Ως παράγοντας πολιτισμού και οικονομίας Η ελιά στη Μεσσηνία Ως παράγοντας πολιτισμού και οικονομίας
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ Η ελιά στην αρχαιότητα
Η ελιά παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή, στην ιστορία και στον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας. Χρησιμοποιείται ως σύμβολο ειρήνης, γονιμότητας, εξαγνισμού, ισχύος, νίκης και μετάνοιας. Η σπουδαιότητα του λαδιού για την αρχαία ελληνική οικονομία διαφαίνεται και στις πολεμικές διαμάχες της εποχής.
Η ελιά στον Όμηρο Ο Όμηρος άλλοτε αποκαλεί τη ελιά καλλωπιστικό φυτό και άλλοτε την αναφέρει μεταξύ των καλλιεργούμενων για την παραγωγή βρώσιμων καρπών και το διαχωρισμό λαδιού, χρησιμοποιούμενου στην ύφανση. Το ελαιόλαδο ήταν προϊόν εξωτικό, πολυτελές και δαπανηρό, που προορίζεται για τον καλλωπισμό των ηρώων. Επίσης, ο ποιητής των Αρχαίων, ο Όμηρος όταν πρόκειται να αναφερθεί στην ελιά τηλεθόωσα, τανύ φύλλον, ιερήν την αποκαλεί ενώ εύωδες είναι το έλαιον.
Η ελιά στο Βυζάντιο Οι Βυζαντινοί κατασκεύαζαν ένα αρωματικό λάδι το οποίο αποτελούσε είδος πολυτελείας και στελνόταν συχνά ως δώρο. Επίσης ο ελαιόκαρπος υπήρξε, στα βυζαντινά χρόνια, ένα πολύ διαδεδομένο, πρόχειρο και νηστίσιμο προιόν. Ήταν και η χρήση του ελαιολάδου στην μαγειρική τουλάχιστον στις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της αυτοκρατορίας.
Η ελιά στην Τουρκοκρατία Στην διάρκεια της δεύτερης Βενετοκρατίας η παραγωγή του λαδιού στην βενετική Μεσσηνία ανερχότανε στα 16,139 βαρέλια . Πράγμα που εξηγεί και τους λόγους της ανάπτυξης και της διάδοσης της Κορωνέικης ποικιλίας της ελιάς . Οι βενετοί μετά την αναχώρηση τους, το 1715, άφησαν στα μοθωκόρωνα μια ελαιοκομία βασισμένη στην μονοκαλλιέργια. Στην περίοδο αυτή η βενετική αγροτική πολιτική προκάλεσε την απογείωση της ελαιοκαλλιέργιας στην Πελοπόννησο. Με την απαρχή της δεύτερης τουρκοκρατίας η εμπορία του λαδιού ξαναπέρασε στα χέρια των άλλων ευρωπαικών χωρών Άγγλων και ιδιαίτερα Γάλλων