Αισθητηριακή εντροπία Ομάδα:Γεωργία Γεμενετζή Χριστιάνα Καλλιώρα Κική Κατσικάρη Ιωάννα Παναγιωτίδου Έφη Πανταζή

Περιεχόμενα Ετυμολογική Ερμηνεία Ορισμός Μπλαζέ-Νεοφιλία Καταναλωτικό Μοντέλο Ζωής

Αισθητηριακή Εντροπία

Ετυμολογική Ερμηνεία Αισθητηριακή Εντροπία:εν- -tropy < αρχ. τροπ(ή) `στροφή,αλλαγή

Ορισμός: Αισθητηριακή εντροπία είναι εξαφάνιση κάθε εντόνου συναισθήματος και κάθε αληθινής συγκίνησης εξαιτίας της αποχαύνωσης και της συνεχούς προόδου της τεχνολογίας και της φαρμακολογίας που επί πλέον προκαλούν ολοένα και μεγαλύτερη έλλειψη ανεκτικότητας απέναντι σε κάθε τι που μπορεί να επιφέρει και την ελάχιστη δυσαρέσκεια. Η ταυτόχρονη εξαφάνιση της ικανότητας του ανθρώπου να δοκιμάσει μια χαρά, στην οποία δε φτάνει παρά μόνο υπερπηδώντας ορισμένα εμπόδια και ύστερα από σκληρή προσπάθεια. Οι φυσιολογικοί κυματισμοί χαράς και λύπης που εξασθενούν έτσι και μετατρέπονται σε μια ανεπαίσθητη ταλάντωση, πράγμα που αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο

Μπλαζέ-Νεοφιλία Ο διάσημος ιδρυτής του κλάδου της συγκριτικής συμπεριφοράς Κόνραντ Λόρεντς, που πήρε το βραβείο Νόμπελ το 1973, θεωρεί ότι ένα από τα οκτώ θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας συνδέεται με την λεγομένη “αισθητηριακή εντροπία”. Μέσα στα πλαίσια της αναλύσεως του “αμαρτήματος” αυτού, κάνει λόγο για την “πολιτιστική” ασθένεια της εποχής μας, η οποία όμως διακρίνεται από δυο λέξεις - κλειδιά. Η μία είναι “μπλαζέ” και η άλλη “νεοφιλία”.

Με τον όρο “μπλαζέ” εννοείται ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος είναι “απαθής στην χαρά ή στον θυμό από κορεσμό”, δηλαδή ο κορεσμός κάνει τον άνθρωπο να παραμένει απαθής σε γεγονότα χαρούμενα και εντυπωσιακά. Θεολογικά θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτήν την κατάσταση με τον όρο ακηδεία, αδιαφορία. Επίσης, με τον όρο “νεοφιλία” εννοείται η νοοτροπία των ανθρώπων εκείνων που πραγματικά είναι κουρασμένοι, δεν αισθάνονται κανένα νόημα από τον τρόπο που ζούν, δεν χαίρονται την ζωή και την κοινωνία, και γι’ αυτόν τον λόγο συνεχώς προσφεύγουν σε κάτι καινοφανές, κάτι καινούριο, μήπως τυχόν και ικανοποιηθεί αυτή η απάθεια και η αδιαφορία για την ζωή.

Η ανάπτυξη της σύγχρονης τεχνολογίας και ιδιαίτερα της φαρμακολογίας, όμως ευνοεί, σε βαθμό δίχως προηγούμενο, την ανθρώπινη προσπάθεια να αποφεύγει τις δυσάρεστες εμπειρίες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά με συνεχείς τερψιγενείς καταστάσεις που εναλλάσσονται προσπαθούν να εμποδίσουν την συνήθεια να καλύψει την ευχαρίστηση. Αυτό όμως αναπόφευκτα οδηγεί στην διαστροφή και στην αποχαύνωση

Καταναλωτικό Μοντέλο της ζωής Το καταναλωτικό μοντέλο ζωής, έτσι όπως έχει επικρατήσει να αποκαλούμε τη συμπεριφορά του homo consumer, προωθεί την άμεση ικανοποίηση όλων των αναγκών, με έμφαση στις πλασματικές ανάγκες. Η ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία έχει μετουσιωθεί σε «ανάγκη» για το τελευταίο μοντέλο κινητού τηλεφώνου και την απαιτούμενη τηλεφωνική σύνδεση, με την οποία μπορείς να «μιλάς συνέχεια». Ο άνθρωπος πρέπει να έχει (έτσι τον έχουν πείσει) άμεσα ότι θέλει να έχει (ό,τι τον έχουν πείσει ότι θέλει να έχει). Αν του στερήσεις αυτό το «δικαίωμα» αισθάνεται μειονεκτικός. «Προκαλείται έτσι μια ανυπόμονη απαίτηση για άμεση ικανοποίηση κάθε επιθυμίας. Η λαχτάρα αυτή ευνοείται από μια κοινωνία, όπου οι παραγωγοί σπρώχνουν το κοινό προς την κατανάλωση. Και είναι εκπληκτική η διαπίστωση ότι οι καταναλωτές δεν αντιλαμβάνονται μέχρι ποιο βαθμό έγιναν σκλάβοι των ευκολιών πληρωμής του συστήματος της εξόφλησης με δόσεις.» Την ίδια στιγμή η υπερπληθώρα ερεθισμάτων και πιθανών στόχων τον οδηγεί στην αποχαύνωση. Ο καταιγισμός πληροφοριών από την τηλεόραση και το διαδίκτυο προσφέρει πολύ λιγότερα απότην ανάγνωση ενός βιβλίου.

Η δυνατότητα να αποθηκεύσεις στο σκληρό σου δίσκο όλη τη δισκογραφία του αγαπημένου σου καλλιτέχνη δεν σου εξασφαλίζει και το χρόνο για να την ακούσεις. Ο ίδιος ο άνθρωπος δεν παράγει τίποτα με τα χέρια του (πολλές φορές ούτε το φαγητό του), παρά μόνο χρήματα για να αγοράσει όσα «χρειάζεται». Και με αυτά τα αντικείμενα το συναισθηματικό δέσιμο είναι μηδενικό, αφού με την πρώτη ευκαιρία θα τα πετάξει για να αγοράσει κάτι καινούριο. «Κατασκευάστε προϊόντα που να είναι ήδη παλιά», είναι το σύνθημα των εταιριών τεχνολογίας. Μπορείτε να δείτε με πόσο περισσότερη ευχαρίστηση ένας άνθρωπος θα φορέσει το κασκόλ που έπλεξε μόνος του (και ας μην είναι τόσο ευπαρουσίαστο όσο το εργοστασιακό) ή θα φάει την ντομάτα που καλλιέργησε στον κήπο του. Ο κόπος που χρειάζεται για να παραχθεί ένα αντικείμενο είναι ευθέως ανάλογος της ευχαρίστησης που νιώθει ο παραγωγός. Την ίδια στιγμή πασχίζουμε να εκμηδενίσουμε κάθε δυσάρεστο συναίσθημα, όχι καταπολεμώντας την αιτία του, αλλά φυγοπονώντας. Δεν είναι μόνο τα αντικαταθλιπτικά που πλέον είναι πιο συνήθη από τα αντιπυρετικά. Μια ολόκληρη βιομηχανία ευεξίας έχει στηθεί στη γρήγορη και χωρίς κόπο απώθηση κάθε δυσάρεστης σκέψης.