάζεται «Fat Boy». Και οι δύο ρίψεις πραγματοποιήθηκαν επί προεδρίας Truman.

Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, παρέδωσε στον Ιωάννη Μεταξά τελεσίγραφο του Μουσολίνι. Με αυτό, ο Ντούτσε ζητούσε να επιτραπεί η ελεύθερη διέλευση ιταλικών στρατευμάτων, τα οποία θα κατελάμβαναν απροσδιόριστα «στρατηγικά σημεία» εντός της ελληνικής επικράτειας. Ο Μεταξάς αρνήθηκε το τελεσίγραφο με τα λόγια: «Alors, c’est la guerre» (γαλλικά: «Λοιπόν, έχουμε πόλεμο»). Η απάντηση στο ιταλικό τελεσίγραφο θεωρείται από αρκετούς ιστορικούς αποτέλεσμα πίεσης της κοινής γνώμης, κατ’ άλλους προσωπική ενέργεια και απόφαση. Σύγχρονοι ιστορικοί πιστεύουν ότι η απόφαση του Μεταξά ήταν αποτέλεσμα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης, αφού η Ελλάδα προετοιμαζόταν χρόνια για επικείμενη επίθεση εχθρικών δυνάμεων. Εντός ολίγων ωρών, ξεκίνησε η ιταλική επίθεση, ενώ ο Μεταξάς απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό. Κατόπιν αυτού, ο λαός ξεχύθηκε στους δρόμους τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια και αντί-ιταλικά συνθήματα, ενώ εκατοντάδες εθελοντές σε ολόκληρη την επικράτεια, άνδρες και γυναίκες, έσπευδαν στα στρατολογικά γραφεία για να καταταγούν. Ολόκληρο το έθνος ενώθηκε ενάντια στην ιταλική επιθετικότητα. Ακόμη και ο φυλακισμένος ηγέτης του παράνομου Κομμουνιστικού Κόμματος, ο Νίκος Ζαχαριάδης, έγραψε ανοικτή επιστολή, ζητώντας από το λαό να αντισταθεί, παρότι εξακολουθούσε να ισχύει το Σύμφωνο Μολότοφ- Ρίμπεντροπ (περί μη επίθεσης μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Γερμανίας), παραβαίνοντας εστί την εκ Μόσχας κομματική γραμμή.

Η δύναμη της ατομικής βόμβας υπολογίστηκε σε 20 Η δύναμη της ατομικής βόμβας υπολογίστηκε σε 20.000 ΤΝΤ, 2000 φορές δηλαδή ισχυρότερη από οποιοδήποτε άλλο όπλο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο βομβαρδισμός των αμερικανικών πλοίων από τους Ιάπωνες ήταν η αφορμή για την είσοδο της Αμερικής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ως αντίποινα το 1945 οι ΗΠΑ βομβάρδισαν τις πόλεις της Ιαπωνίας. Ο απολογισμός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της λήξης του με την ρίψη των πρώτων πυρηνικών βομβών ήταν σαφέστατα τόσο σε επίπεδο εθνών όσο και σε ατομικό επίπεδο εξαιρετικά αρνητικός. Με μια πρώτη ματιά μερικές από τις άμεσες συνέπειες ήταν η οικονομική και στρατιωτική εξαντλημένη των χωρών που συμμετείχαν και η καταστροφή τους, ενώ πολλές οικογένειες στρατιωτών και μη, ξεκληρίστηκαν και πολλές από αυτές αναγκάστηκαν ακόμη και να τραπούν σε φυγή μεταναστεύοντας σε άλλες περιοχές για να σωθούν ή να ορθοποδήσουν. Εκείνες οι συνέπειες όμως που ήταν σίγουρα οι πιο σοβαρές και μακροπρόθεσμες ήταν εκείνες που αφορούσαν τους ίδιους τους ανθρώπους, εκείνες που επηρέασαν τις σκέψεις τους, το νοοτροπία τους και στιγμάτισαν τον μετέπειτα τρόπο ζωής τους. Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνη η γενιά που βίωσε τον πόλεμο χαρακτηρίστηκε ως « Lost Generation», δηλαδή χαμένη γενιά που δεν «ανάρρωσε» ποτέ από τις πληγές που τους άφησε εκείνη η εμπειρία. Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι στην ουσία αυτό που κλονίστηκε σε γενικό επίπεδο η ειρηνική καθημερινότητα των ανθρώπων και για πρώτη φορά τόσο έντονη ανάγκη συνειδητή ή μη για ανταγωνισμό απέναντι στους άλλους ανθρώπους, στα άλλα έθνη.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η πιο εκτεταμένη γεωγραφικά και δαπανηρή σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους ένοπλη σύγκρουση στην ιστορία της ανθρωπότητας, στην οποία ενέπλεκα η πλειοψηφία των εθνών, που πάλευαν ταυτόχρονα σε διάφορα σημαντικά θέατρα πολέμου, και που κόστισε περίπου 55,5 εκατομμύρια ζωές. Άρχισε στις 7 Ιουλίου 1937 στην Ασία και στις 1 Σεπτεμβρίου 1939 στην Ευρώπη και τελείωσε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945. «Καινοτομία» αυτού του πολέμου: η Ατομική βόμβα. Ο πόλεμος τερματίζεται επίσημα στις 2 Σεπτεμβρίου 1945 με την επίσημη υπογραφή της άνευ όρων παράδοσης της Ιαπωνίας, επάνω στο θωρηκτό «Μιζούρι».

Αδόλφος Χίτλερ Αργηγός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και καγκελάριος της Γερμανίας(1933-1945). Γίος