Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Β΄ Γυμνασίου «Ένα στοργικός ηγέτης» Αρχαία Ελληνική Γλώσσα Β΄ Γυμνασίου «Ένα στοργικός ηγέτης» Αποστολάκη Αλίκη

Το παρακάτω κείμενο είναι ένα εγκώμιο. Σ΄ αυτό ο Αθηναίος Ξενοφών εξυμνεί το Σπαρτιάτη βασιλιά και στρατηγό Αγησίλαο, ένα χαρισματικό ηγέτη που, αν και χωλός, λόγω των στρατιωτικών ικανοτήτων του, ήταν αποδεκτός απ’ όλους τους Έλληνες.

Ἅπαντες ἐπιστάμεθα ὅτι Ἀγησίλαος, ὅπου ᾢετο τὴν πατρίδα τι ὠφελήσειν, οὐ πόνων ὑφίετο, οὐ κινδύνων ἀφίστατο, οὐ χρημάτων ἐφείδετο, οὐ σῶμα, οὐ γῆρας προὐφασίζετο, ἀλλὰ καὶ βασιλέως ἀγαθοῦ τοῦτο ἔργον ἐνόμιζε, τὸ τοὺς ἀρχομένους ὡς πλεῖστα ἀγαθὰ ποιεῖν. Ποιος είναι ο στοργικός ηγέτης; Ἀγησίλαος Για ποιο πράγμα νοιαζόταν; ᾢετο τὴν πατρίδα τι ὠφελήσειν Νοιαζόταν ότι θα ωφελούσε σε κάτι την πατρίδα Τι δεν έπαυε και τι δεν απέφευγε; οὐ πόνων ὑφίετο, οὐ κινδύνων ἀφίστατο Δεν έπαυε να μοχθεί, ούτε απέφευγε τους κινδύνους Τι δε λυπόταν και τι δεν πρόβαλλε ως δικαιολογία; οὐ χρημάτων ἐφείδετο, οὐ σῶμα, οὐ γῆρας προὐφασίζετο, Δεν λυπόταν τα χρήματα ούτε πρόβαλλε σαν δικαιολογία το σώμα και τα γηρατειά Τι νόμιζε; ἐνόμιζε ἔργον βασιλέως ἀγαθοῦ Πίστευε ότι είναι καθήκον του καλού βασιλιά Τι να κάνει στους υπηκόους του; Ποιεῖν τοὺς ἀρχομένους ὡς πλεῖστα ἀγαθὰ Να κάνει στους υπηκόους του όσο το δυνατόν περισσότερα καλά

Ἐν τοῖς μεγίστοις δέ ὠφελήμασι τῆς πατρίδος καὶ τόδε ἐγὼ τίθημι αὐτοῦ, ὅτι δυνατώτατος ὤν ἐν τῇ πόλει φανερὸς ἦν μάλιστα τοῖς νόμοις λατρεύων. Τὶς γὰρ ἄν ἠθέλησεν ἀπειθεῖν ὁρῶν τὸν βασιλέα πειθόμενον; Τι ήταν στην πόλη; δυνατώτατος ὤν ἐν τῇ πόλει Αν και ήταν ο πιο δυνατός στη πόλη Και ποιον υπηρετούσε φανερά; φανερὸς ἦν μάλιστα τοῖς νόμοις λατρεύων Ήταν φανερός ότι υπηρετούσε σε μεγάλο βαθμό τους νόμους Τι σκεφτόταν κι υπηρετούσε φανερά τους νόμους; Τὶς γὰρ ἄν ἠθέλησεν ἀπειθεῖν ὁρῶν τὸν βασιλέα πειθόμενον; Γιατί ποιος θα ήθελε να μην υπακούει αν έβλεπε το βασιλιά να υπακούει;

Ὅς καὶ πρὸς τοὺς διαφόρους ἐν τῇ πόλει ὥσπερ πατὴρ πρὸς παῖδας προσεφέρετο. Ἐλοιδορεῖτο μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν, ἐτίμα δ’ εἴ τι καλὸν πράττοιεν, Πως συμπεριφερόταν προς τους διαφόρους ἐν τῇ πόλει; ὥσπερ πατὴρ πρὸς παῖδας προσεφέρετο Συμπεριφερόταν όπως ακριβώς ο πατέρας προς τα παιδιά Όσους έκαναν αμαρτήματα (αδικίες) τι τους έκανε; Ἐλοιδορεῖτο μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν Κακολογούσε βέβαια, όσους έκαναν αδικίες Αν όμως έπρατταν κάτι καλό, τι τους έκανε ἐτίμα δ’ εἴ τι καλὸν πράττοιεν Τους τιμούσε όμως εάν έκαναν κάτι καλό

παρίστατο δ’ εἴ τις συμφορὰ συμβαίνοι, ἐχθρὸν μὲν οὐδένα ἡγούμενος πολίτην, ἐπαινεῖν δὲ πάντας ἐθέλων, σῴζεσθαι δὲ πάντας κέρδος νομίζων, ζημίαν δὲ τιθεὶς εἰ καί ὁ μικροῦ ἄξιος ἀπόλοιτο. Κι αν παρουσιαζόταν κάποια συμφορά; παρίστατο δ’ εἴ τις συμφορὰ συμβαίνοι Παραστεκόταν, αν παρουσιαζόταν κάποια συμφορά Θεωρούσε τους πολίτες ως εχθρούς; ἐχθρὸν μὲν οὐδένα ἡγούμενος πολίτην Επειδή δε θεωρούσε κανένα πολίτη εχθρό Τι ήθελε να τους κάνει όλους; ἐπαινεῖν δὲ πάντας ἐθέλων Αλλά επειδή ήθελε να τους επαινεί όλους Τι πίστευε ως κέρδος; σῴζεσθαι δὲ πάντας κέρδος νομίζων Θεωρώντας ως κέρδος να σώζονται όλοι Τι θεωρούσε ως ζημιά; ζημίαν δὲ τιθεὶς εἰ καί ὁ μικροῦ ἄξιος ἀπόλοιτο. Θεωρώντας ζημιά αν κάποιος, έστω ανάξιος χανόταν