Ο σοκολατένιος κατακλυσμός

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου σε ένα μακρινό δάσος, ζούσαν κάποιοι χωριανοί, που δεν έρχονταν, ποτέ σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο.

Έτσι απομονωμένοι, και μοναχικοί που ζούσαν, είχαν πάρει ομαδικά την απόφαση, να μην κάνουν ποτέ παιδιά, ώστε τίποτα να μην αλλάξει, την απόλυτη ηρεμία και τις συνήθειές τους.

Πράγματι το χωριό αυτό, ήταν σαν νεκροταφείο. Ποτέ δεν άκουγες ένα γέλιο, ούτε μουσικές,... παρά μόνο χαμηλόφωνες συζητήσεις, με αντικείμενο τυπικούς χαιρετισμούς, ή εμπορικές συναλλαγές.

Οτιδήποτε σχετικό με παιδιά, όπως μαλλί της γριάς, καραμέλες, γλειφιτζούρια και φυσικά το πιο αγαπημένο γλύκισμα των παιδιών οι σοκολάτες, ήταν απαγορευμένα δια νόμου.

Αλλοίμονο σε αυτόν που θα έφτιαχνε στο σπίτι του ένα κέικ σοκολάτας, ή ένα παγωτό Σικάγο. Ούτε φυσικά λόγος για επισκέψεις συγγενών με παιδιά, ή μακρινών ανηψουδιών, βαφτιστηριών κλπ

Ό Άγιος Βασίλης όμως, που τα έβλεπε αυτά, από ψηλά και στεναχωριόταν, κατάστρωσε ένα σχέδιο. Μίλησε στον Ουρανό και αυτός με τη σειρά του, στην γενική του διευθύντρια, την κα Συννεφούλα Συννεφιασμένη, και αντί για τα αναμενόμενα πρωτοβρόχια στο χωριό έπεσαν τα πρώτα Σοκολατοβρόχια.

Ήταν δε τόση η ένταση του σοκολατένιου κατακλυσμού, που γέμισαν τα πάντα σε μια νύχτα. Οι στέγες των σπιτιών βάφτηκαν καφέ Οι δρόμοι έγιναν ορμητικό σοκολατόζουμο Κανείς δεν μπορούσε, ούτε να ξεμυτίσει από το σπίτι του

Το πρόβλημα ήταν πολύ σοβαρό και κανείς δεν ήξερε τι να κάνει με την... «γλύκα» που τους βρήκε. Ο δήμαρχος αποφάσισε ότι η μόνη λύση ήταν να φάνε όλη τη σοκολάτα ώστε να καθαρίσει ο τόπος.

Μάταια όμως ! Είχαν τόσο πολύ ξεσυνηθίσει να τρώνε σοκολάτα, που με το πρώτο πιάτο που έφαγαν, έτρεξαν γρήγορα, εκεί που κι ο βασιλιάς πηγαίνει μόνος.

Μια λύση μόνο υπήρχε. Να παραβιάσουν το νόμο και να φέρουν παιδιά στο χωριό. Έστειλαν λοιπόν μήνυμα για βοήθεια σε όλα τα κοντινά χωριά

Σε λίγες ώρες κατέφθασαν παιδιά από παντού. Ψηλά, λιγνά, χοντρά, με φακίδες ή χωρίς, με κοτσιδάκια, με κοντά παντελονάκια, με γέλια με πειράγματα, και σίγουρα με εκκωφαντικό θόρυβο και με μεγάλη όρεξη για ΣΟΚΟΛΑΤΑ !!!

Σε λίγες ώρες είχαν καθαρίσει τα πάντα. Οι κάτοικοι από την ευγνωμοσύνη τους, τα ευχαρίστησαν και τα κάλεσαν να έρχονται κάθε μέρα στο χωριό, για να παίζουν στην παιδική χαρά που θα έφτιαχναν στην κεντρική πλατεία, καθώς και να τρώνε όσα γλυκίσματα θέλουν!!

Τέλος, οι κάτοικοι έκαναν από πολλά παιδιά ο καθένας, και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα