 ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ  2011 – ο Γυμνάσιο Αθηνών  ΜΑΪΟΣ 2012  ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΚΟΥ

 ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΚΟΥ

ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΚΟΥ  Το θέατρο είναι ο κλάδος της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε κοινό, με τη χρήση κυρίως του λόγου, αλλά και της μουσικής και του χορού.  Το θέατρο μπορεί να έχει διάφορες μορφές, όπως είναι ο μονόλογος, η όπερα, το μπαλέτο, η παντομίμα κ.ά. Το θέατρο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στην Αρχαία Αθήνα, σαν μια εξέλιξη του διθυράμβου.  Οι πρώτες μορφές του θεάτρου σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής αρχαιότητας ήταν η τραγωδία, η κωμωδία και το σατυρικό δράμα.  Το 1962, από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου, καθιερώθηκε η 27η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου.

Το αρχαίο ελληνικό θέατρο, θεσμός της αρχαιοελληνικής πόλης - κράτους, διδασκαλία και τέλεση θεατρικών παραστάσεων, επ ' ευκαιρία των εορτασμών του Διονύσου, αναπτύχθηκε στα τέλη της αρχαϊκής περιόδου και διαμορφώθηκε πλήρως κατά την κλασική περίοδο - κυρίως στην Αθήνα. Φέρει έναν έντονο θρησκευτικό και μυστηριακό χαρακτήρα κατά τη διαδικασία της γέννησής του, αλλά και έναν εξίσου έντονο κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα κατά την περίοδο της ανάπτυξής του. Επίσης στο αρχαίο ελληνικό θέατρο πρωταγωνιστούσαν μονάχα άντρες και ακόμη και σε γυναικείους ρόλους ντύνονταν οι ίδιοι γυναίκες.

Το Θέατρο Καμπούκι είναι ένα είδος παραδοσιακού Γιαπωνέζικου θεάτρου. Το Καμπούκι είναι γνωστό για την τυποποίηση ( στυλιζάρισμα ) του δράματος και για τις πολυτελείς ενδυμασίες των ηθοποιών. Το ιδεόγραμμα του Καμπούκι από τα αριστερά προς τα δεξιά μεταφράζεται σε τραγούδι ( 歌 ), χορός ( 舞 ), και ικανότητα ( 伎 ). Το Καμπούκι μπορεί λοιπόν να μεταφραστεί σαν την τέχνη του τραγουδιού και του χορού αλλά και να μεταφραστεί σαν το θέατρο της πρωτοπορίας ή το περίεργο θέατρο.

Η όπερα αποτελεί μουσικό θεατρικό είδος, είναι δηλαδή μουσική σύνθεση που περιλαμβάνει συγχρόνως και σκηνική δράση. Οι διάλογοι των ηθοποιών της όπερας αποδίδονται με τη μορφή τραγουδιού ενώ η θεατρική παράσταση εκτυλίσσεται παρουσία ενός μουσικού συνόλου. Ως είδος θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα μουσικά επιτεύγματα του Δυτικού πολιτισμού και παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή μουσικά είδη. ΟΠΕΡΑ (ΛΥΡΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ)

Το θέατρο σκιών είναι ένα από τα πιο αρχαία είδη θεατρικού θεάματος. Το θέατρο σκιών είναι τόσο παλιό όσο και οι παρατηρήσεις της ανθρωπότητας σε σχέση με το φως και τη σκιά και τα παιχνίδια με τις σκιές. Οι ρίζες του βρίσκονται στην Ινδία και στην Ινδονησία, αλλά και γενικά στην Ασία όπου οι περισσότερες χώρες δημιούργησαν το δικό τους θέατρο σκιών

ΘΕΑΤΡΟ ΝΟ

To μιούζικαλ είναι ένα είδος Θεάτρου που περιλαμβάνει τραγούδια, διαλόγους ( πρόζα ) και χορό. Είναι ένας τρόπος να πεις μια ιστορία και να εκφράσεις το συναισθηματικό περιεχόμενο της, δηλαδή το χιούμορ, το πάθος, τον έρωτα, το θυμό και πολλά άλλα κινητοποιώντας μέσα από το κείμενο, τη μουσική, την κίνηση καθώς και τις τεχνικές πτυχές της ψυχαγωγίας, όπως π. χ. τα οπτικά εφέ, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σύνολο από το οποίο καμία από τις τέχνες που περιλαμβάνει να μην ξεχωρίζει από την άλλη με κανένα τρόπο. Παρόλο που το μιούζικαλ καλύπτεται από άλλες θεατρικές μορφές όπως η όπερα, αυτή του η ιδιαιτερότητα να έχει ίση αντιμετώπιση και να δίνει την ίδια σοβαρότητα σε όλες τις τέχνες που το αποτελούν, δίνει στο είδος έναν άλλο χαρακτήρα, ένα χαρακτήρα που αναγνωρίζεται ως το μουσικό θέατρο.

Το θέατρο Νο αναπτύχθηκε μαζί με το κιόγκεν και εμφανίστηκε τον 14 ο αιώνα. Έχει τις ρίζες του στο θρησκευτικό τελετουργικό, αλλά εξελίχθηκε μέσα από αριστοκρατικές και λαϊκές μορφές τέχνης. Η μορφή που διατηρείται μέχρι σήμερα, δόθηκε στο Νο, κατά την περίοδο Μουρομάτσι ( ), από τον Κανάμι Κιγιοτσούγκου και τον γιο του Ζεάμι Μοτοκίγιο, όταν και χορηγούνταν από τους σογκούν Ασικάγκα. Παραστάσεις συνεχίζονταν κατά τους επόμενους αιώνες, αλλά νέα έργα σταμάτησαν να δημιουργούνται μετά τον 16 ο αιώνα. Στις αρχές του 17 ου αιώνα αποκλείστηκαν για λόγους δημόσιας ηθικής οι γυναίκες ηθοποιοί, από το Νο, αλλά και το καμπούκι. Κατά την περίοδο , παρόλο που το Νο έχασε την κρατική χορήγηση, αναγνωριζόταν ως ένα από τα τρία είδη εθνικού θεάτρου της Ιαπωνίας. Σήμερα, υπάρχουν περίπου 1500 επαγγελματίες ηθοποιοί θεάτρου Νο, ενώ το σύγχρονο ρεπερτόριο περιλαμβάνει 250 έργα ΘΕΑΤΡΟ ΝΟ

Δουλεύουν όλοι, στον τομέα του ο καθένας : - η ομάδα που θα φτιάξει τα σκηνικά, - η ομάδα που θα σχεδιάσει και θα βρει τα κοστούμια, - η ομάδα που θα ντύσει μουσικά το έργο, - οι φροντιστές σκηνής, - ακόμη και οι θαρραλέοι που θα βρίσκονται κοντά στους ηθοποιούς μόνο και μόνο για να τους δίνουν κουράγιο ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Τα πλεονεκτήματα του θεάτρου Το θέατρο βοηθά στην γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών, αποδεσμεύει την φαντασία τους, μέσα από αυτό τα παιδιά βλέπουν πως υπάρχουν και άλλες μορφές έκφρασης όπως αυτή της γλώσσας του σώματος. Με το να δει ένα παιδί μια παράσταση, αναπτύσσει την κοινωνικότητα του ( μοιράζεται αυτό που βλέπει με άλλους γύρω του και αυτό που βλέπει είναι μια συλλογική δουλειά ). Έπειτα ερεθίζεται αισθητικά βλέποντας τα σκηνικά, τα κουστούμια και όσο περισσότερα ερεθίσματα δέχεται ( παραστάσεις ) τόσο αποκτά κριτικό πνεύμα για το τι του αρέσει, τι όχι και για πιο λόγο.

ΕΙΔΗ ΘΕΑΤΡΟΥ  ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΚΟΥ  ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ  2011 – ο Γυμνάσιο Αθηνών  ΜΑΪΟΣ 2012