ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ (ΕΙΣΑΓΩΓΗ) ΜΑΙΡΗ ΑΝΙΝΓ ΛΙΖΕ ΜΑΙΝΤΕΡ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΝΟΒΕΛ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΤΕΛΟΣ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ Είναι γενικά παραδεκτό ότι στην πορεία της ανθρωπότητας και κατά συνέπεια της επιστημονικής εξέλιξης, ο ρόλος των γυναικών ήταν καθοριστικός, σημαντικός και εντυπωσιακός. Παρά τα καθιερωμένα ταμπού και τις διάφορες απαγορεύσεις και νοοτροπίες (τα οποία βέβαια έθεσε και καθόρισε το "ισχυρό" φύλλο) και δεν επέτρεπαν, να γίνουν γνωστά στο ευρύ κοινό τα επιτεύγματα τους, η πορεία των επιστημόνων γυναικών, κάτω από άνισες συνθήκες ανταγωνισμού και συναγωνισμού, ήταν αυξιοθαύμαστη. Ακόμη και σήμερα με πολύ μεγάλη δυσκολία γυναίκες επιστήμονες μπορούν να "ορθοποδήσουν" πλην ελαχίστων εξαιρέσεων βέβαια. Οι φραγμοί, οι αποκλεισμοί και πολλές φορές η λεηλασία του έργου τους από άντρες "συνεργάτες" τους δεν λείπουν, αλλά αντιθέτως αποτελούν τον γενικό κανόνα μέσα στο οποίο προσπαθούν να σπουδάσουν, να εργαστούν και να σταδιοδρομήσουν οι γυναίκες γενικά και οι επιστήμονες γυναίκες ειδικότερα.

MARY ANNING Όταν η ειδική στα απολιθώματα Μαίρη Άνινγκ ανακάλυψε το 1811 τον πρώτο σκελετό ιχθυόσαυρου και στη συνέχεια πτεροδάκτυλου, η φαντασία του κόσμου οργίασε για αυτούς τους γίγαντες του παρελθόντος. Τα ευρήματα μπήκαν στα μουσεία και έδωσαν μεγάλη ώθηση στην παλαιοντολογία. Χρόνια αργότερα, το 1938, η νεαρή Βιεννέζα φυσικός θα πετύχαινε την πρώτη διάσπαση του ατόμου. Αυτή η ανακάλυψη άξιζε το Νόμπελ φυσικής, το οποίο ωστόσο δεν κέρδισε η Λίζε Μάιτνερ αλλά ο συνεργάτης της, Ότο Χαν, που αρνήθηκε να το μοιραστεί μαζί της.

Λίζε Μάιτνερ Η Λίζε Μάιτνερ (γερμαν. Lise Meitner, 1878 - 1968) ήταν Αυστριακή φυσικός, η οποία εργάστηκε στον τομέα της Πυρηνικής Φυσικής και της πυρηνικής ακτινοβολίας. Μαζί με τους Όττο Χαν (Otto Hahn) και Φριτς Στράσσμαν (Fritz Strassman) υπήρξαν οι πρώτοι που αντιλήφθηκαν ότι ο πυρήνας του ουρανίου είναι δυνατόν να διασπαστεί όταν "βομβαρδιστεί" με νετρόνια. Για το επίτευγμα αυτό ο Χαν τιμήθηκε, το 1945, με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής, ενώ η Μάιτνερ παραγκωνίστηκε από την επιτροπή απονομής του Βραβείου.Προς τιμήν της, το υπερουράνιο στοιχείο με ατομικό αριθμό 109 ονομάστηκε "Μαϊτνέριο". Το 1905 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο με διδακτορικό στην Φυσική. Ήταν το πρώτο διδακτορικό στη Φυσική που απένειμε το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο σε γυναίκα. Το 1907 η Μάιτνερ μετέβη στο Βερολίνο θέλοντας να παρακολουθήσει τα μαθήματα που παρέδιδε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (σημερινό Humboldt University) ο Μαξ Πλανκ. Εκεί συνάντησε τον χημικό Όττο Χαν, ο οποίος έγινε ο σημαντικότερος συνεργάτης και στενός της φίλος. Στις κοινές τους έρευνες η Μάιτνερ ήταν η φυσικός και ο Χαν ο χημικός. Η συνεργασία αυτή κατέληξε, μεταξύ άλλων, στην ανακάλυψη, το 1917, του στοιχείου πρωτακτίνιο. Για την ανακάλυψη αυτή τιμήθηκε με το "Μετάλλιο Λάιμπνιτς" από την Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου.

Bonnie Η Bonnie βάλθηκε να αποδείξει ότι τα βακτήρια επικοινωνούν μεταξύ τους και συντονίζουν τη δράση τους, κατά των υπολοίπων μορφών ζωής. Πέρασαν 20 χρόνια, με τους σχετικούς φορείς χρηματοδότησης να αρνούνται να τη βοηθήσουν στην ερευνά τους. Η Bonnie ωστόσο δεν το έβαλε κάτω. Με ίδια μέσα και με λίγους πιστούς μικροχρηματοδότες, προέβη σε εντατικές έρευνες ετών, και τελικά απέδειξε τα λεγόμενά της. Τα βακτήρια δεν είναι ακοινώνητοι μικροοργανισμοί, που δρουν ατομικά, αλλά έχουν μέσα επικοινωνίας, διαθέτουν βούληση και συντονίζουν τη δράση τους. Τα παραπάνω ανέτρεψαν επιστημονικές πεποιθήσεις 4 αιώνων, και ήδη όλες οι φαρμακευτικές εταιρίες παράγουν τα φάρμακά τους κατά των βακτηριακών λοιμώξεων, με βάση και οδηγό την έρευνα της Bassler…

Lopez Η Μεξικάνα Lopez, σπούδασε ιατρική, παρά τις έντονες κοινωνικές προκαταλήψεις της κοινωνίας όπου μεγάλωσε, και αμέσως αφοσιώθηκε στην έρευνα. Τομέας αυθεντίας της οι ροταϊοί, οι οποίοι ευθύνονται για το θάνατο περίπου ενός εκατομμυρίων ατόμων ετησίως από ακατάσχετη διάρροια στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Η επιστήμονας είναι η δημιουργός του πρώτου διαγνωστικού τεστ για την ύπαρξη του ιού, και δουλεύει εντατικά στην προσπάθεια ανεύρεσης ενός αντιικού φαρμάκου, που να μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την αφυδάτωση που ο ροταϊός προκαλεί με τη διάρροια, οδηγώντας κυρίως μικρά παιδιά στο θάνατο. Ας ελπίσουμε ότι η δουλειά της θα συνεχιστεί με τους ίδιους γοργούς ρυθμούς, και εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο θα την ευγνωμονούν…

1903 Φυσικής: Μαρί Σκλοντόφσκα-Κιουρί. Πολωνή φυσικός 1903 Φυσικής: Μαρί Σκλοντόφσκα-Κιουρί. Πολωνή φυσικός. 1911 Χημείας: Μαρί Σκλοντόφσκα-Κιουρί. 1935 Χημείας: Ιρέν Ζολιό-Κιουρί. Γαλλίδα φυσικοχημικός. 1947 Ιατρικής: Γκέρτι Ράντνιτζ-Κόρι. Τσέχα βιοχημικός. 1963 Φυσικής: Μαρία Γκέπερτ-Μάγιερ. Πολωνοαμερικανίδα φυσικός. 1964 Χημείας: Ντόροθι Κρόουφουτ-Χόντκιν. Βρετανίδα, ειδικός στην κρυσταλλογραφία. 1977 Ιατρικής: Ρόζαλιν Σούσμαν-Γιάλοου. Αμερικανίδα ειδικός στην πυρηνική ιατρική. 1983 Ιατρικής: Μπάρμπαρα ΜακΚλίντοκ. Αμερικανίδα βιολόγος. 1986 Ιατρικής: Ρίτα Λέβι Μονταλτσίνι. Ιταλίδα νευρολόγος. 1988 Ιατρικής: Γερτρούδη Έλιον. Αμερικανίδα βιοχημικός. 1995 Ιατρικής: Κριστιάν Βόλαρντ. Γερμανίδα βιολόγος. 2004 Ιατρικής: Λίντα Μπακ. Αμερικανίδα νευρολόγος.

Όλες αυτές οι  γυναίκες είναι  ξεχωριστές και όμως τόσο άμεσα συνδεδεμένες, μέσω του πάθους τους για την επιστήμη. Γυναίκες που οι αντιδράσεις και οι προκαταλήψεις δεν τις εμπόδισαν να προχωρήσουν, και να λάμψουν, προσφέροντας έργο ζωής, που βοηθά και θα βοηθά εκατομμύρια άτομα στις δεκαετίες που έρχονται. Γυναίκες άξιες θαυμασμού. Αν ο κόσμος εξακολουθεί ακόμα να γυρίζει, νομίζω ότι το οφείλει σε ανθρώπους όπως αυτές… ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ