Πληθυσμοι με χρονια νοσηματα Κωνσταντίνος Χαρδαλιάς Υποψήφιος Διδάκτορας Δημόσιας Υγείας & Πολιτικής Υγείας Εργαστήριο Δημόσιας Υγείας Τομέας Δημόσιας Υγείας Τμήμα Νοσηλευτικής Ε.Κ.Π.Α.

ΟΡΙΣΜΟΣ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ Ορίζονται ως μια παθολογική διαδικασία που εξακολουθεί να υφίσταται για τρεις ή περισσότερες εβδομάδες. Ο όρος ‘’ chronic’’ προέρχεται από την ελληνική λέξη khronos που σημαίνει ‘’για την ώρα’’. Σε αντίθεση με την οξεία νόσο: που περιγράφει την ξαφνική εμφάνιση μιας ασθένειας με περιορισμένη διάρκεια. Η αιτιολογία των χρόνιων νοσημάτων είναι πολυπαραγοντική (γενετικοί, περιβαλλοντικοί και ανθυγιεινός τρόπος ζωής). Ο οικονομικός αντίκτυπος των χρόνιων ασθενειών στις ΗΠΑ παραμένει στο επίκεντρο.

Αιτιεσ νοσηροτητασ και θνησιμοτητασ Τα τελευταία χρόνια οι αιτίες νοσηρότητας( ποσοστά ασθενειών) και θνησιμότητας(ποσοστά θανάτου) έχουν αλλάξει. Οι αλλαγές αυτές, οφείλονται κυρίως στην έλευση των αντιβιοτικών και στην βελτίωση στις υπηρεσίες δημόσιας υγείας π. χ μειώσεις στα ποσοστά μόλυνσης, προέκυψαν από την βελτίωση της υγιεινής, το καθαρό νερό και την διάδοση των εμβολιασμών. Τα τελευταία 50 χρόνια η ανακάλυψη νεών θεραπειών για την αντιμετώπιση ασθενειών. Η τεχνολογική πρόοδος οδήγησε στην εύρεση πιο αποτελεσματικών θεραπειών μιας επείγουσας ασθένειας και σε ένα βαθμό στην αντιμετώπιση των χρόνιων ασθενειών.

Μεταβαση απο την οξεια στη χρονια παθηση Η συχνότητα εμφάνισης των χρόνιων νοσημάτων αυξήθηκε σταθερά στους ενήλικες και στα παιδία. Δύο είναι οι λόγοι που συμβάλλουν στην συνέχιση και επέκταση των χρόνιων, έναντι των οξέων ασθενειών: Η γήρανση του πληθυσμού στη Βόρεια Αμερική. Και η επιδημία της παχυσαρκίας.

Γηρανση του πληθυσμου Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο από ποτέ. Ζουν με χρόνιες ασθένειες και απαιτούν σταθερά περισσότερους πόρους υγειονομικής περίθαλψης σε ολόκληρη την ζωή τους. Υπολογίζεται ότι στα επόμενα 30 χρόνια, τα βρέφη που έχουν γεννηθεί φτάνουν σε ηλικία συνταξιοδότησης, θα υπάρχουν 2 συνταξιούχοι για κάθε εργαζόμενο. Οι δαπάνες για υγειονομική περίθαλψη ήταν περίπου 15% του ΑΕΠ, ενώ οι ΗΠΑ ξόδευαν 5.635 δολάρια για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί για υγειονομική περίθαλψη. Οι δαπάνες για υγειονομική περίθαλψη ήταν 4 φορές περισσότερο για ανά άτομο ηλικίας άνω των 65 ετών από ότι για ένα άτομο κάτω των 45 ετών(2004). Η πρωτογενής και η δευτερογενής πρόληψη, είναι το κλειδί για την μείωση του επιπολασμού των χρόνιων ασθενειών.

ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ Παχύσαρκός ορίζεται: οποίος έχει δείκτη μάζας σώματος(ΔΜΣ ή BMI) άνω των 30, ενώ για παιδία και ενήλικες, ο ΔΜΣ εξαρτάται από το φύλο και την ηλικία και πρέπει να είναι ίσος ή μεγαλύτερος από το 95% των διαγραμμάτων ανάπτυξης ανάπτυξης των αναθεωρημένων (CDC). H επιδημία της παχυσαρκίας είναι μεγαλύτερη στις αγροτικές και με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο. Αυτή η επιδημία μπορεί να συνδέεται άμεσα με την αιτιολογία χρόνιων παθήσεων: υπέρταση, διαβήτης τύπου 2 και καρδιαγγειακές παθήσεις. Το CDC έχει την δυνατότητα να καθορίζει και να ελέγχει την παρουσία της επιδημίας της παχυσαρκίας μέσω της χρήσης ερευνών. Η έρευνα του CDC, ΄γνωστή ως Behavioral Risk Factor Surveillance System, πραγματοποιήθηκε ρωτώντας τους ενήλικες συμμετέχοντες μέσω τηλεφώνου σχετικά με το πόσο ζυγίζουν και ποιο είναι το ύψος τους.

Τα αποτελέσματα έδειξαν, τάσεις προς μια αυξανόμενη εθνική επιδημία παχυσαρκίας. Η επιδημία, που επήλθε στους ενήλικε είναι αυξημένη κατά 50-60% περισσότερη από εκείνη κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Η επιδημία της παχυσαρκίας στα παιδία έχει λάβει χώρα σε πιο γοργούς ρυθμούς από αυτή των ενηλίκων. Ο διαβήτης τύπου 2 ήταν κάποτε νόσος των ενηλίκων. Τώρα έχουν διαγνωστεί και μικρά παιδιά με ΣΔ τύπου 2, και είναι βέβαιο ότι η γενιά των παιδιών αυτών θα είναι ευαίσθητη σε καρδιαγγειακές παθήσεις και σε χρόνια νοσήματα.

Επιπολασμοσ παχυσαρκιασ Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας από το Εθνικό Σύστημα Υγείας Και Διατροφής το 2000 εκτίμησε: Το 64, 5% του πληθυσμού των ΗΠΑ πληρούν τα κριτήρια για να είναι υπέρβαροι(ΔΜΣ> 25). Ο επιπολασμός της παχυσαρκίας (ΔΜΣ>30), ανεξάρτητα από το φύλο, ήταν 30,5%. Η παχυσαρκία ήταν υψηλότερη μεταξύ των ενήλικων Αμερικανών του Μεξικού και των μη ισπανόφωνων μαύρων. Οι μαύρες γυναίκες είχαν τον υψηλότερο επιπολασμό των υπέρβαρων και παχύσαρκων.

Δεικτησ μαζασ σωματοσ(δμσ) Είναι απλό και ευρέως αποδεκτό μέτρο που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση των συνηθειών του σώματος ενός ατόμου. Ο ΔΜΣ λαμβάνει υπόψη το βάρος σε σχέση με το ύψος ενός ατόμου, και ο τύπος είναι το βάρος σε κιλά δια το ύψος σε μέτρα στο τετράγωνο(kg/m2 ). Ο προσδιορισμός μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας το ΔΜΣ εάν ένα άτομο με μικρότερο βάρος από το φυσιολογικό, φυσιολογικού βάρους, υπέρβαρο ή παχύσαρκο. Μια φυσιολογική τιμή για το ΔΜΣ είναι 20-24,9 m/kg2. Το 34% του αμερικανικού πληθυσμού των ενηλίκων είναι υπέρβαροι(ΔΜΣ>25- 29,9 kg/m2 και 27% είναι παχύσαρκοι (ΔΜΣ >30kg/m 2 ). Δηλαδή 1 στους 5 ενήλικες στις ΗΠΑ είτε είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

Η παχυσαρκια ωσ παραγοντασ κινδυνου για σδ τυπου 2 και καρδιαγγειακα νοσηματα Η παχυσαρκία είναι ισχυρά συσχετισμένη με την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων. Σχετίζεται με δύο μεγάλες ασθένειες την υπέρταση και των ΣΔ τύπου 2. Αυτές οι 2 ασθένειες ευθύνονται για την αύξηση του επιπολασμού της στεφανιαίας νόσου. Ο ΣΔ είναι ισχυρός παράγοντας κινδύνου, προάγοντας την ανάπτυξη χρόνιων ασθενειών, όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις. Μέγιστη προσοχή πρέπει να δοθεί στην πρόληψη, διαχείριση και ελαχιστοποίηση της παχυσαρκίας και των σχετιζόμενων επιπλοκών της.

Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για προ-διαβητη Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για προ-διαβητη Δύο σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για τον διαβήτη είναι η γλυκόζη νηστείας(IFG) (γλυκόζης νηστείας των 100mg/dL) και η μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη (IGT)( δυο ώρες μετά από του στόματος δοκιμασία πρόκλησης, με γλυκόζη 140-199mg/dL). Τα κριτήρια αυτά χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό του προ-διαβήτη. Στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι υπάρχουν 22 εκατομμύρια άτομα που μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως προ-διαβητικοί. Τα άτομα με προ-διαβήτη δεν είναι πάντα απαραίτητο να έχουν και τα άλλα δυο συστατικά που απαιτούνται για το μεταβολικό σύνδρομο. Ωστόσο, πολλοί από εκείνους που έχουν μειωμένη γλυκόζη νηστείας μπορεί να χαρακτηριστούν ως μεταβολικό σύνδρομο και αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακές παθήσεις.

Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για μεταβολικο συνδρομο Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για μεταβολικο συνδρομο Το μεταβολικό σύνδρομο είναι μια ομάδα παραγόντων κινδύνου που πιστεύεται ότι χρησιμεύει ως πρόδρομος για την ανάπτυξη τόσο του διαβήτη τύπου 2, και τελικά σε αγγειακή βλάβη που οδηγεί σε μακροααγγειακές καρδιαγγειακές παθήσεις. Όχι όλοι οι άνθρωποι που έχουν καρδιαγγειακή νόσο, έχουν ήδη εκδηλώσει διαβήτη τύπου 2, αλλά εκείνοι που βρίσκονται ήδη σε αυξημένο κίνδυνο για καρδιακά επεισόδια, όπως ΟΕΜ. Ο πυρήνας του μεταβολικού συνδρόμου είναι η κεντρική κοιλιακή παχυσαρκία, γύρω από την οποία οι άλλες συνιστώσες του συνδρόμου τείνουν να ομαδοποιούνται.

Στις αρχές του μεταβολικού συνδρόμου, τα άτομα μπορεί να έχουν κανονικά επίπεδα γλυκόζης νηστείας, αλλά όσο το σύνδρομο επιδεινώνεται, μπορεί να αυξηθεί η διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας. Τα πρώτα στάδια του μεταβολικού συνδρόμου μπορεί να έχουν φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης νηστείας(δηλαδή ευγλυκεμικός). Η ευγλυκαιμία είναι παρούσα όταν το σύνδρομο οφείλεται σε μια χρόνια κατάσταση αυξημένης ινσουλίνης στο πλάσμα ή σε υπερινσουλιναιμία. Αργότερα το σύνδρομο, όταν το πάγκρεας δεν είναι σε θέση να συνεχίσει την παραγωγή επαρκούς ποσότητας ινσουλίνης, η υπεργλυκαιμία θα είναι το αποτέλεσμα. Μόλις το πάγκρεας αδυνατεί να παράγει επαρκή ινσουλίνη, διακόπτεται η ομοιόσταση της γλυκόζης με αποτέλεσμα την υπεργλυκαιμία.

Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για σακχαρωδη διαβητη τυπου 2 Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για σακχαρωδη διαβητη τυπου 2 Το μεταβολικό σύνδρομο θεωρείται ότι είναι τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου, για τον διαβήτη τύπου 2, καρδιακές παθήσεις και εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο διαβήτης τύπου 2 είναι υπεύθυνος για αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου που είναι 3-4 φορές μεγαλύτερος στους μη διαβητικούς. Τα άτομα με προ-διαβήτη και με μεταβολικό σύνδρομο θα πρέπει να εξετάζονται τακτικά για την εξέλιξη του διαβήτη τύπου 2. Εάν υπάρχει σημαντική υποψία για διαβήτη τύπου 2, η Αμερικάνικη Διαβητολογική Ένωση (ADA) συστήνει προσυμπτωματικό έλεγχο για τον ΣΔ, κάνοντας πρώτα ένα απλό τεστ μέτρησης σακχάρου. Ωστόσο, εάν η γλυκόζη είναι φυσιολογική και η υποψία εξακολουθεί να υπάρχει, πρέπει να γίνει το δίωρο τεστ ανοχής γλυκόζης από το στόμα(OGTT).

Ο προσυμπτωματικός έλεγχος για τον διαβήτη τύπου 2 θα πρέπει να αρχίσει σε όλους τους ενήλικες σε ηλικία 45 ετών και να επαναλαμβάνεται κάθε 3 χρόνια. Η ADA , έχει προνοήσει για την έγκαιρη διάγνωση των ατόμων που βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2 π .χ μέλη των μειονοτικών ομάδων που ζουν στις ΗΠΑ σήμερα και βιώνουν τις ανισότητες στον χώρο της υγείας.

Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για ανοχη στην ινσουλινη Η κυριότερη υποκείμενη παθολογία του μεταβολικού συνδρόμου είναι η ανοχή στην ινσουλίνη, η μειωμένη ανταπόκρισή του ιστού για ινσουλίνη η οποία μπορεί να προσδιοριστεί μέσω εργαστηρίου, τύπων, ιστορικού και φυσιολογικά ευρήματά. Η έγκαιρη αναγνώριση στην ινσουλίνη, έχει ιδιαίτερη σημασία στην διαχείριση ανισοτήτων υγείας. Μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η δυσλιπιδαιμία διαφέρει από φυλή σε φυλή. Αποτελέσματα της μελέτης της αθηροσκλήρυνσης ανοχής ινσουλίνης αποκάλυψε ότι οι Αφροαμερικανοί, είχαν σημαντικά υψηλότερη HDL-χοληστερόλη και υψηλότερα επίπεδα τριγλυκεριδίων, έναντι των Ισπανών.

Τα επίπεδα της ινσουλίνης, δεν μετρώνται συνήθως στην πρωτοβάθμια περίθαλψης, όπως και άλλοι παράγοντες κινδύνου. Αυτό συμβαίνει επειδή η υπερινσουλιναιμία δεν έχει εγκατασταθεί πλήρως, όταν ένα άτομο έχει υπεργλυκαιμία, αλλά υπάρχει στα ευγλυκαιμικά άτομα με υπερινσουλιναιμία. Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα επίπεδα ινσουλίνης ≥17 Μu/ml είναι ενδεικτικά της παρουσίας της ανοχής στην ινσουλίνη και παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο για ανάπτυξη μεταβολικού συνδρόμου, ΣΔ τύπου 2 και καρδιαγγειακές παθήσεις.

Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για μελανιζουσα ακανθωση Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για μελανιζουσα ακανθωση Αν και τα επίπεδα της ινσουλίνης .δεν μετρώνται ακόμη ευρέως στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, υπάρχουν και άλλοι δείκτες κινδύνου, ‘όπως η μελανίζουσα ακάνθωση που μπορεί να ελεγχθεί εύκολα στις υπηρεσίες δημόσιας υγείας. Ο προσυμπτωματικός έλεγχος για μελανίζουσα ακάνθωση ήταν επιτυχής όσον αφορά: Την εύρεση παιδιών στις ΗΠΑ που βρίσκονται σε κίνδυνο για τις διαταραχές στην ομοιόσταση της γλυκόζης τους(π. χ προ-διαβήτη, μεταβολικό σύνδρομο, ΣΔ). Τον εντοπισμό αδιάγνωστων παιδιών και εφήβων σε ισπανόφωνους, σαν να είχαν ανοχή στην ινσουλίνη και το διαβήτη τύπου 2.

Χαρακτηρίζεται από υπέρχρωση των μαλακών πλακών στις πτυχώσεις του σώματος (π. χ στο πίσω μέρος του λαιμού, μασχάλες, βουβωνική χώρα, αγκώνες, γόνατα). Παρουσιάζεται ως μια ομαλή και συχνά ‘’φουσκωμένη’’ πλάκα, παρατηρούμενη πρώτα στο πίσω μέρος του λαιμού σε μια ενιαία γραμμή. Σε ακραίες περιπτώσεις επεκτείνεται στο μετωπιαίο επίπεδο του αυχένα. Η χρήση του προσυμπτωματικού ελέγχου για την ακάνθωση ανάμεσα στις Αφροαμερικάνες, έδειξε μια θετική συσχέτιση με αρκετούς δείκτες ανοχής στην ινσουλίνη. Το πίσω μέρος του λαιμού χρησιμοποιείται συνήθως για προσυμπτωματικό έλεγχο.

οι Burke αποδεικνύουν ότι η μελανίζουσα ακάνθωση όταν διαπιστώνεται αρχικά, βρίσκεται κατά κανόνα στο λαιμό. Ο λαιμός έχει την υψηλότερη ευαισθησία (93%), για την ανοχή στην ινσουλίνη. Η κλίμακα του Burke 0-4 χρησιμοποιείται για την κατηγοριοποίησή της σοβαρότητας της μελανίζουσας ακάνθωσης. Η μελανίζουσα ακάνθωση χρησιμοποιείται με επιτυχία ως μέσο ελέγχου για τον εντοπισμό ατόμων με ανοχή στην ινσουλίνη ή σε υψηλό κίνδυνο για ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2.

η Αιτιολογία της μελανίζουσας ακάνθωσης δεν είναι γνωστή. Ωστόσο, πιστεύεται ότι λόγω της υπερινσουλιναιμίας διεγείρονται τα μελανοκύτταρα και παράγουν περισσότερη μελανίνη.

Προσυμπτωματικοσ ελεγχοσ για χρονιεσ φλεγμονεσ Η χρόνια φλεγμονή σε άτομα χαμηλού κινδύνου, προσδιορίζεται συνήθως με την μέτρηση υψηλής ευαισθησίας της C- αντιδρώσας πρωτεΐνης (hs-CRP). Aυξημένα επίπεδα (hs-CRP) μπορεί να είναι μια ένδειξη παρουσίας υπερινσουλιναιμία που συνδέεται με την συστηματική φλεγμονή. Η (hs-CRP) αποτελεί έναν ισχυρό παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση της στεφανιαίας νόσου. Ο κίνδυνος για την εμφάνιση χρόνιων ασθενειών, όπως ο διαβήτης τύπου 2 ή των καρδιαγγειακών παθήσεων, μπορεί να αναγνωριστούν σε προχωρημένη συμπωματική παθολογία.

ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟΣ ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ 2 ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟΣ ΕΠΙΠΟΛΑΣΜΟΣ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ 2 Αποτελεί αντικείμενο έντονου ενδιαφέροντος τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς τα ποσοστά του αυξάνονται σταθερά, δευτερευόντως με τα ποσοστά της παχυσαρκίας. Πρόσφατες εκτιμήσεις στις ΗΠΑ έδειξαν ότι 18, 2 εκατομμύρια στις ΗΠΑ πάσχουν από διαβήτη τύπου 2. Είναι αρκετά επικίνδυνος για τα εν λόγω άτομα, που δεν είναι πληροφορημένα, επειδή οι επιπλοκές του είναι ύπουλες στην αρχή, αλλά μπορεί γρήγορα να οδηγήσουν σε μίκρο- και μακρό-αγγειακές βλάβες. Αποτελεί την Πέμπτη κυριότερη αιτία θανάτου στο γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ, ενώ ανάμεσα στις Αφροαμερικάνες γυναίκες είναι η Τρίτη αιτία θανάτου. Είναι μια σημαντική αιτία θανάτου που σχετίζεται με την στεφανιαία νόσο.

Οι ενήλικες με διαβήτη, έχουν 4 φορές μεγαλύτερη θνησιμότητα σε σχέση με κάποιον χωρίς διαβήτη. Το 65% των θανάτων των διαβητικών οφείλονται σε καρδιακή νόσο. Το 73% των ενηλίκων με διαβήτη, έχουν υπέρταση, κατά συνέπεια ο κίνδυνος ΑΑΕ είναι 2-4 φορές υψηλότερος σε άτομα με διαβήτη. Είναι μια πολυσυστηματική ασθένεια, διότι επηρεάζει τα μάτια( κύρια αιτία της τύφλωσης), τους νεφρόυς( νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου) και νευροπάθεια. Η νευροπάθεια παράγοντας κινδύνου για ακρωτηριασμούς.

Ασθενειεσ του καρδιαγγειακου συστηματοσ Ασθενειεσ του καρδιαγγειακου συστηματοσ Η στεφανιαία νόσος είναι η πρώτη αιτία θανάτου ανδρών και γυναικών στις ΗΠΑ. Οι καρδιαγγειακές παθήσεις αποτελούν την κύρια αιτία επαγγελματικής ικανότητας μεταξύ των ενηλίκων. Το ΑΕΕ, ευθύνεται για την αναπηρία πάνω από 1 εκατ. Αμερικανών το χρόνο. Τα καρδιαγγειακά νοσήματα, συμπεριλαμβανομένων στεφανιαία νόσο, έμφραγμα, καρδιακή ανεπάρκεια, παραμένουν η κύρια αιτία θανάτου και αναπηρίας στις ΗΠΑ, παρά τις βελτιώσεις που έχουν γίνει στην πρόληψη, την ανίχνευση και τη θεραπεία. Οι καρδιακές παθήσεις είναι συνδεδεμένες με τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα των γυναικών, παρότι υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη ότι είναι η ασθένεια των ανδρών.

Παρότι οι γυναίκες τείνουν να αναπτύξουν τα συμπτώματά της καρδιακής νόσου σε μεγαλύτερη ηλικία, έχουν χειρότερη πρόγνωση και είναι πιο πιθανό ανε πεθάνουν από οξεία καρδιακή εκδήλωση. Αυτή η καθυστέρηση στην εκδήλωση των συμπτωμάτων μπορεί να εξηγηθεί από τη φυσιολογική προστασία των ενδογενών ορμονών τους. Όταν οι γυναίκες είναι κοντά στην εμμηνόπαυση, χάνουν τα προστατευτικά αποτελέσματα των οιστρογόνων. Κατά την διάρκεια των μετεμμηνοπαυσιακών ετών, ο κίνδυνος για καρδιακή νόσο, είναι 3 φορές μεγαλύτερος απ’ ότι από τον καρκίνο του μαστού. Η αναλογία είναι 2 λευκές και 1 Αφροαμερικανική γυναίκα.

Στεφανιαια νοσοσ Η πιο σημαντική αιτία θνησιμότητας στις ΗΠΑ. Προκαλώντας 493.382 θανάτους το 2002, δηλαδή 1 στους 5 θανάτους. Το 83% των θανάτων που οφείλονται σε στεφανιαία νόσο συμβαίνουν σε άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών. Το 38% των γυναικών έναντι μόνο του 25% των ανδρών πεθαίνουν εντός ενός έτους από τη στιγμή του συμβάντος. Η Αμερικανική καρδιολογική ένωση εκτιμά ότι το 2002, περισσότεροι από 1 εκατομμύρια Αμερικανοί είχαν είτε ένα νέο ή ένα υποτροπιάζουν στεφανιαίο επεισόδιο και ότι περίπου το ένα τρίτο πέθανε. Ομοίως, κάθε 26 δευτερόλεπτα , ένας Αμερικανός θα υποστεί ένα οξύ στεφανιαίο επεισόδιο που θα οδηγήσει σε έμφραγμα του μυοκαρδίου και για κάθε ένα λεπτό θα πεθαίνει από αυτό.

Το 41% των ατόμων που έχουν έμφραγμα του μυοκαρδίου θα πεθάνει μέσα σε ένα έτος. Περίπου 335.000 θάνατοι συμβαίνουν κάθε χρόνο στα ΤΕΠ ή πριν φτάσει ο ασθενής στο νοσοκομείο. Η στεφανιαία νόσος, ονομάζεται επίσης, ισχαιμική ή καρδιακή ή οξύ στεφανιαίο σύνδρομο και αναφέρεται στην αθηροσκλήρυνση των αρτηριών που τροφοδοτούν τον καρδιακό μυ. Η αθηροσκλήρωση είναι μια διαταραχή που μπορεί να προκύψει από την έναρξη μέχρι το τέλος της αρτηριακής κυκλοφορίας.

αθηροσληρωση Αναφέρεται στην εδραίωση ή σκλήρυνση των αρτηριών. Είναι τα αποτελέσματα διαφόρων ουσιών στο αίμα, όπως η χοληστερίνη, τα αιμοπετάλιά, τα αφρώδη κύτταρα, το ασβέστιο, καθώς και της πήξης του αίματος. Όταν αυτές οι ουσίες συσσωρεύονται στα εσωτερικά τοιχώματά μιας αρτηρίας, δημιουργείται μια πλάκα. Η πλάκα στο εσωτερικό των αρτηριών μπορεί να δημιουργεί είτε μερική ή ολική απόφραξη της ροής του αίματος. Διάφορες παθολογικές εκδηλώσεις μπορούν να συμβούν στη συνέχεια όπως είναι ο σχηματισμός θρόμβων ή αιμορραγία στο σημείο που βρίσκεται η πλάκα.

Η αιμορραγία στο σημείο της πλάκας θα προκαλέσει τη ρήξη και την περαιτέρω απόφραξη της αρτηρίας. Ομοίως ένας θρόμβος αίματος μπορεί να αποσβέσει στην επιφάνεια της πλάκας που ενισχύει την ισχαιμία, διότι η ροή του αίματος μέσω της αρτηρίας είναι περιορισμένη. Όταν συμβούν μια ή δύο από αυτές τις παθολογικές καταστάσεις το αποτέλεσμα είναι οξεία ισχαιμία, λόγω χαμηλής ροής μέσω των στεφανιαίων αρτηριών που οδηγούν σε οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Όταν μια στεφανιαία αρτηρία αποφράσσεται από έναν θρόμβο ή/και αποκολλάται η πλάκα, συμβαίνει ολική απόφραξη της ροής προς την αρτηρία, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Όταν συμβαίνει ένα οξύ καρδιακό συμβάν, απαιτείται επείγουσα διαχείριση για τη ν ελαχιστοποιηση της έκτασης της ζημιάς από την επέκταση στην καρδία, τον τραυματισμό, ή το θάνατο επιπλέον καρδιακών κυττάρων και τότε, αυξάνεται ο κίνδυνος για αιφνίδιο θάνατο. Τα υποκείμενα συμπτώματα που υπαρχουν κατά τη διάρκειαενός οξέος καρδιακού επεισοδίου, διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη, έχουν την τάση να εμφανίζουν άτυπα συμπτώμτα και πόνο στο στήθος.

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΙΜΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΙΜΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ Κάπνισμα Κεντρική παχυσαρκία Δυσλιπιδαιμία Υπέρταση Έλλειψη σωματικής άσκησης. Διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.

Συναφεισ παραγοντεσ κινδυνου και χρονιεσ παθησεισ Ορίζονται οι καταστάσεις ή μεταβλητές που δεν μπορούν να ελεγχθούν από τα άτομα και μπορούν να χρησιμεύσουν για την αύξηση της νοσηρότητας ή της θνησιμότητας που συνδέεται με χρόνιες παθήσεις όπως ο διαβήτης, εγκεφαλικά κ.τ.λ. Οι συναφείς παράγοντες κινδύνου μπορούν να περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται σε αυτά τα εξής: Να έχει το άτομο ένα μόνο γονέα. Να είναι ο μόνος αρχηγός στην οικογένεια. Να ζει σε μια γεωγραφικά υποεξηπηρετούμενη περιοχή των ΗΠΑ . Να μην υπάρχει πάροχος πρωτοβάθμιας φροντίδας. Και να υπάρχει περιορισμένη πληροφόρηση από το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.

Επιβαρυνση φροντιστων Η επιβάρυνση των φροντιστών είναι μια συντριπτική αίσθηση της απώλειας του ελέγχου της ζωής του κάθε ατόμου στη θέση της φροντίδας ενός ατόμου με χρόνιες ασθένειες. Η επιβάρυνση των φροντιστών, που ορίζεται ως σωματική, συναισθηματική και οικονομική πίεση ή επιβάρυνση όπως φαίνεται από την επιμέλεια του ευπαθούς προσώπου, είναι ένα αυξανόμενο φαινόμενο που μειώνει όλο και περισσότερο τη ποιότητα ζωής των ατόμων που επιλέγουν να φροντίσουν τους χρόνιους ασθένειες. Οι παράγοντες που τείνουν κάποιον να αναζητήσει βοήθεια από φροντιστή είναι: ως κοινωνική απομόνωση, περιορισμένη οικογενειακή ή κοινωνική στήριξη, μικρή εν μερική γνώση της ασθένειας ή των αντιδράσεων του ατόμου στην ασθένεια, έλλειψη ή αδυναμία επικοινωνίας με το άρρωστο πρόσωπο, ιστορικό κακών μοντέλων αντιμετώπισης, δυναμικότητα της σχέσης πριν από την ασθένεια και αίσθηση ενοχής του φροντιστή.

ΣαΣ ευχαριστω πολυ για την προσοχη σασ ΣαΣ ευχαριστω πολυ για την προσοχη σασ