Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝΓΚΡΑΝΤ

Πρόκειται για μια αποτυχημένη επιχείρηση του Άξονα να καταλάβει το Λένινγκραντ (η πόλη ονομάζεται Αγία Πετρούπολη σήμερα) κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πολιορκία ξεκίνησε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1941, όταν η πόλη αποκόπηκε εντελώς από την υπόλοιπη χώρα από Γερμανικά και Φινλανδικά στρατεύματα και κράτησε μέχρι τις 27 Ιανουαρίου του 1944, δηλαδή κράτησε 872 ημέρες. Είναι γνωστή και ως "ο πόλεμος των 900 ημερών" και πρόκειται για την μεγαλύτερη σε θύματα και μία από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια και καταστροφή πολιορκίες της σύγχρονης ιστορίας Το Λένινγκραντ ήταν μεγάλης στρατηγικής σημασίας στόχος για τον Χίτλερ λόγω της μεγάλης βιομηχανίας του, ειδικά στην παραγωγή όπλων. Ήταν επίσης η πρωτεύουσα της Ρωσίας και η βάση του Σοβιετικού στόλου της Βαλτικής. Ήταν ένας από τους τρεις βασικούς στόχους της Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, της εισβολής δηλαδή του Άξονα στη Σοβιετική Ένωση

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1941, οι δυνάμεις του Άξονα είχαν καταφέρει να περικυκλώσουν τη πόλη και να την αποκόψουν από κάθε είδους τροφοδοσία. Καθώς δεν μπορούσαν να προχωρήσουν μέσα στη πόλη λόγω της αντίστασης των Σοβιετικών, οι δυνάμεις του Άξονα ξεκίνησαν την πολιορκία της πόλης και τον βομβαρδισμό της με πυροβολικό αλλά και επιθέσεις τηςLuftwaffe. Αρχηγός των Σοβιετικών δυνάμεων για την υπεράσπιση της πόλης, τέθηκε ο Στρατηγός Georgi Zhukov.

Μέχρι τις 20 Νοεμβρίου, δύο μήνες μετά την έναρξη της πολιορκίας δηλαδή, η πόλη δεν είχε καμία απολύτως τροφοδοσία. Οι κάτοικοι αναγκάζονταν να τρέφονται με πουλιά, αρουραίους και κατοικίδια ζώα, ενώ έχουν αναφερθεί και περιπτώσεις κανιβαλισμού. Στο τέλος του Νοεμβρίου του 1941, ο Κόκκινος Στρατός κατάφερε να δημιουργήσει ένα διάδρομο μέσα από τη λίμνη Ladogaμέσω του οποίου η πόλη τροφοδοτούνταν με εφόδια και στρατιώτες, αλλά και γινόταν η εκκένωση του άμαχου πληθυσμού. Ο διάδρομος αυτός ονομάστηκε Road of Life (μετ. Δρόμος της ζωής) και βοήθησε να συνεχιστεί η αντίσταση στον εχθρό τα επόμενα χρόνια.

Στις 29 Ιουνίου 1941, λίγες μέρες μετά την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, ξεκίνησε η εκένωση της πόλης του Λένινγκραντ. 20 μέρες αργότερα, ξεκίνησε η διανομή φαγητού με δελτίου στη πόλη ενώ από το τέλος Σεπτεμβρίου ξεκίνησε ο βομβαρδισμός της πόλης από τους Γερμανούς, ο οποίος συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια της πολιορκίας. Τον ίδιο μήνα, υπολογίστηκε πως η πόλη είχε τρόφιμα μόνο για τις επόμενες 35 ημέρες. Τον Οκτώβριο εμφανίστηκαν οι πρώτοι θάνατοι από ασιτία, οι οποίοι αυξήθηκαν μέχρι την άνοιξη του επόμενου έτους. Τον Δεκέμβριο του 1941, ο μέσος όρος θανάτων από τη πείνα ήταν περίπου 5000 ανά ημέρα, ενώ λίγες μέρες πριν, οι Γερμανοί είχαν βομβαρδίσει τις περισσότερες αποθήκες τροφίμων της πόλης. Τα δελτία συσιτίου είχαν ήδη υποστεί μείωση στη ποσότητα του φαγητού 5 φορές, μόνο τον πρώτο χρόνο.

Οι Γερμανοί είχαν κόψει όλες τις γραμμές ανεφοδιασμού προς τη πόλη, καταστρέφοντας τις σιδηροδρομικές γραμμές, παράλληλα παγιδεύοντας εκατομμύρια κατοίκους μέσα στη πόλη. Κατά το 1943, ο πληθυσμός του Λένινγκραντ είχε μειωθεί από τα 4 εκατομμύρια, στις 800 χιλιάδες. Εκτός από τους θανάτους, εκατοντάδες χιλιάδες είχαν εγκαταλείψει τη πόλη. Οι βομβαρδισμοί είχαν καταστρέψει το ιστορικό κέντρο της πόλης καθώς και σημαντικά κτίρια, όπως τα παλάτια των Τσάρων ενώ πολλά έργα τέχνης κλάπηκαν από τους Γερμανούς. Τον Ιανουάριο του 1944, η πολιορκία λύνεται μετά από 2.5 χρόνια.

Οι 872 ημέρες της πολιορκίας του Λένινγκραντ προκάλεσαν πείνα και λιμό, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της πόλης είχε αποκοπεί από εφοδιασμό νερού και τροφής. 1.5 εκατομμύρια στρατιώτες και πολίτες πέθαναν από τέτοιους λόγους, ενώ άλλοι τόσοι κάτοικοι εγκατέλειψαν σταδιακά την πόλη. Παρά την καταστροφή των μέσων μεταφοράς από τους πρώτους μήνες της πολιορκίας, ο Georgi Zhukov οργάνωσε ένα σχέδιο εκκένωσης της πόλης, το οποίο ολοκληρώθηκε σε τρεις φάσεις. Μεταξύ Ιουνίου 1941 και Οκτωβρίου 1942, περίπου 1.5 εκατομμύρια κάτοικοι του Λένινγκραντ είχαν καταφέρει να διαφύγουν. Από τα 4 εκατομμύρια κατοίκων πριν το πόλεμο, μετά το τέλος της πολιορκείας είχαν μείνει περίπου 700.000.

Η Πολιορκία του Λένινγκραντ είχε περισσότερα θύματα από τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκικαι ήταν η μεγαλύτερη σε θύματα πολιορκία στην γνωστή ιστορία. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1941, ο ίδιος ο Χίτλερ είχε διατάξει οτι "Η Αγία Πετρούπολη πρέπει να σβηστεί από το πρόσωπο της γης" (Directive No. 1601). Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν μάλιστα την πολιορκία του Λένινγκραντ, ως μια πολιτική γενοκτονίας από τους Γερμανούς ενάντια στον Σοβιετικό πληθυσμό.

ΤΕΛΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΓΚΙΟΥΛΕΚΑ ΕΥΑ ΚΑΜΠΟΥΤΑ ΕΥΗ ΜΑΣΟΥΤΗ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΜΠΕΝΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΓΚΙΟΥΛΕΚΑ ΕΥΑ ΚΑΜΠΟΥΤΑ ΕΥΗ ΜΑΣΟΥΤΗ ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΜΠΕΝΑΣ