ΙΕΡΟΙ ΧΡΟΝΟΙ: ΟΙ ΕΟΡΤΕΣ

κα ὶ ε ἶ πεν μ ὴ ἐ γγ ί σ ῃ ς ὧ δε λ ῦ σαι τ ὸ ὑ π ό δημα ἐ κ τ ῶ ν ποδ ῶ ν σου ὁ γ ὰ ρ τ ό πος ἐ ν ᾧ σ ὺ ἕ στηκας γ ῆ ἁ γ ί α ἐ στ ί ν (Exo 3:5 BGT) Χώρος (ανομοιογενής)- Θεοφάνεια

Χρόνος Ανομοιογενής-Εορτές

ΕΤΗΣΙΕΣ ΕΟΡΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ (Ανάμνηση εθνικού ή θρησκευτικού γεγονότος) ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΩΝ ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ (Παραγωγή αγαθών) ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑΣ ΜΙΚΤΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ (Ιστορικό και γεωργικό ή θρησκευτικό) ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ

Εορτές Προαιχμαλωσιακές (Σάββατο, Νουμηνία) Ετήσιες: Πάσχα, Αζύμων, Πεντηκοστή, Σκηνοπηγία) Κλητές Άγιες, Ετήσιες, Ιεραποδημητικές Μετααιχμαλωσιακές (Εξιλασμού, Κλήρων, Εγκαινίων)

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Χάγ Πεσάχ) Ιστορικός Λόγος: Η Έξοδος ( Εξ.12) Πληροφορίες για τον Εορτασμό από τα βιβλία: 1. Ιησού του Ναυή (5 κ.ε.) 2. Δ΄ Βασιλειών (23,21 εξ) 3. Β΄ Παραλειπομένων (35,1-19) 4. Β΄ Έσδρα (6, 19-22) 5. Ψαλμ Χρόνος Εορτασμού: 14 η μήνα Νισάν.

ΠΑΣΧΑ (ΠΕΣΣΑΧ-ΦΑΣΕΚ- ΦΑΣΕΧ) ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΗ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΔΙΑΒΑΙΝΩ, ΠΑΡΕΡΧΟΜΑΙ» ΚΑΙ ΚΑΤ’ ΕΠΕΚΤΑΣΗ «ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ, ΣΩΖΩ». ΙΩΣΗΠΟΣ- ΥΠΕΡΒΑΣΙΑ μετ ὰ δ ὲ τ ὴ ν νουμην ί αν ἐ στ ὶ ν ἑ ορτ ὴ τετ ά ρτη, τ ὰ διαβατ ή ρια, ἣ ν Ἑ βρα ῖ οι Π ά σχα πατρ ίῳ γλ ώ ττ ῃ καλο ῦ σιν, (Spe 2:145 PHI) ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΔΕΝ ΔΗΛΩΝΕΙ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΕΟΡΤΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΘΕΙΣΑ ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΦΑΓΙΟ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ. ΕΟΡΤΗ ΠΑΣΧΑ ΣΥΝΩΝΥΜΗ ΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ «ΣΩΤΗΡΙΑ» ΘΕΣΠΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ (ΠΡΩΤΟ ΠΑΣΧΑ). ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΗΚΑΝ ΤΗΝ 10 Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΙΣΑΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΘΥΜΑ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΝΟΣ Η ΕΡΙΦΙΟ, ΓΕΝΟΣ ΑΡΣΕΝΙΚΟ,ΕΝΙΑΥΣΙΟ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟ. ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ 14 ΗΣ ΜΗΝΟΣ ΝΙΣΑΝ ΚΑΘΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΣΦΑΖΕ ΤΟ ΖΩΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΛΕΙΦΕ ΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΔΕΣ ΤΗΣ ΘΥΡΑΣ ΚΑΘΕ ΟΙΚΙΑΣ ΟΠΟΥ ΘΑ ΕΛΑΜΒΑΝΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΔΕΙΠΝΟ.

ΠΑΣΧΑ ΨΗΣΙΜΟ ΖΩΟΥ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΘΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ. ΑΠΟΦΥΓΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ ΤΟΥ. ΑΖΥΜΟΣ ΑΡΤΟΣ ΚΑΙ ΠΙΚΡΑ ΧΟΡΤΑ. ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ, ΖΩΝΗ, ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΡΑΒΔΟΣ ΣΤΟ ΧΕΡΙ. ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ: ΣΠΙΤΙ ΜΕΧΡΙ ΙΩΣΙΑ, ΜΕΤΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ. ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. ΣΤΟ ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΔΕΙΠΝΟ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΠΕΡΙΤΕΜΝΟΝΤΑΝ. ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ, ΥΜΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗ. ΚΛΑΣΗ ΑΖΥΜΟΥ ΑΡΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΤΕΜΑΧΙΩΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΙΣΤΑΜΕΝΟΥΣ. ΕΥΛΟΓΙΑ ΟΙΝΟΥ. ΒΡΩΣΗ ΠΙΚΡΩΝ ΧΟΡΤΩΝ ΚΑΙ HAROSET (ΧΥΛΟΣ ΑΠΟ ΦΡΟΥΤΑ, ΟΙΝΟ ΚΑΙ ΚΑΡΥΚΕΥΜΑΤΑ). ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ. ΕΨΑΛΛΑΝ (112 ΚΑΙ 113 ΨΑΛΜΟΥΣ) ΤΕΛΕΙΩΝΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΨΑΛΜΟ 135.

Σημασία εορτών κατά Φίλωνα ο ἷ ς δ ὲ τ ὰ ῥ ητ ὰ τρ έ πειν πρ ὸ ς ἀ λληγορ ί αν ἔ θος ψυχ ῆ ς κ ά θαρσιν α ἰ ν ί ττεται τ ὰ διαβατ ή ρια· φασ ὶ γ ὰ ρ τ ὸ ν σοφ ί ας ἐ ραστ ὴ ν ο ὐ δ ὲ ν ἕ τερον ἐ πιτηδε ύ ειν ἢ τ ὴ ν ἀ π ὸ το ῦ σ ώ ματος κα ὶ τ ῶ ν παθ ῶ ν δι ά βασιν, ὧ ν ἕ καστον ἐ πικλ ύ ζει χειμ ά ρρου ποταμο ῦ τρ ό πον, ε ἰ μ ή τις το ῖ ς ἀ ρετ ῆ ς δ ό γμασιν ἀ νακ ό πτοι κα ὶ ἀ ναχαιτ ί ζοι τ ὴ ν φορ ά ν. 148 ἑ κ ά στη δ ὲ ο ἰ κ ί α κατ ᾽ ἐ κε ῖ νον τ ὸ ν χρ ό νον σχ ῆ μα ἱ ερο ῦ κα ὶ σεμν ό τητα περιβ έ βληται, το ῦ σφαγιασθ έ ντος ἱ ερε ί ου πρ ὸ ς τ ὴ ν ἁ ρμ ό ττουσαν ε ὐ ωχ ί αν ε ὐ τρεπιζομ έ νου κα ὶ τ ῶ ν ἐ π ὶ τ ὰ συσσ ί τια συνειλεγμ έ νων ἁ γνευτικο ῖ ς περιρραντηρ ί οις κεκαθαρμ έ νων, ο ἳ παραγεγ ό νασιν ο ὐ χ ὡ ς ε ἰ ς τ ὰ ἄ λλα συμπ ό σια χαριο ύ μενοι γαστρ ὶ δι ᾽ ο ἴ νου κα ὶ ἐ δεσμ ά των, ἀ λλ ὰ π ά τριον ἔ θος ἐ κπληρ ώ σοντες μετ ᾽ ε ὐ χ ῶ ν τε κα ὶ ὕ μνων. 149 ἄ ξιον μ έ ντοι κα ὶ τ ὴ ν ἡ μ έ ραν παρασημ ή νασθαι τ ῆ ς πανδ ή μου ε ὐ ωχ ί ας· ἄ γεται γ ὰ ρ τεσσαρεσκαιδεκ ά τ ῃ το ῦ μην ό ς, ἥ τις ἐ κ δυε ῖ ν ἑ βδομ ά δων συν έ στηκεν, ἵ να μηδ ὲ ν ἀ μοιρ ῇ τ ῶ ν ἀ ξ ί ων τιμ ῆ ς ἑ βδομ ά δος, ἀ λλ ᾽ α ὕ τη κατ ά ρχ ῃ π ᾶ σιν ἐ πιφανε ί ας κα ὶ σεμν ό τητος. 150 συν ά πτει δ ὲ το ῖ ς διαβατηρ ί οις ἑ ορτ ὴ ν δι ά φορον ἔ χουσαν κα ὶ ο ὐ συν ή θη τροφ ῆ ς χρ ῆ σιν, ἄ ζυμα, ἀ φ ᾽ ο ὗ κα ὶ ὠ ν ό μασται. διττ ὸ ς δ ὲ ὁ περ ὶ α ὐ τ ῆ ς λ ό γος, ὁ μ ὲ ν ἴ διος το ῦ ἔ θνους ἕ νεκα τ ῆ ς λεχθε ί σης ἀ ποικ ί ας, ὁ δ ὲ κοιν ὸ ς κατ ὰ φ ύ σεως ἀ κολουθ ί αν κα ὶ τ ὴ ν το ῦ κ ό σμου παντ ὸ ς ἁ ρμον ί αν. ὡ ς δ ᾽ ἀ ψευδ ὴ ς ἡ ὑ π ό σχεσις, ἐ πισκεπτ έ ον. ἕ βδομος ὢ ν ὁ μ ὴ ν ο ὗ τος ἀ ριθμ ῷ τε κα ὶ τ ά ξει κατ ὰ τ ὸ ν ἡ λιακ ὸ ν κ ύ κλον δυν ά μει πρ ῶ τ ό ς ἐ στι, δι ὸ κα ὶ πρ ῶ τος ἐ ν τα ῖ ς ἱ ερα ῖ ς β ί βλοις ἀ ναγ έ γραπται. 151 α ἴ τιον δ ὲ ὥ ς γε ο ἶ μαι τ ό δε· τ ὴ ν ἐ αριν ὴ ν ἰ σημερ ί αν ἀ πεικ ό νισμ ά τι κα ὶ μ ί μημα συμβ έ βηκεν ε ἶ ναι τ ῆ ς ἀ ρχ ῆ ς ἐ κε ί νης, καθ ᾽ ἣ ν ὅ δε ὁ κ ό σμος ἐ δημιουργε ῖ το τ ό τε γ ὰ ρ διακρινομ έ νων τ ῶ ν στοιχε ί ων κα ὶ τ ὴ ν ἐ ναρμ ό νιον τ ά ξιν λαμβαν ό ντων πρ ό ς τε α ὑ τ ὰ κα ὶ πρ ὸ ς ἄ λληλα, διεκοσμε ῖ το μ ὲ ν ὁ ο ὐ ραν ὸ ς ἡ λ ίῳ κα ὶ σελ ή ν ῃ κα ὶ τ ᾶ ις τ ῶ ν ἄ λλων πλαν ή των κα ὶ ἀ πλαν ῶ ν ἀ στ έ ρων χορε ί αις κα ὶ περι ό δοις, διεκοσμε ῖ το δ ὲ κα ὶ ἡ γ ῆ παντο ί αις φυτ ῶ ν ἰ δ έ αις κα ὶ ὅ ση τ ῆ ς ὀ ρειν ῆ ς κα ὶ πεδι ά δος ἀ γαθ ὴ κα ὶ βαθε ῖ α π ᾶ σα ἐ τεθ ή λει κα ὶ ἐ χλοηφ ό ρει. (Spe 2: PHI)

Εορτές Ο ἱ Ἑ ορτές καθιερώθηκαν πρός ἀ παλλαγή τ ῶ ν παθ ῶ ν καί γιά τήν πνευματική μας ἀ νάπλαση.

Εορτές Ὁ Ἰ ωάννης ὁ Χρυσόστομος ὀ νομάζει τήν ἑ ορτή «μεγίστη συνειδός ἀ γαθόν» καί «ψυχ ῶ ν σωτηρία» ὁ Θεόδωρος Ἐ δέσσης « ἀ νακαίνιση νοός καί ψυχ ῆ ς καθαρότητι» καί ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος «κεφάλαιον ἑ ορτ ῆ ς μνήμη Θεο ῦ » Λόγος καί ἐ νδελέχεια τ ῶ ν ἑ ορτ ῶ ν ε ἶ ναι ὁ ἴ διος ὁ Θεός καί α ὐ τός τιμ ᾶ ται συμβολικά καί ὄ χι τά Σάββατα, ο ἱ νεομηνίες καί ο ἱ ἑ ορτές (Μάξιμος ο Ομολογητής)

«Πρέπει νά γιορτάζουμε», λέγει ὁ Ἅ γιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, « ὄ χι ὅ πως τούς Ἰ ουδαίους πού γιορτάζουν σύμφωνα μέ τό γράμμα. Προσπαθο ῦ ν, δηλαδή, νά ἐ φαρμόσουν τόν σωματικό νόμο καί δέν μπορο ῦ ν νά φτάσουν στόν πνευματικό. Ο ὔ τε ὅ πως τούς Ἕ λληνες, πού γιορτάζουν ἐ πίσης σωματικά. Α ὐ τοί ἔ χουν τούς θεούς καί δαίμονές τους, ο ἱ ὁ πο ῖ οι ἔ χουν τά δικά τους πάθη καί ἄ λλοι δέχονται τιμή ἀ πό τά πάθη. Ἡ γιορτή τ ῶ ν Ἑ λλήνων ε ἶ ναι γεμάτη ἀ πό πάθη καί ἡ ἁ μαρτία ἀ ποτελε ῖ τιμή πρός τόν Θεό, πρός τόν ὁ πο ῖ ο ἀ πευθύνεται τό πάθος. Γιορτάζουν, δηλαδή, μέ πάθος ὡ ς νά κάνουν μία σεμνή πράξη. Ἐ με ῖ ς ο ἱ Χριστιανοί γιορτάζουμε ὅ,τι φαίνεται καλό πρός τό Ἅ γιο Πνε ῦ μα, τό πρέπον δηλαδή. «Γιορτή γιά μ ᾶ ς», λέγει, ὁ Ἅ γιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «ε ἶ ναι νά ἀ ποθησαυρίσουμε στήν ψυχή μας κάτι ἀ πό τά σταθερά καί διατηρούμενα καί ὄ χι ἀ πό ἐ κε ῖ να πού ἀ πομακρύνονται καί διαλύονται καί ε ὐ χαριστο ῦ ν γιά λίγο τίς α ἰ σθήσεις».

«Τάς νουμηνίας ὑ μ ῶ ν καί τά Σάββατα καί ἡ μέραν μεγάλην ο ὐ κ ἀ νέχομαι. Νηστείαν καί ἀ ργίαν καί τάς νουμηνίας ὑ μ ῶ ν καί τάς ἐ ορτάς ὑ μ ῶ ν μισε ῖ ἡ ψυχή μου. Ἐ γεννήθητέ μοί ε ἰ ς πλησμονήν, ο ὐ κέτι ἀ νήσω τάς ἁ μαρτίας ὑ μ ῶ ν» ( Ἡ σ 1,14-15).

ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΕΛΗΝΟΗΛΙΑΚΟ ΕΤΟΣ ΤΑ ΕΤΗ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΝ ΣΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ-ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ (Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙ Η ΓΗ ΜΙΑ ΠΛΗΡΗ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ-365 ΜΕΡΕΣ) ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΚΑΘΟΡΙΖΟΝΤΑΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ (ΠΛΗΡΗΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΕΙΝΑΙ 354 ΗΜΕΡΕΣ) ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΘΕΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ 11 ΗΜΕΡΩΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΕΝΟΣ 13 ΟΥ ΜΗΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ 30 ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ 3 Ο, 6 Ο, 8 Ο, 11 Ο, 14 Ο, 17 Ο, 19 Ο ΕΤΟΣ ΕΝΟΣ ΚΥΚΛΟΥ 19 ΕΤΩΝ.

ΗΜΕΡΑ ΑΝΑΤΟΛΗ-ΔΥΣΗ ΗΛΙΟΥ ΝΥΚΤΑ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΒΑΣΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ὥρα ἦν ὡς ἕκτη ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡς ἕκτη. (Ιω 4,6)

ἦ ν δ ὲ παρασκευ ὴ το ῦ π ά σχα, ὥ ρα ἦ ν ὡ ς ἕ κτη. κα ὶ λ έ γει το ῖ ς Ἰ ουδα ί οις· ἴ δε ὁ βασιλε ὺ ς ὑ μ ῶ ν. (Joh 19:14 BGT)

ὥ ρα ἦ ν ὡ ς δεκ ά τη λ έ γει α ὐ το ῖ ς· ἔ ρχεσθε κα ὶ ὄ ψεσθε. ἦ λθαν ο ὖ ν κα ὶ ε ἶ δαν πο ῦ μ έ νει κα ὶ παρ ᾽ α ὐ τ ῷ ἔ μειναν τ ὴ ν ἡ μ έ ραν ἐ κε ί νην· ὥ ρα ἦ ν ὡ ς δεκ ά τη (Ιω 1,39).

O Bultmann δηλώνει ότι η αναφορά στην ώρα της ημέρας που ετέθηκε ίσως από τον Ευαγγελιστή πιθανά να έχει ιδιαίτερη σημασία. ώρα της εκπλήρωσηςΗ δεκάτη ώρα είναι η ώρα της εκπλήρωσης (fulfillment). Ο αριθμός δέκα έχει ιδιαίτερη σημασία στην Παλαιά Διαθήκη και στον Ιουδαϊσμό, στον Γνωστικισμό και στον Φίλωνα. Εξήγηση δίνεται συχνά σε σχέση με το Ιω 11,9 όπου οι δώδεκα ώρες που αναφέρει ο Χριστός σημειολογούν τον παγκόσμιο χρόνο και η δεκάτη ώρα είναι η ώρα έναρξης του έργου του Χριστού ή της Χριστιανικής εποχής.Εξήγηση δίνεται συχνά σε σχέση με το Ιω 11,9 όπου οι δώδεκα ώρες που αναφέρει ο Χριστός σημειολογούν τον παγκόσμιο χρόνο και η δεκάτη ώρα είναι η ώρα έναρξης του έργου του Χριστού ή της Χριστιανικής εποχής.

ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ Α. ΔΕΙ ΜΕΤΑ ΙΣΗΜΕΡΙΑΝ ΕΑΡΙΝΗΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΝ ( ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟΝ ) Β. ΟΥ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΗΣ ΙΟYΔΑïΚΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ, ΗΤΟΙ ΤΗΝ ΤΕΣΣΑΡΕΣΚΑΙΔΕΚΑΤΗΝ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΙΣΑΝ, ΔΕΙ ΑΥΤΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΝ Γ. ΟΥΧ ΑΠΛΩΣ ΜΕΤ’ ΙΣΗΜΕΡΙΑΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΗΓΟΥΝ ΕΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΕΟΝ ΟΠΩΣ ΤΕΛΗΤΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ Δ. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΝ, ΕΥΘΥΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ, ΗΓΟΥΝ ΕΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΕΟΝ ΟΠΩΣ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΣΧΑ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ. ΕΑΝ Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΤΕ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ. ΤΟ 325 Μ.Χ. Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ. ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΤΟ ΙΟΥΛΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ ΣΩΣΙΓΕΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. ΤΟ ΕΤΟΣ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ 365,25 ΜΕΡΕΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΕΤΟΣ ΕΧΕΙ 365, ΗΜΕΡΕΣ (ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ-ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ. ΠΡΟΤΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΙΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΣΠΙΣΤΗΚΕ ΑΠΌ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΙΓ΄). ΑΡΑ ΤΟ ΙΟΥΛΙΑΝΟ ΕΤΟΣ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΕ 3 ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΘΕ 400 ΧΡΟΝΙΑ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Η ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ 1923 ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ Η 3 Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ 13 ΜΕΡΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.

ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΟΝΑΤΑ ΤΗΝ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ ! ΜΕ 341 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΣΥΜΒΑΔΙΣΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 1582 ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ 1923! Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΆΛΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ (ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΣΕΡΒΙΑ, ΡΩΣΙΑ ΚΛΠ) ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ 13 ΗΜΕΡΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΩΝ 5 ΗΜΕΡΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΈΝΑΣ ΣΕΛΗΝΙΑΚΟΣ ΜΗΝΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΟ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΣΕ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΔΙΑΡΚΕΙ 29,53059 ΗΜΕΡΕΣ. Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ 19ΕΤΗ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ ΜΕΤΩΝΑ (5 ος ΑΙΩΝΑΣ Π.Χ.) ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΣΕ 235 ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΝΑ 2,066 ΩΡΕΣ ΚΑΘΕ 19 ΕΤΗ. ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΣΥΣΣΩΡΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ 2014 ΕΦΤΑΣΕ ΤΙΣ 5 ΗΜΕΡΕΣ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΤΟ 2014 ΥΠΗΡΧΕ 13 ΜΕΡΕΣ ΣΦΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΗΜΕΡΙΑ…… ΜΕΡΕΣ ΣΦΑΛΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ…..2.4 ΣΥΝΟΛΟ 18 ΗΜΕΡΕΣ ΣΦΑΛΜΑ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΠΙΚΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ =3.4 ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 2.4+5=7.4 ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 8.4 ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ 8.4 ΑΡΑ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟ 2014 ΣΥΝΕΠΕΣΕ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ!

ΠΑΠΙΚΟΝ ΠΑΣΧΑ ΠΑΠΙΚΟΝ ΠΑΣΧΑ Εαρινή ισημερία 21.3 Καθιερώνουν το Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Διαφορετικό ηλιακό έτος (μερικά λεπτά -περίπου δώδεκα- διαφορά ως προς το Ιουλιανό). Το Πάσχα των Παπικών μπορεί και πριν την εαρινή ισημερία του Ιουλιανού (π.χ. 13.3). Τελούν το Πάσχα και προ της Κυριακής του τετάρτου διορισμού.

Ὁ ο ὖ ν Ἰ ησο ῦ ς πρ ὸ ἓ ξ ἡ μερ ῶ ν το ῦ π ά σχα ἦ λθεν ε ἰ ς Βηθαν ί αν, ὅ που ἦ ν Λ ά ζαρος, ὃ ν ἤ γειρεν ἐ κ νεκρ ῶ ν Ἰ ησο ῦ ς. (Joh 12:1 BGT) 9 η Νισάν (Σάββατο) Τ ῇ ἐ πα ύ ριον ὁ ὄ χλος πολ ὺ ς ὁ ἐ λθ ὼ ν ε ἰ ς τ ὴ ν ἑ ορτ ή ν, ἀ κο ύ σαντες ὅ τι ἔ ρχεται ὁ Ἰ ησο ῦ ς ε ἰ ς Ἱ εροσ ό λυμα (Joh 12:12 BGT) 10 η Νισάν (Κυριακή)

11 η Νισάν (Δευτέρα) 12 η Νισάν (Τρίτη) 13 η Νισάν (Τετάρτη) 14 η Νισάν (Πέμπτη-Μυστικός Δείπνος) 15 η Νισάν (Παρασκευή-Βράδυ το Πάσχα) Ο ἱ ο ὖ ν Ἰ ουδα ῖ οι, ἐ πε ὶ παρασκευ ὴ ἦ ν, ἵ να μ ὴ με ί ν ῃ ἐ π ὶ το ῦ σταυρο ῦ τ ὰ σ ώ ματα ἐ ν τ ῷ σαββ ά τ ῳ, ἦ ν γ ὰ ρ μεγ ά λη ἡ ἡ μ έ ρα ἐ κε ί νου το ῦ σαββ ά του, ἠ ρ ώ τησαν τ ὸ ν Πιλ ᾶ τον ἵ να κατεαγ ῶ σιν α ὐ τ ῶ ν τ ὰ σκ έ λη κα ὶ ἀ ρθ ῶ σιν. (Joh 19:31 BGT)

Άνοιξη, ανάμνηση της δημιουργίας. Η αναπαράσταση της δεύτερης δημιουργίας είναι η Ανάσταση του Χριστού.

εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος ἀλλὰ πιστός (Ιω 20,27).

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΣΦΑΓΗ ΑΜΝΟΥ, ΕΠΑΛΕΙΨΗ ΠΑΡΑΣΤΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΩΦΛΙΩΝ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ ΜΕ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΑΜΝΟΥ ΔΕΙΠΝΟ ΟΙΚΟΔ: ΑΝΥΨΩΣΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: AMHN ΟΙΚΟΔ: ΤΕΜΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΜΗ ΑΡΤΟΥ, ΑΝΥΨΩΣΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΠΡΩΤΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ ΟΙΝΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙA: ΜΕΤΑΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ ΟΙΚΟΔ: ΔΙΑΝΟΜΗ ΠΙΚΡΩΝ ΧΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΜΝΟΥ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΡΩΓΕΙ ΤΟΝ ΑΜΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΧΟΡΤΑ ΟΙΚΟΔ: ΑΝΥΨΩΣΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ ΟΙΝΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙA: ΜΕΤΑΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ ΔΙΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ (ΚΕΦ 12)

Exodus 12:1 ε ἶ πεν δ ὲ κ ύ ριος πρ ὸ ς Μωυσ ῆ ν κα ὶ Ααρων ἐ ν γ ῇ Α ἰ γ ύ πτου λ έ γων 2 ὁ μ ὴ ν ο ὗ τος ὑ μ ῖ ν ἀ ρχ ὴ μην ῶ ν πρ ῶ τ ό ς ἐ στιν ὑ μ ῖ ν ἐ ν το ῖ ς μησ ὶ ν το ῦ ἐ νιαυτο ῦ 3 λ ά λησον πρ ὸ ς π ᾶ σαν συναγωγ ὴ ν υ ἱῶ ν Ισραηλ λ έ γων τ ῇ δεκ ά τ ῃ το ῦ μην ὸ ς το ύ του λαβ έ τωσαν ἕ καστος πρ ό βατον κατ ᾽ ο ἴ κους πατρι ῶ ν ἕ καστος πρ ό βατον κατ ᾽ ο ἰ κ ί αν 4 ἐὰ ν δ ὲ ὀ λιγοστο ὶ ὦ σιν ο ἱ ἐ ν τ ῇ ο ἰ κ ίᾳ ὥ στε μ ὴ ἱ κανο ὺ ς ε ἶ ναι ε ἰ ς πρ ό βατον συλλ ή μψεται μεθ ᾽ ἑ αυτο ῦ τ ὸ ν γε ί τονα τ ὸ ν πλησ ί ον α ὐ το ῦ κατ ὰ ἀ ριθμ ὸ ν ψυχ ῶ ν ἕ καστος τ ὸ ἀ ρκο ῦ ν α ὐ τ ῷ συναριθμ ή σεται ε ἰ ς πρ ό βατον 5 πρ ό βατον τ έ λειον ἄ ρσεν ἐ νια ύ σιον ἔ σται ὑ μ ῖ ν ἀ π ὸ τ ῶ ν ἀ ρν ῶ ν κα ὶ τ ῶ ν ἐ ρ ί φων λ ή μψεσθε 6 κα ὶ ἔ σται ὑ μ ῖ ν διατετηρημ έ νον ἕ ως τ ῆ ς τεσσαρεσκαιδεκ ά της το ῦ μην ὸ ς το ύ του κα ὶ σφ ά ξουσιν α ὐ τ ὸ π ᾶ ν τ ὸ πλ ῆ θος συναγωγ ῆ ς υ ἱῶ ν Ισραηλ πρ ὸ ς ἑ σπ έ ραν 7 κα ὶ λ ή μψονται ἀ π ὸ το ῦ α ἵ ματος κα ὶ θ ή σουσιν ἐ π ὶ τ ῶ ν δ ύ ο σταθμ ῶ ν (δύο παραστάδων) κα ὶ ἐ π ὶ τ ὴ ν φλι ὰ ν (ανώφλι) ἐ ν το ῖ ς ο ἴ κοις ἐ ν ο ἷ ς ἐὰ ν φ ά γωσιν α ὐ τ ὰ ἐ ν α ὐ το ῖ ς 8 κα ὶ φ ά γονται τ ὰ κρ έ α τ ῇ νυκτ ὶ τα ύ τ ῃ ὀ πτ ὰ πυρ ὶ κα ὶ ἄ ζυμα ἐ π ὶ πικρ ί δων ἔ δονται 9 ο ὐ κ ἔ δεσθε ἀ π ᾽ α ὐ τ ῶ ν ὠ μ ὸ ν ο ὐ δ ὲ ἡ ψημ έ νον ἐ ν ὕ δατι ἀ λλ ᾽ ἢ ὀ πτ ὰ πυρ ί κεφαλ ὴ ν σ ὺ ν το ῖ ς ποσ ὶ ν κα ὶ το ῖ ς ἐ νδοσθ ί οις 10 ο ὐ κ ἀ πολε ί ψετε ἀ π ᾽ α ὐ το ῦ ἕ ως πρω ὶ κα ὶ ὀ στο ῦ ν ο ὐ συντρ ί ψετε ἀ π ᾽ α ὐ το ῦ τ ὰ δ ὲ καταλειπ ό μενα ἀ π ᾽ α ὐ το ῦ ἕ ως πρω ὶ ἐ ν πυρ ὶ κατακα ύ σετε 11 ο ὕ τως δ ὲ φ ά γεσθε α ὐ τ ό α ἱ ὀ σφ ύ ες ὑ μ ῶ ν περιεζωσμ έ ναι κα ὶ τ ὰ ὑ ποδ ή ματα ἐ ν το ῖ ς ποσ ὶ ν ὑ μ ῶ ν κα ὶ α ἱ βακτηρ ί αι ἐ ν τα ῖ ς χερσ ὶ ν ὑ μ ῶ ν κα ὶ ἔ δεσθε α ὐ τ ὸ μετ ὰ σπουδ ῆ ς πασχα ἐ στ ὶ ν κυρ ίῳ (Exo 12:1-11 BGT)

κα ὶ διελε ύ σομαι ἐ ν γ ῇ Α ἰ γ ύ πτ ῳ ἐ ν τ ῇ νυκτ ὶ τα ύ τ ῃ κα ὶ πατ ά ξω π ᾶ ν πρωτ ό τοκον ἐ ν γ ῇ Α ἰ γ ύ πτ ῳ ἀ π ὸ ἀ νθρ ώ που ἕ ως κτ ή νους κα ὶ ἐ ν π ᾶ σι το ῖ ς θεο ῖ ς τ ῶ ν Α ἰ γυπτ ί ων ποι ή σω τ ὴ ν ἐ κδ ί κησιν ἐ γ ὼ κ ύ ριος 13 κα ὶ ἔ σται τ ὸ α ἷ μα ὑ μ ῖ ν ἐ ν σημε ίῳ ἐ π ὶ τ ῶ ν ο ἰ κι ῶ ν ἐ ν α ἷ ς ὑ με ῖ ς ἐ στε ἐ κε ῖ κα ὶ ὄ ψομαι τ ὸ α ἷ μα κα ὶ σκεπ ά σω ὑ μ ᾶ ς κα ὶ ο ὐ κ ἔ σται ἐ ν ὑ μ ῖ ν πληγ ὴ το ῦ ἐ κτριβ ῆ ναι ὅ ταν πα ί ω ἐ ν γ ῇ Α ἰ γ ύ πτ ῳ 14 κα ὶ ἔ σται ἡ ἡ μ έ ρα ὑ μ ῖ ν α ὕ τη μνημ ό συνον κα ὶ ἑ ορτ ά σετε α ὐ τ ὴ ν ἑ ορτ ὴ ν κυρ ίῳ ε ἰ ς π ά σας τ ὰ ς γενε ὰ ς ὑ μ ῶ ν ν ό μιμον α ἰώ νιον ἑ ορτ ά σετε α ὐ τ ή ν 15 ἑ πτ ὰ ἡ μ έ ρας ἄ ζυμα ἔ δεσθε ἀ π ὸ δ ὲ τ ῆ ς ἡ μ έ ρας τ ῆ ς πρ ώ της ἀ φανιε ῖ τε ζ ύ μην ἐ κ τ ῶ ν ο ἰ κι ῶ ν ὑ μ ῶ ν π ᾶ ς ὃ ς ἂ ν φ ά γ ῃ ζ ύ μην ἐ ξολεθρευθ ή σεται ἡ ψυχ ὴ ἐ κε ί νη ἐ ξ Ισραηλ ἀ π ὸ τ ῆ ς ἡ μ έ ρας τ ῆ ς πρ ώ της ἕ ως τ ῆ ς ἡ μ έ ρας τ ῆ ς ἑ βδ ό μης 16 κα ὶ ἡ ἡ μ έ ρα ἡ πρ ώ τη κληθ ή σεται ἁ γ ί α κα ὶ ἡ ἡ μ έ ρα ἡ ἑ βδ ό μη κλητ ὴ ἁ γ ί α ἔ σται ὑ μ ῖ ν π ᾶ ν ἔ ργον λατρευτ ὸ ν ο ὐ ποι ή σετε ἐ ν α ὐ τα ῖ ς πλ ὴ ν ὅ σα ποιηθ ή σεται π ά σ ῃ ψυχ ῇ το ῦ το μ ό νον ποιηθ ή σεται ὑ μ ῖ ν 17 κα ὶ φυλ ά ξεσθε τ ὴ ν ἐ ντολ ὴ ν τα ύ την ἐ ν γ ὰ ρ τ ῇ ἡ μ έ ρ ᾳ τα ύ τ ῃ ἐ ξ ά ξω τ ὴ ν δ ύ ναμιν ὑ μ ῶ ν ἐ κ γ ῆ ς Α ἰ γ ύ πτου κα ὶ ποι ή σετε τ ὴ ν ἡ μ έ ραν τα ύ την ε ἰ ς γενε ὰ ς ὑ μ ῶ ν ν ό μιμον α ἰώ νιον 18 ἐ ναρχομ έ νου τ ῇ τεσσαρεσκαιδεκ ά τ ῃ ἡ μ έ ρ ᾳ το ῦ μην ὸ ς το ῦ πρ ώ του ἀ φ ᾽ ἑ σπ έ ρας ἔ δεσθε ἄ ζυμα ἕ ως ἡ μ έ ρας μι ᾶ ς κα ὶ ε ἰ κ ά δος το ῦ μην ὸ ς ἕ ως ἑ σπ έ ρας 19 ἑ πτ ὰ ἡ μ έ ρας ζ ύ μη ο ὐ χ ε ὑ ρεθ ή σεται ἐ ν τα ῖ ς ο ἰ κ ί αις ὑ μ ῶ ν π ᾶ ς ὃ ς ἂ ν φ ά γ ῃ ζυμωτ ό ν ἐ ξολεθρευθ ή σεται ἡ ψυχ ὴ ἐ κε ί νη ἐ κ συναγωγ ῆ ς Ισραηλ ἔ ν τε το ῖ ς γει ώ ραις κα ὶ α ὐ τ ό χθοσιν τ ῆ ς γ ῆ ς 20 π ᾶ ν ζυμωτ ὸ ν ο ὐ κ ἔ δεσθε ἐ ν παντ ὶ δ ὲ κατοικητηρ ίῳ ὑ μ ῶ ν ἔ δεσθε ἄ ζυμα (Exo 12: BGT)

21 ἐ κ ά λεσεν δ ὲ Μωυσ ῆ ς π ᾶ σαν γερουσ ί αν υ ἱῶ ν Ισραηλ κα ὶ ε ἶ πεν πρ ὸ ς α ὐ το ύ ς ἀ πελθ ό ντες λ ά βετε ὑ μ ῖ ν ἑ αυτο ῖ ς πρ ό βατον κατ ὰ συγγενε ί ας ὑ μ ῶ ν κα ὶ θ ύ σατε τ ὸ πασχα 22 λ ή μψεσθε δ ὲ δ έ σμην ὑ σσ ώ που κα ὶ β ά ψαντες ἀ π ὸ το ῦ α ἵ ματος το ῦ παρ ὰ τ ὴ ν θ ύ ραν καθ ί ξετε τ ῆ ς φλι ᾶ ς κα ὶ ἐ π ᾽ ἀ μφοτ έ ρων τ ῶ ν σταθμ ῶ ν ἀ π ὸ το ῦ α ἵ ματος ὅ ἐ στιν παρ ὰ τ ὴ ν θ ύ ραν ὑ με ῖ ς δ ὲ ο ὐ κ ἐ ξελε ύ σεσθε ἕ καστος τ ὴ ν θ ύ ραν το ῦ ο ἴ κου α ὐ το ῦ ἕ ως πρω ί 23 κα ὶ παρελε ύ σεται κ ύ ριος πατ ά ξαι το ὺ ς Α ἰ γυπτ ί ους κα ὶ ὄ ψεται τ ὸ α ἷ μα ἐ π ὶ τ ῆ ς φλι ᾶ ς κα ὶ ἐ π ᾽ ἀ μφοτ έ ρων τ ῶ ν σταθμ ῶ ν κα ὶ παρελε ύ σεται κ ύ ριος τ ὴ ν θ ύ ραν κα ὶ ο ὐ κ ἀ φ ή σει τ ὸ ν ὀ λεθρε ύ οντα ε ἰ σελθε ῖ ν ε ἰ ς τ ὰ ς ο ἰ κ ί ας ὑ μ ῶ ν πατ ά ξαι 24 κα ὶ φυλ ά ξεσθε τ ὸ ῥῆ μα το ῦ το ν ό μιμον σεαυτ ῷ κα ὶ το ῖ ς υ ἱ ο ῖ ς σου ἕ ως α ἰῶ νος 25 ἐὰ ν δ ὲ ε ἰ σ έ λθητε ε ἰ ς τ ὴ ν γ ῆ ν ἣ ν ἂ ν δ ῷ κ ύ ριος ὑ μ ῖ ν καθ ό τι ἐ λ ά λησεν φυλ ά ξεσθε τ ὴ ν λατρε ί αν τα ύ την 26 κα ὶ ἔ σται ἐὰ ν λ έ γωσιν πρ ὸ ς ὑ μ ᾶ ς ο ἱ υ ἱ ο ὶ ὑ μ ῶ ν τ ί ς ἡ λατρε ί α α ὕ τη 27 κα ὶ ἐ ρε ῖ τε α ὐ το ῖ ς θυσ ί α τ ὸ πασχα το ῦ το κυρ ίῳ ὡ ς ἐ σκ έ πασεν το ὺ ς ο ἴ κους τ ῶ ν υ ἱῶ ν Ισραηλ ἐ ν Α ἰ γ ύ πτ ῳ ἡ ν ί κα ἐ π ά ταξεν το ὺ ς Α ἰ γυπτ ί ους το ὺ ς δ ὲ ο ἴ κους ἡ μ ῶ ν ἐ ρρ ύ σατο κα ὶ κ ύ ψας ὁ λα ὸ ς προσεκ ύ νησεν 28 κα ὶ ἀ πελθ ό ντες ἐ πο ί ησαν ο ἱ υ ἱ ο ὶ Ισραηλ καθ ὰ ἐ νετε ί λατο κ ύ ριος τ ῷ Μωυσ ῇ κα ὶ Ααρων ο ὕ τως ἐ πο ί ησαν (Exo 12:21-28 BGT)

43 ε ἶ πεν δ ὲ κ ύ ριος πρ ὸ ς Μωυσ ῆ ν κα ὶ Ααρων λ έ γων ο ὗ τος ὁ ν ό μος το ῦ πασχα π ᾶ ς ἀ λλογεν ὴ ς ο ὐ κ ἔ δεται ἀ π ᾽ α ὐ το ῦ 44 κα ὶ π ᾶ ν ο ἰ κ έ την τιν ὸ ς ἢ ἀ ργυρ ώ νητον περιτεμε ῖ ς α ὐ τ ό ν κα ὶ τ ό τε φ ά γεται ἀ π ᾽ α ὐ το ῦ 45 π ά ροικος (δούλος) ἢ μισθωτ ὸ ς (αγορασμένος με χρήματα) ο ὐ κ ἔ δεται ἀ π ᾽ α ὐ το ῦ 46 ἐ ν ο ἰ κ ίᾳ μι ᾷ βρωθ ή σεται κα ὶ ο ὐ κ ἐ ξο ί σετε ἐ κ τ ῆ ς ο ἰ κ ί ας τ ῶ ν κρε ῶ ν ἔ ξω κα ὶ ὀ στο ῦ ν ο ὐ συντρ ί ψετε ἀ π ᾽ α ὐ το ῦ 47 π ᾶ σα συναγωγ ὴ υ ἱῶ ν Ισραηλ ποι ή σει α ὐ τ ό 48 ἐὰ ν δ έ τις προσ έ λθ ῃ πρ ὸ ς ὑ μ ᾶ ς προσ ή λυτος (ξένος από άλλη χώρα) ποι ῆ σαι τ ὸ πασχα κυρ ίῳ περιτεμε ῖ ς α ὐ το ῦ π ᾶ ν ἀ ρσενικ ό ν κα ὶ τ ό τε προσελε ύ σεται ποι ῆ σαι α ὐ τ ὸ κα ὶ ἔ σται ὥ σπερ κα ὶ ὁ α ὐ τ ό χθων τ ῆ ς γ ῆ ς π ᾶ ς ἀ περ ί τμητος ο ὐ κ ἔ δεται ἀ π ᾽ α ὐ το ῦ 49 ν ό μος ε ἷ ς ἔ σται τ ῷ ἐ γχωρ ίῳ κα ὶ τ ῷ προσελθ ό ντι προσηλ ύ τ ῳ ἐ ν ὑ μ ῖ ν 50 κα ὶ ἐ πο ί ησαν ο ἱ υ ἱ ο ὶ Ισραηλ καθ ὰ ἐ νετε ί λατο κ ύ ριος τ ῷ Μωυσ ῇ κα ὶ Ααρων πρ ὸ ς α ὐ το ύ ς ο ὕ τως ἐ πο ί ησαν 51 κα ὶ ἐ γ έ νετο ἐ ν τ ῇ ἡ μ έ ρ ᾳ ἐ κε ί ν ῃ ἐ ξ ή γαγεν κ ύ ριος το ὺ ς υ ἱ ο ὺ ς Ισραηλ ἐ κ γ ῆ ς Α ἰ γ ύ πτου σ ὺ ν δυν ά μει α ὐ τ ῶ ν (Exo 12:43-1 BGT)

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΨΑΛΜΩΔΗΣΗ 11 ΟΥ ΚΑΙ 113 ΟΥ ΨΑΛΜΟΥ.

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ BGT Psalm 11:1 ε ἰ ς τ ὸ τ έ λος ὑ π ὲ ρ τ ῆ ς ὀ γδ ό ης ψαλμ ὸ ς τ ῷ Δαυιδ 2 σ ῶ σ ό ν με κ ύ ριε ὅ τι ἐ κλ έ λοιπεν ὅ σιος ὅ τι ὠ λιγ ώ θησαν α ἱ ἀ λ ή θειαι ἀ π ὸ τ ῶ ν υ ἱῶ ν τ ῶ ν ἀ νθρ ώ πων 3 μ ά ταια ἐ λ ά λησεν ἕ καστος πρ ὸ ς τ ὸ ν πλησ ί ον α ὐ το ῦ χε ί λη δ ό λια ἐ ν καρδ ίᾳ κα ὶ ἐ ν καρδ ίᾳ ἐ λ ά λησαν 4 ἐ ξολεθρε ύ σαι κ ύ ριος π ά ντα τ ὰ χε ί λη τ ὰ δ ό λια κα ὶ γλ ῶ σσαν μεγαλορ ή μονα 5 το ὺ ς ε ἰ π ό ντας τ ὴ ν γλ ῶ σσαν ἡ μ ῶ ν μεγαλυνο ῦ μεν τ ὰ χε ί λη ἡ μ ῶ ν παρ ᾽ ἡ μ ῶ ν ἐ στιν τ ί ς ἡ μ ῶ ν κ ύ ρι ό ς ἐ στιν 6 ἀ π ὸ τ ῆ ς ταλαιπωρ ί ας τ ῶ ν πτωχ ῶ ν κα ὶ ἀ π ὸ το ῦ στεναγμο ῦ τ ῶ ν πεν ή των ν ῦ ν ἀ ναστ ή σομαι λ έ γει κ ύ ριος θ ή σομαι ἐ ν σωτηρ ίᾳ παρρησι ά σομαι (ενδυναμώσω) ἐ ν α ὐ τ ῷ 7 τ ὰ λ ό για κυρ ί ου λ ό για ἁ γν ά ἀ ργ ύ ριον πεπυρωμ έ νον δοκ ί μιον (κλίβανο) τ ῇ γ ῇ κεκαθαρισμ έ νον ἑ πταπλασ ί ως 8 σ ύ κ ύ ριε φυλ ά ξεις ἡ μ ᾶ ς κα ὶ διατηρ ή σεις ἡ μ ᾶ ς ἀ π ὸ τ ῆ ς γενε ᾶ ς τα ύ της κα ὶ ε ἰ ς τ ὸ ν α ἰῶ να 9 κ ύ κλ ῳ ο ἱ ἀ σεβε ῖ ς περιπατο ῦ σιν κατ ὰ τ ὸ ὕ ψος σου ἐ πολυ ώ ρησας το ὺ ς υ ἱ ο ὺ ς τ ῶ ν ἀ νθρ ώ πων

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ Psalm 113:1 αλληλουια ἐν ἐξόδῳ Ισραηλ ἐξ Αἰγύπτου οἴκου Ιακωβ ἐκ λαοῦ βαρβάρου 2 ἐγενήθη Ιουδαία ἁγίασμα αὐτοῦ Ισραηλ ἐξουσία αὐτοῦ 3 ἡ θάλασσα εἶδεν καὶ ἔφυγεν ὁ Ιορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω 4 τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν ὡσεὶ κριοὶ καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία προβάτων 5 τί σοί ἐστιν θάλασσα ὅτι ἔφυγες καὶ σοί Ιορδάνη ὅτι ἀνεχώρησας εἰς τὰ ὀπίσω 6 τὰ ὄρη ὅτι ἐσκιρτήσατε ὡσεὶ κριοί καὶ οἱ βουνοὶ ὡς ἀρνία προβάτων 7 ἀπὸ προσώπου κυρίου ἐσαλεύθη ἡ γῆ ἀπὸ προσώπου τοῦ θεοῦ Ιακωβ 8 τοῦ στρέψαντος τὴν πέτραν εἰς λίμνας ὑδάτων καὶ τὴν ἀκρότομον εἰς πηγὰς ὑδάτων 9 μὴ ἡμῖν κύριε μὴ ἡμῖν ἀλλ᾽ ἢ τῷ ὀνόματί σου δὸς δόξαν ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου 10 μήποτε εἴπωσιν τὰ ἔθνη ποῦ ἐστιν ὁ θεὸς αὐτῶν 11 ὁ δὲ θεὸς ἡμῶν ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἐν τῇ γῇ πάντα ὅσα ἠθέλησεν ἐποίησεν 12 τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν ἀργύριον καὶ χρυσίον ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων 13 στόμα ἔχουσιν καὶ οὐ λαλήσουσιν ὀφθαλμοὺς ἔχουσιν καὶ οὐκ ὄψονται 14 ὦτα ἔχουσιν καὶ οὐκ ἀκούσονται ῥῖνας ἔχουσιν καὶ οὐκ ὀσφρανθήσονται 15 χεῖρας ἔχουσιν καὶ οὐ ψηλαφήσουσιν πόδας ἔχουσιν καὶ οὐ περιπατήσουσιν οὐ φωνήσουσιν ἐν τῷ λάρυγγι αὐτῶν 16 ὅμοιοι αὐτοῖς γένοιντο οἱ ποιοῦντες αὐτὰ καὶ πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾽ αὐτοῖς 17 οἶκος Ισραηλ ἤλπισεν ἐπὶ κύριον βοηθὸς αὐτῶν καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν 18 οἶκος Ααρων ἤλπισεν ἐπὶ κύριον βοηθὸς αὐτῶν καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν 19 οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον ἤλπισαν ἐπὶ κύριον βοηθὸς αὐτῶν καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν 20 κύριος ἐμνήσθη ἡμῶν καὶ εὐλόγησεν ἡμᾶς εὐλόγησεν τὸν οἶκον Ισραηλ εὐλόγησεν τὸν οἶκον Ααρων 21 εὐλόγησεν τοὺς φοβουμένους τὸν κύριον τοὺς μικροὺς μετὰ τῶν μεγάλων 22 προσθείη κύριος ἐφ᾽ ὑμᾶς ἐφ᾽ ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς ὑμῶν 23 εὐλογημένοι ὑμεῖς τῷ κυρίῳ τῷ ποιήσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν 24 ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ τῷ κυρίῳ τὴν δὲ γῆν ἔδωκεν τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων 25 οὐχ οἱ νεκροὶ αἰνέσουσίν σε κύριε οὐδὲ πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς ᾅδου 26 ἀλλ᾽ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εὐλογήσομεν τὸν κύριον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΑΝΑΠΕΜΨΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΝ ΟΙΚΟΔ: ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΡΙΤΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ ΟΙΝΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΨΑΛΜΩΔΗΣΗ ΟΥ ΚΑΙ 117 ΟΥ ΨΑΛΜΟΥ ΑΝΤΙΦΩΝΙΚΑ

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ BGT Psalm 114:1 αλληλουια ἠγάπησα ὅτι εἰσακούσεται κύριος τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου 2 ὅτι ἔκλινεν τὸ οὖς αὐτοῦ ἐμοί καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις μου ἐπικαλέσομαι 3 περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου κίνδυνοι ᾅδου εὕροσάν με θλῖψιν καὶ ὀδύνην εὗρον 4 καὶ τὸ ὄνομα κυρίου ἐπεκαλεσάμην ὦ κύριε ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου 5 ἐλεήμων ὁ κύριος καὶ δίκαιος καὶ ὁ θεὸς ἡμῶν ἐλεᾷ 6 φυλάσσων τὰ νήπια ὁ κύριος ἐταπεινώθην καὶ ἔσωσέν με 7 ἐπίστρεψον ἡ ψυχή μου εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου ὅτι κύριος εὐηργέτησέν σε 8 ὅτι ἐξείλατο τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀπὸ δακρύων καὶ τοὺς πόδας μου ἀπὸ ὀλισθήματος 9 εὐαρεστήσω ἐναντίον κυρίου ἐν χώρᾳ ζώντων BGT Psalm 115:1 αλληλουια ἐπίστευσα διὸ ἐλάλησα ἐγὼ δὲ ἐταπεινώθην σφόδρα 2 ἐγὼ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει (στενοχώρια) μου πᾶς ἄνθρωπος ψεύστης 3 τί ἀνταποδώσω τῷ κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκέν μοι 4 ποτήριον σωτηρίου λήμψομαι καὶ τὸ ὄνομα κυρίου ἐπικαλέσομαι 6 τίμιος ἐναντίον κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ 7 ὦ κύριε ἐγὼ δοῦλος σός ἐγὼ δοῦλος σὸς καὶ υἱὸς τῆς παιδίσκης σου διέρρηξας τοὺς δεσμούς μου 8 σοὶ θύσω θυσίαν αἰνέσεως 9 τὰς εὐχάς μου τῷ κυρίῳ ἀποδώσω ἐναντίον παντὸς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ 10 ἐν αὐλαῖς οἴκου κυρίου ἐν μέσῳ σου Ιερουσαλημ BGT Psalm 116:1 αλληλουια αἰνεῖτε τὸν κύριον πάντα τὰ ἔθνη ἐπαινέσατε αὐτόν πάντες οἱ λαοί 2 ὅτι ἐκραταιώθη τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐφ᾽ ἡμᾶς καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ Psalm 117:1 αλληλουια ἐξομολογεῖσθε τῷ κυρίῳ ὅτι ἀγαθός ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ 2 εἰπάτω δὴ οἶκος Ισραηλ ὅτι ἀγαθός ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ 3 εἰπάτω δὴ οἶκος Ααρων ὅτι ἀγαθός ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ 4 εἰπάτωσαν δὴ πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν κύριον ὅτι ἀγαθός ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ 5 ἐν θλίψει ἐπεκαλεσάμην τὸν κύριον καὶ ἐπήκουσέν μου εἰς πλατυσμόν (δίνοντας μου ανακούφιση) 6 κύριος ἐμοὶ βοηθός οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος 7 κύριος ἐμοὶ βοηθός κἀγὼ ἐπόψομαι τοὺς ἐχθρούς μου 8 ἀγαθὸν πεποιθέναι ἐπὶ κύριον ἢ πεποιθέναι ἐπ᾽ ἄνθρωπον 9 ἀγαθὸν ἐλπίζειν ἐπὶ κύριον ἢ ἐλπίζειν ἐπ᾽ ἄρχοντας 10 πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με καὶ τῷ ὀνόματι κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς 11 κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με καὶ τῷ ὀνόματι κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς 12 ἐκύκλωσάν με ὡσεὶ μέλισσαι κηρίον καὶ ἐξεκαύθησαν ὡσεὶ πῦρ ἐν ἀκάνθαις καὶ τῷ ὀνόματι κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς 13 ὠσθεὶς ἀνετράπην τοῦ πεσεῖν καὶ ὁ κύριος ἀντελάβετό μου 14 ἰσχύς μου καὶ ὕμνησίς μου ὁ κύριος καὶ ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν 15 φωνὴ ἀγαλλιάσεως καὶ σωτηρίας ἐν σκηναῖς δικαίων δεξιὰ κυρίου ἐποίησεν δύναμιν 16 δεξιὰ κυρίου ὕψωσέν με δεξιὰ κυρίου ἐποίησεν δύναμιν 17 οὐκ ἀποθανοῦμαι ἀλλὰ ζήσομαι καὶ ἐκδιηγήσομαι τὰ ἔργα κυρίου 18 παιδεύων ἐπαίδευσέν με ὁ κύριος καὶ τῷ θανάτῳ οὐ παρέδωκέν με 19 ἀνοίξατέ μοι πύλας δικαιοσύνης εἰσελθὼν ἐν αὐταῖς ἐξομολογήσομαι τῷ κυρίῳ 20 αὕτη ἡ πύλη τοῦ κυρίου δίκαιοι εἰσελεύσονται ἐν αὐτῇ 21 ἐξομολογήσομαί σοι ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΟΙΚΟΔ: ΑΝΥΨΩΣΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΠΟΤΗΡΙΟΥ ΟΙΝΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΜΕΤΑΛΗΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: ΑΝΤΙΦΩΝΙΚΗ ΨΑΛΜΩΔΗΣΗ ΤΟΥ ΨΑΛΜΟΥ 136

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΟ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΠΑΣΧΑ Psalm 136:1 τῷ Δαυιδ ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιων 2 ἐπὶ ταῖς ἰτέαις ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργανα ἡμῶν 3 ὅτι ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλωτεύσαντες ἡμᾶς λόγους ᾠδῶν καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμᾶς ὕμνον ᾄσατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν Σιων 4 πῶς ᾄσωμεν τὴν ᾠδὴν κυρίου ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας 5 ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου Ιερουσαλημ ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου 6 κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου ἐὰν μή σου μνησθῶ ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν Ιερουσαλημ ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης μου 7 μνήσθητι κύριε τῶν υἱῶν Εδωμ τὴν ἡμέραν Ιερουσαλημ τῶν λεγόντων ἐκκενοῦτε ἐκκενοῦτε ἕως ὁ θεμέλιος ἐν αὐτῇ 8 θυγάτηρ Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος μακάριος ὃς ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου ὃ ἀνταπέδωκας ἡμῖν 9 μακάριος ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά σου πρὸς τὴν πέτραν

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΖΥΜΩΝ (Χάγ αμματσώθ) Ιστορικός λόγος: Από τον αγροτικό βίο, επειδή την εποχή του θερισμού δεν υπήρχε επαρκής χρόνος για κατασκευή ενζύμου άρτου. Πηγές: Γεν. 18, 6. 19, 3 Πρβλ. Εξ. 12, 33 Ι. Ναυή 5, 11 Ρούθ 2,14 Προέλευση Εορτής: Χαναανιτική Χρόνος Εορτασμού: Την εσπέρα της 14 ης του μήνα Νισάν και διαρκούσε 10 ημέρες (Από Σάββατο σε Σάββατο)

ΑΖΥΜΟΣ ΑΡΤΟΣ

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΖΥΜΩΝ (Χάγ αμματσώθ) ΑΡΧΙΚΑ ΗΤΑΝ ΚΑΘΑΡΑ ΜΙΑ ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΕΟΡΤΗ, ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗΣ, ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΙΑΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΑΠΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΕ ΣΑΒΒΑΤΟ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ. ΕΤΡΩΓΑΝ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΖΥΜΟ ΑΡΤΟ. ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΚΑΙ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΕΝΙΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ. ΟΤΑΝ ΟΡΙΣΘΗΚΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΗΝ 14 Η ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΙΣΑΝ, ΟΡΙΣΘΗΚΕ Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΖΥΜΩΝ ΤΗ 15 Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΜΗΝΑ. ΔΙΑΡΚΕΙ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΌ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΙΣΑΝ. ΕΤΡΩΓΑΝ ΑΖΥΜΟ ΑΡΤΟ. ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΕΒΔΟΜΗ ΗΜΕΡΑ ΕΙΧΑΝ ΙΕΡΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΤΑΝ ΤΕΛΕΣΗ ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΘΥΣΙΕΣ ΣΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ. ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, ΓΙ’ ΑΥΤΌ ΚΑΙ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΓΙΑ ΙΕΡΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. ΘΥΣΙΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ: ΔΥΟ ΜΟΣΧΟΥΣ, ΕΝΑ ΚΡΙΑΡΙ, ΕΠΤΑ ΑΜΝΟΥΣ.

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΖΥΜΩΝ (Χάγ αμματσώθ) ΑΝΑΙΜΑΚΤΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ: ΑΛΕΥΡΙ ΑΝΑΚΑΤΩΜΕΝΟ ΜΕ ΛΑΔΙ. ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΑ ΘΥΣΙΑ: ΤΡΑΓΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ: ΤΑ ΔΕΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΙΘΑΡΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΘΕΡΙΣΕΙ ΠΡΩΤΑ (ΠΡΟΣΦΟΡΑ). Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΥΤΗ ΣΥΝΟΔΕΥΟΤΑΝ ΑΠΟ ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΘΥΣΙΑ ΑΜΝΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΝΑΙΜΑΚΤΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΠΟΝΔΕΣ.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΕΠΤΑ. ΗΜΕΡΑ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΥΝΔΕΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ (ΕΞ 16,25). ΗΜΕΡΑ ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ, ΗΜΕΡΑ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ. ΓΕΝΕΣΗ ΕΒΔΟΜΗ ΗΜΕΡΑ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΡΗΜΟ ΤΟ ΜΑΝΝΑ ΜΟΝΟ ΕΞΙ ΜΕΡΕΣ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΔΕΚΑΛΟΓΟΥ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΗΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΣ ΑΝΑΓΓΕΛΟΤΑΝ ΜΕ ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΤΩΝ ΛΕΥΙΤΩΝ ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΘΥΣΙΕΣ. ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΔΥΟ ΑΜΝΟΥΣ ΑΝΑ ΕΤΟΣ ΑΜΩΜΟΥΣ, ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΌΠΩΣ ΑΛΕΥΡΙ ΑΝΑΚΑΤΩΜΕΝΟ ΜΕ ΛΑΔΙ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΠΟΝΔΗ.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΝΤΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ. ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ. ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΝΑΠΑΥΣΗ, Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΒΔΟΜΗ ΗΜΕΡΑ. ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ Ο ΝΑΟΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ. ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ, ΟΠΩΣ Ο ΝΑΟΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.

Πεντάπηχύς ἐ στίν ὁ διάβολος, φησίν, διά τάς α ἰ σθήσεις. Μαξίμου Ὁ μολογητο ῦ, «Πρoς Θαλάσσιον τ ὸ ν Ὀ σιώτατον πρεσβύτερον κα ὶ ἡ γούμενον περ ὶ διαφόρων ἀ πορ ῶ ν τ ῆ ς Θείας Γραφ ῆ ς» Ἕ λληνες Πατέρες τ ῆ ς Ἐ κκλησίας, Τομ. 14B (Θεσσαλονίκη: Πατερικα ὶ Ἐ κδόσεις Γρηγόριος Παλάμας, 1992) 416. Ἔστιν δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθζαθὰ πέντε στοὰς ἔχουσα (Ιω 5,2).

κα ὶ ε ὐ θ έ ως ἐ γ έ νετο ὑ γι ὴ ς ὁ ἄ νθρωπος κα ὶ ἦ ρεν τ ὸ ν κρ ά βαττον α ὐ το ῦ κα ὶ περιεπ ά τει. Ἦ ν δ ὲ σ ά ββατον ἐ ν ἐ κε ί ν ῃ τ ῇ ἡ μ έ ρ ᾳ. ἔ λεγον ο ὖ ν ο ἱ Ἰ ουδα ῖ οι τ ῷ τεθεραπευμ έ ν ῳ · σ ά ββατ ό ν ἐ στιν, κα ὶ ο ὐ κ ἔ ξεστ ί ν σοι ἆ ραι τ ὸ ν κρ ά βαττ ό ν σου. κα ὶ δι ὰ το ῦ το ἐ δ ί ωκον ο ἱ Ἰ ουδα ῖ οι τ ὸ ν Ἰ ησο ῦ ν, ὅ τι τα ῦ τα ἐ πο ί ει ἐ ν σαββ ά τ ῳ. δι ὰ το ῦ το ο ὖ ν μ ᾶ λλον ἐ ζ ή τουν α ὐ τ ὸ ν ο ἱ Ἰ ουδα ῖ οι ἀ ποκτε ῖ ναι, ὅ τι ο ὐ μ ό νον ἔ λυεν τ ὸ σ ά ββατον, ἀ λλ ὰ κα ὶ πατ έ ρα ἴ διον ἔ λεγεν τ ὸ ν θε ὸ ν ἴ σον ἑ αυτ ὸ ν ποι ῶ ν τ ῷ θε ῷ. (Ιω 5,9,10,16,18).

Οι Ιουδαίοι τηρούσαν το Σάββατο ως σύμβολο των τεσσάρων ενεργειών του Θεού: (α) Αγιασμός της εβδόμης ημέρας (β) Ευλογία (γ) Συμπλήρωση του δημιουργικού του έργου (δ) Ανάπαυση.

Υπάρχουν τρεις λόγοι που ο Κύριος άρχισε να εργάζεται το Σάββατο κατά τον Θωμά τον Ακινάτη. Ο πρώτος δίνεται από τον Άγιο Αμβρόσιο στην ερμηνεία του στο Κατά Λουκά Ευαγγέλιο. Ο Χριστός ήρθε για να ανακαινίσει τον κόσμο, δηλαδή τον άνθρωπο που έχει διαστραφεί. Κι’ αρχίζει το έργο του από εκεί που ο Δημιουργός το άφησε, το Σάββατο όπως αναφέρεται στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης. Ο Χριστός άρχισε το έργο του το Σάββατο για να δείξει ότι ήταν ο ανακαινιστής της δημιουργίας. Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι το Σάββατο γιορταζόταν από τους Εβραίους ως μνήμη της πρώτης δημιουργίας. Ο Χριστός όμως ήλθε για να δημιουργήσει μια νέα κτίση σύμφωνα με το «ο ὔ τε γ ὰ ρ περιτομ ή τ ί ἐ στιν ο ὔ τε ἀ κροβυστ ί α ἀ λλ ὰ καιν ὴ κτ ί σις (Γαλ 6,15)». Δηλαδή δια μέσου της χάρης η οποία εκπορεύεται από το Άγιο Πνεύμα, « ἐ ξαποστελε ῖ ς τ ὸ πνε ῦ μ ά σου κα ὶ κτισθ ή σονται κα ὶ ἀ νακαινιε ῖ ς τ ὸ πρ ό σωπον τ ῆ ς γ ῆ ς (Ψλ 103, 30)». Έτσι ο Χριστός εργάσθηκε το Σάββατο για να δείξει τη νέα δημιουργία, αναδημιουργία που λαμβάνει μέρος μέσω αυτού. Ο τρίτος λόγος είναι για να δείξει ότι ο Χριστός μπορούσε να κάνει κάτι που ο νόμος δεν θα μπορούσε επειδή έγινε ασθενής από τη σάρκα. Έστειλε τον υιό του μέσα στην αμαρτωλή σάρκα για να κατακρίνει την αμαρτία στη σάρκα του, έτσι ώστε οι απαιτήσεις του νόμου να εκπληρωθούν σε μας (Ρωμ 8,3).

ΚατηγορίεςΕδάφιο Γαλιλαίο, Ναζωραίο1,46; 7,41,52; 18,5,7;19,19 Παραβάτη του Σαββάτου 5,16,18; 9,16 Βλάσθημο5,18;8,59;10,31,33,39;19,7 (Λευ 24,16) Απατεώνα7,12,47 Κάτοχο δαιμονίων7,20;8,48-52;10,20-21 Νόθο8,41 Σαμαρείτη8,48 Αμαρτωλό9,16,24-25,31 Τρελλό10,20 Εγκληματία18,30 Παριστάνων τον βασιλέα, πολιτική απειλή 19,12,15,21

1. Ἀβραάμ15. Σολομῶν29. Σαλαθιήλ 2. Ἰσαάκ16. Ροβοάμ30. Ζοροβάβελ 3. Ἰακώβ17. Ἀβιά31. Ἀβιούδ 4. Ἰούδας18. Ἀσά32.Ἐλιακείμ 5. Φαρές19. Ἰωσαφάτ33. Ἀζώρ 6. Ἐσρώμ20. Ἰωράμ34. Σαδώκ 7. Ἀράμ21. Ὀζίας35. Ἀχείμ 8. Ἀμινοδάβ22. Ἰωάθαμ36. Ἐλιούδ 9. Ναασσών23. Ἄχαζ37.Ἐλεάζαρ 10. Σαλμών24. Ἐζεκίας38. Ματθάν 11. Βοόζ25.Μανασσῆς39. Ἰακώβ 12. Ὠβήδ26. Ἀμών40. Ἰωσήφ 13. Ἰεσσαί27. Ἰωσίας 14. Δαυΐδ 28. Ἰεχονίας Γενεαλογικό δέντρο του Ιησού Χριστού σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ματθαίο (1,17). ΕΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ-ΤΥΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Γενεαλογικό δέντρο του Ιησού Χριστού σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά (3,24-28). 1.Θεός29. Ἀράμ57. Σαλαθιήλ 2.Ἀδάμ30. Ἀμινοδάβ58.Ζοροβάβελ 3.Σήθ31. Ναασσών59. Ρησᾶς 4.Ἐνώς32. Σαλμών60. Ἰωαννάς 5.Καϊνάν33. Βοόζ61. Ἰωδᾶς 6.Μελελεήλ34. Ὠβήδ62. Ἰωσή 7.Ἰάρεδ35. Ἰεσσαί63. Σεμεΰ 8.Ἐνώχ36. Δαυΐδ64.Ματταθίας 9.Μαθουσάλας37. Νάθαν65. Μαάθ 10.Λάμεχ38. Ματταθᾶς66. Ναγγαί 11.Νῶε39. Μαϊνάν67. Ἐσλίμ 12.Σήμ40. Μελεᾶς68. Ναούμ 13.Ἀρφαξάδ41. Ἐλιακείμ69. Ἀμώς 14.Καϊνάν42. Ἰωνᾶς70.Ματταθίας 15.Σαλᾶς43. Ἰωσήφ71. Ἰωσήφ 16.Ἔβερ44. Ἰούδας72. Ἰωαννᾶς 17.Φάλεικ45. Συμεών73. Μελχί 18.Ραγαῦ46. Λευΐ74. Λευΐ 19.Σερούχ47. Ματθάτ75. Ματθάν 20.Ναχώρ48. Ἰωρείμ76. Ἠλί 21.Θάρα49. Ἐλιέζερ77. Ἰωσήφ 22.Ἀβραάμ50. Ἰωσῆς 23.Ἰσαάκ51. Ἤρ 24.Ἰακώβ52. Ἐλμωδάμ 25.Ἰούδας53. Κωσάμ 26.Φαρές54. Ἀδδί 27.Ἐσρώμ55. Μελχί 28.Ἰωράμ56. Νηρί

ΝΟΥΜΗΝΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΤΟ ΙΕΡΟ ΣΟΦΑΡ (ΣΑΛΠΙΓΓΑ) ΑΝΗΓΓΕΛΛΕ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΝΕΟΥΜΗΝΙΑΣ. ΘΥΣΙΕΣ: ΔΥΟ ΜΟΣΧΟΙ, ΕΝΑΣ ΚΡΙΟΣ, ΕΠΤΑ ΑΜΝΟΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΑΓΟΣ. ΑΝΑΙΜΑΚΤΕΣ: ΨΙΛΟ ΑΛΕΥΡΙ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΟ ΜΕ ΛΑΔΙ, ΣΠΟΝΔΕΣ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΤΙΣΡΙ, Η ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΟΥΜΗΝΙΑ (ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ). ΗΜΕΡΑ ΑΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ. ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΝ ΜΟΝΟ ΙΕΡΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ. ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ ΜΕΡΑ. ΠΟΛΛΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΜΕΤΕΒΑΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΘΥΣΙΑ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΌΠΩΣ ΜΑΡΤΥΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ, ΠΑΡΕΘΕΤΕ ΕΠΙΣΗΜΟ ΓΕΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΥΣ ΤΟΥ. ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑΣ (Χάγ Ασουκιώθ) Ιστορικός λόγος: Προς ανάμνηση της διαμονής σε σκηνές Ονομαζόταν και εορτή του Κυρίου και συνδυαζόταν με ιεραποδημία στο ναό. Πληροφορίες για την Εορτή: Ιώσηπος (Ιουδ. Αρχ. VΙΙΙ, 4,1) Πλούταρχος (Συμποσιακών Προβλ. ΙV, 6) Καινή Διαθήκη (Ιω. 7,37 8,12) Βαβυλωνιακό Ταλμούδ Χρόνος Εορτασμού: Αρχή του έτους, την 15 η του 7 ου μήνα Τισρί μετά την πανσέληνο Χαρακτήρας της εορτής: Προσδιορίζεται από τη διαμονή σε σκηνές και την οδοιπορία στην Ιερουσαλήμ. Ο λαός έβγαινε στην ύπαιθρο για τη συλλογή των καρπών και παρέμενε σε σκηνές. Έκφραση ευγνωμοσύνης προς το Θεό για τις ευνοϊκές καιρικές συνθήκες για καλή καρποφορία. (Εύθυμος και ζωηρός ο χαρακτήρας)

ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑΣ (Χάγ Ασουκιώθ) 15 Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΟΥ ΜΗΝΑ ΤΙΣΡΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΟΥΣΕ ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ. ΙΕΡΑΠΟΔΗΜΙΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. ΕΜΕΝΑΝ ΣΕ ΣΚΗΝΕΣ. ΘΥΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ. ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. ΕΥΘΥΜΙΑ ΚΑΙ ΧΟΡΟ, ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΘΟΡΥΒΟ. ΠΟΥΛΑΒ, ΕΘΡΟΓΚ, ΚΛΑΔΟΥΣ ΦΟΙΝΙΚΩΝ, ΙΤΙΑΣ, ΜΥΡΤΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΜΟΝΙΑΣ (ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ). ΔΕΥΤ. 16,13-15 (ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΟΡΤΗΣ) ΑΙΤΟΥΝΤΑΝ ΒΡΟΧΕΣ. ΕΝΑΣ ΙΕΡΕΑΣ ΜΕΤΕΒΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ ΤΟΥ ΣΙΛΩΑΜ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΜΙΣΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΣΤΑΜΝΑ ΝΕΡΟ ΣΤΟΝ ΝΑΟ. ΚΑΤΟΠΙΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΔΕΚΤΟΣ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΟΠΟΥ ΑΝΑΓΙΓΝΩΣΚΟΤΑΝ Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΗΣΑ ΐ Α «ΑΝΤΛΗΣΑΤΕ ΥΔΩΡ ΜΕΤ’ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ ΕΚ ΤΩΝ ΠΗΓΩΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ (Ησ 12,3). Ο ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΛΑΜΒΑΝΕ ΤΗ ΣΤΑΜΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΕ ΣΤΗ ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΩΝ.

ΕΘΡΟΓΚ ΚΑΙ ΛΟΥΛΑΒ

ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑΣ (Χάγ Ασουκιώθ) ΨΑΛΛΟΤΑΝ Ο 118 ΨΑΛΜΟΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΤΑΝ ΜΕ ΤΗ ΒΡΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ. ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΚΑΡΠΩΝ ΟΠΩΣ Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ. ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΝΟΟΥΝΤΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΩΣ ΩΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ SUKKOT, ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΣΤΟΝ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΑΙΩΝΑ. Η ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΣΥΝΔΕΟΤΑΝ ΜΕ ΤΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΘΑΡΑ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΗ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΟΥΣΑΝ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ. ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ. ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ, ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ. ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΤΗ ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΧΙΛΙΕΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ.

ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑΣ (Χάγ Ασουκιώθ)

ΜΕ ΤΗ ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (7,37). Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΗΓΗ ΥΔΑΤΟΣ ΖΩΗΣ. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΣΤΟ ΘΑΒΩΡ ΣΚΗΝΕΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΜΕΘ’ ΗΜΕΡΕΣ ΕΞΙ (ΜΤ 17,1 ΚΑΙ ΜΚ 19,2) ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΩΣΕΙ ΜΕΡΕΣ ΟΚΤΩ (9,28). ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑΣ ΟΤΙ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΗΤΑΝ ΕΠΤΑ. ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΣΕ ΣΚΗΝΕΣ (7,15, 12,12, 13,6, 21,3). ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑ: Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΑΠΌ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ. ΟΠΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ. ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑ. ΣΑΡΚΩΣΗ ΟΠΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΙΚΟΔΟΜΕΙ ΤΗ ΣΚΗΝΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ.

ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑΣ (Χάγ Ασουκιώθ) 70 μοσχάρια κατά τον Φίλωνα στη γιορτή της Σκηνοπηγίας 1 η ημέρα 13 2 η ημέρα 12 3 η ημέρα 11 4 η ημέρα 10 5 η ημέρα 9 6 η ημέρα 8 7 η ημέρα Σύνολο 70

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΑΡΧΙΚΑ Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ, ΜΙΑ ΧΑΡΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΙΝΗ ΗΜΕΡΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΟΡΤΑΖΟΤΑΝ Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΧΩΡΑΦΙΩΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΝΗΜΑΤΩΝ. ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΕΡΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΟΥΝΤΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΝΑΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΝΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ. ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΑΛΛΟ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛΗΤΙΚΟΥ ΛΑΟΥ. ΚΑΤΕΣΤΗ ΣΤΑΔΙΑΚΑ Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ. Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΣΙΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΣΤΟΝ ΜΩΥΣΗ. ΘΥΣΙΕΣ: 7 ΕΝΙΑΥΣΙΟΥΣ ΑΜΩΜΟΥΣ ΑΜΝΟΥΣ, 1 ΜΟΣΧΟ ΚΑΙ 2 ΚΡΙΑΡΙΑ ΩΣ ΘΥΣΙΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ. ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΕΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥ ΩΣ ΘΥΣΙΑ ΣΕΛΑΛΙΜ. ΣΠΟΝΔΕΣ

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. ΤΟ ΔΕΜΑΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΘΗΚΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΕΤΣΙ Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΤΑΙ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ ΝΕΟΣ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΣΙΤΕΥΣΕΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ (ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ) Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 50 ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΑΦΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ. ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ ΤΟΥ ΝΩΕ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΗΧΕΙΣ ΠΛΑΤΟΣ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΩΝΑΣ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΩΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΑΡΙΘΜΟ 50 ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ. ΠΑΡΑΒΟΛΗ 50 ΔΗΝΑΡΙΩΝ. ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑΚΙΣ ΕΠΤΑ (50Χ10-10) Μτ 18,22 ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΣ ΧΡΕΩΝ. ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΙΩΒΗΛΑΙΟ ΕΤΟΣ.

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΦΙΛΩΝΑΣ-ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ 7Χ7+1 ΤΟ 50 ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ 7 ΕΠΙ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΟΥ ΣΥΝ ΤΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ. ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΤΟΥ ΦΙΛΩΝΑ ΘΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΝ ΩΣ ΤΗΝ ΟΓΔΟΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΖΩΗ. ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ (ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ) ΤΥΠΟΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ. ΓΙ’ ΑΥΤΌ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΑΓΝΟΕΙ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ (Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ). ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΠΕΝΗΝΤΑ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΔΟΘΗΚΕ Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΟΝ ΜΩΥΣΗ. ΑΥΤΗ Η ΜΕΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΟΔΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΔΑΚΤΥΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΟΙ ΔΥΟ ΔΙΑΘΗΚΕΣ ΣΕ ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ. Ο ΝΟΜΟΣ ΜΕΣΑΣ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣΗ ΕΊΝΑΙ Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΣ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΤΗ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΑΥΣΗ, ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΉ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΠΑΡΕΧΕΤΑΙ Η ΧΑΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ).

ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ (Γιώμ Κιππούρ ή Γιώμ Κιππουρίμ) Ιστορικός λόγος: Η κάθαρση του λαού και της χώρας Πηγές: Ιεζεκιήλ (45, 18) Ιώσηπος Φίλωνας Καινή Διαθήκη (Πράξ. 27,7) Χρόνος Εορτασμού: 10 η ημέρα του 7 ου μήνα Τισρί Σημασία της Εορτής: Η άφεση των αμαρτιών

ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ (Γιώμ Κιππούρ ή Γιώμ Κιππουρίμ) ΕΠΙΚΛΗΤΟΣ ΑΡΓΙΑ, ΝΗΣΤΕΙΑΣ, ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. 10 Η ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΤΙΣΡΙ (ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ). ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΕΠΤΑΗΜΕΡΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ. ΠΛΕΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΝΔΥΟΤΑΝ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΤΟΛΗ. ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΈΝΑ ΜΟΣΧΟ ΚΑΙ ΘΥΜΙΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΙΛΕΩΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ. ΠΡΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΝΑΟΥ ΔΥΟ ΤΡΑΓΟΥΣ. ΜΕ ΚΛΗΡΟ ΕΚΛΕΓΟΤΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΤΑΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΩΝ. Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΟΔΗΓΕΙΤΟ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΡΕΑ. ΕΘΕΤΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ (ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ). ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΦΑΝ ΣΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΑΖΑΖΕΛ (ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΔΥΝΑΤΟΣ). Ο ΤΡΑΓΟΣ ΟΔΗΓΕΙΤΟ ΣΤΟΥΣ ΚΡΗΜΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΡΗΜΝΙΖΟΤΑΝ.

ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ (Γιώμ Κιππούρ ή Γιώμ Κιππουρίμ) ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΦΟΡΤΙΖΟΤΑΝ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΟΝ ΤΡΑΓΟ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΟΦΕΙΛΕ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΝΑ ΠΛΥΝΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΘΕΙ. ΕΜΕΙΝΕ Ο ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. ΕΚΑΙΓΕ ΑΡΚΕΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΠΥΚΝΟ ΝΕΦΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΛΥΠΤΕ ΤΗΝ ΚΑΠΟΡΕΘ, ΤΟ ΙΛΑΣΤΗΡΙΟ ΕΠΙΘΗΜΑ. ΡΑΝΤΙΖΕ ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ. Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΕΓΚΥΜΟΝΟΥΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΙΑ ΤΟΥ.

ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ (Χανουκά ή εορτή του φωτός) Ιστορικός λόγος: Ο Αντίοχος ο Β΄ ο Επιφανής το 167 π.Χ. βεβήλωσε το ναό στήνοντας είδωλο στο θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων (βδέλυγμα ερημώσεως). Τρία χρόνια μετά, το 164 π.Χ. ο Ιούδας ο Μακκαβαίος κατέλαβε την Ιερουσαλήμ, κατεδάφισε το θυσιαστήριο, το έκτισε πάλι και έκανε εγκαίνια την ίδια ημέρα της βεβήλωσής του (25 η του Κισλέβ = Δεκεμβρίου) Άναψαν την 8φωτη Λυχνία (Χανουκά). Τελετουργικό της Εορτής: Διάρκεια 8 ημέρες Χαρμόσυνη Κρατούσαν φοίνικες. Έψαλλαν τους ψαλμούς Άναβαν κάθε ημέρα μία επιπλέον λυχνία Θυσία ολοκαυτώματος

ΧΑΝΟΥΚΑ

ΤΩΝ ΚΛΗΡΩΝ (Πουρείμ) Ιστορικός λόγος: Στηρίζεται στο βιβλίο της Εσθήρ (9, 20), κυρίως για την κλήρωση μεταξύ μηνών και ημερών, η οποία γινόταν για την επιλογή της ημέρας εξόντωσης των διαβιούντων στο περσικό κράτος Ιουδαίων. Χρόνος Εορτασμού: 14 η και 15 η μηνός Αδάρ (Φεβρουάριο Μάρτιο) Προέλευση της Εορτής: Υποθέσεις ότι προέρχεται από τη Μεσοποταμία

ΤΩΝ ΚΛΗΡΩΝ (Πουρείμ) ΧΑΡΜΟΣΥΝΟΣ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΝ ΝΗΣΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΖΟΝΤΑΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΓΩΓΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΒΕ ΛΥΧΝΙΕΣ. ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΓΩΓΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΣΘΗΡ. ΑΝΤΑΛΛΑΖΑΝ ΔΩΡΑ, ΠΡΟΕΒΑΙΝΑΝ ΣΕ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΑΝ ΣΥΜΠΟΣΙΑ. ΣΤΑΔΙΑΚΑ Ο ΕΥΘΥΜΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΕΠΕΚΤΑΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΩΝ ΣΕ ΑΥΤΉ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ