Τίτλος Ο ρόλος των τραπεζών, του χρηματιστηρίου και των αγορών στην πείνα και τ ην εξαθλίωση των λαών.

Συνεργάστηκαν: Οι μαθητές του τμήματος α1_project σε συνεργασία με τον καθηγητή Οικονομίας κ. Δρακούλη Καούνη

Αγορές Η εκμετάλλευση των φτωχότερων οικονομικά κοινωνιών γινόταν παλαιότερα με τη μορφή αποικιών από τα μεγάλα κράτη (Αμερική, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία). Τώρα γίνεται δια μέσου των επενδυτών του χρηματιστηρίου και των τραπεζών.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων παρατηρήθηκε συγκέντρωση χρηματοοικονομικής δύναμης στα χέρια σχετικά λίγων οργανισμών που είναι κοινώς γνωστοί ως θεσμικοί επενδυτές. Οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες αυτής της συγκέντρωσης δύναμης ήταν τεράστιες. Ο όρος θεσμικοί επενδυτές χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους επαγγελματίες του χρηματοοικονομικού χώρου. Με τον ευρύ όρο της έννοιας, θεσμικοί επενδυτές είναι οι κάθε είδους χρηματοοικονομικοί μεσάζοντες. Αυτή η ερμηνεία, διαφοροποιεί τους θεσμικούς από τους ιδιώτες επενδυτές, οι οποίοι κατέχουν χαρτοφυλάκια για τα οποία είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.

Θεσμικοί επενδυτές Κατά καιρούς, όμως, η αναφορά στους θεσμικούς επενδυτές γίνεται σε πιο στενά πλαίσια. Έτσι, θεσμικούς επενδυτές αποτελούν τα Αμοιβαία Κεφάλαια, οι Εταιρίες Επενδύσεων Χαρτοφυλακίου, οι Ασφαλιστικές Εταιρίες, ή τα τμήματα Τραπεζικής Πίστης.

Χρηματιστήριο Χρηματιστήριο εννοούμε τις οργανωμένες αγορές. Συνήθως είναι επίσημα αναγνωρισμένες από το κράτος, όπου συναντώνται οι ενδιαφερόμενοι για τη διενέργεια αγοραπωλησιών, κινητών αξιών (όπως μερίδια κεφαλαίου ανωνύμων εταιριών, τραπεζικά ή άλλα ομόλογα) ή και εμπορευμάτων. Τα χρηματιστήρια αποτελούν ιδιόμορφες αγορές με την έννοια της ταυτόχρονης συνάντησης προσφοράς και της ζήτησης. Αποτελούν οικονομικό θεσμό που κατά κανόνα αναγνωρίζεται από τα κράτη όπου λειτουργούν και η λειτουργία τους με νομοθετικά και διοικητικά μέτρα καθορίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώνονται οι αγορές και θεσπίζουν τις προϋποθέσεις και τους Όρους λειτουργίας τους. Τα χρηματιστήρια διακρίνονται σε αξιών, Εμπορευμάτων και Ναύλων. Τα χρηματιστήρια τα δημιούργησε η επιδίωξη για την εξεύρεση βραχυπρόθεσμων αλλά κυρίως μακροπρόθεσμων κεφαλαίων και η ανάγκη για σύναψη αγοροπωλησιών, μεγάλων ποσοτήτων εμπορευμάτων που βρίσκονται μακριά από τον τόπο διαπραγμάτευσής τους, ενώ και απαιτούσαν για αυτό σοβαρά κεφάλαια αλλά και η τάση για κερδοσκοπία.

Ο οικονομικός ρόλος των χρηματιστηρίων: Διευκολύνουν τις συναλλαγές, γιατί επιτρέπουν στους εκπροσώπους της προσφοράς και της ζήτησης να βρίσκονται ταυτόχρονα στο συγκεκριμένο τόπο διαπραγμάτευσης. Επιτρέπουν την ελεύθερη διαμόρφωση τιμών των αγαθών με βάση το θεμελιώδη νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται ο κίνδυνος της δημιουργίας τεχνιτών τιμών. Δίνουν την ευκαιρία στις επιχειρήσεις να εξερευνούν κεφάλαια αλλά και στους επενδυτές να μπορούν να διαθέσουν τα χρήματα που έχουν στην επένδυσή τους σε τίτλους, με την προσδοκία του κέρδους συμβάλλοντας έτσι στην τόνωση της παραγωγικότητας και γενικότερα στην ανάπτυξη της χώρας που λειτουργεί το χρηματιστήριο.

Εδώ και αρκετά χρόνια έχει αλλάξει ο ρόλος του χρηματιστηρίου Θεωρείται πλέον χώρος τζόγου και όχι χώρος επενδύσεων. Ειδικά το Ελληνικό Χρηματιστήριο το απέδειξε το έτος 2000 όπου έγινε η μεγαλύτερη αναδιανομή του πλούτου των τελευταίων 100 ετών. Το χρήμα της Ελλάδος συγκεντρώθηκε σε λίγα άτομα και το 98% του Ελληνικού πληθυσμού έχασε όλα τα κινητά και ακίνητα περιουσιακά του στοιχεία. Άρχισε δηλαδή να εφαρμόζεται το σχέδιο εξαθλίωσης του Έλληνα πολίτη. Στην εξαθλίωση βοήθησαν και οι τράπεζες.

ΤΡΑΠΕΖΕΣ Τράπεζα ονομάζεται η επιχείρηση, η οποία ασχολείται με χρηματικές και πιστωτικές συναλλαγές. Ανάλογα με το είδος της μπορεί να δέχεται καταθέσεις, να χορηγεί δάνεια,να φυλάσσει και να διαχειρίζεται αξιόγραφα, να αναλαμβάνει την πληρωμή για λογαριασμό του πελάτη. Η κερδοφορία της τράπεζας βασίζεται στη λεγόμενη «ψαλίδα» δηλαδή τη διαφορά ανάμεσα στο επιτόκιο δανεισμού και στο επιτόκιο καταθέσεων. Έτσι, αν για παράδειγμα μια τράπεζα χορηγεί ένα δάνειο με επιτόκιο 9% και δέχεται κατάθεση με επιτόκιο 2% η διαφορά αυτή (7%) αποτελεί την ψαλίδα που οδηγεί στα κέρδη της τράπεζας. Βέβαια, οι τράπεζες αποκομίζουν και από αλλού χρήματα. Όπως από προμήθειες ή από συμμετοχές και επενδύσεις. Ωστόσο η κύρια λειτουργία της έγκειται στο δανεισμό (χορηγήσεις και καταθέσεις).

Τράπεζες Δελεαστικό για αυτές είναι η τοκογλυφία. Η γρήγορη και θεαματική κερδοφορία. Να βρουν έναν αφελή, να του δώσουν ένα καταναλωτικό δάνειο των 1000 ευρώ και να του πάρουν το σπίτι, το οποίο έχει πολλαπλάσια αξία. Δελεαστικό για τις τράπεζες είναι να αφεθούν να μοιράζουν χιλιάδες μικροδάνεια «παγίδες» και να περιμένουν στη γωνία αυτούς που θα την «πατήσουν». Να τους περιμένουν, για να τους πάρουν τις περιουσίες. Γι’αυτό και μοιράζουν εορτοδάνεια, διακοποδάνεια και κάθε είδους καταναλωτικών δανείων, περιμένοντας να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους από τη λεηλασία των αφελών. Αναζητούν τη γρήγορη και μεγάλη απόδοση της τοκογλυφίας. Στόχος τους είναι τα «έτοιμα». Έχουν μετατραπεί σε συμμορίες τοκογλύφων και έχουν γίνει μια πραγματική μάστιγα για την κοινωνία. Απέσπασαν τα χρήματα των Ελλήνων, που θα μπορούσαν να επενδυθούν σε ανάπτυξη. Ιδιωτικά χρήματα, που θα μπορούσαν να επενδυθούν σε ανάπτυξη, μπήκαν στο χρηματιστήριο- παγίδα και άλλαξαν χέρια. Τα εργοστάσια έκλεισαν και τα χρήματα, τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν εργοστάσια, χάθηκαν. Αυτό ήταν το έργο των ελληνικών τοκογλυφικών τραπεζών. Αυτήν την τοκογλυφία ασκούν οι τράπεζες ακόμη και σήμερα.

Οι τράπεζες βοήθησαν στο έγκλημα του χρηματιστηρίου ως εξής: Ενημέρωσαν τους επενδυτές, χρηματιστές, κρατικούς φορείς και μεγαλοεπιχειρηματίες ότι οι τραπεζικές καταθέσεις είναι πάρα πολύ μεγάλες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό από Έλληνες πολίτες. Αυτό τους ανησύχησε πάρα πολύ. Φοβήθηκαν ότι οι είλωτες Έλληνες άρχισαν να αποκτούν οικονομική ανεξαρτησία. Από τότε που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη Γη ζούσε σε ομάδες προκειμένου να αντιμετωπίσει τους διαφόρους κινδύνους. Σαν αρχηγό της κάθε ομάδας διάλεγαν το δυνατότερο, το γεροντότερο, το σοφότερο ανάλογα με την εποχή. Αποτελούσε δε παράδειγμα προς μίμηση για τους άλλους. Ενδιαφερόταν για την ομάδα του, ήταν δίκαιος, λειτουργούσε σαν πραγματικός ηγέτης, είχε όραμα και στόχους. Επειδή τώρα πλέον δεν υπάρχουν ηγέτες γιαυτό το ρόλο του ηγέτη τον παίζουν η Goldman Sachs και οι κερδοσκόποι επενδυτές σε συνεννόηση με τους ανίκανους πρωθυπουργούς και προέδρους των Δυτικών και Ανατολικών κρατών σε βάρος των αδύναμων λαών. Η Goldman Sachs είναι αυτή που αναβαθμίζει ή υποβαθμίζει ένα κράτος. Είναι αυτή που εξευτελίζει και εξαθλιώνει τους αθώους πολίτες. Έτσι προκειμένου να κερδίσουν οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι επενδυτές τύπου Σόρος κλπ. Δημιουργούν τεχνητές οικονομικές κρίσεις.

Πως δημιουργήθηκε η κρίση; Η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η άμυνα των πλουσίων απέναντι στα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Από το 1940 και μετά, μέχρι σήμερα η εργατική τάξη και η μεσαία τάξη είχε αποκτήσει πάρα πολλά δικαιώματα, τα οποία βέβαια τα απέκτησε πολλές φορές με αγώνες αλλά και μερικές φορές χαριστικά για ψηφοθηρικούς σκοπούς. Οι πλούσιοι έβλεπαν ότι αυτές οι δύο τάξεις (ειδικά η μεσαία) άρχισαν να αποκτούν οικονομική δύναμη, είχαν δύο ή και τρία αυτοκίνητα κάθε οικογένεια, έφτιαξαν δικό τους σπίτι, ήταν κατά κάποιο τρόπο ανεξάρτητοι οικονομικά. Οι οικονομολόγοι γνωρίζουν ότι τη δύναμή τους οι πλούσιοι την οφείλουν στους φτωχούς. Όσο πιο φτωχοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο πλούσιοι γίνονται οι πλούσιοι. Για το λόγο αυτό δημιούργησαν την κρίση που αυτή τη στιγμή είναι χρηματοπιστωτική δηλαδή προσπαθούν να διαγράψουν όλα τα πλεονεκτήματα των εργαζομένων και να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή (1940) δηλαδή κλείνουν τον κύκλο των διεκδικήσεων και των κατακτήσεων και τους καταστούν πάλι αδύναμους χωρίς οικονομική ανεξαρτησία. Μας ξαναγυρίζουν πάλι στο 1950.

Πως θα βγούμε από την κρίση; - Ι Κατ΄ αρχάς θα πρέπει να πούμε ότι όλα αυτά που λένε κάποιοι πολιτικοί ή κάποιοι αναλυτές ότι φτάσαμε εδώ διότι χαλάγαμε περισσότερα από αυτά που βγάζαμε είναι η μισή αλήθεια. Ένα κράτος το οποίο βρίσκεται υπό ανάπτυξη, για να αναπτυχθεί πρέπει να δανείζεται χρήματα τα οποία όμως να χρησιμοποιηθούν σωστά για την ανάπτυξη της οικονομίας. Άρα, έπρεπε να δανειζόμαστε, το θέμα είναι τώρα πώς χρησιμοποιούσαν τα λεφτά οι κυβερνήσεις. Το πρόβλημα στην Ελλάδα το δημιούργησαν οι κυβερνήσεις και οι χρηματοδότες τους. Αυτές είναι η αιτία και όχι ο απλός λαός ο οποίος αγωνίζεται να ζήσει την οικογένειά του.

Πως θα βγούμε από την κρίση; - ΙΙ Τώρα, ο μόνος τρόπος για να βγούμε από την κρίση είναι να κουρέψουμε το χρέος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Το κούρεμα πρέπει να φέρει το χρέος στα 100 δις ευρώ. Διαφορετικά, δεν είναι βιώσιμο. Φανταστείτε μία οικογένεια η οποία έχει πάρει δάνειο από τον πιο σκληρό τοκογλύφο το ποσό των 500.000 ευρώ. Το δε εισόδημα της οικογένειας είναι 20.000 ευρώ το χρόνο. Είναι δυνατόν να ξεχρεώσει ποτέ; Όχι βέβαια. Όχι μόνο δεν θα ξεχρεώσει ποτέ αλλά θα της υποθηκεύσουν όλα τα περιουσιακά της στοιχεία, θα είναι συνέχεια με το κεφάλι κατεβασμένο. Και αφού τους τα έχουν πάρει όλα και τους έχουν «στύψει σαν λεμονόκουπες», τους έχουν ξεφτιλίσει («τεμπέληδες», «μιζαδόροι», «απατεώνες» κτλ) μετά τους εξαθλιώνουν οικονομικά και κοινωνικά.

Το μόνο που μας έχει μείνει είναι η υπερηφάνεια. ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Το μόνο που μας έχει μείνει είναι η υπερηφάνεια. Μην τη χάσουμε κι αυτή!