Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΚΜΗ Η Θεσσαλονίκη από τα πρώτα βυζαντινά χρόνια, είναι η δεύτερη σημαντική πόλη της αυτοκρατορίας. Αναπτύσσει σπουδαία εμπορική και πνευματική κίνηση.

Η Θεσσαλονίκη ήταν σπουδαίο οικονομικό και πνευματικό κέντρο Ο Κωνσταντίνος είχε σκεφτεί να την κάνει πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας Χάρτης με τις πόλεις που ο Κωνσταντίνος είχε διαλέξει για να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας

Η θέση της στον κόλπο του θερμαικού και η εύφορη κοιλάδα του Αξιού ης έδωσε φήμη και πλούτη. «Η γη και η θάλασσα έχουν ταχτεί να λειτουργούν για χάρη μας και να μας προσφέρουν τα πλούσια δώρα τους αδαπάνως (χωρίς να ξοδέψουμε χρήματα)

Τα χαρίσματα αυτά τη έκαναν στόχο πολλών κατακτητών, οι οποίοι ήθελαν να κλέψουν τα πλούτη της. Έτσι οι Σαρακηνοί το 904 και οι Νορμανδοί το 1185 έφτασαν έξω από τα τείχη της πόλης, την κατέλαβαν και την λεηλάτησαν. Ο στόλος των Σαρακηνών, 54 πλοία που το καθένα μετέφερε 200 περίπου πολεμιστές, με επικεφαλής τον αρνησίθρησκο Λέοντα τον Τριπολίτη, εμφανίστηκε στο Θερμαϊκό στις 29 Ιουλίου του 904, ημέρα Κυριακή. Αμέσως άρχισαν οι επιθέσεις ε­ναντίον του τείχους της πόλης, αλλά τις δύο πρώτες μέρες της πολιορκίας οι υπερα­σπιστές κατόρθωσαν να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τους επιδρομείς. Τότε οι Σαρακηνοί επινόησαν ένα τέχνασμα για να κυριέψουν την πόλη. Αφού ένωσαν δύο δύο τα πλοία τους, κατασκεύασαν επάνω ξύλινους πύργους, που το ύψος τους ξεπερνούσε το ύψος του θαλάσσιου τείχους. Έτσι την τρίτη μέρα, όταν τα πλοία με τους πύργους πλησίασαν το τείχος, οι πειρατές μπόρεσαν εύκολα να πηδή­ξουν επάνω, ενώ οι υπερασπιστές εγκατέλειπαν τις θέσεις τους πανικόβλητοι. Η τύ­χη της Θεσσαλονίκης είχε κριθεί.

Οι Σαρακηνοί ανεμπόδιστοι πια όρμησαν μέσα στην πόλη και άρχισαν να σφάζουν αδιάκριτα και να λεηλατούν. Όσοι γλίτωναν τη σφαγή αιχμαλωτίζονταν. Κι αυ­τό συνεχίστηκε για δέκα περίπου μέρες, όσες έμειναν οι πειρατές εκεί. Τελικά οι επιδρομείς, αφού είχαν ολοκληρώσει το καταστροφικό τους έργο, έφυγαν σέρνοντας μαζί τους, σύμφωνα με τις μαρτυρίες 22.000 αιχμαλώτους. Οι περισ­σότεροι από αυτούς πουλήθηκαν στο σκλαβοπάζαρο που στήθηκε στο Χάνδακα (Ηράκλειο). Άλλοι μεταφέρθηκαν στην Τρίπολη της Συρίας και πουλήθηκαν εκεί κι ένας μικρότερες αριθμός μεταφέρθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας, όπου έγινε η εξαγορά ή η ανταλλαγή τους με Σαρακηνούς αιχμαλώτους.

Νορμανδοί πολεμιστές

Παρά τις δυσκολίες όμως αυτές η Θεσσαλονίκη συνέχιζε να έχει εμπορική δραστηριότατα. Επίσης είχε μεγάλη πνευματική ανάπτυξη όπως μαρτυρούν τα μνημεία που σώζονται μέχρι σήμερα. Ο ναός μετά την πυρκαγιά 1917 Ναός του Αγίου Δημητρίου

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Λόγω της μεγάλης ανάπτυξης και της εμπορικής δραστηριότητας δόθηκε το προνόμιο της αυτοδιοίκησης στην πόλη (να έχει δικό της διοικητή) Στην πόλη λειτουργούσαν κατώτερα σχολεία, μέσες σχολές, ανώτατες σχολές Μαθηματικών, Νομικής, Φιλοσοφίας και Ρητορικής. Τους μισθούς των δασκάλων τους πλήρωναν οι αρχές της πόλης.

Ναός της Αγίας Αικατερίνης

Το κίνημα των Ζηλωτών Οι Ζηλωτές ήταν ένα είδος πολιτικού κόμματος που υπερασπίζονταν τα συμφέροντα των φτωχών. (μικροκαλλιεργητές, εργάτες , ναυτικοί ). Προσπαθούσαν να τους προστατέψουν από την εκμετάλλευση των πλουσίων. Οι πλούσιοι είχαν στα χέρια τους εμπόριο, πλούτο και πολλά προνόμια. Έτσι δεν φέρονταν καλά στους φτωχούς.

Από τη μεγάλη αυτή διαμάχη ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις νικητές βγήκαν οι Ζηλωτές. Έγιναν αιματηρές συγκρούσεις στα μέσα του 14ου αιώνα. Έδιωξαν με τη βία τους ευγενείς από την πόλη, λεηλάτησαν τις περιουσίες τους, ανέλαβαν αυτοί τη διοίκηση της πόλης. Κυβέρνησαν την πόλη για 7 χρόνια από το 1342-1349. Στο διάστημα αυτό οι ευγενείς οργανώθηκαν, κατάφεραν να ξαναπάρουν τη διοίκηση της πόλης από τους Ζηλωτές.

Ο δρόμος στην παραλία το 1906 στο βάθος ο Λευκός Πύργος

Το Διοικητήριο στην οδό Αγίου Δημητρίου το 1900 περίπου

Η παραλία πριν την πυρκαγιά του 1917

Η Καμάρα το 1930