ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: ΒΑΣΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΕΦΦ 155 ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΒΑΚΧΑΙ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: ΒΑΣΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΕΦΦ 142 ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ
ΟΙΔΙΠΟΥΣ Ομηρος Ψ 679, λ 271-80 Ησίοδος, Εργα & Ημέραι, 162-163 Ομηρος Ψ 679, λ 271-80 Ησίοδος, Εργα & Ημέραι, 162-163 Επικός Κύκλος: *Οιδιπόδεια, *Θηβαϊς (απ. 2, 3) Στησίχορος, PMGF 222b Πινδαρος, Πυθ. 4, 263-9 Αισχύλος, Επτά επί Θήβας (τετραλογία: *Λάιος, *Οιδίπους, Επτά, *Σφίγξ) [467π.Χ.] Σοφοκλής: Αντιγόνη – Οιδίπους Τύραννος – Οιδίπους επί Κολωνώ Ευριπίδης: *Οιδίπους - Φοίνισσαι
‘Παραδοσιακή αφήγηση’ Mῦθος = λόγος ‘Παραδοσιακή αφήγηση’ αφήγηση: ‘ aφηγηματικό γλωσσικό μόρφωμα᾽ - προφορική αφήγηση ‘παραδοσιακή᾽: δεν αποδίδεται σε έναν δημιουργό, αλλά παραδίδεται μέσω μιας κοινότητας Λειτουργεί δεσμευτικά στο πλαίσιο της κοινότητας Mύθος: υλικό παραδοσιακών αφηγήσεων, διαφοροποιείται από μία συγκεκριμένη μυθική αφήγηση
ΟΙΔΙΠΟΥΣ ´Ομηρος Ψ 679, Εὐρύαλος δέ οἱ οἶος ἀνίστατο ἰσόθεος φὼς Μηκιστῆος υἱὸς Ταλαϊονίδαο ἄνακτος, ὅς ποτε Θήβας δ᾽ ἦλθε δεδουπότος Οἰδιπόδαο ἐς τάφον: ἔνθα δὲ πάντας ἐνίκα Καδμείωνας. λ 271-80 μητέρα τ᾽ Οἰδιπόδαο ἴδον, καλὴν Ἐπικάστην, ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀιδρείῃσι νόοιο γημαμένη ᾧ υἷι: ὁ δ᾽ ὃν πατέρ᾽ ἐξεναρίξας γῆμεν: ἄφαρ δ᾽ ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν. ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων Καδμείων ἤνασσε θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς: ἡ δ᾽ ἔβη εἰς Ἀίδαο πυλάρταο κρατεροῖο, ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ᾽ ὑψηλοῖο μελάθρου, ᾧ ἄχεϊ σχομένη: τῷ δ᾽ ἄλγεα κάλλιπ᾽ ὀπίσσω 280 πολλὰ μάλ᾽, ὅσσα τε μητρὸς Ἐρινύες ἐκτελέουσιν. καὶ Χλῶριν εἶδον περικαλλέα, τήν ποτε Νηλεὺς γῆμεν ἑὸν διὰ κάλλος,
Hσίοδος, Θεογ. 326 ἣ δὲ Χίμαιραν ἔτικτε πνέουσαν ἀμαιμάκετον πῦρ, … ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα, δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο. 325 τὴν μὲν Πήγασος εἷλε καὶ ἐσθλὸς Βελλεροφόντης. ἣ δ᾽ ἄρα Φῖκ᾽ ὀλοὴν τέκε Καδμείοισιν ὄλεθρον Ὅρθῳ ὑποδμηθεῖσα Νεμειαῖόν τε λέοντα, τόν ῥ᾽ Ἥρη θρέψασα Διὸς κυδρὴ παράκοιτις γουνοῖσιν κατένασσε Νεμείης, πῆμ᾽ ἀνθρώποις. Eργα & Ημέραι 158 κ.ε. αὖτις ἔτ᾽ ἄλλο τέταρτον ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ Ζεὺς Κρονίδης ποίησε, δικαιότερον καὶ ἄρειον, ἀνδρῶν ἡρώων θεῖον γένος, οἳ καλέονται 160 ἡμίθεοι, προτέρη γενεὴ κατ᾽ ἀπείρονα γαῖαν. καὶ τοὺς μὲν πόλεμός τε κακὸς καὶ φύλοπις αἰνή, τοὺς μὲν ὑφ᾽ ἑπταπύλῳ Θήβῃ, Καδμηίδι γαίῃ, ὤλεσε μαρναμένους μήλων ἕνεκ᾽ Οἰδιπόδαο, τοὺς δὲ καὶ ἐν νήεσσιν ὑπὲρ μέγα λαῖτμα θαλάσσης ἐς Τροίην ἀγαγὼν Ἑλένης ἕνεκ᾽ ἠυκόμοιο.
Στησίχορος, Θηβαϊς; (PMGF 222b) … Ἀλλ᾽ ἄγε, παίδες, ἐμοῖς μύθοις, φίλα τέκνα πίθεσθε Τᾷδε ὑμῖν ...προφαίνω Τὸν μὲν ἔχοντα δόμους ναίειν ...τὸν δὲ ἀπίμεν ... Πίνδαρος Ολ. 2.38κ.ε. ἐξ οὗπερ ἔκτεινε Λᾷον μόριμος υἱὸς συναντόμενος, ἐν δὲ Πυθῶνι χρησθὲν 40 παλαίφατον τέλεσσεν. ἰδοῖσα δ᾽ ὀξεῖ᾽ Ἐριννὺς ἔπεφνέ οἱ σὺν ἀλλαλοφονίᾳ γένος ἀρήιον: λείφθη δὲ Θέρσανδρος ἐριπέντι Πολυνείκει, νέοις ἐν ἀέθλοις ἐν μάχαις τε πολέμου τιμώμενος, Ἀδραστιδᾶν θάλος ἀρωγὸν δόμοις: Πυθ. 4, 263-9 γνῶθι νῦν τὰν Οἰδιπόδα σοφίαν. εἰ γάρ τις ὄζους ὀξυτόμῳ πελέκει [470] ἐξερείψειεν μεγάλας δρυός, αἰσχύνοι δέ οἱ θαητὸν εἶδος: 265 .
Αισχύλος, τετραλογία: *Λάιος, *Οιδίπους, Επτά, *Σφίγξ) [467π.Χ.] Οιδίπους, απ. 167 Ν Ἐπῇμεν τῆς ὁδοῦ τροχήλατον σχιστῆς κελεύθου τρίοδον, ἔνθα συμβολὰς τριῶν κελεύθων Ποτνιάδων ἠμείβομεν. Επτά επί Θήβας 779κ.ε. ἐπεὶ δ᾽ ἀρτίφρων ἐγένετο μέλεος ἀθλίων 780 γάμων, ἐπ᾽ ἄλγει δυσφορῶν μαινομένᾳ κραδίᾳ δίδυμα κάκ᾽ ἐτέλεσεν: πατροφόνῳ χερὶ τῶν †κρεισσοτέκνων ὀμμάτων ἐπλάγχθη: τέκνοις δ᾽ ἀγρίας ἐφῆκεν ἐπικότους τροφᾶς, αἰαῖ, πικρογλώσσους ἀράς, καί σφε σιδαρονόμῳ διὰ χερί ποτε λαχεῖν 790 κτήματα: νῦν δὲ τρέω μὴ τελέσῃ καμψίπους Ἐρινύς.
Σοφοκλής: Αντιγόνη – Οιδίπους Τύραννος – Οιδίπους επί Κολωνώ Ευριπίδης: *Οιδίπους - Φοίνισσαι
ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ 1-150: Πρόλογος 151-215: Πάροδος 216-462: Πρώτο επεισόδιο 463-512: Πρώτο στάσιμο 513-862: Δεύτερο επεισόδιο 863-910: Δεύτερο στάσιμο 911-1085: Τρίτο επεισόδιο 1086-1109: Τρίτο στάσιμο 1110-1185: Tέταρτο επεισόδιο 1186-1222: Tέταρτο στάσιμο 1223-1530: ´Eξοδος
ΑΡΙΣΤΟΤ Ποιητ. Μέρη δὲ τραγῳδίας οἷς μὲν ὡς εἴδεσι δεῖ χρῆσθαι πρότερον εἴπομεν, κατὰ δὲ τὸ ποσὸν καὶ εἰς ἃ διαιρεῖται (15) κεχωρισμένα τάδε ἐστίν, πρόλογος ἐπεισόδιον ἔξοδος χορικόν, καὶ τούτου τὸ μὲν πάροδος τὸ δὲ στάσιμον, κοινὰ μὲν ἁπάντων ταῦτα, ἴδια δὲ τὰ ἀπὸ τῆς σκηνῆς καὶ κομμοί. ἔστιν δὲ πρόλογος μὲν μέρος ὅλον τραγῳδίας τὸ πρὸ χοροῦ παρόδου, ἐπεισόδιον δὲ μέρος ὅλον τραγῳδίας τὸ μεταξὺ (20) ὅλων χορικῶν μελῶν, ἔξοδος δὲ μέρος ὅλον τραγῳδίας μεθ’ ὃ οὐκ ἔστι χοροῦ μέλος· χορικοῦ δὲ πάροδος μὲν ἡ πρώτη λέξις ὅλη χοροῦ, στάσιμον δὲ μέλος χοροῦ τὸ ἄνευ ἀναπαίστου καὶ τροχαίου, κομμὸς δὲ θρῆνος κοινὸς χοροῦ καὶ ἀπὸ σκηνῆς. μέρη δὲ τραγῳδίας οἷς μὲν <ὡς εἴδεσι> δεῖ (25) χρῆσθαι πρότερον εἴπαμεν, κατὰ δὲ τὸ ποσὸν καὶ εἰς ἃ διαιρεῖται κεχωρισμένα ταῦτ’ ἐστίν.