ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ

Βουλιαγμένη, 1930

Τουριστικό Συγκρότημα Γλυφάδας (1954) Εμ. Βουρέκας, Π. Βασιλειάδης, Π Τουριστικό Συγκρότημα Γλυφάδας (1954) Εμ. Βουρέκας, Π. Βασιλειάδης, Π. Σακελλάριος & Α. Γεωργιάδης, Κ. Δεκαβάλλας (συνεργάτες)

Αστέρας Βουλιαγμένης (1959) Βουρέκας, Βασιλειάδης, Σακελλάριος – φωτ Αστέρας Βουλιαγμένης (1959) Βουρέκας, Βασιλειάδης, Σακελλάριος – φωτ. Χαρισιάδης

Αστέρας Βουλιαγμένης, δεκαετία 1970.

Η δεκαετία του '80 είναι μια εποχή μεγάλων, αν και συχνά υπόγειων αλλαγών, κατά την οποία η Ελλάδα υπερέβη οριστικά την μεταπολεμική ελλειμματική δημοκρατία για να ενσωματώσει τις αντιξοότητες, τους συμβιβασμούς και τις πρωτόγνωρες ελευθερίες μιας σύγχρονης, ατομικιστικής και -εν τέλει - μαζικής δημοκρατίας. Μια περίοδος μετάβασης στη «δεύτερη μεταπολιτευτική» φάση, η οποία διακρίνεται από «τη σταδιακή απόσυρση του πολιτικού από το κοινωνικό πεδίο, την πρώιμη ανάπτυξη ενός ατομικισμού που ευνοείται από τις πολιτικές ευμάρειας, την αναγνώριση μειονοτικών/μειοψηφικών αιτημάτων και ταυτοτήτων, την εμπέδωση της κοινωνικής συνοχής και τη διαχείριση των πολιτισμικών τραυμάτων.

James Stirling, Neue Staatsgalerie, Στουτγάρδη, 1983.

Εργαστήριο 66 (Σ. Αντωνακάκη, Δ. Αντωνακάκης, Α. Μονεμβασίτου, Μ Εργαστήριο 66 (Σ. Αντωνακάκη, Δ. Αντωνακάκης, Α. Μονεμβασίτου, Μ. Μπαμπάλου, Α. Νουκάκης, Θ. Φωτίου) Πολυτεχνείο Κρήτης, Χανιά, 1982.

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε στην Κυψέλη (Αθήνα) το 1943 Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε στην Κυψέλη (Αθήνα) το 1943. Σπούδασε στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων και κατόπιν Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα. Γιατί δε γίνατε αρχιτέκτονας; Αποφοίτησα το ’68. Δεν έγινα αρχιτέκτονας γιατί στην πράξη, αν δεν έχεις πίσω σου μια οικογένεια να σε στηρίξει με μια τεχνική εταιρία, δεν πρόκειται να κάνεις ενδιαφέροντα πράγματα. Δεν θα σου αναθέσουν να φτιάξεις τη βίλα του τάδε ή μεγάλα έργα, οπότε θα ασχοληθείς με κάτι προσθήκες στα Άνω Λιόσια, ή θα πας σε ένα μεγάλο γραφείο, όπου αυτός θα έχει ήδη δέκα ταλαντούχους. Η αρχιτεκτονική πάντως μου οργάνωσε τη σκέψη. Το πάρτι στη Βουλιαγμένη, ας πούμε, δεν θα το είχα κάνει χωρίς αυτή.

Μια συναυλία που άφησε εποχή Μια συναυλία που άφησε εποχή. Τη διοργάνωσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης μια Δευτέρα με πανσέληνο (25 Ιουλίου 1983) στην πλαζ της Βουλιαγμένης.

Από τις αρχές του 1983 ο Κηλαηδόνης άρχισε να σχεδιάζει την ιδέα του, κλείνοντας την πλαζ του ΕΟΤ στη Βουλιαγμένη, η οποία έπρεπε να μεταμορφωθεί σε συναυλιακό χώρο.

Η παρουσία του κόσμου ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις Η παρουσία του κόσμου ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις. Κόπηκαν γύρω στα 25.000 εισιτήρια, αλλά οι επίσημοι και ανεπίσημοι υπολογισμοί μιλάνε για πάνω από 100.000 άτομα, ενώ πολλοί δεν κατόρθωσαν να πάνε, γιατί κόλλησαν στο μποτιλιάρισμα που έφθανε κάποια στιγμή μέχρι την Αμαλίας.

Εκτός από τον Κηλαηδόνη συμμετείχαν η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, ο Βαγγέλης Γερμανός, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η μαντολινάτα του Φώτη Αλέπωρου, η Αφροδίτη Μάνου με την Three and the Koukos Band, ο Γιώργος Νταλάρας, κ.α..

Την επομένη, ο Τύπος είχε πρωτοσέλιδο το ‘Πάρτυ στη Βουλιαγμένη’, αλλά δεν παρέλειψε να επικρίνει τους διοργανωτές για την ταλαιπωρία του κόσμου. Ο Βασίλης Φίλιας στην Ελευθεροτυπία, έγραψε για ένα βράδυ «πνιγμένο στα ναρκωτικά και για την αποθέωση του αμερικανικού τρόπου ζωής».

Το πάρτυ της Βουλιαγμένης δεν τέλειωσε το ξημέρωμα της Τρίτης 26ης Ιουλίου 1983. Ούτε καν τις επόμενες μέρες που ακολούθησαν. Έγινε αντικείμενο δημοσιογραφικών συζητήσεων και έντονου διαλόγου για δύο και πλέον μήνες μετά.

«Ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης, μετά το πάρτι μου στη Βουλιαγμένη, πήγαν κι έκαναν συναυλία στη λίμνη της Βουλιαγμένης. Δεν πήρε δημοσιότητα, αλλά έχει γίνει αυτό το πράγμα. Όπως τρόμαξε το ΚΚΕ, τρόμαξαν κι αυτοί. Σκέφτηκαν: ποιός είναι αυτός ο μπάσταρδος που μαζεύει 80.000 κόσμο στη Βουλιαγμένη;»