Σύνδεση Βιώσιμης Ανάπτυξης & Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης

Διαφορά μεταξύ Μεγέθυνσης & Ανάπτυξης Μεγέθυνση είναι ο μακροχρόνιος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ, ενώ ως ανάπτυξη ορίζεται η αύξηση - σε κάποια χρονική περίοδο - της οικονομικής ευημερίας που απολαμβάνει ο λαός μιας χώρας. Σημαντικότερος δείκτης της ανάπτυξης είναι ο μακροχρόνιος ρυθμός αύξησης του κατά κεφαλή ΑΕΠ, ενώ χρησιμοποιούνται και άλλοι δείκτες, όπως για παράδειγμα δείκτες που σχετίζονται με το επίπεδο υγείας, μόρφωσης και μακροβιότητας. Πάντως όταν ο πληθυσμός μιας χώρας έχει την τάση να παραμένει σε μια χρονική περίοδο περίπου σταθερός τότε ανάπτυξη και μεγέθυνση δεν διαφέρουν μεταξύ τους (Mitoula et.al., 2008).

Η έννοια των ορίων στην «οικονομική ανάπτυξη» Γεννάται το ερώτημα αν μπορούν να υπάρξουν όρια στην «οικονομική ανάπτυξη» και πως προσδιορίζονται ποσοτικά και ποιοτικά. Η έννοια των ορίων στην οικονομική δραστηριότητα υποστηρίζεται από τους Kneese et.al. (1970) & Meadows et.al. (1972) οι οποίοι θεωρούν ότι όσο μεγαλύτερη είναι η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από τις ανθρώπινες δραστηριότητες τόσο μεγαλύτερη θα είναι η απόθεση των υπό-προϊόντων τους πίσω σ’ αυτό, με πιθανότητα να τεθεί σε κίνδυνο η δυνατότητα αυτοσυντήρησης της φύσης.

Η έννοια των ορίων στην «οικονομική ανάπτυξη» Επιπρόσθετα πάνω στην έννοια των ορίων και ειδικότερα των οικολογικών ορίων εργαστήκαν οι Malthus (1798) και Ricardo (1817) ενώ ο Marx (1867) εργάστηκε πάνω στην έννοια των κοινωνικών ορίων. Ο Malthus υποστήριξε τα «απόλυτα όρια» (absolute limits) και τη δημιουργία μιας «στατικής μορφής οικονομικής ανάπτυξης» (stationary state, steady-state economy), καθώς η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού και η συνεπακόλουθη οικονομική ανάπτυξη θα υποσκέλιζε τη δυνατότητα παραγωγής φυσικών πόρων και αφομοίωσης αποβλήτων.

Η έννοια των ορίων στην «οικονομική ανάπτυξη» Ο Ricardo από την άλλη υιοθέτησε μια πιο αισιόδοξη άποψη, σύμφωνα με την οποία αυτό που πραγματικά απειλεί την Οικονομία είναι τα «σχετικά όρια» (relative limits). Ειδικότερα, θεώρησε ότι η σπανιότητα/ έλλειψη φυσικών πόρων, εξαρτάται από τα αυξανόμενα κόστη άντλησής τους. Καθώς η εξάντληση των πιο οικονομικά εκμεταλλεύσιμων πόρων θα γίνεται αισθητή, η προσοχή θα στραφεί στη χρήση των πόρων, η άντληση/ εκμετάλλευση των οποίων δεν θεωρείται οικονομική. Το αποτέλεσμα θα είναι η αύξηση του κόστους εκμετάλλευσης/ άντλησης κι έτσι θα προκύψει ο περιορισμός της οικονομικής δραστηριότητας που στηρίζεται σ’ αυτούς τους πόρους. Ενώ ο Marx, υποστήριξε ότι η ανάπτυξη περιορίζεται από κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες μέσα στην εθνική οικονομία και κοινωνία, αναπτύσσοντας με αυτό τον τρόπο την έννοια των κοινωνικών ορίων (social limits).

Η έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης Την έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης (Sustainable Development) εισήγαγε για πρώτη φορά το 1987 η Παγκόσμια Επιτροπή Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης (The World Commission on Environment and Development – WCED), ορίζοντάς την μέσω της τότε Νορβηγού πρωθυπουργού Gro Harlem Brundtland ως «ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος, χωρίς όμως να δεσμεύει ή να υπονομεύει την ικανότητα των επερχόμενων γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες» (Jonathan Η., 2000).

Η έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης Η στρατηγική για τη βιώσιμη ανάπτυξη, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της Παγκόσμιας Επιτροπής Περιβάλλοντος και Ανάπτυξης, στηρίζεται στον συνδυασμό τριών ίσης σημασίας & αξίας πυλώνων: της αποτελεσματικής οικονομίας, της κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Επίσης, προάγει την αντίληψη ότι για να επιτευχθεί η βιώσιμη ανάπτυξη, απαιτείται συνεργασία και συντονισμένες δράσεις σε διεθνές, εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, συνέργεια του δημόσιου και ιδιωτικούς τομέα αλλά και όλων των πολιτών[1]. [1] http://www.un-documents.net/a42r187.htm

Η έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης Η βιώσιμη ανάπτυξη – μπορεί επίσης να περιγραφεί ως μία θεωρία «επανενσωμάτωσης του ανθρώπου στη φύση» και ακολουθεί έναν αιώνα όπου επικράτησε η αντίληψη ότι η οικονομική πρόοδος επιτυγχάνεται μόνο μέσα από την έντονη βιομηχανοποίηση, το εμπόριο και την αστικοποίηση. Αντιλαμβάνεται τις φυσικές πρώτες ύλες, συμπεριλαμβανομένου και του συστήματος διατήρησης ζωής του πλανήτη, σαν σημαντικά κεφάλαια, των οποίων η ποσότητα και παραγωγικότητα πρέπει να διατηρηθούν ως θεμελιώδης συνθήκη για την ανθρώπινη πρόοδο και ανάπτυξη (Victor, 1991).

Η έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης Τα χαρακτηριστικά της Βιώσιμης Ανάπτυξης θα μπορούσαν να αποδοθούν ως προς το (Mitoula et. al., 2008): χώρο: κάθετη θεώρηση του χώρου τοπικό περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο ανάπτυξης, οριζόντια θεώρηση του χώρου ισόρροπη ανάπτυξη των υπό ανάπτυξη χωρών χρόνο: μακροπρόθεσμοι στόχοι/ διάρκεια και βραχυπρόθεσμη δράση, ισότητα ευκαιριών για ανάπτυξη ανάμεσα στις τωρινές γενιές και τις μελλοντικές. Θεματολογία: τρεις θεματικές ενότητες οι οποίες εξετάζονται ως προς το αντικείμενο κάθε φορά καθώς κι τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις. Οικονομία (οικονομική ανάπτυξη), Κοινωνία (κοινωνική ανάπτυξη) και Περιβάλλον. Ολοκλήρωση: η όσο το δυνατόν πλήρης ενσωμάτωση του περιβάλλοντος στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και η εξέταση των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των κοινωνικοοικονομικών και περιβαλλοντικών παραγόντων που υπεισέρχονται σε αυτήν.

Η έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης Η έννοια «δανείζεται» στοιχεία τόσο από τις φυσικές επιστήμες όσο και από τις κοινωνικές. Όραμα για τους οικολόγους, πρόκληση για τους οικονομολόγους, ιδεολογικό σύνθημα για όσους εργάζονται για να κινητοποιήσουν τον απλό πολίτη υπέρ της προστασίας της φύσης. Κατά συνέπεια είναι χρήσιμο η Βιώσιμη Ανάπτυξη να ιδωθεί ως ένας γενικός όρος «ομπρέλα» κάτω από τον οποίο μπορούν να βρουν έκφραση διάφορες πλευρές της Οικολογικής ιδεολογίας

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Η βιβλιογραφία καταδεικνύει ότι αυτές οι δύο έννοιες πράγματι συνδέονται. Οι τρόποι με τους οποίους συνδέονται και οι θεωρίες που υποστηρίζουν τη μεταξύ τους σχέση διαφέρουν σε ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αλλά τελικά φαίνεται να συγκλίνουν ή να καταλήγουν σε κάποια κοινά χαρακτηριστικά.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Η Ebner (2006) προσέγγισε με οργανωμένο διεισδυτικό αλλά και άκρως θεωρητικό τρόπο τις θεωρίες που συνδέουν τις δύο αυτές έννοιες. Ειδικότερα, ομαδοποίησε τις θεωρίες που συνδέουν τις δύο αυτές έννοιες στη βιβλιογραφία, τις παρουσίασε και τις σχηματοποίησε σε 5 ομάδες.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Συγκεκριμένα η Ebner (2006) θεωρεί ότι στη βιβλιογραφία της βιωσιμότητας είναι δύσκολο να αναγνωριστεί μια γενική τάση όσον αφορά στη χρήση των δύο αυτών όρων. Δύο μεγάλα ρεύματα υπάρχουν. Ένας μεγάλος αριθμός επιστημόνων περιγράφουν την ΕΚΕ ως προσανατολισμένη στα ενδιαφερόμενα μέρη δηλαδή τον κοινωνικό πυλώνα της Β.Α., λίγο περισσότεροι όμως, τείνουν να αντικαταστήσουν τον όρο Β.Α. από την ΕΚΕ, χωρίς περιορισμούς, που στη συνέχεια παρουσιάζει την ΕΚΕ ως μια τρισδιάστατη έννοια της βιωσιμότητας. Είναι αδύνατο να ειπωθεί εάν η ΕΚΕ είναι πιο πιθανό στο μέλλον να χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της Β.Α. ή αν μάλλον θα θεωρείται ως η νέα προσέγγιση των ενδιαφερομένων μερών ή ως η κοινωνική διάσταση της Β.Α..

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Ο Marewijk (2003) διαφοροποιεί την Βιώσιμη Ανάπτυξη στο πλαίσιο της εταιρείας κάνοντας χρήση του όρου Εταιρική Βιωσιμότητα (Corporate Sustainability). Ασχολείται επίσης με τη σχέση μεταξύ των δύο εννοιών. Καταλήγει στο ότι οι έννοιες αυτές συγκλίνουν ή αποκτούν κοινή υπόσταση με διπλή όψη ενώ διατυπώνει 5 επίπεδα εφαρμογής τους από τις εταιρείες.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Μια άλλη ενδιαφέρουσα εισήγηση προτάθηκε από τους Linnanen και Panapanaan του Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Ελσίνκι. Θεωρούν την Εταιρική Βιωσιμότητα (CS) ως απώτερο στόχο, της κάλυψης δηλαδή των αναγκών της παρούσας γενιάς χωρίς να διακυβεύεται η ικανότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες (WCED, 1987). Παρά την παραδοσιακή προκατάληψη- προτίμηση της Εταιρικής Βιωσιμότητας (CS) προς τις περιβαλλοντικές πολιτικές, οι διάφορες εισηγήσεις στο Συνέδριο Εταιρικής Βιωσιμότητας το 2002 στο Πανεπιστήμιο Erasmus του Ρότερνταμ, έδειξε σαφώς επαρκές ενδιαφέρον για την ενσωμάτωση κοινωνικών πτυχών στην ΕΒ.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Ο Keijzers (2002) έχει δείξει ότι οι έννοιες της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης (CSR) και της Εταιρικής Βιωσιμότητας (CS) έχουν δείξει ξεχωριστές πορείες, οι οποίες έχουν πρόσφατα συγκλίνει. Στο παρελθόν η βιωσιμότητα σχετίζονταν με το περιβάλλον μόνο και η ΕΚΕ αναφέρονται στις κοινωνικές πτυχές, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ΕΚΕ συνδέεται με φαινόμενα όπως η διαφάνεια, ο διάλογος με τα ενδιαφερόμενα μέρη και η υποβολή Απολογισμών Βιωσιμότητας/ ΕΚΕ, ενώ η CS επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών για τη δημιουργία κοινής αξίας, στη διαχείριση του περιβάλλοντος, στα περιβαλλοντική συστήματα παραγωγής, στη διαχείριση των ανθρωπίνων κεφαλαίων και ούτω καθεξής.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Σε γενικές γραμμές, η Εταιρική Βιωσιμότητα (CS) και η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (CSR) αναφέρονται στις δραστηριότητες της εταιρείας - εθελοντική εξ ορισμού - Αποδεικνύει την ένταξη των κοινωνικών και περιβαλλοντικών ανησυχιών στις επιχειρηματικές λειτουργίες και στις επαφές με τα ενδιαφερόμενα μέρη. Αυτός είναι ο ευρύς - θα έλεγαν κάποιοι "ασαφής" – ορισμός της εταιρικής βιωσιμότητας και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Ενώ ο Μarewijk (2003) καταλήγει σε σύγκλιση των δύο εννοιών που συνοψίζει η ΕΒ και έχει διαφορετικές επιδόσεις ανάλογα με την εταιρεία και το αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο και σύστημα αξιών, ο Montiel (2008) υποστηρίζει ότι ο καθορισμός και η επαναρύθμιση των ορίων μεταξύ των δύο εννοιών EKE και ΕΒ είναι σημαντική για όσους διεξάγουν έρευνα σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Η ανάλυσή του Montiel δείχνει ότι οι δύο αυτές έννοιες ΕΚΕ και ΕΒ (CS) φαίνεται να συγκλίνουν, έστω και αν υπάρχουν σημεία διαφοράς μεταξύ των δύο εννοιών. Ως ένα αποτέλεσμα, θα πρέπει να καθοριστεί εάν θα πρέπει να διακρίνονται με μεγαλύτερη ακρίβεια η ΕΚΕ και η ΕΒ ή, αντίθετα, αν θα πρέπει να συγχωνευθούν σε μια έννοια που θα αντιπροσωπεύει όλα τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα που αφορούν στον τομέα της διοίκησης των επιχειρήσεων.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ H ανάλυσή των Milne και Byrch (2011) ενισχύει τη σύνδεση της Β.Α. ή της Εταιρικής Βιωσιμότητας με την ΕΚΕ αν και προκύπτει μιας ιδεολογικής φύσης συζήτηση αλλά και μια αμφισβήτηση για το πώς μέχρι τώρα η ΕΚΕ και η Τριπλή Προσέγγιση μέσω των διαδικασιών που έχουν καθοριστεί από το GRI μπορεί να επιτύχει το στόχο όχι τόσο της Β.Α. αλλά της Οικολογικής Βιωσιμότητας.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Η συγκεκριμένη ανάλυση καθιστά σαφές ότι το όραμα της βιωσιμότητας που κατέχεται από τον John Elkington (1997) και την Παγκόσμια Πρωτοβουλία για τους Απολογισμούς [Global Reporting Initiative (GRI)], ενσωματώνεται στην έννοια της Τριπλής Προσέγγισης (Triple Bottom Line TBL) που προωθούν στις επιχειρήσεις μέσω της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Το όραμα αυτό καταλήγουν είναι η βιώσιμη ανάπτυξη και όχι η οικολογική βιωσιμότητα. O Elkington και το GRI παρουσιάζουν ένα όραμα της βιωσιμότητας το οποίο έχει πολλά κοινά στοιχεία με εκείνο της Παγκόσμιας Επιτροπής για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (WCED). Σύμφωνα με την οποία η ανθρωπότητα και η ανθρώπινη ανάπτυξη έχουν προτεραιότητα ως προς την οικολογική βιωσιμότητα, και οι μεταρρυθμιστικές αλλαγές που απαιτούνται για να επιτευχθεί αυτό δεν αμφισβητούν τους θεσμούς της ελεύθερης αγοράς.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ «Η χρήση της Βιώσιμης Ανάπτυξης σε έναν επιχειρηματικό προσανατολισμό γίνεται προβληματική όταν ο προσανατολισμός επισκιάζει τα άλλα θέματα και υποβιβάζει την περιβαλλοντική δράση μόνο σε επιφανειακές διαστάσεις.» Ωστόσο, για να επιτευχθεί σημαντική αλλαγή, η βιωσιμότητα και η επιχείρηση θα πρέπει να εκληφθούν ως μια αμήχανη κατάσταση που θα επισπεύσει μια κουλτούρα προβληματισμού, και όχι ως ένα καλά καθορισμένο πρόβλημα στο οποίο η Τριπλή προσέγγιση TBL είναι η απάντηση.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Το άρθρο του Moon (2007) εισάγει την ΕΚΕ ως μια έννοια, με σαφώς συγκεκριμένο πλαίσιο και εξαιρετική δυναμική. Υποστηρίζεται ότι η πρόσφατη απότομη αύξηση του ενδιαφέροντος για την ΕΚΕ εξηγείται τόσο από την αύξηση της κοινωνικοποίησης των αγορών και την αλλαγή των επιταγών της εθνικής και της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Η ΕΚΕ δεν είναι απλά ένα χαρακτηριστικό της νέας παγκόσμιας εταιρείας αλλά είναι επίσης όλο και περισσότερο ένα χαρακτηριστικό του νέου τρόπου κοινωνικής διακυβέρνησης. Αυτό συμβαίνει για ποικίλους λόγους. Πρώτον, οι κυβερνήσεις στα δημοκρατικά/ καπιταλιστικά / κοινωνικής πρόνοιας συστήματα αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προσδοκιών ως εκ τούτου το ενδιαφέρον τους για την ΕΚΕ δεν είναι απλά για να κάνουν τις επιχειρήσεις πιο κοινωνικά υπεύθυνες, αλλά επίσης, για να τους βοηθήσει στο έργο τους της διακυβέρνησης.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Δεύτερον, σε πολλές χώρες, ειδικότερα αλλά όχι αποκλειστικά στις αναπτυσσόμενες, παρατηρούνται μακροχρόνια κενά διακυβέρνησης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι εταιρείες είναι εκείνες που προσφέρουν εργασιακά δικαιώματα, υπηρεσίες εκπαίδευσης και υγείας για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ O Moon διατυπώνει το ερώτημα: Πώς μπορεί η δυνητική συνεισφορά της ΕΚΕ στη βιώσιμη ανάπτυξη να γίνει κατανοητή σε αυτό το πλαίσιο; Για αυτό το λόγο εξετάζεται η θεωρία της επιχείρησης για το φυσικό πόρο.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Ειδικότερα ο Hart, υποστηρίζει ότι «η στρατηγική και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα θα είναι ριζωμένες στις δυνατότητες που διευκολύνουν την περιβαλλοντικά βιώσιμη οικονομική δραστηριότητα » (Hart, 1995), ειδικά στη σύνδεση των στρατηγικών στον τομέα της πρόληψης της ρύπανσης, της διαχείρισης προϊόντων και της βιώσιμης ανάπτυξης. Ο Hart βλέπει στην πρόληψη της ρύπανσης, την επίτευξη χαμηλότερου κόστος, την αύξηση της παραγωγικότητας και της αποτελεσματικότητας. Φέρνοντας επίσης, τα εξωτερικά ενδιαφερόμενα μέρη στο σχεδιασμό των προϊόντων και των διαδικασιών ανάπτυξης, επιτυγχάνονται τα ακόλουθα: η διαχείριση του προϊόντος προκαταλαμβάνει τους ανταγωνιστές μειώνει τους κινδύνους για την επιχείρηση, την ευθύνη και αναπτύσσονται προϊόντα με χαμηλότερο κόστος κύκλου ζωής. Επιπρόσθετα σε γενικές γραμμές, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε προτιμώμενη πρόσβαση σε περιορισμένους πόρους ή σε ηγετικό ρόλο στη δημιουργία κανόνων ή πρότυπων που αντανακλούν τις πολιτικές της εταιρείας. Κατά συνέπεια, αποκόπτοντας την αρνητική σχέση μεταξύ του περιβάλλοντος και της οικονομικής δραστηριότητας (ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο), μεγάλες επιχειρήσεις μπορούν να υιοθετήσουν τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Ως εκ τούτου, οι επιχειρήσεις γίνονται πιο διάφανες (transparent) στο δημόσιο έλεγχο πάνω στις πολιτικές πρόληψης της ρύπανσης σε απάντηση στα αιτήματα των τοπικών κοινοτήτων και άλλων ενδιαφερόμενων μερών.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Ο Hart παρατηρεί ότι αυτή η διαφάνεια ενισχύει αντί να θέτει σε κίνδυνο το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Ομοίως, ο ίδιος υποστηρίζει ότι καθώς οι εταιρείες επενδύουν στην διαχείριση του προϊόντος ανακαλύπτουν ότι η συμμετοχή των εξωτερικών ενδιαφερομένων μερών συμβάλλει στην οικοδόμηση της κοινωνικής νομιμότητας. Έτσι, o Hart αποδεικνύει ότι η βιώσιμη ανάπτυξη συχνά κρίνεται απαραίτητο να μετατραπεί από μια εσωτερική ανταγωνιστική στρατηγική σε ένα ευρύτερο κοινό όραμα, λόγω των εξαρτήσεων που εμπλέκονται στην ημερήσια διάταξη της βιωσιμότητας.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Αναμφισβήτητα και χωρίς την ύπαρξη αντίθετων απόψεων η ΕΚΕ συνδέεται με τη Β.Α., παρά τους ποικίλους και διαφορετικούς όρους που προβάλλονται μέσα από τη βιβλιογραφία. Στη βιβλιογραφία διαφαίνεται ότι κάποιοι ερευνητές θεωρούν την ΕΚΕ ως τον κοινωνικό πυλώνα της Β.Α.. Ενώ άλλοι ως ένα τρόπο επίτευξης της Β.Α. από την πλευρά των εταιρειών. Ενώ αρκετά μεγάλος είναι ο αριθμός εκείνων των ερευνητών που θεωρούν τις δύο έννοιες ταυτόσημες.

Σύνδεση της Β.Α. με την ΕΚΕ Αυτό που γίνεται σαφές από τις αναλύσεις και μελέτες είναι ότι η ΕΚΕ αποτελεί το όχημα μέσω του οποίου η εταιρεία επικοινωνεί τις κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές της πολιτικές στοχεύοντας λιγότερο ή περισσότερο συνειδητοποιημένα στην επίτευξη της Β.Α.. Ο καθορισμός της Τριπλής Προσέγγισης μέσω του Elkington και των Απολογισμών Βιωσιμότητας/ ΕΚΕ καθώς και των κατευθυντήριων γραμμών για την εκπόνησή τους μέσω του GRI δεν συνεπάγεται απαραίτητα στην επίτευξη της Β.Α. ούτε σε εταιρικό ούτε σε παγκόσμιο επίπεδο.