Η προσευχή είναι το πνευματικό μας κινητό τηλέφωνο Η προσευχή είναι το πνευματικό μας κινητό τηλέφωνο. Μέσω αυτής μπορείς όπου κι αν βρίσκεσαι να συνομιλείς με το Θεό. Δεν έχει λογαριασμό ούτε χρέωση ανά λεπτό. Πληρώνεται με λίγο κόπο μόνο για την «εγγραφή» και τη «σύνδεση». Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα με το σήμα. Το σήμα του κινητού αυτού δεν εξαρτάται από το γεωγραφικό σημείο στο οποίο βρισκόμαστε, αλλά από το πνευματικό σκαλοπάτι και τον τρόπο χρήσης της συσκευής

Πάτερ ημών Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου, Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου,          ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γεννηθήτω τό θέλημά σου ΄          ὡς ἐν οὐρανῶ καί ἐπί τῆς γής.          Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον           καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν,           ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν           καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν,           ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ. Ἀμήν.  

Βασιλεῦ Οὐράνιε Βασιλεύ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας Βασιλεύ  οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας  ὁ πανταχοῦ παρών  καί τά πάντα πληρῶν , ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός ,  ελθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν,  και καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος,  και σῶσον ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν. Ἀμήν .

Χριστέ τό Φῶς τό Ἀληθινόν Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. Χριστέ, τό φῶς τό ἀληθινόν, τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον, σημειωθήτω ἐφ' ἠμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου Σου, ἴνα ἐν αὐτῶ ὀψόμεθα φῶς τό ἀπρόσιτον. Καί κατεύθυνον τά διαβήματα ἠμῶν πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν Σου. Πρεσβείαις τῆς παναχράντου Σου μητρός καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν

ΕΝΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΓΡΑΜΜΑ Παιδιά μου, Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο άνθρωπος που πιστεύει και ιδιαίτερα ο αγωνιστής Χριστιανός, ένα πνευματικοπαίδι μου ιδιαίτερα, έχει την ανάγκη της προσευχής. Πολύ δε περισσότερο ένας ποιμένας ψυχών, ένας κληρικός, εγώ, που σας γράφω τούτες τις φτωχικές αλλά καρδιακές σκέψεις. Όσο πιο δυνατή είναι η πίστη μας στο Θεό Πατέρα μας, τόσο πιο μεγάλη είναι η ανάγκη της ψυχής μας για προσευχή. Με την προσευχή αναπνέουμε ουρανό, προγευόμαστε την παραδεισένια μακαριότητα.

Ο Χριστός συμβουλεύει: «Αγρυπνάτε και προσεύχεστε για να μη πέσετε σε πειρασμό» (Ματθ. 26, 41). «Ζητάτε και θα σας δοθεί, χτυπάτε και θα σας ανοιχτεί η πόρτα του ελέους μου» (Ματθ. 9, 38). Ακόμα μας έδωσε, μας παρέδωσε, λόγια προσευχής. Εσείς, μας είπε, έτσι να προσεύχεστε: «Πάτερ υμών ο εν τοις ουρανοίς...» (Ματθ. 6, 9-15). Ο Ίδιος προσευχήθηκε και προσευχόταν συχνά σε «έρημο τόπο μόνος Του», μαζί με τους μαθητές Του και στη συναγωγή, στην Ιουδαϊκή αυτήν κοινότητα. Και οι μαθητές Του προσευχόταν... Oι Άγιοι της Μητέρας μας Εκκλησίας θεωρούσαν πως ο άνθρωπος που δεν προσεύχεται είναι “νεκρός”, “άθλιος”, “δυσώδης” (βρώμικος).

Κι αυτό γιατί, στην προσευχή ο άνθρωπος συναντιέται προσωπικά με το Θεό, παίρνει τη χάρη Του Θεού, γίνεται ευωδιαστό δοχείο θεοχάρακτο. «Προσευχή εστίν ανάβασις νου προς τον Θεόν», έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. H προσευχή είναι ένα τηλέφωνο, ένα μέσον επικοινωνίας με τον Τριαδικό Πλάστη μας και Προνοητή μας. Μέσω αυτής συνομιλούμε μαζί Του. Με την προσευχή γεμίζει η ψυχή μας από Θεό, όπως γεμίζουν τα πνευμόνια μας από καθαρό αέρα πάνω στα ψηλά βουνά

Μα και η καρδιά μας, ύστερα απ’ την προσευχή, γίνεται γαλήνια σαν την ήσυχη καλοκαιριάτικη θάλασσα και λευκή σαν τις χιονοστιβάδες. Έλεγε ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: «H παρρησία προς τον Θεό αποκτιέται με τη συνεχή και έντονη προσευχή. Όταν αφήνουμε την εργασία της προσευχής, είναι αδύνατον η ψυχή να μη γίνει έρμαιο των παθών». H προσευχή είναι όπλο κατά του διαβόλου και των πειρασμών. Ο Όσιος Νείλος συμβούλευε: «Μην εγκαταλείπεις την προσευχή όταν αντιμετωπίζεις πειρασμούς. Αυτή είναι η πηγή της δυνάμεως που χρειάζεσαι για να αντισταθείς και να νικήσεις».

Ο Ιερός Χρυσόστομος έλεγε: «Μεγάλο όπλο είναι η προσευχή, αν μάλιστα γίνεται και με τη διάθεση που αρμόζει· παρέχει μεγάλη ασφάλεια, είναι ανεκτίμητος θησαυρός και αναπαύει τον άνθρωπο σαν το απάνεμο λιμάνι». Είναι αναγκαία και πανέμορφη η προσευχή, παιδιά μου, αρκεί να γίνεται με νηφαλιότητα, με ευχάριστη διάθεση και σκέψη, σαν το παιδί που με λαχτάρα καταφεύγει στην αγκαλιά του γονιού του. Στην προσευχή ο πιστός ηρεμεί, ξεχνιέται, αναπαύεται, δυναμώνει, σώζεται. H προσευχή μάς μεταβάλλει σε αγγέλους και προσευχόμενοι μεταναστεύουμε στον ουρανό!

Παντού ο πιστός προσεύχεται, ιδιαίτερα όμως στην εκκλησιαστική λατρευτική σύναξη. Παντού υπάρχει και ακούει ο Θεός, ιδιαίτερα όμως στο Ναό, γιατί ο Ναός είναι ο κατεξοχήν τόπος προσευχής. Εκεί όλα μας σπρώχνουν για προσευχή και το σπουδαιότερο, πάνω στην Αγία Τράπεζα, στο Ιερό Θυσιαστήριο βρίσκεται μέσα στο αρτοφόριο ή στο Ιερό Δισκοπότηρο, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας, δηλαδή ο ίδιος ο Θεός πάνω στο θρόνο Του!

Παντού αλλά και πάντοτε ας προσευχόμαστε παιδιά μου κι εγώ και εσείς Παντού αλλά και πάντοτε ας προσευχόμαστε παιδιά μου κι εγώ και εσείς. Ο απόστολος Παύλος συμβούλευε: «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε», συνεχώς να προσεύχεστε (Α΄ Θεσ. 5, 17). Κάθε ώρα και κάθε στιγμή, το πρωί και το βράδυ, πριν ή μετά το φαγητό, χρησιμοποιώντας τις καθορισμένες προσευχές της Εκκλησίας μας ή το κομποσκοίνι μας, επαναλαμβάνοντας μυστικά και καρδιακά εκείνη τη σύντομη προσευχή, την “ευχούλα”: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Αλήθεια, από τα 1.440 λεπτά που έχει η καθεμιά ημέρα της ζωής μας, πόσα λεπτά αφιερώνουμε στην προσευχή; Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε: «Αδιάλειπτα να προσεύχεσαι.

Όχι μόνο με λόγια να ολοκληρώνεις την προσευχή, αλλά με την όλη συμπεριφορά σου να συνδέεις τον εαυτό σου με το Θεό, έτσι ώστε η ζωή σου να είναι μία συνεχής και αδιάλειπτη επικοινωνία μαζί Του». Tέλος, παιδιά μου, η προσευχή μας ας συνοδεύεται από την πίστη πως ο Θεός ακούει και θέλει και μπορεί να πραγματοποιήσει αυτό που Του ζητάμε. Ας συνοδεύεται από την ταπείνωση, για να μη μοιάσουμε με τον Φαρισαίο της παραβολής. Και ακόμα, η προσευχή ας βγαίνει από τα βάθη της ψυχής μας, από την καρδιά μας κι από ολόκληρο το νου μας. Κάποτε, ο βασιλιάς της Γαλλίας, Φραγκίσκος ο Α΄, κυνηγώντας στο δάσος απομακρύνθηκε από τη συνοδεία του και κάθισε κάπου να ξεκουραστεί.

Εκεί τον βρήκαν τέσσερις ληστές, που φυσικά δεν τον αναγνώρισαν Εκεί τον βρήκαν τέσσερις ληστές, που φυσικά δεν τον αναγνώρισαν. Ο πρώτος θαύμασε το όμορφο καπέλο του βασιλιά και το άρπαξε. Ο άλλος του πήρε το σακάκι κι ο τρίτος του έκλεψε το μανδύα. Ο τέταρτος ήθελε να του πάρει την κυνηγητική σάλπιγγα, που ήταν στολισμένη με πολύτιμα πετράδια. Ο βασιλιάς του είπε: «Θα σου τη δώσω ευχαρίστως, μόνο μια στιγμή να σου δείξω πώς τη χρησιμοποιώ. Σάλπισε και αμέσως έτρεξαν οι αξιωματικοί της συντροφιάς του, που τον αναζητούσαν και συνέλαβαν τους ληστές». Δεν έχω τι άλλο να προσθέσω, σκεφθείτε το παράδειγμα και όσα σας έγραψα και τα συζητάμε.

Το Σύμβολο της Πίστεως Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν οὐρανοῦ καί γής, ὁρατῶν τέ πάντων καί ἀοράτων. Καί εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν μονογενῆ, τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων. Φῶς ἐκ φωτός, Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δί' οὐ τά πάντα ἐγένετο. Τόν δί' ἠμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν, καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, καί Μαρίας τῆς Παρθένου, καί ἐνανθρωπήσαντα.

Σταυρωθέντα τέ ὑπέρ ἠμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου, καί παθόντα, καί ταφέντα Σταυρωθέντα τέ ὑπέρ ἠμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου, καί παθόντα, καί ταφέντα. Καί ἀναστάντα τή τρίτη ἡμέρα κατά τάς Γραφᾶς. Καί ἀνελθόνται εἰς τούς οὐρανούς, καί καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν του Πατρός. Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας καί νεκρούς, Οὐ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Κύριον, τό Ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, τό σύν Πατρί καί Υἱῶ συμπροσκυνούμενον καί συνδοξαζόμενον, τό λαλῆσαν διά τῶν Προφητῶν. Εἰς Μίαν, Ἁγία, Καθολικήν, καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἕν Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Προσδοκῶ Ἀνάστασιν νεκρῶν, καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.

Αναστάσιμη Προσευχή Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτω θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος. Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσομεν Ἅγιον, Κύριον,Ἰησοῦν τόν μόνον ἀναμάρτητον

Τόν Σταυρόν Σου Χριστέ προσκυνοῦμεν καί τήν Ἁγίαν σου Ἀναστασην ὑμνοῦμεν καί δοξάζωμεν. Σύ γάρ εἰ ὁ Θεός ἠμῶν, ἐκτός Σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τό ὄνομά Σου ὀνομάζομεν. Δεῦτε, πάντες οἱ πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τοῦ Χριστοῦ Ἁγίαν Ἀναστασην. Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὄλω τῷ κόσμω

Δία παντός εὐλογοῦντες τόν Κύριον, ὑμνοῦμεν τήν Ἀναστασην Αὐτοῦ. Σταυρόν γάρ ὑπομείνας δί' ἠμᾶς, θανάτω, θάνατον ὤλεσεν. Ἀναστᾶς ὁ Ἰησοῦς ἀπό τοῦ τάφου καθώς προεῖπεν, Ἔδωκεν ἠμίν τήν αἰώνιον ζωήν καί τό μέγα ἔλεος.