Αστικο πρασινο

Τι είναι ένα αστικό πάρκο Τα αστικά πάρκα ορίζονται ως οριοθετημένοι ανοιχτοί χώροι , όπου συναντώνται κυρίως Βλάστηση Νερό Είναι διατηρημένα για δημόσια χρήση

Ο ρόλος του πράσινου στην πόλη είναι 1.   Η βελτίωση του περιβάλλοντος της πόλης και η δημιουργία ερεθισμάτων ισορροπίας και ψυχικής υγείας των κατοίκων της. 2.   Είναι απαραίτητο συστατικό στη διαμόρφωση των χώρων  διαμονής και εργασίας βελτιώνοντας την παραγωγικότητα και την ποιότητα της ζωής. 3.   Εξισορροπεί τις μεγάλες θερμοκρασίες του καλοκαιριού που προέρχονται από την άσφαλτο και το τσιμέντο της πόλης, λειτουργώντας σαν φυσικός εξαεριστήρας της. 4.   Τα πάρκα είναι οι φυσικοί πνεύμονες της πόλης που συντελούν στην ψυχική αναζωογόνηση και ξεκούραση των πολιτών της. 

5. Στο σύστημα μετακινήσεων 5. Στο σύστημα μετακινήσεων. Ο συνδυασμός των χώρων πρασίνου με άλλους ανοιχτούς χώρους και με πιθανές διαπλατύνσεις πεζοδρομίων στις άκρες των δρόμων, καθιερώνουν έναν περιβαλλοντικά ευχάριστο υπαίθριο χώρο, που λειτουργεί ανταγωνιστικά και προσελκύει χρήστες, προτρέπει σε αειφορικές μετακινήσεις, εξοικονομώντας ενέργεια, συμβάλλοντας στη μείωση των ρύπων.

6. Στη διαχείριση των υδάτων 6. Στη διαχείριση των υδάτων. Η αποστράγγιση των υδάτων, η αποφυγή πλημμύρων, η ορθή διαχείριση των επιφανειακών υδάτων συνδυαζόμενες με τη χρήση υδροπερατών επιφανειών ενισχύονται από την παρουσία χώρων πρασίνου. 7. Στην αισθητική του τοπίου. Αναμορφώνουν τους υπαίθριους χώρους και αναβαθμίζουν την εικόνα και ποιότητα του αστικού τοπίου

8.Στον τουρισμό. Οι πράσινοι χώροι αποτελούν πόλο έλξης για τους τουρίστες, οι οποίοι συχνά δεν γνωρίζουν την πόλη, δεν διαθέτουν αυτοκίνητα, αποτελούν διερχόμενο τουρισμό και αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τις δημόσιες συγκοινωνίες 9.Στην οικονομία. Δημιουργούνται νέοι πόλοι έλξης πολιτιστικού, αναψυχικού και εμπορικού ενδιαφέροντος, προωθώντας την ανάπτυξη οικονομικών δραστηριοτήτων στο σύνολο της πόλης και ενισχύοντας έτσι τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Τα μεγαλυτερα αστικα παρκα Central Park, Νέα Υόρκη

Park Güell, Βαρκελώνη

Jardin du Luxembourg, Παρίσι

Οι δασικές διαπλάσεις που συναντάμε στην Ελλάδα

Αείφυλλες-σκληρόφυλλες διαπλάσεις (Μακί) ένα μικτό σύστημα από υψηλούς αείφυλλους - σκληρόφυλλους θάμνους με χαρακτηριστικότερα είδη τα εξής: πουρνάρι, αριά, κουμαριά, μυρτιά, άρκευθος κ.α. Η βλάστηση της μακκίας είναι πολύ σημαντική, καθώς προστατεύει τα εδάφη από τη διάβρωση και προσφέρει τροφή στα ζώα. Αείφυλλα δάση χαμηλών υψομέτρων τα οποία εξαπλώνονται σε σχετικά χαμηλά υψόμετρα, μέχρι 1000μ. και διακρίνονται σε δύο υποκατηγορίες: τα θερμόφιλα κωνοφόρα (π.χ. χαλέπιος πεύκη, τραχεία πεύκη, κουκουναριά κ.α.) και τις αείφυλλες βελανιδιές (π.χ. πουρνάρι, αριά) τις οποίες συναντάμε είτε σε δενδρώδη είτα σε θαμνώδη μορφή.

Δάση οξιάς και τα δάση ψυχρόβιων κωνοφόρων Μικτά φυλλοβόλα δάση στα οποία κυριαρχούν οι φυλλοβόλες βελανιδιές (π.χ. χνοώδης δρυς), τα σφενδάμια, οι φλαμουριές, η καστανιά, η καρυδιά κ.α. Ορεινά κωνοφόρα με χαρακτηριστικά είδη τα έλατα. Στην Ελλάδα φύεται σαν ενδημικό είδος το κεφαλλονίτικο έλατο, το οποίο διασταυρούμενο με το ευρωπαϊκό λευκό έλατο δίνει το φυσικό υβρίδιο Abiesborisiiregis. Στη διάπλαση αυτή συναντάμε επίσης τη μαύρη πεύκη. Δάση οξιάς και τα δάση ψυχρόβιων κωνοφόρων στα οποία επικρατούν η οξιά, η δασική πεύκη, η ερυθρελάτη, η σημύδα, κ.α.

Δέντρα που προτείνουμε στην περιοχή μας Κουμαριά είναι ένα από τα ωραιότερα φυτά της ελληνικής χλωρίδας , είναι μεσογειακό είδος αρκετά διαδεδομένο σε όλες τις χώρες της μεσογείου. Η κουμαριά αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα στη ζώνη των αείφυλλων-πλατύφυλλων που εκτείνεται μεχρι 1.000 μετρα υψόμετρο. Την συναντάμε σε ξηρές , πλατώδεις πλαγιές

Λεβαντα Η λεβάντα καλλιεργείται σε εδάφη πλούσια σε ασβεστιο, καθώς αυτό βελτιώνει την ποιότητα του αιθερίου ελαίου της και βοηθά την ανάπτυξη του φυτού. Το έδαφος καλλιέργειας πρέπει να είναι ελαφρύ και χαλικώδες, γι' αυτό και το φυτό προσφέρεται για καλλιέργεια σε εκτάσεις ακατάλληλες για άλλου τύπου καλλιέργειες. Δεν αγαπά, επίσης, ιδιαίτερα την υγρασία, αλλά ούτε και την ολοσχερή ξηρασία το οποιο ταιριαζει απολυτα με το κλιμα του εβρου

πεύκο Τα πεύκα είναι γυμνόσπερμα, αειθαλή, ρητινοφόρα κωνοφό ρα δένδρα με 90 περίπου είδη ανά τον κόσμο, που ανήκουν στην οικογένεια των Πευκοειδών (Pinaceae). Ο φλοιός είναι παχύς και αυλακωτός, τα φύλλα βελονοειδή και φύονται κατά σπονδύλους ανά δύο, τρία ή πέντε, παραμένοντας στο πεύκο από 2 μέχρι 17 χρόνια. Στη βάση τους περιβάλλονται από ένα μεμβρανώδη κολεό και το χρώμα τους είναι ανοιχτό ως σκούρο πράσινο. Όλα τα βλαστικά μέρη του δέντρου διατρέχονται από αδενικά στοιχεία που έχουν την μορφή αγωγών παράγοντας ρητίνη και αιθέρια έλαια. Στη βάση κάθε μονοετούς βλαστού αναπτύσσονται αρσενικοί και θηλυκοί κώνοι. Είναι τα άνθη του πεύκου γνωστά με την ονομασία κουκουνάρια.

Ακακία Η Ακακία αποτελεί γένος φυτών, που ανήκει στην οικογένεια των Μιμηλεοειδών, στην τάξη των Κυαμωδών. Η ακακία είναι δέντρο ή θάμνος, αειθαλής ή φυλλοβόλος, με φύλλα σύνθετα διπτεροειδή, με αγκάθια μικρά και ισχυρά. Τα άνθη της είναι μικρά ωχροκίτρινα, κίτρινα, πορτοκαλοκίτρινα και σπανιότερα λευκά, τοποθετημένα σε ταξιανθίες που σχηματίζουν σφαιρικές κεφαλές, κυλινδρικούς ίουλους ή στάχεις. Ακακία Χαρακτηριστικό της ακακίας είναι ότι εκκρίνει το αραβικό κόμμι ακόμη και σε άριστες συνθήκες καλλιέργειας, το οποίο θεωρείται παθολογικό φαινόμενο. Ο φλοιός και οιλοβοί πολλών ειδών περιέχουν μεγάλη ποσότητα δεψικών ουσιών και χρησιμοποιούνται στη βυρσοδεψία και τη φαρμακευτική. Το αραβικό κόμμι, διαλυμένο σε κρύο νερό, δίνει τη γνωστή «γόμα» για τα χαρτιά.

Φωτογραφιες από την πολη μας

Το δάσος χωρίς τον άνθρωπο μπορεί να υπάρχει, ο άνθρωπος χωρίς το δάσος δεν μπορεί να ζήσει!