Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΤΟΥ 1946-1949 ΚΑΙ Ο ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ-ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Με τον όρο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-49 εννοούμε τη περίοδο ένοπλων συγκρούσεων που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα μεταξύ του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας υπό τον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, και του Εθνικού Στρατού Ελλάδας, που ήταν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης των Αθηνών. Διήρκεσε από τον Μάρτιο του 1946 έως τον Αύγουστο του 1949 και είχε ως αποτέλεσμα την ήττα των κομμουνιστών. Ο Ελληνικός Εμφύλιος θεωρείται διεθνώς ως η πρώτη πράξη του ψυχρού πολέμου στη μεταπολεμική ιστορία και ήταν η πολεμική σύγκρουση με τις μεγαλύτερες απώλειες που γνώρισε η χώρα από το 1830 έως σήμερα. Σύμφωνα με μερικούς Ιστορικούς είναι η τρίτη φάση ενός ένοπλου αγώνα που ξεκινά με τις ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ αντιστασιακών οργανώσεων κατά τη διάρκεια του 1943 (πρώτη φάση) και τις μάχες στην Ήπειρο και στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1944 (δεύτερη φάση).
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- ΤΑ ΑΙΤΙΑ Τα αίτια που οδήγησαν στην εμφύλια σύγκρουση ήταν: Η αντιπαλότητα μεταξύ της δεξιάς και της αριστερής παράταξης, καθώς και οι συσσωρευμένες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες , που έχουν τις ρίζες τους στον Εθνικό Διχασμό (1915) και τη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου (1936). Το κενό πολιτικής εξουσίας από την γερμανική κατοχή σε συνδυασμό με την αδυναμία των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων για αντίσταση στους κατακτητές, που δημιούργησαν το 1941 δύο αντιστασιακές οργανώσεις. Το ΕΑΜ και τον ΕΔΕΣ.
Καταδίωξη οικογενειών των δεξιών από κομμουνιστές. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- ΤΑ ΑΙΤΙΑ Η δυσπιστία και οι συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ του ΕΑΜ και του ΕΔΕΣ, ιδιαίτερα μετά την εμπλοκή του Ηνωμένου Βασιλείου υπέρ της δεξιάς παράταξης. Η απουσία μιας δημοκρατικά νομιμοποιημένης αρχής που θα διηύθυνε ενιαία τον αντιστασιακό αγώνα. Η επιδίωξη των αντιστασιακών οργανώσεων να διαμορφώσουν το πολιτικό μέλλον της χώρας και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των νικητριών δυνάμεων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που σχημάτισαν δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Καταδίωξη οικογενειών των δεξιών από κομμουνιστές.
Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ Από την μία μεριά βρισκόταν ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας (ΔΣΕ), που ένα σημαντικό μέρος των όπλων, πυρομαχικών και άλλων εφοδίων τα προμηθευόταν από την γειτονική Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία και Αλβανία. Τα υπόλοιπα εφόδια του τα έπαιρνε σαν λάφυρα από τις μάχες με τον αντίπαλο. Στο ΔΣΕ συσπειρώθηκαν μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και σλαβόφωνοι πληθυσμοί της Μακεδονίας άντρες και γυναίκες. Στις γυναίκες, όσο η κυβερνητική πλευρά οργανωνόταν καλύτερα και επιστράτευε περισσότερους άντρες, όλο και μεγάλωνε το ποσοστό ένταξής τους στο ΔΣΕ. Ενώ το Νοέμβριο του 1948 ήταν 12-15%, τον Απρίλιο έφτασαν να αποτελούν το 70% στις βοηθητικές υπηρεσίες και το 30% στις μάχιμες μονάδες Κονκάρδα του ΕΔΣ.
Τμήμα του Εθνικού Στρατού στο Γράμμο. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ Από την άλλη μεριά βρισκόταν ο Εθνικός Στρατός (ΕΣ) με την υποστήριξη της Μ.Βρετανίας και μετέπειτα των ΗΠΑ. Στον Εθνικό Στρατό επιστρατεύτηκαν Έλληνες πολίτες με κλήση κλάσεων (σειρών) με την υποστήριξη των βενιζελογενών και βασιλικών κομμάτων που κυβερνούσαν την Ελλάδα υπό τον γηραιό βενιζελικό ηγέτη Θεμιστοκλή Σοφούλη, αλλά και στρατιωτών. Η Χωροφυλακή και η Εθνοφρουρά συνέδραμαν τον Εθνικό Στρατό όπου ήταν δυνατό, ενώ αλλού κάλυπταν τα νώτα του με καθήκοντα φύλαξης σε αστικά κέντρα ή κεφαλοχώρια. Επιπλέον, η κυβερνητική πλευρά είχε τη δυνατότητα χρήσης των μονάδων του Πολεμικού Ναυτικού αλλά και της Πολεμικής Αεροπορίας. Τμήμα του Εθνικού Στρατού στο Γράμμο.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Σαν πρώτη πολεμική ενέργεια που θεωρήθηκε ότι σηματοδοτούσε την "επίσημη" έναρξη του Ελληνικού Εμφυλίου αναφέρεται η αιφνιδιαστική αιματηρή επιδρομή 33 κομμουνιστών ανταρτών, με αρχηγό τον Αλέξανδρο Ρόσιο (Υψηλάντη), εναντίον του σταθμού Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Πιερίας, η οποία ξεκίνησε το βράδυ της 30ής προς 31η Μαρτίου του 1946. Η επίθεση του Εθνικού Στρατού στον Γράμμο εξαπολύθηκε στις 25 Αυγούστου. Έπειτα από σφοδρό βομβαρδισμό στον οποίο χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και οι εμπρηστικές βόμβες Ναπάλμ η άμυνα των ανταρτών κάμφθηκε και στις 29 Αυγούστου ο ΔΣΕ εγκατέλειψε τον Γράμμο και διέφυγε προς την Αλβανία. Με την κατάληψη του Κάμενικ στις 30 Αυγούστου έληξε το πολεμικό σκέλος του Εμφυλίου με την επικράτηση των κυβερνητικών δυνάμεων.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- ΛΕΥΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ Ο όρος λευκή τρομοκρατία αναφέρεται στις πράξεις βίας που πραγματοποιούνται από τις αντιδραστικές (συνήθως μοναρχικές ή συντηρητικές) ομάδες ως τμήμα μιας αντεπανάστασης. Στην Ελλάδα, ο όρος Λευκή Τρομοκρατία χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει το κλίμα διώξεων και βίας που ξέσπασε εις βάρος των φιλικά προσκείμενων στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ Ελλήνων αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Βάρκιζας το Φλεβάρη του 1945. Κύρια δύναμη κρούσης της Λευκής Τρομοκρατίας ήταν δεξιοί και ακροδεξιοί παρακρατικοί ένοπλοι σχηματισμοί(οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό απαρτίζονταν από πρώην μέλη των Ταγμάτων Ασφαλείας αλλά και από συγγενείς σκοτωμένων από τον ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια της Κατοχής) και κατά δεύτερο λόγο η Χωροφυλακή και η Εθνοφυλακή. Συχνά αυτές οι επιχειρήσεις είχαν άμεσο καθοδηγητή τις ίδιες τις κρατικές αρχές και στελέχη των τότε κυβερνήσεων Οι πράξεις βίας συμπεριλάμβαναν ακόμα και αποκεφαλισμούς Κομμουνιστών και μεταφορά των κομμένων κεφαλών από πόλη σε πόλη ή από xωριό σε χωριό για "παραδειγματισμό".
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- ΛΕΥΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ Η λευκή τρομοκρατία στον ελληνικό εμφύλιο του 1946-1949 σε αριθμούς: Φόνοι:1289 Τραυματισμοί:6671 Συλλήψεις:34931 Βασανισμοί:31632 Λεηλασίες-καταστροφές:18767 Καταστροφές γραφείων:677 Απόπειρες φόνων:509 Βιασμοί γυναικών:165 Έγγραφο του 1959 της κοινότητας Αργαλαστής που αποκλείει από συνεργείο δακοκτονίας κάποιον Νεοκλή ως κομμουνιστή.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Η τραγωδία συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια στα στρατοδικεία με χιλιάδες φυλακισμένους στρατιωτών του ΔΣΕ και μαζικές εξορίες στα ξερονήσια του Αιγαίου (Άη Στράτης, Μακρόνησος, Γυάρος). Οι διωγμοί και οι συστηματικοί βασανισμοί αριστερών εξακολούθησαν για πολλά χρόνια, και τελείωσαν ουσιαστικά με την μεταπολίτευση, μετά την πτώση της χούντας, το '74. Επίσης μέχρι το 1956 υπήρχαν αιχμάλωτοι στρατιωτικοί του Εθνικού Στρατού σε στρατόπεδα εργασίας στην Αλβανία και σε άλλες χώρες του Ανατολικού Μπλοκ. Το νησί της Γυάρου, στο οποίο εξορίστηκαν χιλιάδες κομμουνιστές μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 1946-1949.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Μία άλλη επίπτωση, ήταν ο εξαιρετικά μεγάλος αριθμός των προσφύγων (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και χιλιάδες παιδιά, που είτε στάλθηκαν σε ανατολικές χώρες, είτε μετακινήθηκαν και εγκλείστηκαν προσωρινά σε "παιδοπόλεις") κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τα χωριά τους είτε για να μην βρεθούν στο επίκεντρο των μαχών εθνικού στρατού-ανταρτών, είτε επειδή εξαναγκάστηκαν κατά τη διάρκεια των μεγάλων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του εθνικού στρατού, ώστε να αποκοπεί με οποιαδήποτε τρόπο ο εφοδιασμός έμψυχου υλικού των ανταρτικών τμημάτων, είτε πάλι λόγω της βίαιης προσαγωγής από τον ΔΣΕ προκειμένου να αντιμετωπιστεί το σοβαρότατο πρόβλημα προσέλευσης μαχητών. Υπολογίζεται ότι οι απώλειες των εθνικών ήταν 8440 νεκροί, 29496 τραυματίες και 5346 αγνοούμενοι. Για τους δημοκρατικούς οι απώλειες υπολογίζονται πάνω από 25000 νεκρούς.
Μνημείο των πεσόντων του Εθνικού Δημοκρατικού Στρατού. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- Ο ΑΠΟΗΧΟΣ Ο Εμφύλιος Πόλεμος αποτελεί την κορυφαία και τραγικότερη αντιπαράθεση στην ελληνική κοινωνία μέσα στον εικοστό αιώνα. Η χώρα θα ρημάξει κυριολεκτικά στα τρία-τρεισήμισι χρόνια της εμφύλιας σύρραξης. Θα αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία της χώρας καθώς ερημώνονται εκτεταμένες, ορεινές κυρίως, ζώνες με εκατοντάδες χιλιάδες Καταφυγόντες, ενώ τίθεται σε ισχύ καθεστώς εκτάκτων μέτρων. Ταυτόχρονα, μεγάλη φτώχεια μαστίζει το λαό. Αρχικά, με βάση και ψηφίσματα του ΟΗΕ, ο πόλεμος ονομάστηκε επισήμως «Συμμοριτοπόλεμος» και αυτή η ονομασία διατηρήθηκε επί πολλές δεκαετίες από τους νικητές αυτής της σύρραξης. Το 1989, με τη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - Ενιαίου Συνασπισμού κομμάτων της Αριστεράς (ΚΚΕ-ΕΑΡ) καθιερώθηκε και επισήμως η ονομασία «Εμφύλιος», η οποία ήταν ήδη σε κοινή χρήση. Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος είναι στην ουσία η πρώτη πράξη του ψυχρού πολέμου που θα αιωρούνταν πάνω από την παγκόσμια πολιτική σκηνή τα επόμενα χρόνια. Μνημείο των πεσόντων του Εθνικού Δημοκρατικού Στρατού.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ-ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Με τον όρο «Γιουγκοσλαβικός Πόλεμος» αναφερόμαστε στις εμφύλιες συγκρούσεις που έλαβαν χώρα στην Γιουγκοσλαβία την περίοδο 1991-1995, καθώς και στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η οποία είναι μία εξελισσόμενη ιστορική διαδικασία. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας αποτελείται από μια μακρά σειρά επεισοδίων βίαιων και μη, που ξεκίνησε το 1991. Ως σήμερα έχει οδηγήσει στην δημιουργία 6 ανεξάρτητων κρατών, φέρνοντας όμως και πολλές καταστροφές, πτώση του εισοδήματος και των συνθηκών διαβίωσης και έξαρση των εθνικιστικών παθών. Τα σημερινά κράτη που παλαιότερα αποτελούσαν το κράτος της Γιουγκοσλαβίας.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- ΤΑ ΑΙΤΙΑ Τα αίτια του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου πολέμου συνοψίζονται στο παρακάτω διάγραμμα: Θάνατος του ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας Γιόσιπ Μπροζ Τίτο και σταδιακή παρακμή του ανατολικού μπλοκ. Αναβίωση των εθνικιστικών παθών. Μεγάλα οικονομικά προβλήματα, δυσαρέσκεια και αναταραχές.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ-Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΗΜΕΡΩΝ Ο πόλεμος των δέκα ημερών ή πόλεμος της Σλοβενικής ανεξαρτησίας ήταν η πρώτη φάση του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου πολέμου. Η σύρραξη αυτή διεξήχθη μεταξύ του στρατού της Σλοβενίας και του γιουγκοσλαβικού στρατού και είχε ως αιτία την διακήρυξη της ανεξαρτησίας από τη Σλοβενία (25 Ιουνίου 1991). Διήρκησε από τις 27 Ιουνίου έως τις 7 Ιουλίου 1991 και έληξε με νίκη της Σλοβενίας. Μνημείο για την πτώση ελικοπτέρου στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ-Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΡΟΑΤΙΑΣ Ο Πόλεμος της Κροατίας, ή Πόλεμος της Κροατικής Ανεξαρτησίας όπως είναι γνωστός στην Κροατία, ήταν μία πολεμική αναμέτρηση η οποία διεξήχθη στην Κροατία μεταξύ των ετών 1991 και 1995. Ο πόλεμος αυτός ήταν ο δεύτερος στη σειρά Γιουγκοσλαβικός Πόλεμος, ακολουθώντας τον πόλεμο της Σλοβενίας, και διεξήχθη μεταξύ της Κροατίας και των Σέρβων της Κροατίας. Η αιτία τού πολέμου ήταν η αντίδραση των Σέρβων της Κροατίας στην απόσχιση από τη Γιουγκοσλαβία και ο υποβιβασμός τους σε μειονότητα, λόγω της απόσχισης της Κροατίας από τη Γιουγκοσλαβία το 1991. Οι δύο πλευρές δέχτηκαν βοήθεια από εξωτερικούς παράγοντες κατά τη διάρκεια τού πολέμου. Η κροατική πλευρά δεχόταν βοήθεια από χώρες της Δύσης και κυρίως τις ΗΠΑ, ενώ υπήρξε και απευθείας εμπλοκή τού ΝΑΤΟ στο τέλος τού πολέμου. Από την άλλη πλευρά, η Κράινα (περιοχή της Κροατίας όπου ζούσαν Σέρβοι), στον πρώτο χρόνο τού πολέμου, είχε τη βοήθεια τού Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού πού αποχώρησε το 1992, από τον οποίο πήρε καί τον οπλισμό της, ενώ πολλές παραστρατιωτικές ομάδες από τη Σερβία και το Μαυροβούνιο πολέμησαν στο πλευρό της.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ-Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΡΟΑΤΙΑΣ Κατεστραμμένο σπίτι στο Βούκοβαρ, πόλη της Κροατίας. Κατά την διάρκεια της επιχείρησης «Καταιγίδα», πάνω από 200,000 Σέρβοι, σχεδόν ολόκληρος ο πληθυσμός της Κράινα, εγκατέλειψε την περιοχή στην μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμού στην Ευρώπη από την εποχή τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Κροατικός Πόλεμος έληξε στις 7 Αυγούστου του 1995 με νίκη της Κροατίας και επέφερε την κατάλυση της Σερβικής Δημοκρατίας της Κράινα.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ-Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΣΝΙΑΣ Ο Πόλεμος της Βοσνίας ήταν μια πολεμική αναμέτρηση στα πλαίσια των εμφυλίων συρράξεων της Γιουγκοσλαβίας, η οποία έλαβε χώρα στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη από το Μάρτιο του 1992 μέχρι το Δεκέμβριο του 1995. Διεξήχθη ανάμεσα στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη (που είχε ως σύμμαχο και το ΝΑΤΟ) και το σερβικό στρατό. Είναι επίσης γνωστός ως πόλεμος της Βοσνιακής Ανεξαρτησίας. Στην πολεμική αυτή σύρραξη ενεπλάκη για πρώτη φορά και το ΝΑΤΟ, υλοποιώντας αρχικά την επιχείρηση "Deny Flight", επιβάλλοντας απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του Ο.Η.Ε. που όριζε τον εναέριο χώρο της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης ως "No fly zone" (Ζώνη απαγόρευσης πτήσεων) με την οποία απαγορεύονταν πτήσεις αεροσκαφών στον εναέριο χώρο της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης. Επιπλέον, η άμεση συμμετοχή της Κροατίας στον πόλεμο και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, ο μεγάλος αριθμός των ξένων εθελοντών καθώς και η συμμετοχή του ΝΑΤΟ που χαρακτήρισαν την εμφύλια αυτή διαμάχη, έκαναν τον πόλεμο να μετατραπεί σε μια πολύπλοκη διεθνή σύγκρουση, με βαθιές πολιτικές και θρησκευτικές προεκτάσεις.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ-Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΣΝΙΑΣ Το φλεγόμενο κτήριο του κοινοβουλίου της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στο Σαράγεβο (πάνω αριστερά), ο αρχιστράτηγος των Σερβοβοσνίων Ράτκο Μλάντιτς (πάνω δεξιά), Νορβηγός κυανόκρανος του Ο.Η.Ε. στο αεροδρόμιο του Σαράγεβο στα χρόνια της πολιορκίας της πόλης από τους Σερβοβόσνιους (μέση δεξιά). Ο Πόλεμος της Βοσνίας έληξε στις 14 Δεκεμβρίου 1995 με την συμφωνία του Ντέιτον (Οχάιο). Συμφωνήθηκε ο διαχωρισμός της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης σε Ομοσπονδία Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και Σερβική Δημοκρατία.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ-Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΣΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ Η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα ήταν ένα έγκλημα πολέμου που διεπράχθη κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας. Το 1995, Σέρβοι από τη Βοσνία σκότωσαν 8.000 Βόσνιους μουσουλμάνους άνδρες και αγόρια στη Σρεμπρένιτσα. Στη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα θεωρείται πιθανή η συμμετοχή και 10-12 Ελλήνων, μελών της Ελληνικής Εθελοντικής Φρουράς οι οποίοι ανάρτησαν την Ελληνική, την Βυζαντινή και την σημαία της Βεργίνας δίπλα στην Σερβική σημαία. Ταφή 465 Βοσνίων πολιτών μετά την αναγνώρισή τους, 11 Ιουλίου 2007.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ-Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Η Ελλάδα για ιστορικούς, γεωπολιτικούς και πολιτισμικούς λόγους πήρε σύντομα το μέρος της Σερβίας στους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας. Όντας στο ΝΑΤΟ, το οποίο ήθελε να είναι ουδέτερο, δεν μπορούσε να παράσχει καμία άμεση βοήθεια. Συνέδραμε όμως την Σερβική πλευρά με υλικό, ενώ μεμονωμένοι ιδιώτες υπηρέτησαν ως εθελοντές στο πλευρό των Σέρβων. Οι σημαίες της Ελλάδας και της Σερβίας.
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ- ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ Οι κυριότερες συνέπειες του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου πολέμου ήταν: Αποσταθεροποίηση της κατάστασης στα Βαλκάνια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τεράστιες απώλειες ανθρώπινων ζωών καθώς και μεγάλες υλικές καταστροφές. Πτώση του εισοδήματος και των συνθηκών διαβίωσης. Έξαρση των εθνικιστικών συναισθημάτων.
ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!! ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ Αθανάσιος Μάνος Αμαλία Κόμνου Θάλεια Βόρρη Πέγκυ Παπαδοπούλου Αλεξάνδρα Μαγγίτα ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!