Τα φυτά της Αγίας Γραφής Μπαλαφούτη Παναγιώτα Α’3

Η αφορμή για την εργασία δόθηκε από την επίσκεψη της ομάδας μας στο Αττικό Φυτωριακό Πάρκο

Αγκάθια Αναφέρονται πρώτη φορά στην πτώση του Αδάμ και της Εύας. Αναφέρονται πρώτη φορά στην πτώση του Αδάμ και της Εύας. Επιπλέον οι Ρωμαίοι αγκάθια έβαλαν στο κεφάλι του Ιησού Χρηστού. Συμβολίζουν τους άφρονες και τους αμαρτωλούς, την αμαρτία και το άγονο έδαφος.

Αλόη Ο αποξηραμένος χυμός της χρησιμοποιούταν σαν άρωμα για την ταρίχευση των νεκρών . Μίγμα από αλόη και σμύρνα έφερε ο Νικόδημος για να αλείψουν το σώμα Ιησού. Αναφέρεται και στο χρησμό του Βαρλαάμ.

Αγριόκρινο Αναφέρεται από τον Ιησού στη ομιλία του Στην Παλαιστίνη υπήρχαν πολλά είδη, όπως ο υάκινθος (ζουμπούλι), τα κυκλάμινα, οι νάρκισσοι...

Άμπελος ή Κλίμα Στην Αγία Γραφή αναφέρεται για πρώτη φορά επί εποχής Νώε . Αμπέλια υπήρχαν άφθονα στη γη Χαναάν. Τα κλαδιά της κληματαριάς στο αρχαίο κείμενο ονομάζονται "αναδενδράδες".

Ζιζάνια Φυτά δηλητηριώδη που φυτρώνουν στους αγρούς και βλάπτουν την ανάπτυξη τους Ο Χριστός χρησιμοποίησε την λέξη «ζιζάνια» για να παρομοιάσει τους "ψεύτικους" χριστιανούς.  

Θάμνος Ο θάμνος αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, στο περιστατικό με την Άγαρ, όταν έβαλε κάτω από ένα θάμνο το παιδί της, μη μπορώντας να το βλέπει να πεθαίνει από έλλειψη νερού.

Δυόσμος(Ηδύοσμος) Οι Ισραηλίτες τον χρησιμοποιούσαν στα φαγητά τους, ιδιαίτερα κατά τη γιορτή του Πάσχα.

Άνηθος Τον χρησιμοποιούσαν στο φαγητό και σαν αρωματικό. Σύμφωνα με το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο, οι Φαρισαίοι έκοβαν τον άνηθο και τον πρόσφεραν.

Άψινθος (Αψίνθιο ή αψέντι) Πικρό φυτό στη Παλαιστίνη. Στην Αγία Γραφή συναντιέται μεταφορικά και σημαίνει καθετί που είναι πικρό, αηδιαστικό και καταστροφικό. Αναφέρεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης με το όνομα «άψινθος»

Αμυγδαλιά Η πρώτη αναφορά για τα αμύγδαλα είναι στη Γένεση όπου ο Ιακώβ ζήτησε από τους υιούς του να συλλέξουν και να φέρουν τα καλύτερα προϊόντα του τόπου τους, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν και τα αμύγδαλα. Η πιο γνωστή αναφορά στην αμυγδαλιά είναι η «ράβδος του Ααρών» που άνθισε κι έκανε αμύγδαλα και ήταν ένα από τα δώρα των Ισραηλιτών προς τον Κύριο . Στον Εκκλησιαστή, η αναφορά γίνεται μάλλον για να τονισθεί η ομορφιά της έναρξης της άνοιξης Τελευταία αναφορά για την αμυγδαλιά έχουμε σε κείμενο του Ιερεμία. 

Ελιά Χρησιμοποιήθηκε ως χριστιανικό σύμβολο. Η καρποφορία της ελιάς συμβολίζει τις πλούσιες ευλογίες του Θεού στη ζωή των πιστών. Ο απόστολος Παύλος παρομοιάζει τον άπιστο άνθρωπο με άγρια ελιά και την Εκκλησία με ήμερη. Το λάδι, στην Αγία Γραφή είναι σύμβολο της χαράς, γιατί ο άνθρωπος που αλείφει το πρόσωπό του με λάδι, λάμπει. Ο καλός Σαμαρείτης πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες στον «εμπεσόντα εις τους ληστάς», αλείφοντας τις πληγές του με λάδι. Το λάδι συμβολίζει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ιδίως στο Μυστήριο του Βαπτίσματος, με το οποίο ο άνθρωπος θεραπεύεται και ειρηνεύει με τον Θεό.

Βασιλικός Η λέξη «βασιλικός» προέρχεται από την ελληνική λέξη «βασιλεύς», που σημαίνει «βασιλιάς», και που εδώ εννοείται ο Ιησούς Χριστός Ο βασιλικός έχει συνδεθεί με την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Σύμφωνα με τον θρύλο, το φυτό φύτρωσε στο χαμένο τάφο του Ιησού και η έντονη μυρωδιά του, έγινε η αφορμή να ανακαλυφθεί από το Μέγα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Αγία Ελένη.